IPPP3/443-86/14-2/KB

Pisma urzędowe

Status: Nieoceniane

Pismo z dnia 25 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-86/14-2/KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania dokumentu dostawy wyrobów węglowych oraz prowadzenia ich ewidencji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania dokumentu dostawy wyrobów węglowych oraz prowadzenia ich ewidencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego udokumentowany potwierdzony powiadomieniem o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy wydanym przez Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 8 sierpnia 2013 r.

Jednocześnie Spółka oświadcza, że nie zużywa wyrobów węglowych i nie występuje jako finalny podmiot węglowy.

1. Sprzedając na terytorium kraju jako pośredniczący podmiot węglowy wyroby węglowe zwolnione z akcyzy art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym/ innym pośredniczącym podmiotom, Spółka wystawia fakturę, która zastępuje w tym przypadku dokument dostawy. W przypadku takich transakcji Spółka nie prowadzi ewidencji wyrobów węglowych i ewidencji wystawionych faktur.

2. W przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw wyrobów węglowych przez Spółkę jako pośredniczący podmiot węglowy dokumentem potwierdzającym te transakcje jest faktura podpisywana przez obie strony transakcji. Ww. przepisy nie wprowadzają obowiązku sporządzania dokumentów dostawy ani ewidencji wyrobów i dokumentów.

3. Jako pośredniczący podmiot węglowy Spółka dokonuje również transakcji importu i eksportu wyrobów węglowych. Jedynymi dokumentami w tych przypadkach są faktury, całość obrotów jest oczywiście zgłaszana do właściwych urzędów celnych. Faktury podpisywane są przez Spółkę (eksport) i przez dostawcę (import), Spółka nie wystawia dokumentów dostawy, nie prowadzi ewidencji dokumentów i ewidencji wyrobów węglowych. Przytoczone przepisy nie obligują do sporządzania dokumentów dostawy i prowadzenia ewidencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Zaistniały stan faktyczny nr 1

Czy przedstawiony sposób jest prawidłowy i czy sprzedaż wyrobów węglowych przez Spółkę do innego pośredniczącego podmiotu węglowego może być dokumentowane jedynie fakturą sprzedaży.

Zaistniały stan faktyczny nr 2

Czy w sytuacji transakcji WDT jedynymi, wystarczającymi dokumentami są faktury i tym samym czy istnieje obowiązek wystawiania dokumentów dostawy i prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych i ewidencji wystawionych dokumentów (faktur). Ponadto czy faktury dokumentujące WDT muszą być podpisywane przez obie strony transakcji.

Zaistniały stan faktyczny nr 3

Czy w takich sytuacjach przyjęty przez Spółkę sposób dokumentowania jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zaistniały stan faktyczny nr 1

Pośredniczącemu podmiotowi węglowemu Spółka wystawia fakturę, która zastępuje w tym przypadku dokument dostawy (wcześniejsze przepisy). Wystawione przez Spółkę faktury podpiywane są przez obie strony transakcji.

Zaistniały stan faktyczny nr 2

Dokumentem potwierdzającym te transakcje jest faktura wystawiona przez sprzedawcę wyrobów węglowych. Faktura ta podpisywana jest przez wystawcę. Ww. przepisy nie wprowadzją obowiązku sporządzania dokumentów dostawy ani ewidencji wyrobów i dokumentów.

Zaistniały stan faktyczny nr 3

Dokumentami w tych przypadkach są faktury, całość obrotów jest oczywiście zgłaszana do właściwych urzędów celnych. Faktury podpisywane są przez Spółkę (eksport), przez dostawcę (import), Spółka nie wystawia dokumentów dostawy, nie prowadzi ewidencji dokumentów i ewidencji wyrobów węglowych. Przytoczone przepisy nie obligują do sporządzania dokumentów dostawy i prowadzenia ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

W myśl ust. 1 pkt 23a ww. artykułu, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub

używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub

używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Według art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub

posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;

import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;

użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;

użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:

nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,

uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,

jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;

użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;

powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich sprzedaż, w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (ust. 2 pkt 1 ww. artykułu).

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych pośredniczącemu podmiotowi węglowemu sprzedawca może zażądać od niego przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, a w razie odmowy jego przedstawienia może odmówić sprzedaży wyrobów węglowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy - art. 9a ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Zasadą jest zatem, że obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

W świetle art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

w procesie produkcji energii elektrycznej;

w procesie produkcji wyrobów energetycznych;

przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, z późn. zm.), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.);

do przewozu towarów i pasażerów koleją;

do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;

w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;

w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;

przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;

przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest:

w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;

w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;

w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.

Zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub

w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

Zgodnie z art. 91a ust. 1 ustawy, pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;

datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;

datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

W myśl art. 91a ust. 2 ustawy, pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą ilość wyrobów węglowych:

użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub

użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

- w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 1108) - zwanego dalej rozporządzeniem - dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy sprzedający wyroby węglowe zwolnione od akcyzy, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, zwane dalej "wyrobami węglowymi zwolnionymi", w przypadku sprzedaży na terytorium kraju wyrobów węglowych zwolnionych finalnemu nabywcy węglowemu, gdy nie została wystawiona faktura lub faktura korygująca.

Stosownie do § 2 ust. 7 rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, dokument dostawy jest wystawiany nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych, a w przypadku dostaw ciągłych wyrobów węglowych dokonywanych na podstawie zawartej umowy - przynajmniej raz w miesiącu, w dwóch egzemplarzach, z których:

pierwszy jest przeznaczony dla finalnego nabywcy węglowego;

drugi, na którym finalny nabywca węglowy niezwłocznie po jego otrzymaniu i nabyciu wyrobów węglowych potwierdza podpisem ich nabycie, z zastrzeżeniem art. 31a ust. 4 pkt 2 ustawy, jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego, który wystawił dokument dostawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy, które powinna zawierać faktura zostały szczegółowo określone w art. 106e ustawy o VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka posiada status Pośredniczącego Podmiotu Węglowego. Jednocześnie Spółka nie zużywa wyrobów węglowych.

2. W przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw wyrobów węglowych przez Spółkę jako pośredniczący podmiot węglowy dokumentem potwierdzającym te transakcje jest faktura podpisywana przez obie strony transakcji. Ww. przepisy nie wprowadzją obowiązku sporządzania dokumentów dostawy ani ewidencji wyrobów i dokumentów.

Wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą kwestii czy ww. transakcje mogą być dokumentowane jedynie fakturami oraz czy Wnioskodawca powinien prowadzić ewidencję wyrobów węglowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny nr 1 oraz obowiązujące regulacje należy stwierdzić, że w obecnym stanie prawnym obrót wyrobami węglowymi (sprzedaż) między pośredniczącymi podmiotami węglowymi nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zatem, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania z tytułu takich transakcji dokumentu dostawy, a nawet jeśli wystawienie dokumentu dostawy i potwierdzenie go przez nabywcę ma znaczenie dla Wnioskodawcy, jest całkowicie neutralne z punktu widzenia przepisów dotyczących podatku akcyzowego. W konsekwencji, sprzedaż wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę do innego pośredniczącego podmiotu węglowego może być dokumentowane jedynie fakturą.

Odnosząc się do stanów faktycznych nr 2 i 3 należy zauważyć, że wewnątrzwspólnotowa dostawa, eksport i import wyrobów węglowych dokonywane przez podmiot pośredniczący również nie zostały wymienione wśród czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą.

Zatem, skoro dokonywane przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowe dostawy wyrobów węglowych oraz import i eksport tych wyrobów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym to Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania z tytułu tych transakcji dokumentu dostawy i może dokumentować je fakturami wystawionymi zgodnie z przepisami ustawy o VAT. Ponadto, Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzić ewidencji wyrobów węglowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku akcyzowym nie określa jakie dokumenty winien Wnioskodawca posiadać w celu potwierdzenia przemieszczenia wyrobów węglowych z terytorium kraju na terytorium innego państwa. Zatem to w interesie Wnioskodawcy - dla udowodnienia w sposób nie budzący wątpliwości, że w wyniku dostawy wyroby węglowe zostały dostarczone do innego kraju niż Polska - jest posiadanie odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej ten fakt. Oznacza to zarazem, że Wnioskodawca w celu zabezpieczenia własnych interesów związanych z ewentualnym sporem z właściwym dla Wnioskodawcy organem podatkowym - związanym z faktem udokumentowania przemieszczania sprzedanych wyrobów węglowych na terytorium innego państwa - winien zadbać o to aby z otrzymanych od kontrahenta zagranicznego i przez niego potwierdzonych dokumentów wynikało w sposób jednoznaczny, że w wyniku dostawy - dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz tego kontrahenta zagranicznego - wyroby węglowe zostały przemieszczone do innego kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl