IPPP3/443-84/11-4/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 21 stycznia 2011 r.) uzupełnione w dniu 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 23 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 23 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto złożyło wniosek o dofinansowanie inwestycji pn. "Bezpieczeństwo energetyczne..." w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2007-2013 " Priorytet IV, Działanie 4.3 Ochrona powietrza, energetyka realizowanego ze środków Unii Europejskiej.

Projekt polega na budowie systemu wykorzystania odnawialnych źródeł energii (energii słońca) w indywidualnych gospodarstwach domowych zlokalizowanych na terenie Miasta. Inwestycja obejmuje montaż instalacji solarnych w ponad 130 budynkach mieszkalnych należących do mieszkańców miasta.

Instalacje solarne będą wykorzystywane do przygotowania ciepłej wody użytkowej. Celem projektu jest polepszenie jakości powietrza w Mieście poprzez redukcję emisji zanieczyszczeń do atmosfery i wykorzystanie odnawialnych źródeł energii.

Wniosek o dofinansowanie projektu został złożony w dniu 29 grudnia 2010 r. Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego posiada NIP i REGON i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Urząd Miasta, jako jednostka budżetowa i aparat wykonawczy, zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, posiada odrębny NIP oraz REGON lecz możliwości odliczania podatku VAT nie ma. Jest "Nabywcą" robót i usług i w związku z tym na fakturach i dokumentach finansowych, umieszczane są dane Urzędu Miasta. Płatności za usługi/roboty budowlane dla wykonawców są realizowane z rachunku bankowego Urzędu Miasta. Towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu "Bezpieczeństwo energetyczne..." nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wykonywanych przez Miasto.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku wskazano, iż planowana do realizacji inwestycja jest zgodna z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 wyżej wymienionej ustawy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Punkt 1 ust. 1 art. 7 ustawy mówi, że zadania własne gminy obejmują w szczególności sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej. Na podstawie Uchwały z dnia 14 września 2010 r. (kserokopia w załączeniu) Rada Miejska wyraziła wolę przystąpienia Miasta do realizacji projektu inwestycyjnego pn. "Bezpieczeństwo energetyczne..." obejmującego zakup i instalację kolektorów słonecznych dla mieszkańców miasta.

Właściciel budynku na którym zainstalowany będzie kolektor słoneczny zobowiązany został do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji w wysokości co najmniej 15%, nie więcej niż 25% całkowitej wartości indywidualnego zestawu kolektora słonecznego wycenionego przez wykonawcę. Po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektora słonecznego, pozostają własnością Miasta przez cały czas trwania projektu, tj. minimum 5 lat, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu. Po upływie wymienionego wyżej okresu czasu, całość zestawu kolektora słonecznego przejdzie na własność Właściciela budynku na którym został on zainstalowany.

Właściciel zobowiązuje się w trakcie trwania projektu do właściwej, tj. zgodnej z pierwotnym przeznaczeniem i parametrami technicznymi, eksploatacji urządzeń energetycznych wchodzących w skład zestawu kolektora słonecznego. Właściciel zobowiązuje się do przeprowadzenia we własnym zakresie i na własny koszt, przez cały okres o którym mowa wcześniej, przeglądów serwisowych zgodnych z warunkami określonymi w karcie gwarancyjnej, przekazanej przez wykonawcę zestawu kolektora słonecznego oraz ponoszenia w tym czasie wszelkich kosztów niezbędnych do utrzymania całego zestawu w prawidłowej eksploatacji. Właściciel oświadcza również, że zapewni Gminie oraz osobom przez nią wskazanym, dostęp do zainstalowanych urządzeń zestawu kolektora słonecznego, przez cały okres trwania projektu.

Z każdym właścicielem nieruchomości deklarującym chęć udziału w przedmiotowym projekcie inwestycyjnym została zawarta umowa użyczenia oraz umowa regulująca wzajemne zobowiązania stron uczestniczących w projekcie. Zawarte z właścicielami umowy regulujące wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe "związane z montażem kolektora słonecznego w budynku mieszkalnym zawierają: przedmiot umowy, określenie warunków organizacyjnych, określenie warunków własnościowych i eksploatacyjnych, określenie warunków finansowych oraz czas trwania umowy.

Uzupełnienie wniosku, jak wskazuje Wnioskodawca, zostało opracowane na podstawie wymienionej wyżej umowy zawartej miedzy Miastem a właścicielami nieruchomości biorącymi udział w przedmiotowym projekcje inwestycyjnym. Drugim rodzajem umowy zawartej w ramach projektu "Bezpieczeństwo energetyczne..." jest umowa użyczenia, w której właściciel nieruchomości użycza do bezpłatnego używania część dachu budynku mieszkalnego oraz wyraża zgodę na przeprowadzenie niezbędnych prac budowlanych związanych z montażem zestawu kolektora słonecznego w jego budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT w opisanym przypadku, dotyczący zakupów robót i usług, finansowanych w ramach projektów unijnych i następnie ich wykorzystania, w sposób wyżej opisany, podlega odliczeniu.

Miasto stoi na stanowisku, iż realizując projekt wykonuje zadania własne, do których należą wszystkie sprawy publiczne i zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Miasto jest tylko inwestorem inwestycji a towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie będą związane z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54 poz. 535 z pózn. zmianami) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnik podatku od towaru i usług ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług. Przy tak ukształtowanym stosunku właścicielsko - zarządczym Miastu nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, wystawionych przez wykonawców przedsięwzięcia pn.: "Bezpieczeństwo energetyczne...", ponieważ usługi, dostawy i roboty budowlane nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Miasta.

Zgodnie z zasadą Nr 7 Rozporządzenia Komisji Wspólnoty Europejskiej Nr 448/04 (Dz. Urz. UE L. 2004 r. 72.66) - VAT, który nie podlega zwrotowi, może być uznany za wydatek kwalifikowany. Stanowisko Miasta do pytania jest następujące: podatek VAT w opisanym przypadku, dotyczący zakupów robót i usług, finansowanych w ramach projektów unijnych i następnie ich wykorzystania, w sposób wyżej opisany, nie podlega odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392). Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności - zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - zadania własne obejmują sprawy z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

W myśl art. 33 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o samorządzie gminnym, Wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta).

Jak wynika z powyższego, urząd miasta nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd miasta jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu miasta, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu miasta. Zatem Urząd Miejski działając w imieniu Gminy (Miasta) realizuje zadania własne Gminy (Miasta) i w tym zakresie jest zwolniony z podatku od towarów i usług, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Miasto złożyło wniosek o dofinansowanie inwestycji pn. "Bezpieczeństwo energetyczne..." w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2007-2013 " Priorytet IV, Działanie 4.3 Ochrona powietrza, energetyka. Projekt polega na budowie systemu wykorzystania odnawialnych źródeł energii (energii słońca) w indywidualnych gospodarstwach domowych zlokalizowanych na terenie Miasta. Instalacje solarne będą wykorzystywane do przygotowania ciepłej wody użytkowej. Celem projektu jest polepszenie jakości powietrza w Mieście poprzez redukcję emisji zanieczyszczeń do atmosfery i wykorzystanie odnawialnych źródeł energii. Planowana inwestycja wynika z zadań własnych Gminy - art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym. Właściciele budynków, na których zainstalowane będą kolektory słoneczne zobowiązani zostali do wniesienia wkładu własnego w wysokości co najmniej 15%, nie więcej niż 25% całkowitej wartości indywidualnego zestawu kolektora słonecznego wycenionego przez wykonawcę. Po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektora słonecznego, pozostają własnością Miasta przez cały czas trwania projektu, tj. minimum 5 lat, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu. Po upływie wymienionego wyżej okresu czasu, całość zestawu kolektora słonecznego przejdzie na własność Właściciela budynku na którym został on zainstalowany. Właściciele zobowiązują się w trakcie trwania projektu do właściwej eksploatacji urządzeń energetycznych wchodzących w skład zestawu kolektora słonecznego oraz do przeprowadzenia we własnym zakresie i na własny koszt przeglądów serwisowych zgodnych z warunkami określonymi w karcie gwarancyjnej, a także do ponoszenia w tym czasie wszelkich kosztów niezbędnych do utrzymania całego zestawu w prawidłowej eksploatacji. Właściciele oświadczają również, że zapewnią Gminie oraz osobom przez nią wskazanym, dostęp do zainstalowanych urządzeń zestawu kolektora słonecznego, przez cały okres trwania projektu. Z każdym właścicielem nieruchomości deklarującym chęć udziału w przedmiotowym projekcie została zawarta umowa użyczenia oraz umowa regulująca wzajemne zobowiązania stron uczestniczących w projekcie. Drugim rodzajem umowy zawartej w ramach projektu jest umowa użyczenia, w której właściciele nieruchomości użyczają do bezpłatnego używania część dachu budynku mieszkalnego oraz wyrażają zgodę na przeprowadzenie niezbędnych prac budowlanych związanych z montażem zestawu kolektora słonecznego w jego budynku.

Według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, korzystania z nabytych rzeczy). Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Zatem usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Ze wskazanych w niniejszej interpretacji przepisów wynika, iż jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych okoliczności sprawy przede wszystkim należy zaznaczyć, iż określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania tym podatkiem obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług. Jak już uprzednio zauważono, przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie "dostawy towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, iż czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż oderwanie pojęcia "dostawa towarów" oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa podatkowego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę (osobę fizyczną - uczestnika programu) korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

W rozpatrywanej sprawie - niezależnie od faktu, iż Wnioskodawca przez cały czas trwania projektu tj. minimum 5 lat pozostawać będzie właścicielem instalacji solarnej na gruncie prawa cywilnego - nastąpi wydanie przedmiotu transakcji na rzecz osoby będącej uczestnikiem programu, która od tego momentu dysponować będzie instalacją solarną jak właściciel.

Jak już uprzednio wyjaśniono, nie należy bowiem utożsamiać czynności cywilnoprawnej przenoszącej prawo własności z dostawą towarów w rozumieniu prawa podatkowego (ustawy o podatku od towarów i usług), gdyż z chwilą wydania towaru (instalacji solarnej) uczestnik programu dysponował będzie tym towarem jak właściciel, czyli władał nim w sensie ekonomicznym. Dana osoba fizyczna rozporządzając ww. towarem nie tylko będzie czerpała korzyści w postaci przysporzenia swego majątku, czy też korzyści ekonomiczne wynikające z faktu posiadania ww. instalacji, ale również winna zapewnić niezbędną dbałość o utrzymanie instalacji solarnej w należytym stanie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż z chwilą faktycznego wydania ww. instalacji solarnej nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel na rzecz uczestnika programu, tym samym uznać należy, iż dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Kwestią podlegającą ocenie w niniejszej sprawie jest ustalenie czy dostawa instalacji solarnej wraz i jej montażem jest czynnością odpłatną bądź nieodpłatną. Należy w tym miejscu podkreślić, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, iż w ramach opisanego programu wykonane zostaną instalacje solarne na budynkach mieszkańców - osób fizycznych, które z tytułu uczestnictwa w programie zobowiązani zostali do wniesienia wkładu własnego w wysokości co najmniej 15%, nie więcej niż 25% całkowitej wartości indywidualnego zestawu kolektora słonecznego.

Zauważyć, zatem należy, iż ww. wpłaty ponoszą wyłącznie osoby fizyczne, które następnie korzystać będą, jako uczestnicy programu, z instalacji solarnej - kolektora słonecznego. W sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia mamy, zatem do czynienia z sytuacją, w której pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym. Tym samym, wnoszone wpłaty są niczym innym jak zaliczką na poczet przyszłego świadczenia (dostawy towarów oraz świadczenia usług) dokonywanego przez Wnioskodawcę.

W przedmiotowej sprawie świadczenia, do wykonania których zobowiązał się Wnioskodawca w ramach ww. programu, stanowić będą zatem odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług, które - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - stanowią czynności podlegające opodatkowaniu według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż przekazanie środków finansowych przez osoby fizyczne podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż stanowi zapłatę - zaliczkę z tytułu dostawy towarów (dostawy instalacji solarnej wraz z jej montażem) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów nie będących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu pn. "Bezpieczeństwo energetyczne..." będą służyły czynnościom opodatkowanym tym podatkiem, gdyż jak wynika z opisu sprawy po stronie Wnioskodawcy dojdzie do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy, realizowanej na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Reasumując, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji przedmiotowego projektu. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy nadmienić, iż dla celów rozliczeń podatku od towarów i usług, Miasto (Gmina) i Urząd Miasta (Gminy) powinny stosować jednakowe oznaczenie NIP nadane Miastu, a w związku z wykonywanymi przez nie czynnościami powinno być wystawione jedno rozliczenie deklaracyjne VAT-7 niezależnie czy daną czynność należy przypisać Gminie, czy też obsługującemu ją od strony techniczno-organizacyjnej Urzędowi Gminy. Tym samym w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług powinno być wskazane Miasto.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.