IPPP3/443-770/12-3/KT - VAT w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych (napojów) na rzecz pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 1 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych (napojów) na rzecz pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych (napojów) na rzecz pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest dystrybucja produktów leczniczych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (dalej: "podatek VAT") oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje zakupu Artykułów spożywczych, takich jak herbata, kawa, woda, sok, mleko, cukier. Zakupione Artykuły spożywcze są udostępniane pracownikom jedynie w godzinach pracy i siedzibie Spółki oraz są związane z wykonywaniem obowiązków służbowych w odniesieniu do opodatkowanej działalności gospodarczej Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (w zakresie podatku od towarów i usług):

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pytanie 1

Spółka stoi na stanowisku, że udostępniane pracownikom Artykułów spożywczych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i czynność ta nie będzie powodować żadnych skutków podatkowych w podatku VAT po stronie Spółki, a w szczególności w tym wypadku nie znajdzie zastosowania art. 7 oraz art. 8 ustawy VAT.

Pytanie 2

Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z treścią przepisów art. 86 ustawy VAT, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu Artykułów spożywczych, które następnie są udostępniane pracownikom w ramach wykonywanych obowiązków służbowych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

UZASADNIENIE do Pytania 1

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W związku z takim brzmieniem przepisów art. 7 ust. 2 ustawy VAT, zdaniem Spółki, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 ustawy VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w pierwszej kolejności należy uznać, że nie mamy tu do czynienia ani z przekazaniem towarów ani też ze świadczeniem usług, lecz ze zużyciem towarów. Spółka udostępnia bowiem Artykuły spożywcze wyłącznie do konsumpcji pracowników w godzinach pracy i siedzibie Spółki. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania. Ze względu na fakt, iż w miejscu pracy realizowane są cele przedsiębiorcy, a nie cele osobiste pracowników, do zużycia towarów na cele osobiste lub nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste w ogóle nie dochodzi. Zapewnienie pracownikom Artykułów spożywczych nie powinno być rozpatrywane jako zużycie towarów na cele osobiste, ponieważ są one zużywane podczas pełnienia obowiązków służbowych. Tak więc, jeżeli to zużycie następuje w godzinach pracy w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, to nawet jeśli Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Artykułów spożywczych przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste.

Podsumowując, w opinii Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania przepis art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy VAT, bowiem nie dochodzi do zużycia towarów na cele osobiste pracowników, gdyż Spółka udostępnia Artykuły spożywcze wyłącznie do konsumpcji pracowników w godzinach pracy i siedzibie Spółki. Tym samym, udostępnienie Artykułów spożywczych przez Spółkę w związku z wykonywaniem przez pracowników obowiązków służbowych nie stanowi czynności będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT jako nieodpłatna dostawa towarów lub nieodpłatne świadczenie usług.

Stanowisko, że w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie mają zastosowania przepisy art. 7 oraz art. 8 ustawy VAT, a co za tym idzie udostępnienie Artykułów spożywczych dla pracowników nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r. (sygn. IPPP2/443-1283/I1-2/AO). Ponadto, podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 lutego 2012 r. (sygn. IBPP1/443-1751/11/LSz), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 stycznia 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-945/11-2/IG) oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 2011 r. (sygn. ILPP2/443-786/11-2/AK).

UZASADNIENIE do Pytania 2

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy VAT. Przepis ten stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z powołanymi wyżej przepisami przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki:

* odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz

* towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli takich, które generują podatek należny.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Zgodnie z treścią ustawy VAT, ustanowiono zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy VAT wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej, wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, nabyte Artykuły spożywcze mają pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. O pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Jednak, aby można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podatnika, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynią się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z opisem zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest dystrybucja produktów leczniczych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia pracowników, którzy w trakcie wykonywania obowiązków służbowych mają dostęp do Artykułów spożywczych w godzinach pracy i siedzibie Spółki. Wydatki z tytułu nabycia przedmiotowych Artykułów spożywczych mają charakter kosztu pośredniego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Zużycie tych towarów nie następuje na cele osobiste pracowników, ponieważ ma miejsce w trakcie pełnienia obowiązków służbowych.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki nabywane Artykuły spożywcze udostępnianie pracownikom w czasie pracy, wykorzystywane są do wykonywania obowiązków służbowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT. Tym samym, w przedmiotowym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, przesłanka wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy VAT jest spełniona.

Podsumowując, w opinii Spółki, nabywane Artykuły spożywcze są udostępnianie pracownikom w czasie pracy i wykorzystywane do wykonywania obowiązków służbowych oraz służą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, zatem mają pośrednik związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę.

W konsekwencji powyższego, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem Artykułów spożywczych.

Stanowisko, że w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym spełnione są warunki z art. 86 ustawy VAT, a co za tym idzie Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia Artykułów spożywczych dla pracowników, znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lutego 2012 r. (sygn. IPPP2/443-1331/11-2/AO). Ponadto, podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 15 marca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-858/11-4/SN) oraz z dnia 13 stycznia 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-945/11-2/IG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest osoba trzecia (np. kontrahent przedsiębiorcy), niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to takie, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca, w związku z prowadzoną działalnością w zakresie dystrybucji produktów leczniczych, dokonuje zakupu artykułów spożywczych, takich jak herbata, kawa, woda, sok, mleko, cukier, które są udostępniane pracownikom w godzinach pracy w siedzibie Spółki. Zakup ten jest związany z wykonywaniem obowiązków służbowych w odniesieniu do opodatkowanej działalności gospodarczej Spółki.

Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zauważyć trzeba, że zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych (...). Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac (art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy).

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.).

Na podstawie § 112 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. (...)

Odnosząc treść powołanych przepisów do przedstawionego opisu sprawy należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych przepisami prawa pracy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie jest bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Przekazywanie pracownikom napojów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Wnioskodawca zobligowany jest przepisami prawa, nie stanowi w tym przypadku przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) mają na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy oraz służą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie napojów (woda, sok, herbata kawa, mleko i cukier do kawy/herbaty), których zapewnienie pracownikom jest obowiązkiem Wnioskodawcy uregulowanym w odrębnych przepisach, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynią się do generowania przez podmiot obrotów.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz opisany przez Wnioskodawcę stan sprawy, należy stwierdzić, iż zużycie przez pracowników Spółki napojów takich jak woda, sok, kawa, herbata, mleko, nie stanowi przekazania towarów na cele osobiste pracowników. Konieczność zapewnienia tych napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów prawa pracy.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, wszystkie opisane w stanie faktycznym przekazania artykułów spożywczych dokonywane są w związku z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanym i mają związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Nabywane przez Wnioskodawcę napoje, które przeznaczone są do zużycia dla pracowników Spółki w trakcie pracy, w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem kupowane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem dla pracowników Spółki napojów, który to obowiązek wynika z przepisów BHP, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie stanu faktycznego wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr IPPP3/443-770/12-2/KT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.