IPPP3/443-90/14-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 luty 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia transakcji ruchomej w ramach łańcucha dostaw pomiędzy czterema podatnikami - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia transakcji ruchomej w ramach łańcucha dostaw pomiędzy czterema podatnikami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (spółka z siedzibą działalności w Niemczech) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Polski zajmuje się dystrybucją urządzeń elektronicznych powszechnego użytku. Spółka jest również zarejestrowana jako podatnik VAT w innych państwach członkowskich UE (posiada ważne numery VAT- UE nadane przez te państwa) oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE w Polsce (posiada ważny numer VAT-UE poprzedzony przedrostkiem PL).

Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

W ramach działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów w ramach tzw. "transakcji łańcuchowych" według dwóch różnych schematów:

Schemat A

W ramach schematu A, w transakcji biorą udział cztery podmioty. Transport towarów następuje bezpośrednio od pierwszego podmiotu w łańcuchu (dalej: "Dostawca nr 1") do czwartego podmiotu w łańcuchu (dalej: "Ostateczny nabywca"). W wyniku dostaw, towary są transportowane z terytorium Polski (magazyn Dostawcy nr 1) na terytorium innego państwa członkowskiego UE (miejsce wskazane przez Ostatecznego nabywcę). Transport towarów jest organizowany przez Spółkę (będącą trzecim podmiotem w łańcuchu dostaw). Spółka ponosi również koszt transportu towarów.

Dostawy towarów w ramach transakcji pomiędzy Dostawcą nr 1 i drugim podmiotem w łańcuchu (dalej: "Dostawca nr 2") oraz Dostawcą nr 2 a Spółką odbywają się na warunkach Ex Works, zgodnie z którymi towar zostaje pozostawiony do dyspozycji nabywcy w magazynie sprzedającego (tu: magazyn Dostawcy nr 1). Natomiast dostawa towarów pomiędzy Spółką a Ostatecznym nabywcą odbywa się na warunkach DDP (Incoterms 2000), zgodnie z którymi sprzedający (Spółka) jest zobowiązany do dostarczenia towarów we wskazane przez Ostatecznego nabywcę miejsce.

Zgodnie z przyjętymi warunkami transakcji, Spółka informuje Dostawcę nr 2, że towar zostanie przetransportowany przez Spółkę (lub przez podmiot działający na jego rzecz) bezpośrednio z Polski do innego kraju członkowskiego UE. Spółka dostarcza Dostawcy nr 2 dokumenty potwierdzające wywóz towarów z terytorium Polski. Jednocześnie Spółka dla potrzeb transakcji każdorazowo podaje Dostawcy nr 2 numer VAT-UE, pod którym jest on zidentyfikowana dla potrzeb podatku VAT w państwie członkowskim UE, w którym transport towarów ulega zakończeniu.

W związku z wyżej opisanymi warunkami transakcji. Dostawca nr 2 wystawia na Spółkę fakturę VAT dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z 0% podatkiem VAT (pod warunkiem że towar opuści terytorium Polski i zostanie dostarczony na terytorium innego państwa członkowskiego oraz zostaną dostarczone zgodnie z polskimi przepisami dokumenty potwierdzające wywóz, towarów z terytorium Polski).

Dalsze dostawy towarów tj. dostawa realizowana przez Spółkę na rzecz Ostatecznego nabywcy podlegają opodatkowaniu w państwie członkowskim zakończenia transportu, jako dostawy krajowe opodatkowane zgodnie z tamtejszymi przepisami VAT.

Podsumowując, poszczególne dostawy towarów w łańcuchu dostaw na warunkach opisanych w schemacie A, do celów VAT rozpoznawane są w następujący sposób:

Schemat B

W ramach schematu B, podobnie jak w poprzednim schemacie, w transakcji biorą udział cztery podmioty. Transport towarów następuje bezpośrednio od Dostawcy nr 1 do Ostatecznego nabywcy. W wyniku dostaw, towary są transportowane z terytorium Polski (magazyn Dostawcy nr 1) na terytorium innego państwa członkowskiego (miejsce wskazane przez Ostatecznego nabywcę). Transport towarów jest organizowany przez Spółkę (będącą trzecim podmiotem w łańcuchu dostaw). Spółka ponosi koszt transportu towarów do Ostatecznego nabywcy.

Dostawy towarów w ramach transakcji pomiędzy Dostawcą nr 1 i Dostawcą nr 2 oraz Dostawcą nr 2 a Spółką odbywają się na warunkach Ex Works. Natomiast dostawa towarów pomiędzy Spółką a Ostatecznym nabywcą odbywa się na warunkach DDP (Incoterms 2000) - podobnie jak w przypadku schematu A.

W odróżnieniu od stanu faktycznego przedstawionego w schemacie A, Spółka do celów transakcji opisanej w schemacie B posługuje się polskim numerem VAT, który podaje Dostawcy nr 2. Spółka nie przekazuje Dostawcy nr 2 dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Polski. W konsekwencji, Dostawca nr 2 nie posiada informacji, iż zamiarem Spółki jest wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

W związku z powyższymi okolicznościami, Dostawca nr 2 nie mając wiedzy, iż towar będzie transportowany poza terytorium kraju, wystawia na rzecz Spółki fakturę VAT ze stawką 23% dokumentującą sprzedaż krajową.

Spółka traktuje dostawę towarów realizowaną na rzecz Ostatecznego nabywcy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W konsekwencji, Spółka wystawia fakturę VAT zgodnie z polskimi przepisami VAT i opodatkowuje według stawki 0%. Spółka posiada dokumenty potwierdzające wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, wymagane w celu zastosowania stawki 0%.

Podsumowując, poszczególne dostawy towarów w łańcuchu dostaw na warunkach opisanych powyżej do celów VAT rozpoznawane są w następujący sposób:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z uwagi na warunki i okoliczności transakcji opisane w schemacie A w przedstawionym stanie faktycznym, w świetle art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT transport towarów należy przyporządkować dostawom dokonywanym przez Dostawcę nr 2 na rzecz Spółki, a w konsekwencji dostawy dokonywane przez Spółkę na rzecz Ostatecznego nabywcy nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług.

2. Czy z uwagi na warunki i okoliczności transakcji opisane w schemacie B w przedstawionym stanie faktycznym, w świetle art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, transport towarów w ramach transakcji łańcuchowej należy przyporządkować dostawom dokonywanym przez Spółkę na rzecz Ostatecznego nabywcy, a w konsekwencji dostawy dokonywane przez Spółkę będą stanowić wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy;

Stanowisko Spółki

1. W ocenie Spółki, w świetle art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, z warunków dostawy oraz całościowych okoliczności transakcji opisanej w schemacie A stanu faktycznego wynika, że transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej pomiędzy Dostawcę nr 2 a Spółką. W konsekwencji dostawy dokonywane przez Spółkę na rzecz Ostatecznego nabywcy nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług.

2. W ocenie Spółki, w świetle art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, z warunków dostawy przyjętych dla transakcji opisanej w schemacie B stanu faktycznego wynika, że transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonywanej pomiędzy Spółką a Ostatecznym nabywcą. W konsekwencji dostawy dokonywane przez Spółkę stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 1

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Tego rodzaju transakcja określana jest mianem tzw. transakcji łańcuchowej.

W przypadku transakcji łańcuchowej znajdują zastosowanie regulacje art. 22 ust. 2 oraz 3 ustawy o VAT określające zasady ustalania miejsca dostaw towarów dokonywanych w ramach "łańcucha".

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy o VAT określa miejsce świadczenia przy dostawie w ramach transakcji łańcuchowych. Jak wynika z treści przywołanej regulacji dostawy, która:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). W konsekwencji, w przypadku gdy w wyniku dostaw dochodzi do przemieszczenia towarów z Polski do innego państwa członkowskiego UE tylko jedna z dostaw będzie mogła być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawy towarów opodatkowaną stawką 0% (tzw. dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostawę, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia oraz zasad opodatkowania odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Powyższe zostało potwierdzone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") który m.in. w wyroku w sprawie EMAG Handel Eder z 6 kwietnia 2006 r. (sygn. sprawy C-245/04) uznał, że "Jeżeli kilka przedsiębiorców dokonuje dostawy tego samego przedmiotu i dostawy te są realizowane w drodze pojedynczego przemieszczenia towarów, za wewnątrzwspólnotową dostawę zwolnioną od podatku należy uznać tylko jedną z kilku dostaw (...)"

W związku z powyższym zasadniczą kwestią dla właściwego opodatkowania transakcji jest ustalenie, do której dostawy w "łańcuchu" należy przyporządkować transport towarów (która z dostaw będzie tzw. dostawą ruchomą). Właściwe przyporządkowanie transportu ma decydujące znaczenie z punktu widzenia ustalenia miejsca świadczenia dla każdej z dostaw w łańcuchu, a tym samym określenia skutków podatkowych (tekst jedn.: ustalenia miejsca opodatkowania oraz kwalifikacji jednej z dostaw jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej stawką 0%) dla podmiotów dokonujących sprzedaży w ramach transakcji łańcuchowej.

Zgodnie z przywołanym powyżej art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy (w opisanym stanie faktycznym - przez Spółkę), przyjmuje się że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie. Należy zauważyć, iż w powyższym przepisie ustawodawca wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę który dokonuje również jego dostawy (jak wskazano powyżej - przez Spółkę), wysyłkę lub transport należy przypisać dostawie dokonywanej na rzecz tego nabywcy. Zasada ta nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika że transport należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez tego nabywcę (tu: przez Spółkę) na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw.

W ocenie Spółki przez "warunki dostawy", o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT należy rozumieć wszelkie okoliczności pozwalające na ustalenie, która dostawa spełnia przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową. W ocenie Spółki o przypisaniu transportu towarów do danej dostawy w transakcji łańcuchowej decydują obok zastosowanych reguł handlowych Incoterms również inne okoliczności transakcji.

Na takie rozumienie przepisu wskazuje również wyrok TSUE w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding (wyrok z 16 grudnia 2010 r.). W przywołanym wyroku TSUE wskazał, że "jeśli chodzi o pytanie, której dostawie należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy jeżeli jest on wykonywany przez lub na rachunek osoby, która, jako pierwszy nabywca i drugi dostawca, uczestniczyła w obydwu dostawach, należy stwierdzić, że w szóstej dyrektywie brak jest jakiejkolwiek ogólnej zasady w tym zakresie. Odpowiedź na to pytanie zależy od ogólnej oceny wszystkich szczególnych okoliczności pozwalających na ustalenie, która dostawa spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową."

Zgodnie z tezą wyroku "w okolicznościach, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego".

Biorąc pod uwagę powyższy wyrok, w ocenie Spółki, w przypadku gdy nabywca, który dokonuje również dostawy towarów uzyskuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu towaru i przejmuje na siebie obowiązek przetransportowania go do państwa członkowskiego przeznaczenia, jak ma to miejsce w przypadku dostaw, których warunkiem jest odbiór towarów z magazynu dostawcy (Ex Works), powinny być brane pod uwagę w miarę możliwości intencje nabywcy w chwili nabycia, o ile są one poparte obiektywnymi okolicznościami (np. przedstawieniem przez nabywcę numeru identyfikacyjnego dla celów podatku VAT nadanego przez państwo przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, warunki oraz okoliczności transakcji opisane w schemacie A stanu faktycznego pozwalają na przypisanie transportu towarów do dostawy pomiędzy Dostawcą nr 2 (drugi podmiot w łańcuchu) a Spółką (trzeci podmiot w łańcuch).

Należy w szczególności wziąć pod uwagę następujące okoliczności transakcji:

* bezpośrednio po nabyciu towarów od Dostawcy nr 2, Spółka wywozi te towary z Polski na terytorium innego państwa UE,

* Spółka podaje Dostawcy nr 2 numer VAT-UE pod którym jest zidentyfikowana na potrzeby rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska państwie UE, potwierdzając tym samym, że jej intencją jest wywóz towarów z terytorium Polski i rozliczenie nabycia wewnątrzwspólnotowego w innym państwie,

* Spółka informuje Dostawcę nr 2, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostanie przeniesione na Ostatecznego nabywcę (czwarty podmiot w łańcuchu dostaw) na terytorium innego niż Polska państwa UE (tekst jedn.: że jego dostawa nastąpi dopiero poza terytorium Polski),

* Spółka przekaże Dostawcy nr 2 dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski.

Należy w szczególności podkreślić, że w okolicznościach przedstawionych w schemacie A, intencją Spółki w chwili nabycia towaru, jest wywóz towaru do innego państwa członkowskiego. Spółka wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego przedstawiając Dostawcy nr 2 swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej nadany w tym państwie.

W ocenie Spółki, w świetle powyższych warunków oraz okoliczności transakcji i orzeczenia TSUE w sprawie C-430/09, transport towarów należy przyporządkować dostawie pomiędzy Dostawcą nr 2 a Spółką (dostawa ruchoma). W konsekwencji, w ocenie Spółki, w opisanym stanie faktycznym, w schemacie A, dostawy dokonywane przez Dostawcę nr 2 stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Natomiast dostawa towarów dokonywana przez Spółkę na rzecz Ostatecznego nabywcy nie będzie podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przedstawione powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych, np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. IBPP4/443-122/13/PK oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. ILPP4/443-439/13-2/BA.

Ad. 2

Na wstępie Spółka pragnie wskazać, iż dostawy towarów realizowane na zasadach opisanych w schemacie B należy (podobnie jak transakcje opisane w schemacie A) zakwalifikować jako transakcje łańcuchowe, do których mają zastosowanie przepisy art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

W konsekwencji, podobnie jak w przypadku transakcji opisanej w schemacie A, w celu ustalenia, która z dostaw stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dostawę ruchomą) konieczna jest analiza całościowych warunków i okoliczności transakcji.

Zgodnie z warunkami transakcji łańcuchowej opisanej w schemacie B, dostawa towarów pomiędzy Dostawcą nr 2 (drugi podmiot w łańcuchu) a Spółką (trzeci podmiot w łańcuchu) realizowana jest na warunkach Ex Works, zgodnie z którymi towar zostaje pozostawiony do dyspozycji Spółki w magazynie dostawcy (w Polsce). Należy podkreślić, że Spółka w momencie nabycia towarów nie przekazuje Dostawcy nr 2 informacji odnośnie intencji wywozu towarów poza terytorium Polski. Co więcej, Spółka podaje Dostawcy nr 2 polski numer VAT, co może wskazywać na zamiar zatrzymania towaru w Polsce.

W ocenie Spółki, w związku z faktem, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi z Dostawcy nr 2 na Spółkę na terytorium Polski, a Dostawca nr 2 nie posiada wiedzy na temat dalszego wywozu towaru poza terytorium kraju, Dostawca nr 2 nie ma podstaw do potraktowania transakcji realizowanej na rzecz Spółki jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie bowiem z orzeczeniem TSUE w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding, "w przypadku gdy nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w państwie członkowskim dostawy i przejmuje na siebie obowiązek przetransportowania do państwa członkowskiego przeznaczenia, jak ma to miejsce w przypadku dostaw, których warunkiem jest odbiór towarów z magazynu, powinny być brane pod uwagę w miarę możliwości intencje nabywcy w chwili nabycia, o ile są one poparte obiektywnymi okolicznościami."

W przypadku natomiast transakcji na warunkach opisanych w schemacie B, brak jest obiektywnych okoliczności, o których mowa w przywołanym wyroku TSUE, które wskazywałyby na zamiar wywozu towarów na terytorium innego państwa członkowskiego UE - Spółka podaje Dostawcy nr 2 polski numer VAT oraz nie przekazuje mu dokumentów potwierdzających wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki warunki i całościowe okoliczności transakcji przedstawionej w schemacie B nie pozwalają na przypisanie transportu towarów do dostawy towarów pomiędzy Dostawcą nr 2 a Spółką (pomimo, iż Spółka organizuje transport towarów).

W konsekwencji zasada wynikająca z przepisu art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którą wysyłka lub transport powinny zostać przyporządkowane do dostawy dokonanej na rzecz podmiotu organizującego transport towarów nie znajdzie w tym przypadku zastosowania. Z warunków dostawy wynika bowiem, iż transport towarów powinien zostać przypisany dostawie realizowanej przez Spółkę na rzecz Ostatecznego nabywcy.

Podsumowując, w ocenie Spółki całościowa ocena warunków oraz okoliczności przedstawionych w schemacie B prowadzi do wniosku, że transport towarów winien zostać przypisany trzeciej dostawie tj. dostawie realizowanej przez Spółkę na rzecz Ostatecznego nabywcy. W konsekwencji, dostawy dokonywane przez Spółkę przedstawione w opisie stanu faktycznego, w ramach schematu B, stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Spółka jest zobowiązana do rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Polski. Natomiast wszelkie dostawy towarów (tekst jedn.: dostawa towarów pomiędzy Dostawcą nr 1 i Dostawcą nr 2 oraz Dostawcą nr 2 oraz Spółką) podlegają opodatkowaniu w Polsce jako dostawy towaru na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.