IPPP3/443-790/11-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dystrybucji Magazynu B jako bezpłatnej wkładki do Gazety-jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dystrybucji Magazynu jako bezpłatnej wkładki do Gazety.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bezpłatne egzemplarze Magazynu (wkładki do Gazety) będą od strony wydawniczej - w zasadzie - identyczne z tymi które będą podlegały sprzedaży jedyną różnicą będzie to że egzemplarze przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji będą zawierały w sposób trwały na okładce informację, że nie są przeznaczone do sprzedaży.

Egzemplarze Magazynu przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji jako wkładki do Gazety będą dostarczane do Polski z Austrii lub z Niemiec.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, iż w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, egzemplarze Magazynu dołączane jako darmowa wkładka do Gazety powinny być traktowane jako "próbki" w rozumieniu art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 7 ustawy o VAT oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112, co oznacza, że ich nieodpłatne wydanie będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Jak wynika z ww. regulacji od dnia 1 kwietnia 2011 r. co do zasady każde nieodpłatne wydanie towarów jest traktowane jako odpłatne wydanie towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - o ile przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od tych towarów.

Od powyższej zasady są jednak pewne wyjątki. Mianowicie zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT "przepisu < art. 7> ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek." Z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wynika więc, że art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (uznającego nieodpłatne wydania towarów za odpłatne na gruncie ustawy o VAT) nie obejmuje m.in. wydania próbek.

Ustawodawca w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT zdefiniował "próbkę" jako " (...) niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy."

Należy jednak zwrócić uwagę, że Dyrektywa 2006/112 nie zawiera definicji "próbki". W art. 16 Dyrektywy 2006/112 wskazano tylko, że (...) za odpłatną dostawę towarów nie uznaję jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości oraz próbek."

Próby zdefiniowania czym jest próbka" na gruncie podatku VAT podjął się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("ETS") w wyroku z dnia 30 września 2010 r. w sprawie EMI Group Ltd, C-581/08. Zdaniem ETS, próbką jest egzemplarz okazowy produktu mający na celu promocję jego sprzedaży bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczać tego pojęcia w sposób ogólny bez uwzględniania charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że bezpłatne egzemplarze Magazynu będące wkładkami do Gazety należy traktować jako "próbki" w rozumieniu ustawy VAT i Dyrektywy 2006/112, bowiem mają na celu działania promocyjne i będą miały wyraźne oznaczenie, że nie są przeznaczone do sprzedaży. Tym samym oznacza to, że nieodpłatne przekazanie egzemplarzy R nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, nie będzie on zobowiązany do rozpoznania wewnątrzwspólnotwego nabycia towarów na terenie Polski, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1 ustawy o VAT w związku z przemieszczeniem z terytorium państwa członkowskiego (Niemiec lub Austrii) na terytorium kraju (Polski) egzemplarzy Magazynu przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji jako "próbki" w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT "przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz."

Artykuł 10 ust. ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o VAT stanowi, iż "wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym nowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju nie stanowiła u podatnika, o którym mowa w art. 15, albo nie stanowiłaby u podatnika podatku od wartości dodanej dostawy towarów, o której mowa w art. 7, lub stanowiła albo stanowiłaby taką dostawę towarów, ale dokonywaną przez podatnika, którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 albo podatnika podatku od wartości dodanej do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia z wyjątkiem gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu."

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT "przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo zaimportowane i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika."

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro egzemplarze Magazynu dołączane jako bezpłatne wkładki do Gazety można uznać za "próbki" na gruncie podatku VAT (a zatem ich dostawa nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), to Wnioskodawca nie będzie miał również obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z ich przemieszczeniem z terytorium innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej (np. Niemiec lub Austrii) na terytorium kraju (Polski). Wniosek taki wypływa stąd, że przemieszczenie próbek nie może być traktowane na gruncie podatku VAT jako odpłatna dostawa towarów, albowiem nie będą one służyły Wnioskodawcy do wykonywania na terenie Polski czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Potwierdzeniem prawidłowości ww. stanowiska jest chociażby interpretacja Ministra Finansów z dnia 17 lipca 2008 r. (sygn. ITPPI/443-398108/MN) w której wskazano m.in., że przemieszczenie próbek z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej w celu przekazania ich podczas targów nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, bowiem próbki nie będą służyły czynnościom wykonywanym jako podatnik na terytorium tego innego państwa Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast art. 7 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Innymi słowy art. 7 ust. 2 ustawy, zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie i z zastrzeżeniem płynącym z ust. 3 tego artykułu. W związku z powyższym nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem "odpłatnej dostawy towarów", o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W myśl art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Ustawodawca nie wprowadził żadnego limitu ilościowego, czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka, wskazując jedynie, że ich ilość i wartość nie może wskazywać na handlowy charakter ich przekazania. Zatem określenie "niewielka ilość towaru" może budzić wątpliwości. Jednakże z treści przywołanego przepisu art. 7 ust. 7 wynika, iż próbką jest towar gotowy, spełniający cechy wskazane w przepisie i przekazany w celu przetestowania (sprawdzenia właściwości danego towaru). Za próbkę można uznać najmniejszą ilość towaru, która zachowała skład i wszelkie właściwości towaru. O uznaniu za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje w myśl art. 7 ust. 7 ww. ustawy brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu - jednemu - odbiorcy w danym okresie.

W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć - ze względu na swoją ilość lub wartość - jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona, a co za tym idzie nie ma również zastosowania wyłączenie z opodatkowania w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

Kwestia nieodpłatnego przekazania towarów została także uregulowana w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. L 347 z 11.12.2006, s. 1 -118) zwanej dalej dyrektywą. Zgodnie z art. 16 Dyrektywy wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. W myśl Dyrektywy za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednak wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą i miejscem zarządu na terenie Austrii, nie jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT (nie posiada również w Polsce "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej" w rozumieniu ustawy o VAT). Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowany w Austrii i w Niemczech jako podatnik podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca zamierza na terenie Polski prowadzić dystrybucję wydawanego przez siebie magazynu R (Magazyn). Dystrybucja Magazyn będzie przebiegała w dwojaki sposób. Część nakładu Magazyn będzie w normalnej sprzedaży (Wnioskodawca będzie sprzedawał część nakładu na rzecz podmiotu zarejestrowanego w Polsce jako podatnik VAT, który będzie zajmował się jego odpłatną dystrybucją), podczas gdy równolegle druga część nakładu Magazynu będzie dystrybuowana przez S.A. jako bezpłatna wkładka do Gazety. Bezpłatne egzemplarze Magazynu (wkładki do Gazety) będą od strony wydawniczej - w zasadzie - identyczne z tymi które będą podlegały sprzedaży, jedyną różnicą będzie to, że egzemplarze przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji będą zawierały w sposób trwały na okładce informację, że nie są przeznaczone do sprzedaży. Egzemplarze Magazynu przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji jako wkładki do Gazety będą dostarczane do Polski z Austrii lub z Niemiec.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi zaklasyfikowanie wydawanego przez siebie Magazynu, dystrybuowanego jako bezpłatnej wkładki do innej gazety jako "próbki" w rozumieniu art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 7 ustawy oraz art. 16 Dyrektywy.

Odpowiadając na przedstawione wątpliwości podkreślić należy, że przewidziany zarówno w ustawodawstwie krajowym jak i unijnym wyjątek dotyczący próbek nie ma na celu zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów służących zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru. Biorąc pod uwagę charakter przedmiotowego produktu należy więc ustalić czy w konkretnych okolicznościach pojęcie próbki może zostać ograniczone do towarów występujących w postaci zazwyczaj niedostępnej w publicznej sprzedaży.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 30 września 2010 r. w sprawie EMI Group Ltd, C-581/08 zaznaczyć należy, że Trybunał biorąc pod uwagę niemożliwość objęcia jednolitą i wyczerpującą definicją nieskończenie wielu towarów o bardzo różnym charakterze, podjął próbę zdefiniowania pojęcia "próbka". Mianowicie w opinii Trybunału "Próbką" jest egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczać tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględniania charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych. Przedstawiona definicja, czego nie zauważa jednak Wnioskodawca wymaga dwuetapowej analizy. W ramach pierwszego etapu należy zbadać czy próbka pozwala na dokonanie oceny jakości towaru oraz ustalenie czy wykazuje on właściwości poszukiwane przez potencjalnego lub rzeczywistego nabywcę. Drugi etap polega natomiast na zbadaniu konkretnych okoliczności w jakich towary te zostały przekazane.

Niemniej jednak ostateczna ocena Trybunału została dokonana na konkretnym przykładzie, egzemplarzy płyt winylowych, kaset oraz płyt kompaktowych przekazywanych nieodpłatnie różnym osobom mogących ocenić wartość handlową nagrań (m.in. osobom zatrudnionym w prasie, w rozgłośniach radiowych, stacjach telewizyjnych) mogących wpłynąć na poziom popularności wykonawców.

Uwzględniając zatem charakter przedmiotowego produktu i okoliczności gospodarcze wskazanej czynności tj. stałej dystrybucji magazynu za pośrednictwem wysokonakładowego ogólnopolskiego dziennika nie można uznać takiego nieodpłatnego przekazania za dystrybucję próbek. Samo umieszczenie na produkcie informacji, iż dany egzemplarz nie jest przeznaczony do sprzedaży w sytuacji gdy tożsamy produkt bez tej informacji będą podlegały sprzedaży nie może przesądzać o uznaniu go za próbkę. W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku czasopisma egzemplarz okazowy w postaci innej niż przeznaczona do sprzedaży pozwoliłby na ocenę jego cech i właściwości, a także na promocje jego sprzedaży szczególnie, że bezpłatny egzemplarz skierowany jest bezpośrednio do odbiorcy ostatecznego.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż regularna dystrybucja kompletnych egzemplarzy magazynu ma charakter handlowy w efekcie prowadzący do całkowitego zaspokojenia potrzeb odbiorcy.

Reasumując, stwierdzić należy, iż za "próbkę" w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, a także art. 16 Dyrektywy nie można uznać magazynu dystrybuowanego jako bezpłatnej wkładki (w postaci tożsamej z tą podlegającą sprzedaży). A zatem w świetle art. 5 ust. 1 ustawy przedmiotowy sposób dystrybucji należy uznać za podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terenie Polski wspomnieć należy o art. 9 ust. 1 ustawy, stosownie do którego przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Definicja ta odpowiada definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia zawartej w art. 20 Dyrektywy 2006/112/WE.

Z kolei w art. 11 ust. 1 ustawy rozszerzono katalog czynności, które będą uważane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, pod warunkiem że nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 12 ustawy o VAT. Towary te powinny służyć czynnościom wykonywanym przez podatnika w Polsce. I tak zgodnie z tym artykułem, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W związku z powyższym Wnioskodawca (nie posiadający w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej) zamierzający prowadzić na terenie Polski dystrybucję wydawanego przez siebie Magazynu zobowiązany będzie do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terenie Polski.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy w całości uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.