IPPP3/443-763/11-4/JF - Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu dostawy lokalu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie nr IPPP3/443-763/11-2/JF z dnia 7 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy lokalu - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy lokalu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. W związku z tym wezwano do jego uzupełnienia pismem z dnia 7 czerwca 2011 r. nr IPPP3/443-763/11-2/JF doręczonym w dniu 13 czerwca 2011 r. Odpowiedzi udzielono w dniu 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej buduje i sprzedaje domy, lokale mieszkalne i lokale użytkowe. Z nabywcami nieruchomości podpisywane są umowy przedwstępne sprzedaży, w których klienci zobowiązują się na poczet nabywanych towarów wpłacać zaliczki.

Datę wpływu zaliczki Spółka wykazuje jako moment powstania obowiązku podatkowego VAT w stosunku do wpłaconej kwoty. Po wybudowaniu budynków, lokale na podstawie protokołów odbioru technicznego, przekazywane są wraz z kluczami kupującym. Następnie, po zapłaceniu całej kwoty ceny sprzedaży, sporządzane są akty notarialne przeniesienia własności lokali. W sytuacji kiedy na dzień podpisania aktu notarialnego, nie wpłynęła cała kwota należności, Spółka wykazuje obowiązek podatkowy VAT w stosunku do niezapłaconej kwoty nie później niż 30 dnia od podpisania aktu notarialnego. Spółka traktuje datę podpisania aktu notarialnego, jako datę wydania towaru. W opinii Spółki, podpisanie aktu notarialnego jest warunkiem koniecznym i zarazem wystarczającym do uznania, iż miała miejsce dostawa lokalu w rozumieniu przepisu art. 19 ust. 1, ust. 4 i ust. 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo uznaje dzień podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu jako datę wydania towaru, zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy: zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy o podatku od towaru i usług w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jak 30 dnia licząc od daty wydania towaru. W sytuacji kiedy lokale zostaną przekazane protokołami odbioru technicznego przed wpłatą pełnej ceny sprzedaży, zdaniem Spółki, czynność ta nie powoduje spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 19 ust. 10.

Zgodnie z art. 158 Kodeksu Cywilnego, umowy przenoszące własność nieruchomości - czym niewątpliwie są sprzedawane lokale wraz z prawami związanymi - powinny być zawarte w formie aktu notarialnego. Dopiero w tym momencie następuje zmiana właściciela i właśnie ten moment należy traktować zgodnie z art. 19 ust. 10 jako datę wydania towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, do których należy zaliczyć odpłatną dostawę lokalu, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Jak stanowi art. 19 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Wobec powyższego obowiązek podatkowy z tytułu dostawy lokali i budynków powstaje na zasadzie szczególnej, wynikającej z art. 19 ust. 10 ustawy. Na podstawie tego przepisu otrzymanie całości lub części zapłaty obliguje dostawę do wykazania obowiązku podatkowego. Jednakże w przypadku braku zapłaty całości lub części ceny obowiązek podatkowy powstaje nie później niż 30. dnia od dnia wydania lokalu.

Przytoczony powyżej przepis art. 19 ust. 10 ustawy, nie definiuje pojęcia "dzień wydania". Dokonując jednak wykładni tej regulacji, należy mieć na uwadze fakt, iż dostawa towarów zdefiniowana została w art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że przepis ten nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności.

Z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Użycie określenia "jak właściciel" oznacza, że moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony od przeniesienia prawa własności rzeczy, ale uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania rzeczą przez nabywcę.

Należy podkreślić, że moment wydania należy zawsze oceniać, traktując tę czynność jako czynność faktyczną. Tym samym, w przypadku dostawy lokali dla momentu powstania obowiązku podatkowego wydanie rzeczy oderwane od przeniesienia jej własności, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, może nastąpić w momencie innym niż sporządzenie aktu notarialnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej buduje i sprzedaje domy, lokale mieszkalne i użytkowe. W momencie otrzymania zaliczki na poczet przyszłej dostawy nieruchomości rozpoznaje obowiązek podatkowy w tej części. Lokale przekazywane są nabywcom po podpisaniu protokołu technicznego wraz z kluczami. W przypadku braku całej kwoty należnej z tytułu dostawy i podpisania aktu notarialnego, Spółka sporządzenie aktu notarialnego traktuje jako datę wydania towaru, z którą wykazuje obowiązek podatkowy w części niedokonanej płatności całej ceny.

W takim stanie rzeczy należy stwierdzić, iż decydującym dla powstania obowiązku podatkowego dla dostawy lokalu lub budynku w części niezapłaconej ceny jest wydanie towaru. Tym samym przy klasyfikacji zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować, czy doszło do przekazania władzy ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel, a taka możliwość pojawia się z chwilą przekazania towaru, co w sprawie będącej przedmiotem wniosku nastąpiło w dacie podpisania protokołu technicznego i wydania kluczy nabywcy lokalu również w sytuacji gdy ww. czynności miały miejsce przed podpisaniem aktu notarialnego. W takiej sytuacji, z punktu widzenia podatku od towarów i usług dla powstania obowiązku podatkowego data podpisania aktu notarialnego nie ma znaczenia.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż wydaniem towaru w rozpatrywanej sprawie jest przekazanie przez Spółkę lokali ich nabywcom na podstawie protokołu technicznego wraz z kluczami. Z tą chwilą, zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, Spółka winna wykazać obowiązek podatkowy w części niezapłaconych przez nabywców zaliczek na poczet przedmiotowej dostawy.

Zatem, stanowisko Spółki, iż dzień podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu jest datą wydania towaru, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.