IPPP3/443-911/12-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, występowania jako podatnik podatku od towarów i usług dla świadczonych dostaw towarów oraz uznania nabywanych usług księgowych w zakresie kadr i płac jako usług świadczonych na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce oraz uznania nabywanych usług księgowych w zakresie ewidencji zakupów i sprzedaży dla celów VAT jako usług świadczonych na rzecz siedziby Spółki w Niemczech i miejsca świadczenia tych usług poza terytorium kraju - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, występowania jako podatnik podatku od towarów i usług dla świadczonych dostaw towarów oraz uznania nabywanych usług księgowych w zakresie kadr i płac jako usług świadczonych na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce oraz uznania nabywanych usług księgowych w zakresie ewidencji zakupów i sprzedaży dla celów VAT jako usług świadczonych na rzecz siedziby Spółki w Niemczech i miejsca świadczenia tych usług poza terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma H. mbH z siedzibą w F. (Niemcy) - zwana dalej Spółką - jest zarejestrowanym podatnikiem dla celów podatku od towarów i usług (NIP: XXX) i posiada VAT UE (PLyyyy). Spółka jest również podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej (niemiecki numer podatkowy) i posiada niemiecki numer identyfikacyjny do transakcji wewnątrzwspólnotowych (DE zzz). Spółka zajmuje się między innymi sprzedażą paszy dla zwierząt oraz innych artykułów rolnych do Polski. Odbiorcami sprzedawanych towarów w Polsce są między innymi przedsiębiorcy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, nie zarejestrowani jako podatnicy VAT UE i rolnicy ryczałtowi, nie zarejestrowani jako podatnicy VAT UE. Sprzedaż tę Spółka traktuje w następujący sposób:

* najpierw jako przemieszczenie towarów w ramach swojego przedsiębiorstwa z jednego kraju członkowskiego (tu: Republiki Federalnej Niemiec) do innego kraju członkowskiego (tu: Rzeczpospolitej Polskiej); Spółka wykazuje ten obrót w swoich niemieckich miesięcznych deklaracjach o podatku obrotowym jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a w swoich deklaracjach polskich, tj. VAT-7, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (krok 1)

* a następnie jako odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju (tu: Rzeczypospolitej Polskiej) jako sprzedaż opodatkowaną VAT (krok 2).

Z dniem 1 lipca 2011 r. weszło w życie Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L77/1) - zwane dalej Rozporządzeniem wykonawczym nr 282/2011. W rozporządzeniu tym zdefiniowano pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności, które to zostało zaimplementowane do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą o VAT; pojęciem tym posłużył się ustawodawca między innymi w art. 28b ust. 2 i 3 i art. 28c ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

W dniu 1 lipca 2011 r. Spółka zawarła na czas nieokreślony umowę najmu lokalu użytkowego, będącego częścią nieruchomości położonej w S., której jedynym użytkownikiem (właścicielem) jest jeden z pracowników Spółki. W lokalu tym Spółka:

* posiada biuro z wyposażeniem odpowiadającym potrzebom Spółki w ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, tj. w szczególności biuro wyposażone jest w numer stacjonarny (numer telefoniczny i fax) i stałe łącze internetowe,

* prowadzi dystrybucję ww. towarów w Polsce, tzn. przyjmuje tu zamówienia, ustala ich specyfikację, ustala terminy dostaw itd.,

* rozdziela pracę i wydaje polecenia swoim pięciu pracownikom, dla których głównym miejscem wykonywania pracy jest terytorium Polski,

* organizuje spotkania pracowników Spółki, spotkania z partnerami biznesowymi Spółki, jej klientami itd.

Każdy z ww. pracowników Spółki posiada ponadto służbowy telefon komórkowy polskiego operatora, który używa w ramach wykonywanej dla Spółki (głównie na terytorium Polski) pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Mimo, iż w ustawie o VAT pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności występuje - przykładowo w przytoczonym wyżej art. 28b ust. 2 i 3 i art. 28c ust. 2 i 3 ustawy o VAT - to ustawa ta nie definiuje tego pojęcia. Pojęcie to jest jednak pojęciem wspólnotowym, tj. wynikającym z przywołanej wyżej Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - patrz w szczególności art. 44 - i uprzednio z VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. jak również wielokrotnie było przedmiotem rozważań Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS).

Artykuł 11 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego nr 282/2011 stanowi "Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/ WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Należy jednak zauważyć, że zgodnie z ust. 3 przywołanego artykułu "fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający by uznać ze podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa ETS uznanie iż podatnik w danym miejscu posiada stałe miejsce prowadzenia działalności wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie w tym miejscu stałych zasobów ludzkich i technicznych koniecznych dla świadczenia określonych usług (por. wyrok ETS z dnia 28 czerwca 2007 r. C-73/06 pkt 54 i wyrok ETS z dnia 4 lipca 1985 r. - 168/84 pkt 18. Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny (por. wyrok ETS z dnia 17 lipca 1997 r., C-190/95 - pkt 16). Jako stałe miejsce prowadzenia działalności należy więc przyjąć miejsce które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej zarówno ze stałej obecności osób jak i stałego zaplecza technicznego koniecznych do wykonywania danych usług w sposób niezależny. Dane miejsce będzie miało charakter stały "gdy - jak juz sama nazwa na to wskazuje - prowadzona w tym miejscu działalność (z natury) nie będzie miała charakteru okresowego i/lub tymczasowego lecz nieprzemijający i powtarzalny i miejsce to przybierze konkretny wymiar osobowo rzeczowy (w postaci infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego).

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego, Spółka korzysta z wynajmowanego przez nią lokalu użytkowego w S. na podstawie zawartej na czas nieokreślony umowy najmu. Lokal ten wyposażony jest w odpowiadającą potrzebom Spółki infrastrukturę techniczną (telefon, fax, internet) na co dzień pracuje w nim co najmniej jeden pracownik Spółki, w nim odbywa się proces dystrybucji (sprzedawanych) towarów w Polsce, rozdzielana jest praca, mają miejsce spotkania (meetingi) pracowników Spółki czy organizowane są spotkania z partnerami biznesowymi i klientami Spółki. A zatem w tym miejscu Spółka prowadzi swoją działalność w Polsce w sposób stały i zorganizowany której efektem jest dokonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji miejsce to należy uznać jako stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego Spółka sprzedaje w Polsce ww. towary między innymi dla przedsiębiorców zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, nie zarejestrowanych jako podatnicy VAT UE i rolników ryczałtowych, nie zarejestrowanych jako podatnicy VAT UE, co stanowi odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w pow. z art. 7 ustawy o VAT. Tym samym Spółka prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i w związku z tym należy ją uznać jako podatnika tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Nabywane usługi księgowe w zakresie kadr i płac dotyczą - jak wyżej wskazano - ww. pięciu pracowników Spółki których głównym miejscem wykonywania pracy jest terytorium Polski, w szczególności wynajmowany przez Spółkę lokal użytkowy w S., tj. - jak wyżej wskazano - jej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Pracownicy ci wykonują w Polsce czynności mające na celu prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium kraju, w szczególności dystrybucję paszy dla zwierząt oraz innych artykułów rolnych. W konsekwencji oznacza to, iż przedmiotowe usługi księgowe dotyczące ww. pracowników (w szczególności sporządzanie ich list płac, raportów miesięcznych (RMUA), deklaracji rozliczeniowych do Urzędu Skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych) wykonywane są na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności Spółki w Polsce i tym samym jako miejsce wykonania tych usług należy uznać terytorium kraju, a dokładniej miejsce stałego prowadzenia działalności Spółki w S. (art. 28b ust. 2 ustawy o VAT).

Nieco inaczej wygląda sytuacja w przypadku nabywanych usług księgowych w zakresie ewidencji zakupów i sprzedaży dla celów podatku VAT. Ponieważ to Spółka (a dokładniej jej pracownicy w siedzibie Spółki w Niemczech) zajmuje się fakturowaniem przedmiotowych operacji gospodarczych mających swoje odzwierciedlenie zarówno w prowadzonej w Niemczech ewidencji niemieckiego podatku obrotowego (jak przedstawiono w stanie faktycznym Spółka wykazuje w Niemczech wewnątrzwspólnotową dostawę towarów) jak i w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług (jak przedstawiono w stanie faktycznym Spółka wykazuje w Polsce kolejno wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów a następnie odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju) to należy przyjąć iż to na rzecz (siedziby) Spółki, a nie jej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce wykonywane są przedmiotowe usługi księgowe. W konsekwencji miejsce wykonywania tych usług znajduje się poza terytorium kraju, czyli zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT w siedzibie Spółki tj. w F. (Niemczech).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Zgodnie z art. 28a ustawy na potrzeby stosowania rozdziału 3 w dziale V:

Natomiast art. 28b ust. 1 ustawy stanowi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2).

Zgodnie z art. 192a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347/1 z późn. zm.) - dla celów niniejszej sekcji podatnika mającego stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym podatek jest należny, uznaje się za podatnika, który nie ma siedziby w tym państwie członkowskim, jeżeli spełnione są następujące warunki:

Z dniem 1 lipca 2011 r. weszło w życie Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L77/1) - zwane dalej Rozporządzeniem wykonawczym nr 282/2011. Przepisy tego rozporządzenia stosowane są bezpośrednio przez wszystkie państwa członkowskie.

Artykuł 11 ust. 2 tego rozporządzenia stanowi, że: na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

Zgodnie z art. 53 ust. 1 tego rozporządzenia - na użytek stosowania art. 192a Dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika uwzględnia się wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, w którym uczestniczy.

W przypadku gdy podatnik ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym jest należny VAT, uznaje się, że to stałe miejsce prowadzenia działalności nie uczestniczy w dostawie towarów lub świadczeniu usług w rozumieniu art. 192a lit. b dyrektywy 2006/112/WE, chyba że zaplecze techniczne i personel tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej są wykorzystywane przez tego podatnika do celów niezbędnych do realizacji podlegającej opodatkowaniu transakcji dostawy towarów lub świadczeniu tych usług w tym państwie członkowskim - przed dostawą towarów lub świadczeniem usług lub w ich trakcie.

W przypadku gdy zasoby stałego miejsca prowadzenia działalności wykorzystuje się jedynie do zadań administracyjnych, takich jak księgowość, fakturowanie i odzyskiwanie należności, uznaje się, że nie są one wykorzystywane do celów realizacji dostawy towarów lub świadczenia usług.

W przypadku gdy podatnik wystawia jednak fakturę, posługując się numerem identyfikacyjnym VAT nadanym mu przez państwo członkowskie, w którym ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce to uznaje się za uczestniczące w realizacji tej dostawy towarów lub świadczenia usług w tym państwie członkowskim, o ile nie udowodniono, że jest inaczej (art. 53 ust. 2).

Z opisu sytuacji wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem dla celów podatku od towarów i usług (NIP:.....) i posiada VAT UE (PLXXX). Spółka jest również podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej (niemiecki numer podatkowy) i posiada niemiecki numer identyfikacyjny do transakcji wewnątrzwspólnotowych (DE zzz). Spółka zajmuje się między innymi sprzedażą paszy dla zwierząt oraz innych artykułów rolnych do Polski. Odbiorcami sprzedawanych towarów w Polsce są między innymi przedsiębiorcy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, nie zarejestrowani jako podatnicy VAT UE i rolnicy ryczałtowi, nie zarejestrowani jako podatnicy VAT UE. Sprzedaż tę Spółka traktuje w następujący sposób:

* najpierw jako przemieszczenie towarów w ramach swojego przedsiębiorstwa z jednego kraju członkowskiego (tu: Republiki Federalnej Niemiec) do innego kraju członkowskiego (tu: Rzeczpospolitej Polskiej); Spółka wykazuje ten obrót w swoich niemieckich miesięcznych deklaracjach o podatku obrotowym jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a w swoich deklaracjach polskich, tj. VAT-7, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (krok 1),

* a następnie jako odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju (tu: Rzeczypospolitej Polskiej) jako sprzedaż opodatkowaną VAT (krok 2).

W dniu 1 lipca 2011 r. Spółka zawarła na czas nieokreślony umowę najmu lokalu użytkowego, będącego częścią nieruchomości położonej w S., której jedynym użytkownikiem (właścicielem) jest jeden z pracowników Spółki. W lokalu tym Spółka:

* posiada biuro z wyposażeniem odpowiadającym potrzebom Spółki w ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, tj. w szczególności biuro wyposażone jest w numer stacjonarny (numer telefoniczny i fax) i stałe łącze internetowe,

* prowadzi dystrybucję ww. towarów w Polsce, tzn. przyjmuje tu zamówienia, ustala ich specyfikację, ustala terminy dostaw itd.,

* rozdziela pracę i wydaje polecenia swoim pięciu pracownikom, dla których głównym miejscem wykonywania pracy jest terytorium Polski,

* organizuje spotkania pracowników Spółki, spotkania z partnerami biznesowymi Spółki, jej klientami itd.

Każdy z ww. pracowników Spółki posiada ponadto służbowy telefon komórkowy polskiego operatora, który używa w ramach wykonywanej dla Spółki (głównie na terytorium Polski) pracy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i występuje jako podatnik VAT z tego tytułu, czy nabywane usługi księgowe w zakresie kadr i płac dotyczące ww. pięciu pracowników Spółki są usługami świadczonymi na rzecz jej stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, i w konsekwencji przyjąć, że miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju oraz czy postępuje prawidłowo traktując nabywane usługi księgowe w zakresie ewidencji zakupów i sprzedaży dla celów podatku VAT jako usługi świadczone na rzecz Spółki (jej siedziby w Niemczech), uznając tym samym, że miejsce świadczenia tych usług znajduje się poza terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, za pośrednictwem którego prowadzi dystrybucję towarów w Polsce, przyjmuje zamówienia, ustala ich specyfikację, ustala terminy dostaw. Wnioskodawca wystawia faktury na dostawy towarów jako polski zarejestrowany podatnik podatku VAT spełniający wszystkie kryteria podatnika z art. 15 ustawy.

Z opisu wynika, że posiadana w Polsce struktura w postaci zasobów technicznych i personelu charakteryzuje się stałością umożliwiającą dokonywanie dostaw towarów w Polsce, w której bezpośrednio uczestniczy prowadząc dystrybucję, przyjmując zamówienia ustalając terminy dostaw. W związku z tym ta część usług księgowych, która dotyczy kadr i płac związanych z ww. pięcioma pracownikami Spółki jest usługami świadczonymi na rzecz jej stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Z uwagi na powyższe w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 2 ustawy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy co do pytania nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka (a dokładniej jej pracownicy w siedzibie Spółki w Niemczech) zajmuje się fakturowaniem przedmiotowych operacji gospodarczych mających swoje odzwierciedlenie zarówno w prowadzonej w Niemczech ewidencji niemieckiego podatku obrotowego (jak przedstawiono w stanie faktycznym Spółka wykazuje w Niemczech wewnątrzwspólnotową dostawę towarów) jak i w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług (jak przedstawiono w stanie faktycznym Spółka wykazuje w Polsce kolejno wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów a następnie odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju). W związku z tym należy przyjąć zgodnie z opisem stanu faktycznego, iż to na rzecz (siedziby) Spółki w Niemczech, a nie jej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce wykonywana jest ta część przedmiotowych usług księgowych. W konsekwencji miejsce wykonywania tych usług, dotyczących zakupu i sprzedaży VAT zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, znajduje się poza terytorium kraju, czyli na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu zgodnie z siedzibą Spółki tj. w F. (Niemczech).

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy co do pytania nr 3 również należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.