IPPP3/443-910/12-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów demonstracyjnych oraz paliwa do tych pojazdów - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów demonstracyjnych oraz paliwa do tych pojazdów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż samochodów osobowych, które Spółka nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej.

Część nabytych samochodów przed sprzedażą klientom detalicznym wykorzystywana jest jako tzw. samochody demonstracyjne. Pojazdy te (dalej: Samochody demonstracyjne) służą do prowadzenia jazd próbnych (testowych) realizowanych przez osoby zainteresowane nabyciem pojazdów oferowanych przez Spółkę oraz do jazd zastępczych, kiedy to Samochody demonstracyjne są udostępniane klientom Spółki, korzystającym z jej usług serwisowych, na czas, w jakim ich własne samochody pozostają w serwisie prowadzonym przez Spółkę.

Czas wykorzystywania Samochodów demonstracyjnych jest różny. Z reguły Samochody demonstracyjne są wykorzystywane przez Wnioskodawcę przez okres krótszy niż rok od momentu ich rejestracji i nie są zaliczane do środków trwałych. Nie jest jednak całkowicie wykluczone, że w niektórych przypadkach Samochody demonstracyjne wykorzystywane będą do jazd demonstracyjnych przez dłuższy okres i w związku z powyższym zostaną zaliczane przez Spółkę do środków trwałych. Zawsze jednak Spółka, po upływie określonego przez Nią czasu, przeznacza Samochody demonstracyjne do odsprzedaży klientom detalicznym.

Spółka odlicza naliczony podatek VAT, zarówno w wypadku nabycia Samochodu demonstracyjnego, jak i nabycia paliwa do takiego pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia Samochodów demonstracyjnych i nabycia paliwa do przedmiotowych samochodów, przysługuje Spółce prawo do odliczania całości podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących przedmiotowe zakupy.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Praktyka Wnioskodawcy w zakresie odliczenia podatku VAT od paliw do Samochodów demonstracyjnych do 31 grudnia 2010 r. znajdowała uzasadnienie w interpretacji wydanej Spółce przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 12 lutego 2007 r., sygn. 1472/RPP1/443-11/07/SZU, której organ podatkowy stwierdził, że Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z paliwa zakupionego do pojazdów demonstracyjnych (dalej: Interpretacja). Interpretacja została wydana na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 3 oraz art. 86 ust. 3 i ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. poz. 54 Nr 535 z późn. zm.).

Powołane przepisy UVAT zostały uchylone z dniem 1 stycznia 2011 r. Od tego momentu, do I stycznia 2013 r., kwestie związane z odliczaniem podatku naliczonego przy nabyciu samochodów oraz paliwa regulują przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.; dalej: Nowelizacja). Pomimo jednak, że zmienił się akt prawny, w którym ustawodawca określił zasady odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodów i paliwa do nich, treść przedmiotowych przepisów pozostała w zasadzie niezmieniona.

Obecnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 Nowelizacji, do 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a Nowelizacji, powołany powyżej przepis nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż samochodów.

W myśl zaś art. 4 Nowelizacji, w okresie od dnia wejścia w życie Nowelizacji do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 Nowelizacji.

Odpowiednio, do I stycznia 2011 r., w myśl art. 86 ust. 3 UVAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, nie więcej jednak niż 6000 zł.

Stosownie do art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a UVAT, art. 86 ust. 3 UVAT nie dotyczył przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika była odprzedaż samochodów.

Z art. 88 ust. 1 pkt 3 UVAT wynikało z kolei, że obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego nie było dopuszczalne w wypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 UVAT.

Opisane powyżej przepisy Nowelizacji (i odpowiadające im przepisy UVAT obowiązujące do 31 grudnia 2010 r.), uzależniały możliwość uzyskania pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdów, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 Nowelizacji, od charakteru działalności podatnika. Prawo do odliczenia przysługuje wtedy, gdy działalność podatnika polega na odsprzedaży pojazdów. Art. 3 ust. 2 pkt 7 Nowelizacji nie odwołuje się przy tym do sposobu zadysponowania jakimś konkretnym samochodem, ale wskazuje jedynie na przedmiot prowadzonej przez dany podmiot działalności.

Powszechnie akceptowana wykładnia celowościowa UVAT i Nowelizacji wskazuje, że zakresem tego przepisu nie są objęte wszystkie pojazdy podatnika prowadzącego działalność polegającą na odsprzedaży samochodów, ale jedynie te samochody, które wykorzystywane są do prowadzenia tej konkretnej działalności. Pomimo jednak, że przyjmuje się, że powołany art. 3 ust. 2 pkt 7 Nowelizacji znajduje zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do pojazdów, które będą oferowane do dalszej odprzedaży, to z art. 3 ust. 2 pkt 7 Nowelizacji nie wynika, aby nie były objęte jego dyspozycją pojazdy, które nie są od razu oferowane do sprzedaży, lecz początkowo pełnią pomocnicze funkcje w procesie sprzedaży, jako np. samochody demonstracyjne lub samochody zastępcze i późnej są oferowane klientom podatnika.

Ustawodawca nie określił bowiem żadnych limitów czasowych, w jakim danym samochód ma podlegać odsprzedaży. Nie wykluczył również możliwości wykorzystania samochodów przeznaczonych do odsprzedaży do pełnienia przez pewien czas funkcji pomocniczych w procesie sprzedaży. Dlatego też, fakt rejestracji samochodu i wykorzystywania go do celów jazd testowych nawet przez okres dłuższy niż 12 miesięcy nie powoduje, że Samochód demonstracyjny utraci przymiot towaru handlowego i działalność Spółki w odniesieniu do tego pojazdu nie będzie juz polegała na prowadzeniu dalszej odsprzedaży w rozumieniu Nowelizacji.

Przedmiotowe stanowisko zajął WSA w Białymstoku w wydanym na gruncie Nowelizacji wyroku z 5 stycznia 2012 r. sygn. I SA/Bk 416/11, w którym wskazał, że: "pojazdy nabyte przez spółkę tylko czasowo używane są jako samochody demonstracyjne, jednak zasadniczo przeznaczone są do odsprzedaży Pojazdy te nie przestają być zatem traktowane jako towary handlowe. Nie są również prywatną własnością podatnika. Powyższe sprawia, że nie ma racji bytu w stosunku do takich pojazdów ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa."

Podobny pogląd wyraził w odnoszącym się do przepisów Nowelizacji wyroku z 24 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 243/12, WSA we Wrocławiu. Zdaniem tego Sądu: "samochody wykorzystywane przez podatnika do jazd testowych (demonstracyjnych) oraz jako pojazdy zastępcze nie tracą charakteru towarów handlowych, których zasadniczym przeznaczeniem jest dalsze zbycie."

Powyższe powoduje, że nie ma żadnych podstaw do wyłączenia Samochodów demonstracyjnych z zakresu art. 3 ust. 4 pkt 7 Nowelizacji i uznania, że Spółce, na podstawie art. 3 ust. 1 Nowelizacji, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia przedmiotowych pojazdów. W konsekwencji, ponieważ Samochody demonstracyjne nie są objęte art. 3 ust. 1 Nowelizacji, w stosunku do Samochodów demonstracyjnych nie znajdzie również zastosowania art. 4 Nowelizacji, wyłączający możliwość odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliw do pojazdów, o których mowa w art. 3 ust. 1 Nowelizacji.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w szeregu wyroków sądów administracyjnych. W wyroku z 18 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Po 783/11, WSA w Poznaniu uznał, że również na podstawie przepisów Nowelizacji podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupu samochodów demonstracyjnych i paliwa do nich. Także w orzeczeniu WSA w Olsztynie w wyroku z 5 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Ol 108/12, czytamy: "w stanie prawnym obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz od dnia 1 stycznia 2011 r. przysługiwało <...> i nadal przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów osobowych, które są wykorzystywane do jazd testowych/demonstracyjnych, a także wypożyczane klientom serwisu na czas obsługi ich samochodu. W konsekwencji, należało stwierdzić, że w odniesieniu do tych samochodów podatnikowi przysługiwało/przysługuje również prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do ich napędu." Stanowisko to podzielił również WSA w Krakowie w wyroku z 24 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Kr 359/12 a także WSA w Białymstoku i WSA we Wrocławiu w powołanych już powyżej wyrokach.

Za powyższym wnioskiem przemawia także wykładnia historyczna Nowelizacji i UVAT. Porównanie postanowień Nowelizacji z obowiązującymi do 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 3 oraz art. 86 ust. 4 pkt 7 UVAT wskazuje, że treść przepisów wpływających na odliczenia podatku VAT od nabycia Samochodów demonstracyjnych i paliwa, w żaden sposób się nie zmieniła. Opisane powyżej postanowienia zostały jedynie usunięte z UVAT i przeniesione do Nowelizacji. Zmiana powołanych przepisów nie wskazuje zatem na to, aby istniały podstawy do zmiany praktyki w zakresie określenia sposobu odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów demonstracyjnych oraz paliwa do nich opisanej w Interpretacji oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych, dla których zarówno na podstawie UVAT jak i Nowelizacji możliwość odliczenia podatku naliczonego od nabyć samochodów demonstracyjnych i paliwa do nich nie budziła jakichkolwiek wątpliwości. W tym kontekście należy w szczególności przywołać stanowisko NSA, który na gruncie UVAT potwierdził, iż wykorzystywanie samochodów w celach prowadzenia jazd demonstracyjnych oraz jako samochodów zastępczych nie zmienia ich przeznaczenia jako pojazdów przeznaczanych do dalszej odsprzedaży oraz nie wyłącza możliwości skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od nabycia przedmiotowych pojazdów i paliwa do nich (tak: NSA w wyroku z 29 października 2010 r., sygn. I FSK 1875/09).

W ocenie Wnioskodawcy należy zatem przyjąć, że kwalifikacja prawna dokonywanych przez Spółkę transakcji opisanych w uzyskanej przez Wnioskodawcę w 2008 r. Interpretacji nie uległa zmianie. Dlatego też, biorąc pod uwagę powyższy wywód, uwzględniając jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, mając na względzie fakt, iż Samochody demonstracyjne przeznaczone są do dalszej odsprzedaży, należy uznać, iż Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wewnątrzwspólnotowe nabycie Samochodów demonstracyjnych przez Spółkę oraz fakturach dokumentujących nabycie paliwa do tych pojazdów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, Dyrektor Izby Skarbowej powinien udzielić odpowiedzi twierdzącej na pytanie Wnioskodawcy zadane w pkt 69 niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r., przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług zostały uchylone. Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, a także przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów osobowych, które nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej. Część nabytych samochodów przed sprzedażą klientom detalicznym wykorzystywana jest jako tzw. samochody demonstracyjne. Pojazdy te służą do prowadzenia jazd próbnych (testowych) realizowanych przez osoby zainteresowane nabyciem pojazdów oferowanych przez Spółkę oraz do jazd zastępczych, kiedy to samochody demonstracyjne są udostępniane klientom Spółki, korzystającym z jej usług serwisowych, na czas, w jakim ich własne samochody pozostają w serwisie prowadzonym przez Spółkę.

Czas wykorzystywania samochodów demonstracyjnych jest różny. Z reguły samochody demonstracyjne są wykorzystywane przez Wnioskodawcę przez okres krótszy niż rok od momentu ich rejestracji i nie są zaliczane do środków trwałych. Nie jest jednak wykluczone, że w niektórych przypadkach samochody demonstracyjne wykorzystywane będą do jazd demonstracyjnych przez dłuższy okres i w związku z powyższym zostaną zaliczane przez Spółkę do środków trwałych. Zawsze jednak Spółka, po upływie określonego przez Nią czasu, przeznacza Samochody demonstracyjne do odsprzedaży klientom detalicznym.

Spółka odlicza naliczony podatek VAT, zarówno w wypadku nabycia Samochodu demonstracyjnego, jak i nabycia paliwa do takiego pojazdu.

Jak wynika z powołanych uregulowań prawnych, zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Natomiast, to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach, gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży. Ustawodawca wiąże konkretne samochody osobowe - w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego - z ich odprzedażą przez podmiot. W konsekwencji, nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu samochodami. Istotne jest to, iż przepis stanowi o nabywanym przez podatnika samochodzie, zatem ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej nie może mieć więc zastosowania do sytuacji, gdy nabywane samochody są wykorzystywane przede wszystkim do celów innych niż odprzedaż. Jeżeli konkretne pojazdy zostały nabyte do wykorzystania ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. w charakterze samochodów demonstracyjnych, testowych lub zastępczych, to z tytułu ich nabycia podatnikowi nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku. Odprzedaż tych samochodów nie jest bowiem ich podstawowym przeznaczeniem. Podstawowym przeznaczeniem tych pojazdów jest używanie ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast ich ewentualna późniejsza sprzedaż jest kwestią wtórną i nie ma wpływu na zmianę wysokości odliczenia podatku przy ich nabyciu. Samochód osobowy - choćby zakupiony z zamiarem dalszej odsprzedaży - w momencie przeznaczenia go do użytkowania przez podatnika (w celach demonstracyjnych lub w charakterze samochodu zastępczego), przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika.

Jak wskazano wyżej, w myśl art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1. Zatem, ponieważ w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych do celów demonstracyjnych znajduje zastosowanie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, podatnikowi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu tych samochodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji Spółce - w odniesieniu do samochodów osobowych wskazanych w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, wykorzystywanych do celów demonstracyjnych lub jako pojazdy zastępcze - nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu przedmiotowych samochodów. Zgodnie z ww. art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł - wynikającej z faktury zakupu tych pojazdów. Zakwalifikowanie lub nie przedmiotowych pojazdów do środków trwałych podatnika w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym pozostaje bez wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż do ww. samochodów, wykorzystywanych do celów demonstracyjnych, będzie miał zastosowanie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy - stosownie do art. 4 tej ustawy - nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do napędu tych pojazdów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do cytowanych przez Spółkę wyroków sądów administracyjnych oraz NSA w celu uzasadnienia stanowiska przedstawionego w złożonym wniosku, należy zauważyć, iż orzecznictwo sądów nie jest jednolite w przedmiotowej kwestii, i o ile Spółka powołała tylko korzystne dla Siebie wyroki, tak Organ pragnie wskazać, iż istnieją orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych, które potwierdzają stanowisko Organu przedstawione w niniejszej interpretacji, np. wyroki WSA z dnia 27 marca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3354/08, z dnia 16 września 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 432/08.

W wyroku III SA/Wa 3354/08 Sąd stwierdził m.in.: "do opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji samochodów osobowych użytkowanych (wykorzystywanych) przez Skarżącą jako samochody demonstracyjne - zastosowanie będzie miał przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, czyli ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego, niezależnie od tego, czy będą one sprzedawane przed upływem roku, czy po upływie roku. To samo dotyczy samochodów osobowych wykorzystywanych przez Spółkę w różny inny sposób w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, w tym samochodów wykorzystywanych jako samochody zastępcze. Samochód osobowy - choćby zakupiony z zamiarem dalszej odprzedaży - w momencie przeznaczenia go do użytkowania przez podatnika (np. w charakterze samochodu demonstracyjnego, służącego do wykonywania jazd testowych lub w charakterze samochodu zastępczego), przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika".

Ponadto, zauważyć trzeba, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Tak więc bez znaczenia dla sprawy jest powoływanie się we wniosku na stanowiska innych organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.