IPPP3/443-83/11-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 21 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, powstania obowiązku podatkowego oraz odliczenia podatku naliczonego z tytułu rocznych opłat licencyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, powstania obowiązku podatkowego oraz odliczenia podatku naliczonego z tytułu rocznych opłat licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. handel sejfami, szafami pancernymi i przeciwogniowymi (dalej "towary"). Towary te są nabywane u niezależnych, sprawdzanych przez Spółkę pod względem jakości i stosowanych standardów bezpieczeństwa producentów, oznaczane marką "H. " (dalej: "Znak Towarowy") i następnie sprzedawane na rynku. Sprzedaż Spółki jest w całości opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT.

Większościowym udziałowcem i założycielem Spółki jest spółka niemiecka H. (dalej zwana: "H. "), której przedmiot działalności w Niemczech oparty jest również głównie na handlu towarami, które oznaczane są tym samym Znakiem Towarowym. W roku 1999 H. w Niemczech dokonała rejestracji Znaku Towarowego, pod którym sprzedaje swoje towary i uzyskała stosowny wpis w niemieckim Urzędzie Patentowym w Monachium, którego ważność w roku 2009 została przedłużona na kolejne 10 lat, do 30 czerwca 2019 r..

W roku 2010 H. postanowiła rozszerzyć rejestrację na dalsze kraje Europy, w tym m.in. Polskę oraz objąć rejestracją również znak graficzny. Po złożeniu przez H. w dniu 6 kwietnia 2010 r. wniosku o rozszerzenie rejestracji Znaku Towarowego m.in. na Polskę oraz o objęcie ochroną również znaku graficznego, w dniu 24 czerwca 2010 r. został przez Międzynarodowe Biuro Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) wydany Certyfikat Rejestracji potwierdzający rozszerzenie rejestracji m.in. na terytorium Polski. Informacja o rozszerzeniu rejestracji została opublikowana w dniu 1 lipca 2010 r. w dzienniku urzędowym WIPO (WIPO Gazette of International Marks).

W związku z rozszerzeniem rejestracji H. na Polskę, Spółka, aby nadal móc oznaczać towary Znakiem Towarowym musiała uzyskać zgodę uprawnionego podmiotu, tj. H. W tym celu w dniu 2 sierpnia 2010 r. Spółka zawarła z H. umowę licencyjną na czas nieoznaczony, na podstawie której H. udzieliła mu licencji niewyłącznej na korzystanie ze Znaku Towarowego (w tym znaku graficznego). Na podstawie zawartej - zgodnie z prawem niemieckim - umowy licencji Spółka upoważniona został do korzystania ze Znaku Towarowego w formie oznaczania Znakiem Towarowym towarów i opakowań dla towarów, jak również rozpowszechniania Znaku Towarowego poprzez oferowanie, reklamowania oraz publiczne udostępnienie oznaczonych Znakiem Towarowym towarów.

Za korzystanie ze Znaku Towarowego na podstawie umowy licencji, Spółka zobowiązana jest do corocznego uiszczania na rzecz H. jednej opłaty rocznej, która jest płatna w terminie do 15 lutego następnego roku kalendarzowego. Wysokość całej opłaty rocznej wyliczana będzie wyłącznie w oparciu o wartość obrotu, tj. sprzedaży towarów znakowanych Znakiem Towarowym objętym licencją w wysokości 2,2% obrotów do tej samem części (z wyłączeniem towarów, które są przedmiotem dostawy miedzy Spółką a H.).

H. uzależniło zgodę na zawarcie Umowy licencji od uregulowania pomiędzy stronami rozliczenia za okres 01.01.2004 do 31 lipca 2010 r. (warunek wstępny na zawarcie umowy licencji). Aby spełnić ten warunek wstępny, Spółka i H. ustaliły w umowie licencji, iż również za ww. okres, kiedy używanie Znaku Towarowego nie było między Spółką a H. uregulowane (gdyż zakres ochrony wynikający z rejestracji nie obejmował terytorium Polski, ale był prawem majątkowym należnym H.), H. powinien otrzymać od Spółki tytułem rozliczenia kwotę równą wartości sprzedaży towarów znakowanych Znakiem Towarowym objętym licencją w wysokości 2,2% obrotów od tej części sprzedaży w ww. okresie (okresach), z wyłączeniem towarów, które były przedmiotem dostawy między Spółką a H. Strony w porozumieniu potwierdziły przy tym, iż wypłata ta nie jest związana z wcześniejszą sprzedażą ani świadczeniem usług pomiędzy Spółką a H. oraz wyłączają swoje wcześniejsze wzajemne obroty z podstawy obliczenia kwoty do wypłaty. Na okoliczność zapłaty H. wystawi Spółce stosowny rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zdaniem Spółki powinna Ona w miesiącu grudniu 2010 r. naliczyć i odprowadzić podatek VAT tytułu zakupu usługi licencji Znaku Towarowego.

Należy bowiem zauważyć, iż zakup licencji od mającego siedzibę w RFN niemieckiego podatnika VAT stanowi import usług. W przypadku importu usług dochodzi do tzw. odwróconego obowiązku podatkowego (reverse charge). Zgodnie bowiem z art. 28b ustawy o VAT, "miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę (...)".

Analizując moment powstania obowiązku podatkowego należy stwierdzić, iż zasadniczo obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT z chwilą wykonania usługi.

Jednakże - począwszy od 1 stycznia 2010 r. - zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy o VAT - w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi, z tym, iż zasadniczo zgodnie z pkt 1 usługi rozliczane są w okresach rozliczeniowych, zaś zgodnie z pkt 2 "usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatność uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług".

A zatem, ponieważ zgodnie z umową z tytułu świadczonych od 2010 r. usług udzielenia licencji w roku 2010 nie upłynął termin rozliczenia lub płatności, który przypada dopiero na dzień 15 lutego 2011 r., Spółka jest zdania, że obowiązek podatkowy powstał w dniu 31 grudnia 2010 r.. Aby udokumentować import usług Spółka powinna zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT na ten dzień wystawić fakturę wewnętrzną. Za dany okres rozliczeniowy Spółka może wystawić jedną fakturę wewnętrzną.

A zatem na rzecz Spółki przez H. usługi udzielenia licencji, to Spółka jest zobowiązana do naliczenia polskiego podatku VAT i wykazania sprzedaży dla celów VAT za miesiąc grudzień 2010 r..

Podobnie w kolejnych latach, Spółka powinna naliczyć i wykazać podatek VAT na koniec każdego roku, za który do 15 lutego kolejnego roku H. wystawi rachunek. W przypadku, gdyby kwota na otrzymanym od H. rachunku odbiegała od kwoty na fakturze wewnętrznej, Podatnik powinien wystawić stosowną fakturę korygującą do faktury wewnętrznej.

Ad. 2. Zdaniem Spółki powinna Ona ponadto za miesiąc grudzień 2010 r. naliczyć i odprowadzić podatek VAT z tytułu rozliczenia za okres 01.01.2004 do 31 lipca 2010 r..

Spółka zwraca przy tym uwagę, iż ww. rozliczenie stanowiło warunek wstępny na zawarcie w 2010 r. umowy licencji i nie było związane z wcześniejszymi dostawami ani wcześniejszym świadczeniem usług (strony wykluczyły to zarówno w treści porozumienia jak i wykluczyły kwoty wzajemnych świadczeń z podstawy rozliczenia), lecz z zawarciem w 2010 r. umowy licencji Znaku Towarowego. Ponadto, przepis art. 19 ust. 19a ustawy o VAT obowiązuje od 1 stycznia 2010 r. i oznacza konieczność rozliczenia świadczonej w 2010 r. usługi najpóźniej w dniu 31 grudnia 2010 r.. Według Podatnika nie znajdzie w tej sytuacji zastosowania przepis przejściowy art. 5 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 23 listopada 2009 r.), gdyż przepis ten dotyczy "usług wykonywanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stanowiącej import usług" (tj. przed 1 stycznia 2010 r.) i - jak to wyżej wskazano - przed zawarciem umowy licencji w sierpniu 2010 r. - nie można mówić o świadczeniu usług na rzecz Spółki (gdyż H. nie był uprawniony do ochrony Znaku Towarowego w Polsce i nie było w tym zakresie między stronami żadnej umowy), zaś opłata z tytułu rozliczenia za okres 01.01.2004 do 31 lipca 2010 r. stanowiąc warunek wstępny zawarcia umowy w 2010 r. jest de facto związana z usługą świadczoną od sierpnia 2010 r..

A zatem, ponieważ zgodnie z umową z tytułu świadczonych od 2010 r. usług udzielenie licencji w 2010 r. nie upłynął termin rozliczenia lub płatności, który przypada dopiero w 2011 r., Spółka jest zdania, że obowiązek podatkowy powstał w dniu 31 grudnia 2010 r.. Aby udokumentować import usług Spółka powinien zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT na ten dzień wystawić fakturę wewnętrzną. Za dany okres rozliczeniowy Spółka może wystawić jedną fakturę wewnętrzną.

A zatem z tytułu rozliczenia za okres 01.01.2004 do 31 lipca 2010 r., Spółka jest zobowiązana do naliczenia polskiego podatku VAT i wykazania sprzedaży dla celów VAT również za miesiąc grudzień 2010 r..

Ad. 3. Zgodnie z Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim kupowane usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W omawianym przypadku Spółka zakupuje licencję na Znak Towarowy w celu umieszczania go na sprzedawanych produktach, które następnie sama sprzedaje, opodatkowując swoją sprzedaż podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadku importu usług - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy od importu usług, dla którego podatnikiem jest nabywca.

A zatem, ponieważ Spółka jest zdania, że obowiązek podatkowy powstał w dniu 31 grudnia 2010 r. i aby udokumentować import usług Spółka na ten dzień powinna wystawić fakturę wewnętrzną, to jest on zdania, iż naliczony zgodnie z Ad. 1 i Ad. 2 podatek będzie mógł uwzględnić jako podatek naliczony również w miesiącu grudniu 2010 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.