IPPP3/443-807/12-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności realizowanych w ramach konsorcjum oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności realizowanych w ramach konsorcjum oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka współpracuje z innymi podmiotami ("Partnerzy"), wspólnie ubiegając się o udzielenie zamówień w ramach konsorcjów tworzonych na potrzeby konkretnego zamawiającego ("Zamawiający"). W tym celu przygotowywane są umowy konsorcjum, które regulują zasady wzajemnych rozliczeń przychodów oraz kosztów pomiędzy Spółką i Partnerem. W umowach konsorcjum Spółka przyjmuje na siebie rolę lidera konsorcjum. Czynności wykonywane na rzecz Zamawiającego w ramach projektów podlegają opodatkowaniu VAT i nie są zwolnione z VAT.

W umowach konsorcjum strony ustalają określone udziały w konsorcjum (na przykład udział Spółki wynosi 60%, a udział Partnera 40%). Strony uczestniczą w prawach, obowiązkach, ryzykach, kosztach, zysku i stracie wynikającym z kontraktu z Zamawiającym w stosunku proporcjonalnym do powyższych udziałów w konsorcjum.

Zgodnie z umową konsorcjum, wobec Zamawiającego i innych osób trzecich Spółka oraz Partner ponoszą solidarną odpowiedzialność za wykonanie kontraktu zawartego z Zamawiającym. Spółka oraz Partner zobowiązują się do wspólnej realizacji kontraktu.

Zgodnie z ustaleniami dokonanymi między konsorcjantami przyjęto następujący model rozliczenia kosztów projektów. Partner obciąża lidera (czyli Spółkę) poniesionymi przez niego w danym okresie rozliczeniowym kosztami realizacji projektu. Obciążenie następuje na podstawie faktury VAT wystawionej przez Partnera (na fakturze jako sprzedawca wskazany jest Partner, a jako nabywca wskazana jest Spółka). Z kolei Spółka obciąża Partnera kosztami realizacji projektu (wszelkie koszty niezbędne dla prawidłowej realizacji projektu poniesione zarówno przez Spółkę, jak i Partnera) przypisanymi do danego okresu rozliczeniowego w wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi Partnera w konsorcjum. Obciążenie następuje na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę (na fakturze jako sprzedawca wskazana jest Spółka, a jako nabywca wskazany jest Partner).

Jeśli chodzi o rozliczenie przychodów strony przyjęły następujące zasady. Lider (czyli Spółka) wystawia fakturę na Zamawiającego za prace wykonane przez konsorcjantów w danym okresie rozliczeniowym (na 100% wynagrodzenia ustalonego w kontrakcie z Zamawiającym). Z kolei Partner wystawia na Spółkę fakturę na kwotę wynikającą ze swojego udziału procentowego w konsorcjum.

Powyższy model oznacza, że każdy z konsorcjantów posiada ustalony udział procentowy w konsorcjum (zarówno w przychodach jak i kosztach), a każdy z konsorcjantów partycypuje w wydatkach ponoszonych przez drugiego z konsorcjantów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Spółki sposób rozliczeń, w którym Spółka wystawia fakturę na Zamawiającego na 100% wynagrodzenia należnego konsorcjum i nalicza podatek należny od całej kwoty tego wynagrodzenia jest prawidłowy w świetle przepisów o VAT.

Przepisy prawa nie wyszczególniają umowy konsorcjum - należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum nie jest w szczególności spółką prawa handlowego ani prawa cywilnego, nie ma osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani też siedziby. Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji określonego przedsięwzięcia. W ramach realizacji przedsięwzięcia jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi, przy czym ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 (1) kodeksu cywilnego, na przykład zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń pieniężnych, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Konsorcjum nie jest podmiotem wymienionym w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, w związku z czym nie jest podatnikiem tego podatku. Podatnikami są poszczególni konsorcjanci - w takim zakresie, jaki wynika z umowy konsorcjum oraz umowy z Zamawiającym.

Powyższe stanowisko, w zakresie odrębnego traktowania z punktu widzenia podatkowo-prawnego stron umowy konsorcjum, potwierdzone zostało min. w piśmie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2004 r. (stanowiącym odpowiedź na interpelację poselską nr 5849), w którym Minister Finansów wskazał, iż w przepisach o VAT "brak jest szczególnych regulacji dotyczących wzajemnych rozliczeń pomiędzy przedsiębiorcami którzy zawarli umowę o wspólnym przedsięwzięciu i działają w ramach konsorcjum" oraz że przepisy o VAT, "definiując pojęcie podatnika nie przewidują uznania za jednego podatnika większej liczby przedsiębiorców pozostających w bliskich związkach, np. o charakterze ekonomicznym". Ponadto, Minister Finansów jednoznacznie stwierdził, iż "przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT, w tym także lider konsorcjum. Powyższe oznacza, że przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły (...) w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności".

Ponieważ działania członków konsorcjum związane z wykonywaniem umowy stanowią działania dwóch odrębnych i niezależnych z punktu widzenia podatkowego podmiotów prawa - podatników podatku VAT - dlatego też podmioty działające w ramach konsorcjum powinny do wzajemnych rozliczeń oraz do rozliczeń z Zamawiającym stosować ogólne reguły w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności. Tym samym, w szczególności nie ma możliwość, aby fakturę wystawiało konsorcjum, nie jest ono bowiem podatnikiem VAT. Przy przyjętym przez członków konsorcjum modelu fakturowania, uprawnionym do wystawienia faktury na Zamawiającego jest lider konsorcjum (czyli Spółka). Spółka, jako lider uprawniona jest do wykazania na fakturze wystawionej na Zamawiającego podatku VAT należnego od całości prac wykonanych przez konsorcjum.

Należy zaznaczyć, że stanowisko Spółki jest zgodne z poglądem organów podatkowych wyrażanych w licznych interpretacjach indywidualnych, na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 maja 2011 r. nr IPPP3/443-179/11-3/JF.

Podsumowując, w ocenie Spółki sposób rozliczeń, w którym Spółka wystawia fakturę na Zamawiającego na 100% wynagrodzenia należnego konsorcjum i nalicza podatek należny od całej kwoty tego wynagrodzenia jest prawidłowy w świetle przepisów o VAT.

Ad.2.

Zdaniem Spółki sposób rozliczeń, w którym Spółka dokumentuje fakturą VAT "przenoszenie" na Partnera kosztów związanych z realizacją umowy konsorcjum w części odpowiadającej udziałowi Partnera w konsorcjum i w którym Spółka nalicza podatek należny od kwoty "przenoszonych" kosztów jest prawidłowy w świetle przepisów o VAT.

Każdy z członków konsorcjum samodzielnie wykonuje prace, które przewidziane są dla niego w umowie, Członkowie konsorcjum nabywają towary i usługi od "zewnętrznych dostawców we własnym imieniu, lecz zgodnie z przyjętym modelem konsorcjum koszty nabycia dzielone są pomiędzy nimi w ustalonej uprzednio proporcji. W związku z tym Spółka jest uprawniona do odsprzedania (refakturowania) części towarów i usług na rzecz Partnera. Należy uznać, że podział między konsorcjantami poniesionych przez nich kosztów związanych z realizacją projektu stanowi odsprzedaż (w proporcjach wynikających z umowy konsorcjum) nabytych od zewnętrznych podmiotów towarów i usług. Transakcje te dokumentowane powinny być fakturami VAT ponieważ Spółka i Partner - jako odrębne i niezależne z punktu widzenia przepisów o VAT podmioty - powinni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonane czynności. Wniosek taki można wywieść również z przytoczonego już powyżej pisma Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2004 r., w którym stwierdzono, iż "przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT, w tym także lider konsorcjum. Powyższe oznacza, że przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły (...) w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności".

Mające powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, uzasadnionym z podatkowego punktu widzenia jest wystawianie faktur VAT przez każdego członka konsorcjum, dokumentujących dostawy towarów i świadczenie usług na drugiego członka (przy czym w przypadku Partnera odsprzedaż będzie obejmować wszystkie nabyte towary i usługi związane z realizacją danego projektu, natomiast w przypadku Spółki odsprzedawana będzie część odpowiadająca udziałom każdego z Partnerów w konsorcjum).

Warto zauważyć, że stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 czerwca 2011 r. nr IPPP3/443-452/11-2/MPe.

Podsumowując, zdaniem Spółki, sposób rozliczeń, w którym Spółka dokumentuje fakturą VAT "przenoszenie" na Partnera kosztów związanych z realizacją umowy konsorcjum w części odpowiadającej udziałowi Partnera w konsorcjum i w którym Spółka nalicza podatek należny od kwoty "przenoszonych" kosztów jest prawidłowy w świetle przepisów o VAT.

Ad 3.

Zdaniem Spółki ma ona prawo do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturach wystawionych przez Partnera na Spółkę. Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano powyżej rozliczenia dokonywane między konsorcjantami podlegają VAT i powinny być dokumentowane fakturami. Faktury te dokumentują bowiem świadczenie usług oraz dostawę towarów. Dotyczy to zarówno faktury, poprzez którą Partner "przerzuca na Spółkę poniesione wcześniej koszty związane z realizacją projektu, jak i faktury, poprzez którą Partner dokumentuje swój udział w przychodach konsorcjum.

Nabywane przez Spółkę od Partnera towary i usługi (których nabycie jest dokumentowane fakturami, o których mowa powyżej tj. fakturami wystawianymi przez Partnera na Spółkę) służą bezpośrednio wykonywaniu czynności opodatkowanych tj. wykonywaniu usług na rzecz Zamawiającego. Co istotne, czynności wykonywane na rzecz Zamawiającego są opodatkowane VAT. Zdaniem Spółki bezsprzecznie istnieje zatem związek nabywanych od Partnera towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną dający prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Pogląd Spółki jest zgodny ze stanowiskiem organów podatkowych przedstawianym w wielu interpretacjach, na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z 16 lutego 2010 r. IBPP1/443-128/09/EA.

Podsumowując, zdaniem Spółki ma ona prawo do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturach wystawionych przez Partnera na Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Instytucja konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem, konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy - z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Poza obowiązkami nałożonymi przez ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759), np. konieczności ustanowienia pełnomocnika - art. 23 ust. 2, czy solidarnej odpowiedzialności - art. 141, ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 Kodeksu cywilnego, np.: zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach itp.

Jak wskazano, celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane.

Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - umowy konsorcjum - nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Odnośnie rozliczenia podatku VAT przez uczestników konsorcjum, stwierdzić należy iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Oznacza to, że z punktu widzenia VAT każdy z członków konsorcjum jest odrębnym podatnikiem. Podatnikiem nie jest i nie może być natomiast samo konsorcjum. Dlatego też podmioty działające w ramach konsorcjum powinny do wzajemnych rozliczeń oraz do rozliczeń z podmiotem, na rzecz którego konsorcjum świadczy usługę stosować ogólne zasady w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz zasady funkcjonowania konsorcjum, w tym zasadę odrębności podatników, którzy występują wobec siebie w relacji lider konsorcjum - podwykonawcy, uczestnicy konsorcjum uprawnieni są do fakturowania wzajemnych świadczeń oraz wyboru podmiotu, który odpowiedzialny jest za rozliczenia ze zleceniodawcą. Tym samym uwzględniając charakter wzajemnych powiązań kontraktowych wskazać należy, iż lider konsorcjum, jako podmiot reprezentujący konsorcjum przed zleceniodawcą we wszystkich sprawach związanych z wykonaniem oraz rozliczeniem kontraktu świadczy na rzecz zleceniodawcy usługę i jest zobowiązany, w świetle przedstawionych powyżej założeń oraz przepisów podatkowych, do wystawiania na rzecz zleceniodawcy faktur VAT, dokumentujących całość robót wykonanych przez konsorcjum na rzecz zamawiającego. Tym samym lider winien świadczone usługi wykazać dla celów podatkowych w odpowiedniej deklaracji podatkowej. Pozostali uczestnicy konsorcjum świadczący usługę na rzecz lidera w zakresie wynikającym z zawartej umowy są również zobowiązani do wystawiania faktur dokumentujących te usługi.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca współpracuje z innymi podmiotami ("Partnerzy"), wspólnie ubiegając się o udzielenie zamówień w ramach konsorcjów tworzonych na potrzeby Zamawiającego. W tym celu przygotowywane są umowy konsorcjum, które regulują zasady wzajemnych rozliczeń przychodów oraz kosztów pomiędzy Spółką i Partnerem. W umowach konsorcjum Spółka przyjmuje na siebie rolę lidera konsorcjum. Czynności wykonywane na rzecz Zamawiającego w ramach projektów podlegają opodatkowaniu VAT i nie są zwolnione z VAT. W umowach konsorcjum strony ustalają określone udziały w konsorcjum. Strony uczestniczą w prawach, obowiązkach, ryzykach, kosztach, zysku i stracie wynikającym z kontraktu z Zamawiającym w stosunku proporcjonalnym do powyższych udziałów w konsorcjum. Zgodnie z umową konsorcjum, wobec Zamawiającego i innych osób trzecich Spółka oraz Partner ponoszą solidarną odpowiedzialność za wykonanie kontraktu zawartego z Zamawiającym. Spółka oraz Partner zobowiązują się do wspólnej realizacji kontraktu.

Zgodnie z ustaleniami dokonanymi między konsorcjantami przyjęto następujący model rozliczenia kosztów projektów. Partner obciąża lidera (czyli Spółkę) poniesionymi przez niego w danym okresie rozliczeniowym kosztami realizacji projektu. Obciążenie następuje na podstawie faktury VAT wystawionej przez Partnera (na fakturze jako sprzedawca wskazany jest Partner, a jako nabywca wskazana jest Spółka). Z kolei Spółka obciąża Partnera kosztami realizacji projektu (wszelkie koszty niezbędne dla prawidłowej realizacji projektu poniesione zarówno przez Spółkę, jak i Partnera) przypisanymi do danego okresu rozliczeniowego w wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi Partnera w konsorcjum. Obciążenie następuje na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę (na fakturze jako sprzedawca wskazana jest Spółka, a jako nabywca wskazany jest Partner). Jeśli chodzi o rozliczenie przychodów strony przyjęły następujące zasady. Lider (czyli Spółka) wystawia fakturę na Zamawiającego za prace wykonane przez konsorcjantów w danym okresie rozliczeniowym (na 100% wynagrodzenia ustalonego w kontrakcie z Zamawiającym). Z kolei Partner wystawia na Spółkę fakturę na kwotę wynikającą ze swojego udziału procentowego w konsorcjum.

Przedstawiony wyżej model wzajemnych rozliczeń członków konsorcjum wskazuje, że Lider nabywa usługi od Partnerów, którzy fakturują i opodatkowują wykonane przez siebie usługi na rzecz Lidera, a Lider świadczy całościowo wykonaną przez wszystkich członków Konsorcjum usługę na rzecz Zamawiającego. Czynności wykonywane na rzecz Zamawiającego w ramach projektów podlegają opodatkowaniu VAT i nie są zwolnione z VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż usługa świadczona przez Konsorcjum reprezentowane przez Lidera na rzecz Zamawiającego winna być w całości dokumentowana fakturą wystawioną przez Spółkę. W konsekwencji, podatek należny powinien być obliczany według właściwej stawki dla danej usługi od całej kwoty wynagrodzenia za jej wykonanie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości w kwestii dokumentowania fakturami VAT przenoszenia na Partnera kosztów związanych z realizacją ww. umowy konsorcjum w części odpowiadającej udziałowi Partnera w konsorcjum oraz naliczania podatku z tego tytułu.

W tym miejscu należy zauważyć, że fakturę wystawia się wyłącznie w przypadku dokonania sprzedaży (odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów), a wystawia ją podmiot wykonujący daną czynność (podatnik) dla nabywcy towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot nabywający usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem potraktowane inaczej niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem w sytuacji, w której koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, są w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, to podmiot biorący udział w świadczeniu usług, będący podatnikiem VAT czynnym, dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT. Należy zatem przyjąć, iż w przypadku odsprzedaży usług przez jeden podmiot innemu podmiotowi, której celem jest przeniesienie kosztów przez podmiot będący pierwotnym nabywcą usługi (zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny) na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta, to podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi dokumentuje te czynności wystawioną przez siebie fakturą VAT. W rezultacie więc, ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku dostawy towarów. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży towaru za sprzedawcę, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej sprzedaż towaru. W związku z tym stwierdzić należy, iż powyższe ma zastosowanie w sytuacji opisanej we wniosku, bowiem Lider ponosi wydatki we własnym imieniu, ale na rachunek Partnera konsorcjum. W tym miejscu zacytować należy art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi (towaru) (tekst jedn.: Spółki jako Lidera konsorcjum) za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi (odsprzedaż towaru) oraz naliczenie podatku VAT.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Odpowiadając na pytanie nr 3 Wnioskodawcy należy zwrócić uwagę na art. 86 ust. 1, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że czynności wykonywane na rzecz Zamawiającego w ramach projektów podlegają opodatkowaniu VAT i nie są zwolnione. Partner obciąża Spółkę poniesionymi przez niego w danym okresie rozliczeniowym kosztami realizacji projektu. Obciążenie następuje na podstawie faktury VAT wystawionej przez Partnera (na fakturze jako sprzedawca wskazany jest Partner, a jako nabywca wskazana jest Spółka). Natomiast, jeśli chodzi o rozliczenie przychodów to Lider (czyli Spółka) wystawia fakturę na Zamawiającego za prace wykonane przez konsorcjantów w danym okresie rozliczeniowym (na 100% wynagrodzenia ustalonego w kontrakcie z Zamawiającym). Z kolei Partner wystawia na Spółkę fakturę na kwotę wynikającą ze swojego udziału procentowego w konsorcjum.

Odnosząc powyższe do powołanych przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach wystawionych przez Partnera - Spółka jest podatnikiem podatku VAT, a zakupione towary i usługi są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. A zatem Spółka, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych Spółce przez Partnera, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 również należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.