IPPP3-443-90/09-3/JF - Brak opodatkowania przekazania udziałowcowi w toku postępowania likwidacyjnego majątku przedsiębiorstwa.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3-443-90/09-3/JF Brak opodatkowania przekazania udziałowcowi w toku postępowania likwidacyjnego majątku przedsiębiorstwa.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2009 r. (data wpływu 4 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazania udziałowcowi w toku postępowania likwidacyjnego majątku przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazania udziałowcowi w toku postępowania likwidacyjnego majątku przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości - hali magazynowej (dalej: "Hala Magazynowa").

W oparciu o posiadaną nieruchomość Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu nieruchomości na własny rachunek najemcom na cele prowadzonej przez nich działalności oraz na obsłudze nieruchomości na własny rachunek.

Działalność Spółki w powyższym zakresie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: "podatek VAT") na zasadach ogólnych, a wiec według stawki 22%.

Na prowadzone przez Spółkę przedsiębiorstwo, oprócz Hali Magazynowej, składają się m.in. środki trwałe (np. komputery sprzęt biurowy) oraz umowy najmu zawarte z najemcami powierzchni Hali Magazynowej wraz z wierzytelnościami wynikającymi z tych umów. Spółka nie zatrudnia własnych pracowników. Dlatego też zarządzanie i obsługę Hali Magazynowej Spółka zleciła podmiotowi trzeciemu w oparciu o umowę o zarządzanie Halą Magazynową Spółka jest również stroną umów o dostawy mediów oraz umów serwisowych z dostawcami usług związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W najbliższym czasie planowana jest likwidacja Spółki i przekazanie udziałowcowi Spółki całego majątku pozostałego po uregulowaniu jej zobowiązań.

Udziałowiec nabył udziały w Spółce. Jednakże pierwotną intencją Udziałowca było nabycie wyłącznie majątku Wnioskodawcy oraz jego wykorzystywanie dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Udziałowca. Ponieważ jednak sprzedawca zaoferował Udziałowcowi wyłącznie możliwość zakupu udziałów w Spółce Udziałowiec nabył je planując, że w kolejnym kroku uprości strukturę i zlikwiduje Spółkę, a w wyniku likwidacji przejmie jej działające przedsiębiorstwo i będzie kontynuowała działalność polegająca na wynajmowaniu powierzchni.

W omawianym przypadku majątek otrzymany i wydawany w toku likwidacji Spółki będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego, a więc będzie to zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. W oparciu o otrzymane przedsiębiorstwo Udziałowiec będzie kontynuował działalności prowadzoną przez Wnioskodawcę. Restrukturyzacja wewnątrzgrupowa - a więc proces likwidacji Wnioskodawcy - nie będzie się wiązał z przerwaniem działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Udziałowiec przejmie od Spółki działające przedsiębiorstwo - na niego przejdą wszystkie składniki majątkowe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w tym niezmienione umowy z najemcami Hali Magazynowej, umowy dotyczące dostaw mediów etc.

Jak wskazuje doktryna, Kodeks Spółek Handlowych dopuszcza powyższą możliwość. Podział majątku likwidowanej spółki między wspólników stanowi element upłynnienia jej majątku, kończąc czynności likwidacyjne sensu stricte. Podział obejmuje tylko tę cześć majątku, która pozostała po zaspokojeniu wierzycieli. Jeżeli dla zaspokojenia i zabezpieczenia wierzycieli nie będzie konieczności spieniężenia całego majątku. Spółki umowa może przewidywać podział pozostałego majątku w całości lub w części w naturze (Jerzy Paweł Naworski, Krzysztof Strzelczyk, Tomasz Siemiątkowski, Radosław Potrzeszcz, Komentarz do kodeksu spółek handlowych, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 2001).

Mając na uwadze wyżej opisane plany (a w szczególności zabezpieczenie, ażeby w toku postępowania likwidacyjnego nie przerwać działania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy) - oraz fakt, że proces likwidacji wymaga od Spółki uregulowania zobowiązań - jeszcze przed rozpoczęciem postępowania likwidacyjnego Spółki - uregulowane zostaną wszystkie zobowiązania Spółki. Zdaniem Spółki, wydanie udziałowcowi w związku z procesem likwidacji Spółki majątku nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem nie rodzi po stronie Spółki obowiązku naliczenia podatku w związku z przekazaniem majątku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie w toku postępowania likwidacyjnego majątku Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy wydanie przez spółkę kapitałową majątku w ramach procesu likwidacyjnego nie zostało przewidziane przez ustawodawcę jako czynność podlegająca opodatkowaniu VAT (w Dziale II ustawy o VAT) ani na zasadach ogólnych (a więc w oparciu o przepisy Rozdziału 1 i 2 tego Działu) ani też w oparciu o przepisy dotyczące likwidacji spółek (a więc Rozdział 4).

Zgodnie z generalną regułą wyrażoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W związku z powyższym, w opinii Spółki wydanie przez Wnioskodawcę majątku udziałowcowi w toku postępowania likwidacyjnego nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż w zamian za majątek wydawany w ramach likwidacji Spółka nie osiągnie żadnego przysporzenia. W konsekwencji nie można uznać, że Spółka otrzyma jakiekolwiek wynagrodzenie, a więc wydanie w ramach likwidacji nie stanowi odpłatnej dostawy towarów (odpłatnego świadczenia usług).

Wydanie takie nie podlega również w opinii Spółki opodatkowaniu jako nieodpłatne przekazanie traktowane w oparciu o art. 7 ust. 2 ustawy na równi z odpłatną dostawą a więc jako przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części. Spółka jest bowiem zdania, że jeżeli wydanie majątku w ramach likwidacji mieściłoby się w definicji wydania towarów i świadczenia usług na inne cele niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, to zbędny byłby Rozdział 4 ustawy o VAT, który reguluje kwestię likwidacji w odniesieniu do jednoosobowej działalności gospodarczej oraz spółek osobowych. Rozstrzygnięcie kwestii traktowania wydania majątku w ramach likwidacji w Rozdziale 4 oznacza, że czynność ta nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług (ani też czynności zrównanych z nimi, gdyż te są opisane w Rozdziale 2 ustawy o VAT. W ustawie o VAT brak jest przepisów odnoszących się do likwidacji spółki kapitałowej i przekazania jej majątku w ramach likwidacji innej spółce kapitałowej. Przepisy Rozdziału 4 regulują bowiem wyłącznie kwestię opodatkowania VAT w przypadku wydania majątku spółki nie posiadającej osobowości prawnej. Ze względu na powyższe opierając się o zasadę racjonalności ustawodawcy należy przyjąć, iż gdyby ustawodawca chciał objąć podatkiem VAT przekazanie majątku udziałowcom likwidowanej spółki kapitałowej wprowadziłby do ustawy o VAT odpowiednie przepisy tak jak to uczynił w odniesieniu do likwidacji jednoosobowej działalności gospodarczej oraz spółek osobowych. Uznając iż art. 7 ust. 2 ustawy o VAT miałby zastosowanie do wydania towarów w ramach likwidacji spółki z uwagi na fakt, że przepis ten nie zawiera ograniczeń w jego stosowaniu do spółek kapitałowych mogłoby to oznaczać, iż wydanie majątku w ramach likwidacji handlowych spółek osobowych (nie mających osobowości prawnej) zostanie opodatkowane dwukrotnie na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (Rozdział 2) oraz na podstawie art. 14 tej ustawy (Rozdział 4). W takiej sytuacji doszłoby do niedopuszczalnego podwójnego opodatkowania tego samego zdarzenia tym samym podatkiem.

Równocześnie nie można uznać że art. 14 ustawy o VAT stanowi przepis szczegółowy w stosunku do art. 7 ust. 2 tej ustawy. Wynika to z systematyki Działu II ustawy o VAT, w którym w poszczególnych rozdziałach (Rozdział 1 - Przepisy ogólne Rozdział 2 - Dostawa towarów i świadczenie usług, Rozdział 3 - Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz Rozdział 4 - Opodatkowanie przy likwidacji działalności spółki i zaprzestaniu działalności przez osobę fizyczną) zawarte są odrębne unormowania dotyczące poszczególnych czynności opodatkowanych. Dodatkowo pomiędzy art. 7 ust. 2a art. 14 omawianej ustawy nie występują odwołania lub zastrzeżenia w zakresie stosowania tych przepisów, które mogłyby rozwiązać problem podwójnego opodatkowania likwidacji handlowych spółek osobowych.

Nawet jeżeli przyjąć, że w przypadku likwidacji znalazłyby zastosowanie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (co w opinii Spółki nie jest technicznie prawidłowe) to prowadzenie działalności przez Spółkę a w tym także obowiązki związane z jej likwidacją regulowane są przepisami prawa, do których Spółka musi się bezwzględnie stosować. Obowiązek wydania majątku Spółki jej jedynemu udziałowcowi wynika wprost z przepisów Kodeksu Spółek Handlowych. W związku z tym należy stwierdzić, iż przekazanie majątku Wnioskodawcy do Udziałowca w ramach likwidacji jest bezpośrednio związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, w związku z czym zdaniem Spółki art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania do przedstawionego stanu faktycznego, a więc przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu.

Co więcej, w omawianym stanie faktycznym transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu w oparciu o art. 6 ust. I ustawy o VAT, ponieważ majątek, który ma zostać przekazany do jedynego udziałowca, będzie stanowił przedsiębiorstwo lub zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa. Zgodnie zaś z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W opinii Spółki pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć szeroko tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu ale również w toku postępowania likwidacyjnego.

W celu zweryfikowania możliwości zakwalifikowania jako przedsiębiorstwo przedmiotu wydawanego przez Spółkę w toku likwidacji, z uwagi na brak definicji tego pojęcia na gruncie ustawy o podatku VAT, należy posiłkować się definicją zawartą w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (co znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów skarbowych m.in. w odpowiedzi Ministerstwa Finansów z dnia 20 kwietnia 2004 r. na interpelację nr 6609). Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje ono w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa)

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń materiałów towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

* wierzytelności prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

* koncesje licencje i zezwolenia;

* patenty i inne prawa własności przemysłowej majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

* tajemnice przedsiębiorstwa;

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W omawianym stanie faktycznym Spółka oraz udziałowiec poinstruują likwidatora, aby w trakcie postępowania likwidacyjnego nie dokonywał spieniężenia wszystkich składników majątkowych Wnioskodawcy, lecz po uregulowaniu zobowiązań wydał na rzecz udziałowca przedsiębiorstwo Spółki. W konsekwencji na Udziałowca nie przejdą wyłącznie istniejące zobowiązania Spółki, ponieważ takich zobowiązań nie będzie. Niewątpliwie jednak Udziałowiec jako następca prawny Spółki w zakresie przejmowanego przedsiębiorstwa przejmie na siebie wszelkie potencjalne zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (ewentualnie za wyjątkiem zobowiązań podatkowych, jeżeli nie zostałyby one zawarte przez organy skarbowe w zaświadczeniu o niezaleganiu Wnioskodawcy, o które zamierza wystąpić Udziałowiec).

Spółka zauważa, iż praktyka organów podatkowych w tym zakresie potwierdza, że w sytuacji gdy transakcja obejmuje wszystkie składniki majątkowe będące w posiadaniu dotychczasowego ich właściciela (a nie tylko niektóre ich części) można ją zakwalifikować jako zbycie przedsiębiorstwa nie podlegające przepisom ustawy o VAT - przykładowo stanowisko Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego wyrażone w piśmie z dnia 17 stycznia 2005 r. (sygn. PP II 443/1231/12i/04) Spółka wskazuje również, że fakt uregulowania zobowiązań ze środków Spółki nie wpłynie na kwalifikację przekazywanego majątku jako przedsiębiorstwo, gdyż jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2003 r., (sygn. IV CKN 51/01)"nawet wyłączenie niektórych składników nie uniemożliw/a przyjęcia, że doszło do zbycia (wniesienia jako aportu) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c., jeśli na nabywcę przeszło to minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie konieczne są do podjęcia przez niego takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca".

Na podstawie zaprezentowanego powyżej stanowiska sądów i organów podatkowych, zdaniem Spółki, w sytuacji gdy przeniesione zostaną wszystkie składniki majątkowe, które wykorzystywane były do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, niewątpliwie dojdzie do przeniesienia przedsiębiorstwa.

Spółka zaznacza, iż analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 15 lutego 2006 r. (sygn. PP/443-7/2006).

Nawet jeżeli przyjąć, że majątek przekazywany Udziałowcowi nie będzie mógł zostać zakwalifikowany jako całe przedsiębiorstwo wówczas, zdaniem Spółki, nie powinno być wątpliwości, że stanowić on będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż majątek przekazywany przez Spółkę jej udziałowcowi, w ramach likwidacji stanowić będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tym samym przekazanie majątku w procesie likwidacyjnym nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty Spółka stoi na stanowisku iż w świetle obowiązujących przepisów podatkowych w opisanym stanie faktycznym wydanie majątku Spółki jej udziałowcowi nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie,

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione,

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej,

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta,

5.

ustanowienia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego.

Przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dkonano czynności prawnej,

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy na równi z odpłatną dostawą towarów traktuje się również nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Analizując powołane wyżej przepisy należy uznać, iż każde świadczenie na rzecz innego podmiotu polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z przedstawionych przez Spółkę we wniosku okoliczności wynika, że planowana jest likwidacja Spółki i przekazanie jedynemu udziałowcowi Spółki całego majątku pozostałego po uregulowaniu zobowiązań. Majątek wydany w toku likwidacji Spółki będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Udziałowiec Spółki przejmie działające przedsiębiorstwo - na Udziałowca przejdą wszystkie składniki majątkowe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w tym niezmienione umowy z najemcami hali magazynowej, umowy dotyczące dostaw mediów etc. i Udziałowiec będzie kontynuowała działalność polegającą na wynajmowaniu powierzchni.

Zasady i tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Postępowanie likwidacyjne, prowadzone w celu rozwiązania spółki z przyczyn wskazanych w ustawie k.s.h., ma na celu uregulować stosunki majątkowe spółki wobec jej wspólników i wierzycieli oraz doprowadzić do ostatecznego wykreślenia spółki z rejestru i zakończenia jej bytu prawnego (art. 272 k.s.h.). Stosownie do art. 275 § 2 k.s.h. w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań. Majątek spółki pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu jej wierzycieli dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów, chyba że inne zasady podziału określa umowa spółki (art. 286 § 2 i 3 k.s.h.).

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, iż podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie, jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności, po zaspokojeniu wszystkich wierzycieli, w likwidowanej spółce pozostanie majątek, który stanowił będzie działające przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo", definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Na mocy art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

4)

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

5)

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

6)

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

7)

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

8)

koncesje, licencje i zezwolenia;

9)

patenty i inne prawa własności przemysłowej;

10)

majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

11)

tajemnice przedsiębiorstwa;

12)

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego czynność prawna, mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Podkreślić zatem należy, iż tak rozumiane przedsiębiorstwo nie jest towarem w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż opisana przez Wnioskodawcę czynność przekazania majątku likwidacyjnego nie mieści się w definicji dostawy towarów zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Czynność przekazania majątku likwidacyjnego nie stanowi również odpłatnego czy też nieodpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ustawy, gdyż podmiot znajdujący się w stanie likwidacji nie świadczy żadnej czynności (usługi) w związku z faktem podziału majątku polikwidacyjnego. Podział i przekazanie majątku udziałowcowi w trybie postępowania likwidacyjnego jest konsekwencją przepisów Kodeksu spółek handlowych, następuje automatycznie z mocy prawa i na zasadach określonych w Kodeksie spółek handlowych lub umowie spółki.

Dodatkowo, podział i przekazanie majątku likwidacyjnego w żaden sposób nie wywołuje obowiązku świadczenia zwrotnego czy zapłaty wynagrodzenia ze strony udziałowców, ani nie jest podstawą żądania takiegoż wynagrodzenia przez podmiot likwidowany. Oznacza to, że nie stanowi czynności dokonywanej w zamian za wynagrodzenie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż podział i przekazanie majątku polikwidacyjnego jedynemu wspólnikowi nie stanowi odpłatnego świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, nie stanowi również nieodpłatnego świadczenia usługi zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy.

Podział i przekazanie majątku likwidacyjnego pomiędzy wspólników jest realizacją praw wynikających z posiadania udziałów w likwidowanej spółce i w związku z tym nie mieści w przedmiotowym zakresie ustawy o VAT, tj. nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług, co oznacza, że jest to czynność wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

A zatem, podział majątku likwidacyjnego polegający na przeniesieniu wszystkich składników tego majątku, stanowiących przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, na własność jedynego wspólnika Wnioskodawcy należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednocześnie podkreślić, że o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny, czy przekazywane udziałowcowi likwidowane przedsiębiorstwo spełnia warunki określone w ustawie - Kodeks cywilny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl