IPPP3/443-763/12-2/SM - Możliwość uznania za proces produkcji w ujęciu ustawy o podatku akcyzowym czynności przeklasyfikowania biokomponentu w biopaliwo ciekłe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania czynności przeklasyfikowania biokomponentu w biopaliwo ciekłe za proces produkcji - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania czynności przeklasyfikowania biokomponentu w biopaliwo ciekłe za proces produkcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. jest producentem paliw silnikowych. W związku z tym zobligowany jest do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego poprzez zapewnienie odpowiedniego poziomu zawartości biokomponentów we wprowadzanych na rynek paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych. W ramach realizacji NCW Spółka nabywa m.in. biokomponenty w postaci estrów o kodzie 3826 00 10 według klasyfikacji CN. Przedmiotowe estry nabywane są w procedurze zawieszonego poboru akcyzy, wprowadzane do składów podatkowych Spółki. Biokomponenty w postaci estrów spełniają wymagania jakościowe określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 17 grudnia 2010 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów, metod badań jakości biokomponentów oraz sposobu pobierania próbek biokomponentów (Dz. U. z 2010 r. Nr 249, poz. 1668).

Przeznaczenie nabywanych biokomponentów jest dwojakiego rodzaju, po pierwsze wykorzystywane są jako składnik do produkcji paliwa ciekłego, w postaci oleju napędowego. Drugi sposób wykorzystania estrów polega na wykorzystaniu ich jako biopaliwa ciekłego stanowiącego samoistne paliwo, sprzedawanego pod handlową nazwą BIO100. Takie biopaliwo ciekłe posiada kod CN tożsamy z kodem CN biokomponentu, tj. 3826 00 10. Przeklasyfikowanie biokomponentu następuje w składzie podatkowym bez zmian właściwości fizykochemicznych, bez żadnej obróbki fizykochemicznej, przedmiotowe estry nabyte jako biokomponenty nie są poddawane żadnym procesom technologicznym w obrębie składu podatkowego. W następstwie przeklasyfikowania, które ma miejsce w składzie podatkowym biokomponent staje się biopaliwem ciekłym w postaci estru stanowiącego samoistne paliwo. Przedmiotowe biopaliwo ciekłe spełnia wymagania jakościowe określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych (Dz. U. z 2009 r. Nr 18, poz. 98).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany powyżej proces przeklasyfikowania biokomponentu spełniającego wymagania jakościowe określone w ww. Rozp. MG z 2010 r. w biopaliwo ciekłe w postaci estru stanowiącego samoistne paliwo, spełniające wymagania jakościowe określone w ww. Rozp. MG z 2009 r. jest procesem produkcji w rozumieniu art. 87 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisany powyżej stan faktyczny spełnia dyspozycję normy prawnej zawartej w treści art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.).

Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu, produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym do wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy zalicza się wyroby oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opalowych lub napędowych.

Zdaniem Spółki opisany stan faktyczny wskazuje, że mamy do czynienia z przeklasyfikowaniem biokomponentu w biopaliwo ciekłe. Fakt braku poddania nabytego biokomponentu jakiemukolwiek procesowi technologicznemu nie zmienia, zdaniem Spółki oceny zaistniałego stanu faktycznego. Literalne brzmienie art. 87 ust. 1 nie wskazuje na element konieczny w postaci procesu technologicznego dla utożsamiania go z procesem produkcji wyrobów energetycznych. Wskazuje natomiast, że procesem produkcji wyrobów energetycznych jest przeklasyfikowanie komponentów paliwowych. Brak jest w ustawie definicji przeklasyfikowania. Nie ulega natomiast wątpliwości, że biokomponent w postaci estru metylowego stanowi komponent paliwowy. Spółka definiuje przeklasyfikowanie jako zmianę sposobu zastosowania, zmianę przeznaczenia określonego wyrobu energetycznego zgodnie z dyspozycją producenta, właściciela wyrobów energetycznych.

Dodatkowo, należy wskazać że mimo braku różnic we właściwościach fizykochemicznych wyrobu energetycznego o kodzie CN 3826 00 10 zastosowanie znajdują dwa odrębne akty prawne dotyczące wymagań jakościowych, odrębnie zdefiniowano wymagania jakościowe dla biopaliw ciekłych oraz wymagania jakościowe dla biokomponentów. W swej zawartości wymagania jakościowe dla obu kategorii wyrobów energetycznych różnią się wymogiem, dodatkowo zdefiniowanym dla biopaliw ciekłych, gdzie określono zakres temperatury zablokowania zimnego filtru tzw. CFPP. W tym miejscu należy wskazać, że Spółka sprzedaje swoim kontrahentom produkt w postaci BIO100 jako biopaliwo ciekłe, z tego tytułu względem swoich kontrahentów ponosi odpowiedzialność jako producent tegoż paliwa. Spółka odpowiada za spełnianie wymogów zawartych w przepisach jakościowych.

Zdaniem Spółki przedstawiony stan faktyczny jest typowym przykładem przeklasyfikowania, tym samym spełniającym definicję produkcji w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Przeklasyfikowanie opisane w stanie faktycznym jest produkcją w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.