IPPP3/443-781/12-2/IG - VAT w zakresie opodatkowania dopłaty za gotowość do świadczenia usług transportowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dopłaty za gotowość do świadczenia usług transportowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dopłaty za gotowość do świadczenia usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca X. S.A. (dalej: Spółka lub X. S.A) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług transportu i zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka zawarła umowę przewozową (dalej: umowa) na świadczenie usług polegających na transporcie gazu płynnego. W myśl umowy usługi transportowe świadczone są na rzecz kontrahenta (dalej: kontrahent), zgodnie z przepisami zawartymi w umowie europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych ADR oraz w ustawie - Prawo przewozowe. Usługi transportu gazu realizowane są miedzy wskazanymi przez kontrahenta terminalami gazowymi i/lub rozlewniami gazu płynnego na terytorium kraju.

W ramach umowy Spółka zobowiązała się m.in. do dokonywania załadunku i rozładunku na rzecz kontrahenta, informowania kontrahenta o wszelkich przypadkach niewłaściwego wykonywania umowy, świadczenia usług zgodnie z najwyższą starannością zawodową, zgodnie z przepisami bhp i p. poż., itd. Ponadto X. S.A zobowiązała się zagwarantować odpowiednie moce przewozowe w postaci taboru pozostającego w gotowości do przewozów.

Usługa przewozu jest fakturowana przez Spółkę za umówione okresy rozliczeniowe na bazie uzgodnionego przez obie strony zestawienia przewozów. Strony ustaliły obowiązujące zasady rozliczeń oraz stawki w oparciu o założone pełne wykorzystanie gwarantowanego wolumenu przewozów. W sytuacjach jednak, w których kontrahent nie złożył zamówienia na skorzystanie z usługi przewozu towarów w gwarantowanym zakresie, część taboru jest niewykorzystywana.

Biorąc pod uwagę, że wolą i intencją stron, z uwagi na fakt stałego pozostawania w gotowości do świadczenia usługi przewozu gwarantowanego taboru, było przyznanie Spółce dodatkowego wynagrodzenia (dalej: dopłata) w razie sytuacji spadku zleceń, skutkującego niewykorzystywaniem gwarantowanych mocy przewozowych, dopuszczalnym jest sytuacja, że X. S.A obciąży kontrahenta kwotą dopłaty kalkulowaną na podstawie ilości niewykorzystywanych mocy przewozowych.

Spółka pragnie również dodać, iż kwota dopłaty nie jest traktowana na bazie umowy jako odszkodowanie, kara umowna itp. - jest ona opisana jako kwota wynagrodzenia należnego X. S.A.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, w razie obciążenia kontrahenta tytułem niewykorzystania gwarantowanego wolumenu przewozu i pozostawania w gotowości do świadczenia usługi przewozu, kwota dopłaty winna być potraktowana jako usługa transportowa podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym w sytuacji niewykorzystania przez kontrahenta gwarantowanego przez spółkę wolumenu przewozów, biorąc pod uwagę w szczególności fakt pozostawania w dyspozycji do świadczenia usługi przewozu przez tabor X. S.A i wolę stron, aby tym tytułem spółka otrzymała kwoty wynagrodzenia, obciążenie kontrahenta winno zostać potraktowane jako płatności za usługę transportową podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez pojęcie świadczenia, zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ww. Ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Świadczenie, o którym mowa powyżej zakłada istnienie podmiotu będącego odbiorcą, fakt określenia zasad jego świadczenia, a w szczególności zasad wynagradzania.

Opodatkowanie podatkiem VAT zatem w rozumieniu Spółki winno wystąpić wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje wzajemna relacja cywilnoprawna pomiędzy podmiotami i jednocześnie strony umowy określiły wynagrodzenie należne z tytułu danego świadczenia.

W omawianym stanie faktycznym właśnie tak wyglądało ukształtowanie wzajemnych relacji - mając na względzie konieczność utrzymywania w dyspozycyjności całości gwarantowanego kontrahentowi taboru X. S.A strony ustaliły umownie, iż w razie niewykorzystania części założonych mocy przewozowych Spółce przysługiwać będzie wynagrodzenie (nie odszkodowania ani kara od Kontrahenta) kalkulowane w oparciu o niewykorzystane moce przewozowe. Przyczyną tak ukształtowanej relacji był fakt, iż X. S.A w sposób ciągły zapewniała kontrahentowi odpowiednią ilość zestawów transportowych gwarantujących wykonanie umowy a w konsekwencji spółka ponosiła związane z tym koszty.

Warto także dodać, iż przyjęte przez strony rozwiązanie jest typowym stosowanym w praktyce gospodarczej mechanizmem i sytuacje analogiczne były również przedmiotem rozstrzygnięć organów interpretujących.

Dla przykładu - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2010 r. (sygn. IBPP2/443-126/10/ICz) uznał, iż wynagrodzenie otrzymane z tytułu pozostawania w gotowości do wykonania usługi odśnieżania dróg gminnych w okresie zimowym jest odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tożsamy pogląd znaleźć można w postanowieniu wydanym przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie z 31 marca 2006 r. (sygn. 1471/NTR1/443-5D/06/PB), gdzie w sytuacji opóźniania się z rozładunkiem z winy nabywcy usługi transportowej, biorąc pod uwagę gotowość środków transportu przewoźnika do wyładunku, przeładunku bądź rozładunku towarów, czynność ta (pozostawania w gotowości) uznana została za usługę pomocniczą do usług transportowych podlegającą opodatkowaniem podatkiem VAT.

Podobny pogląd prezentowany jest w orzecznictwie administracyjnym, gdzie np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 20 października 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 573/11 stwierdził m.in. "przez świadczenie natomiast należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), co koresponduje z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, gdzie pod tym pojęciem rozumie się także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji <...>. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usług należy zwrócić uwagę na to, ze ustawa VAT zalicza do usług każde świadczenie. W ten sposób podkreśla się więc powszechność opodatkowania".

Biorąc powyższe pod uwagę spółka wnosi o potwierdzenie wyrażonego przez nią stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 cyt. ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług transportu i zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka zawarła umowę przewozową na świadczenie usług polegających na transporcie gazu płynnego. W myśl umowy usługi transportowe świadczone są na rzecz kontrahenta, zgodnie z przepisami zawartymi w umowie europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych ADR oraz w ustawie - Prawo przewozowe. Usługi transportu gazu realizowane są miedzy wskazanymi przez kontrahenta terminalami gazowymi i/lub rozlewniami gazu płynnego na terytorium kraju. W ramach umowy Spółka zobowiązała się m.in. do dokonywania załadunku i rozładunku na rzecz kontrahenta, informowania kontrahenta o wszelkich przypadkach niewłaściwego wykonywania umowy, świadczenia usług zgodnie z najwyższą starannością zawodową, zgodnie z przepisami bhp i p. poż., itd. Ponadto X. S.A zobowiązała się zagwarantować odpowiednie moce przewozowe w postaci taboru pozostającego w gotowości do przewozów. Usługa przewozu jest fakturowana przez Spółkę za umówione okresy rozliczeniowe na bazie uzgodnionego przez obie strony zestawienia przewozów. Strony ustaliły obowiązujące zasady rozliczeń oraz stawki w oparciu o założone pełne wykorzystanie gwarantowanego wolumenu przewozów. W sytuacjach jednak, w których kontrahent nie złożył zamówienia na skorzystanie z usługi przewozu towarów w gwarantowanym zakresie, część taboru jest niewykorzystywana. Wolą i intencją stron, z uwagi na fakt stałego pozostawania w gotowości do świadczenia usługi przewozu gwarantowanego taboru, było przyznanie Spółce dodatkowego wynagrodzenia (dalej: dopłata) w razie sytuacji spadku zleceń, skutkującego niewykorzystywaniem gwarantowanych mocy przewozowych, dopuszczalnym jest sytuacja, że X. S.A obciąży kontrahenta kwotą dopłaty kalkulowaną na podstawie ilości niewykorzystywanych mocy przewozowych. Kwota dopłaty nie jest traktowana na bazie umowy jako odszkodowanie, kara umowna itp. - jest ona opisana jako kwota wynagrodzenia należnego X. S.A.

Z powyższego wynika więc, iż przedmiotowa dopłata wypłacana jest Wnioskodawcy w zamian za jego określone zachowanie (pozostawanie w gotowości zapewniającej kontrahentowi odpowiednią ilość zestawów transportowych), na podstawie ustalonego stosunku prawnego jakim jest zawarta pomiędzy stronami umowa, z której wynika bezpośrednia korzyść dla kontrahenta po spełnieniu ściśle określonych w tej umowie warunków. Spełniona zatem została przesłanka istnienia związku pomiędzy dopłatą, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz przestawiony stan prawny należy uznać, że dopłata wypłacona Wnioskodawcy z tytułu pozostawania w gotowości, stanowi wynagrodzenie za świadczone przez niego jako przewoźnika usługi, w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując w sytuacji niewykorzystania przez kontrahenta gwarantowanego przez spółkę wolumenu przewozów, biorąc pod uwagę w szczególności fakt pozostawania w dyspozycji do świadczenia usługi przewozu przez tabor X. S.A i wolę stron, aby tym tytułem spółka otrzymała kwoty wynagrodzenia, obciążenie kontrahenta winno zostać potraktowane jako płatności za usługę transportową podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.