IPPP3/443-746/11-2/JF - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży zgarów aluminiowych i stopowych oraz popiołów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zgarów aluminiowych i stopowych oraz popiołów - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zgarów aluminiowych i stopowych oraz popiołów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Popioły to najdrobniejsza frakcja zgarów. Udział metalu w popiołach jest mniejszy niż w zgarach i nie przekracza kilkunastu procent.

Odpady Spółka kataloguje zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 1112, poz. 1206) w następujący sposób:

* kod 10 - grupa: odpady z procesów termicznych,

* 10 10 - podgrupa: odpady z odlewnictwa metali nieżelaznych.

* 10 10 03 - zgary i żużle odlewnicze,

* 10 10 12 - inne cząstki stałe (popioły) niż wymienione w 10 10 09.

Realizowanie sprzedaży zgarów i popiołów jako odpadów jest wskazane w Pozwoleniu zintegrowanym na prowadzenie instalacji: Elaktrolizy, Odlewnii, Walcownii wydanym stosownymi decyzjami przez Wojewodę na podstawie przepisów: Prawa ochrony środowiska, Prawa wodnego, Ustawy o odpadach.

W Spółce sprzedaż zarówno popiołów jaki i zgarów traktowana jest jako sprzedaż odpadów poprodukcyjnych i dokumentowana jest fakturami z naliczonym 23% podatkiem VAT. Sprzedaż odbywała się na rzecz podmiotów zajmujących się skupem złomów, które w odpowiedniej technologii odzyskiwały aluminium zawarty w przedmiotowych odpadach.

Do momentu wprowadzenia w ustawie VAT zmian w obrocie złomem, wyżej opisana sprzedaż zgarów nie budziła wątpliwości co do sposobu opodatkowania, gdyż zgodnie z przepisami sprzedaż zgarów i popiołów czy innego złomu na rzecz podmiotów zajmujących się skupem złomu była w ten sam sposób opodatkowana i dokumentowana.

Od 1 kwietnia 2011 r. wprowadzono nowe uregulowania podatkowe dotyczące obrotu złomem. W przypadku gdy sprzedawca i nabywca są podatnikami to nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 jest zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT na zasadzie "samoopodatkowania".

Sprzedawca wystawia fakturę bez VAT-u, nabywca natomiast na podstawie faktury wewnętrznej nalicza podatek VAT należny, który jednocześnie jest podatkiem naliczonym. W związku z tymi zmianami pojawił się problem z jednoznacznym ustaleniem czy sprzedaż zgarów i popiołów należy uznać za sprzedaż złomów, czy też sprzedaż odpadów.

Stanowiska sprzedawcy i odbiorcy są różne. Z punktu widzenia technologów nadzorujących proces technologiczny w Spółce, popioły i zgary traktowane są jako odpady poprodukcyjne, których ponownie nie można wykorzystać do produkcji. Podmioty dokonujące zakupu tych odpadów uważają, że kupują złom, który będzie podlegał dalszemu przetworzeniu na skutek czego odzyskają metal.

W celu rozstrzygnięcia przedmiotu sporu należałoby zdefiniować pojęcie złomu, co umożliwiłoby odpowiednią kwalifikację sprzedawanych zgarów i popiołów, a w następnie ustalenie właściwego dokumentowania przedmiotowej sprzedaży.

Po zapoznaniu się z przepisami znowelizowanej z dniem 1 kwietnia 2011 r. ustawy, nie można odnaleźć ustawowej definicji złomu.

W interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 2 maja 2011 r. w sprawie stosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, sygnatura PT3/033/2/188/LWA/11/569 stwierdzono, że "Kierując się wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 cytowanej ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych."

W przedstawionej definicji nie uszczegółowiono co autor rozumie pod pojęciem złomu metali nieżelaznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając faktury sprzedażowe z 23% podatkiem VAT, traktując tym samym zgary aluminiowe i stopowe oraz popioły jako odpady poprodukcyjne, a nie jako złom.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowym jest wystawianie przy sprzedaży zgarów popiołów faktury sprzedażowej z naliczonym 23% podatkiem VAT.

Zarówno przed jak i po wprowadzeniu nowych uregulowań w zakresie obrotu złomem zarówno zgary jak i popioły traktowane były tak samo, czyli jako typowy odpad poprodukcyjny.

Spółka nie może ich wykorzystać ponownie jako wsadu do przetopu, a ponadto nie ma żadnych kryteriów pozwalających jednoznacznie ustalić kiedy odpad traci status odpadu a staje się złomem.

Z punktu widzenia Spółki, biorąc pod uwagę możliwości technologiczne Firmy, samą postać zgarów oraz, co najważniejsze, brak ustawowej definicji złomu nie można zgarów i popiołów uznać za złom.

Dotychczas zgary aluminiowe i stopowe klasyfikowane były w grupie produktów przetwórstwa przemysłowego (D) jako "odpady i złom aluminiowy; popiół i pozostałości zawierające głównie aluminium (PKWiU 27.42.3)".

Do chwili obecnej na fakturach dokumentujących sprzedaż w opisie towaru Wnioskodawca umieszcza zapis "odpad - zgary stopowe lub aluminiowe", a na dokumencie wydania odpadów z magazynu WZ przywołuje PKWiU 27.42.3.

Spółka rozlicza przedmiotową sprzedaż na zasadach ogólnych (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT) rozpoznając obowiązek podatkowy w dacie wydania towaru, a jeżeli dostawa towaru powinna być udokumentowana fakturą VAT, nie później niż w siódmym dniu, licząc od dnia wydania towaru. Zadeklarowany 23% podatek VAT należny Wnioskodawca wykazuje w rejestrze należności i deklaracji VAT- 7 i odprowadza do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7. Na jego mocy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przyjęte od dnia 1 kwietnia 2011 r. regulacje wynikające z ww. przepisu ustawy, wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu. Kluczową kwestią zatem, dla celów stosowania tej normy prawa, jest ustalenie, czy dany towar mieści się w pojęciu złomu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r., nie definiują pojęcia złomu. Ustawodawca, na potrzeby stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, nie odwołuje się również do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 1243 z późn. zm.), odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. W poz. 1 załącznika nr 1 do tej ustawy ustawodawca wymienił pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewymienione w pozostałych kategoriach.

Słownik języka polskiego (Współczesny Słownik Języka Polskiego, Tom II, Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o.) złom definiuje jako zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, także odpady produkcyjne przeznaczone do ponownego przetopienia w hutach jako surowiec wtórny; odłamany, odłupany kawał czegoś (s. 1075), a odpady to części materiału, surowca zostające podczas produkcji czegoś, niekiedy dalej wykorzystywane w produkcji ubocznej, wtórnie przerabiane itp. (s. 2205). Wskazuje to jednoznacznie, że nie są to pojęcia tożsame.

Kierując się natomiast wykładnią historyczną i celowościową omawianej normy prawa (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy) na potrzeby jej stosowania, wskazać należy, iż przez złom należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych. Wskazaną regulacją art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy również objąć obrót zużytymi akumulatorami ołowianymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającą status Polskiej Normy, do złomu.

Powyższe, w ocenie tut. Organu, prowadzi do konkluzji, że pojęcia odpad i złom nie są tożsame. Mając to na myśli należy przyjąć, że wskazane pojęcia "odpadu" i "złomu" należy rozróżnić.

Jak wynika z wniosku Spółka sprzedaje odpady produkcyjne w postaci zgarów i popiołów powstałych w procesie produkowanych przez Spółkę blach i taśm z aluminium oraz stopów aluminiowych. Zgary i popioły zostały sklasyfikowane przez Spółkę jako PKWiU 27.42.3 w grupie produktów przetwórstwa przemysłowego (D) jako "odpady i złom aluminiowy; popiół i pozostałości zawierające aluminium". Spółka posiada wydane przez stosowne organy pozwolenie na sprzedaż zgarów i popiołów jako odpadów. Nabywca natomiast zajmuje się skupem złomu i odzyskiwaniem aluminium z przedmiotowych odpadów. Po dniu 1 kwietnia 2011 r. Spółka powzięła wątpliwość czy sprzedawane zgary i popioły należy uznać za złom czy odpady. Z punktu widzenia Spółki, jako producenta, przedmiotowe popioły i zgary stanowią typowy odpad poprodukcyjny, którego ponownie nie można wykorzystać do produkcji. Podmioty dokonujące zakupu tych odpadów uważają, że kupują złom, który będzie podlegał dalszemu przetworzeniu na skutek czego odzyskają metal.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w odniesieniu do obowiązujących w tym czasie przepisów ustawy prowadzi do wniosku, iż w okresie, którego dotyczy stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę, tj. od 1 kwietnia 2011 r. do 1 czerwca 2011 r., brak w ustawie legalnej definicji złomu pozwala, w opinii Organu podatkowego uznać, iż dostawa zgarów i popiołów powstałych w procesie produkcji blach, taśm i stopów aluminiowych, których Spółka ponownie nie może wykorzystać do produkcji stanowi dla Spółki sprzedaż odpadów poprodukcyjnych. Wobec tego Spółka dokonując dostawy odpadów poprodukcyjnych po dniu 1 kwietnia 2011 r. nie może stosować art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy i ma obowiązek opodatkowania ww. odpadów według ogólnej zasady, tj. stawki podatku, powstania obowiązku podatkowego itp. stosowanie do tego rodzaju towaru.

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, należy zauważyć, iż prawidłowość takiego rozstrzygnięcia potwierdza dokonanie wykładni art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy w brzmieniu po 1 lipca 2011 r., po zmianie dokonanej ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i ustaw, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 134, poz. 780) obowiązujące od dnia 1 lipca 2011 r.

Zgodnie z art. 1 pkt 7 lit. a) ww. ustawy zmieniającej w art. 17 ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Powyższe regulacje wprowadzają wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca. Jest do doprecyzowanie mechanizmu polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W związku z tym w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku podatnikiem pozostaje sprzedawca.

W związku z tym, skoro odpady wytwarzane przez Spółkę w procesie produkcji zostały sklasyfikowane do grupowania PKWiU 27.42.3 i nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy stwierdzić trzeba, iż norma przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy nie znajdzie zastosowania dla dostawy ww. odpadów. Toteż, w ocenie tut. Organu, Spółka jako dostawca opisanych w stanie faktycznym popiołów i zgarów ma obowiązek opodatkowania przedmiotową sprzedaż również w okresie od 1 lipca 2011 r.

Mając na uwadze powyższe należy uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.