IPPP3/443-706/14-4/ISZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 października 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, tj. w części dotyczącej prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% dla opisanej transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, tj. w części dotyczącej prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% dla opisanej transakcji.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 27 października 2014 r., złożonym w dniu 28 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 17 października 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

1. Opis transakcji.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) ma siedzibę na terytorium Niemiec. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT na terytorium Niemiec, również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka zawarła z R. GmbHCo. Spółka komandytowa, Oddział w Polsce (dalej: Dostawca) umowę na dostawę materiałów ze stali, głównie materiałów hutniczych ze stali węglowych sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod numerem 24.10.31.0. - wyroby płaskie walcowane na gorąco, o szerokości >= 600 mm, ze stali niestopowej (dalej: materiały stalowe).

Nabyte przez Spółkę materiały stalowe podlegają na terytorium Polski przerobowi na obudowy do turbin wg poniższego schematu:

1. Spółka zleca przerób materiałów stalowych podmiotowi posiadającemu siedzibę na terytorium Polski i zarejestrowanemu dla potrzeb VAT (dalej: Podmiot Trzeci).

2. Materiały stalowe będące własnością Spółki są dostarczane przez Dostawcę z jego siedziby do położonego w Polsce zakładu wskazanego przez Spółkę lub Podmiot Trzeci, celem wykonania na tych materiałach usług przerobu.

3. Podmiot Trzeci zleca wykonanie usług przerobu Podwykonawcom. Podmiot Trzeci wystawia na rzecz Spółki faktury za usługi przerobu. Miejscem świadczenia tych usług dla potrzeb VAT są Niemcy tj. siedziba Spółki.

4. Proces przerobu materiałów stalowych na obudowy do turbin polega na wycinaniu z materiałów stalowych elementów obudowy, formowaniu z tych elementów kształtów wg określonego wzoru oraz ich łączeniu.

W opisanym powyżej procesie przerobu w wyniku wycięcia elementów obudowy z materiałów stalowych powstają odpady stalowe. Założeniem procesu produkcji jest możliwe największe wykorzystanie materiałów stalowych i ograniczenie odpadu. Z uwagi na konieczność zachowania odpowiednich form oraz kształtów elementów obudowy nie jest możliwe uniknięcie powstania odpadów. Odpady te stanowią od kilkunastu do 60% powierzchni materiałów stalowych będących przedmiotem przerobu. Wielkość odpadu wynika z procesu przerobu i jest uzależniona od wielkości oraz kształtu wycinanego elementu. W ramach świadczenia usług przerobu Podmiot Trzeci jest zobligowany do zagospodarowania przedmiotowych odpadów. W tym celu Podmiot Trzeci dokonuje sprzedaży odpadów stalowych powstałych w procesie produkcji podmiotom uprawnionym do skupu takich odpadów.

Obudowy do turbin powstałe w wyniku przerobu są transportowane z Polski (z zakładu Podmiotu Trzeciego lub Podwykonawcy) do Niemiec do miejsc wskazanych przez Spółkę. Za organizację ww. transportu odpowiedzialna jest Spółka.

Przemieszczenie obudów do turbin z Polski do Niemiec nie jest powiązane z żadną transakcją dokonaną przez Spółkę. Obudowy do turbin są wykorzystywane przez Spółkę do celów prowadzonej w Niemczech działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

Spółka posiada dokumenty potwierdzające wywóz obudów do turbin z terytorium Polski oraz ich dostarczenie i odbiór na terytorium Niemiec wystawiane przez firmę przewozową, podpisane przez Spółkę np. dokumenty CMR lub ich kopie lub specyfikacje dostaw lub specyfikacje elementów wysyłkowych. Na dokumentach tych wskazana jest specyfikacja sztuk ładunku.

Spółka posiada faktury dokumentujące przemieszczenia obudów do turbin z Polski do Niemiec, zawierające oświadczenie o dostarczeniu i odbiorze towarów na terytorium Niemiec, wskazujące Spółkę z polskim nr VAT UE jako dostawcę oraz Spółkę z niemieckim nr VAT UE jako odbiorcę.

Spółka posiada również dokumenty potwierdzające dokonanie przez Spółkę zapłaty na rzecz Dostawcy za materiały stalowe.

Pierwsze nabycia materiałów stalowych dokonane przez Spółkę od Dostawcy miały miejsce w 2010 r.

Pierwsze wywozy z terytorium Polski na terytorium Niemiec obudów do turbin powstałych w wyniku przerobu miały miejsce w grudniu 2010 r.

Spółka w kwietniu 2013 r. złożyła zgłoszenie rejestracyjne VAT-R celem rejestracji jako podatnik VAT Polsce oraz na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE.

2. Sposób podatkowego rozpoznania transakcji dla potrzeb VAT.

Dostawca jest zarejestrowanym w Polsce oddziałem niemieckiej spółki komandytowej. Dostawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce, również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Dostawca zaklasyfikował dostawy materiałów stalowych na rzecz Spółki jako sprzedaż krajową. W związku z powyższym Dostawca wystawiał rzecz Spółki faktury VAT z tytułu krajowej sprzedaży materiałów stalowych opodatkowanej VAT wg stawki VAT 22% lub odpowiednio 23% (do czasu zmiany przepisów ustawy o VAT w zakresie opodatkowania VAT dostaw wyrobów stalowych obowiązującej od 1 października 2013 r. wprowadzonej ustawą z dnia 26 lipca 2013 r.).

Spółka poprosiła dostawcę o zmianę klasyfikacji sprzedaży materiałów stalowych ze sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką VAT 22% (odpowiednio 23%) na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów zgodnie z przepisem § 9 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) oraz odpowiednio zgodnie z przepisem § 10 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Dostawca odmówił zmiany klasyfikacji tej sprzedaży.

Wobec rozpoznania przez Dostawcę sprzedaży materiałów stalowych jako sprzedaży krajowej w Polsce, nie ulega wątpliwości, że Spółka jest zobowiązana do wykazania dla potrzeb polskiego VAT przemieszczenia z Polski do Niemiec obudów do turbin wykonanych z tych materiałów.

W uzupełnieniu z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.), Wnioskodawca doprecyzował zaistniały stan faktyczny i wskazał, że w stosunku do każdego dokonanego przez niego przemieszczenia obudów do turbin z Polski do Niemiec posiada następujące dokumenty potwierdzające ich wywóz z Polski oraz dostarczenie i odbiór na terytorium Niemiec: tj. oryginał lub kopia dokumentu przewozowego.

W zależności od firmy transportowej dokonującej transportu Wnioskodawca posiada przygotowany przez tę firmę transportową dokument przewozowy zatytułowany "Specyfikacja dostawy" lub "CMR" lub ich kopię, fakturę dokumentującą przemieszczenie obudów do turbin z Polski do Niemiec.

Dla każdej dostawy Spółka posiada jeden z dokumentów wskazanych powyżej tj. "Specyfikację dostawy" albo "CMR" albo kopię "Specyfikacji dostawy" albo kopię "CMR".

Dokument "Specyfikacja dostawy" zawiera pole zatytułowane: "Potwierdzenie odbioru towarów". Pole to zawiera datę odbioru, podpis i stempel odbiorcy. Każdy z dokumentów "Specyfikacja dostawy" zawiera dokładną datę odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w miejscu dostawy wskazanym na tym dokumencie jako "Adres dostawy" oraz podpis osoby dokonującej odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w imieniu Wnioskodawcy. Kopia dokumentu "Specyfikacja dostawy" jest kserokopią/wydrukowanym skanem oryginału i zawiera te same dane, które zawiera oryginał.

Dokument CMR zawiera pole zatytułowane: "Potwierdzenie odbioru towarów". Pole to zawiera datę odbioru, podpis i stempel odbiorcy. Każdy z dokumentów CMR zawiera dokładną datę odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w miejscu dostawy wskazanym na tym dokumencie jako "Miejsce przeznaczenia" oraz podpis osoby dokonującej odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w imieniu Wnioskodawcy. Kopia dokumentu CMR jest kserokopią/wydrukowanym skanem oryginału i zawiera te same dane, które zawiera oryginał.

Dokument przewozowy "Specyfikacja dostawy" oraz dokument "CMR" zawierają, każdy z osobna, następujące informacje:

* dane Wnioskodawcy,

* dane firmy transportowej,

* miejsce załadunku,

* adres dostawy/miejsce przeznaczenia towarów na terytorium Niemiec,

* datę dostawy na terytorium Niemiec,

* dane pojazdu transportującego towar,

* specyfikacje sztuk ładunku tj. opis towaru, rodzaj opakowania, waga towaru,

* potwierdzenie odbioru towaru przez Wnioskodawcę opatrzone podpisem osoby dokonującej odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w imieniu Wnioskodawcy.

Każda z faktur zawiera szczegółowe dane dot. dostarczanych turbin, w szczególności: opis towaru, waga towaru, wartość netto. Ponadto, każda z faktur zawiera oświadczenie o dostarczeniu i odbiorze towarów na terytorium Niemiec o następującej treści:

"W imieniu Wnioskodawcy niniejszym potwierdzam, że towary wskazane powyżej zostały dostarczone do miejsc wskazanych przez Wnioskodawcę na terytorium Niemiec.

Oświadczenie to jest podpisane przez osobę/osoby uprawnione do reprezentowania Wnioskodawcy.

Wnioskodawca informuje, iż posiada również dokumenty potwierdzające dokonanie przez Wnioskodawcę zapłaty za materiały stalowe na rzecz Dostawcy (R. GmbHCo. Spółka komandytowa odział w Polsce).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku numerem 2:

Czy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów Spółka powinna opodatkować zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT stawką VAT 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanym stanie faktycznym Spółka powinna opodatkować wewnątrzwspólnotową dostawę obudów do turbin według stawki VAT 0% na podstawie przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Prawo do zastosowania stawki VAT 0%.

Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., WDT podlegało opodatkowaniu według stawki VAT 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer; o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE w Niemczech i posiada nr VAT UE nadany przez Niemcy. Numer ten jest wskazany na fakturze dokumentującej przemieszczenie obudów do turbin z Polski do Niemiec. Warunek 1 należy zatem uznać za spełniony.

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przepisy ustawy o VAT enumeratywnie wskazują jakie dokumenty mogą zostać uznane za dowody, o których mowa powyżej.

Dowodami tymi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami takimi mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

W stosunku do dokonanych przemieszczeń obudów do turbin Spółka posiada dokumenty potwierdzające ich wywóz z Polski oraz dostarczenie i odbiór na terytorium Niemiec:

* dokumenty CMR lub ich kopie lub specyfikacje dostaw lub specyfikacje elementów wysyłkowych; na dokumentach tych wskazana jest specyfikacja sztuk ładunku,

oraz

* dokumenty potwierdzające dokonanie przez Spółkę zapłaty na rzecz Dostawcy za materiały stalowe,

oraz

* faktury dokumentujące przemieszczenie obudów do turbin z Polski do Niemiec, zawierające oświadczenie o dostarczeniu i odbiorze towarów na terytorium Niemiec, wskazujące Spółkę z polskim nr VAT UE jako dostawcę oraz Spółkę z niemieckim nr VAT UE jako odbiorcę.

W związku z powyższym Spółka spełniła warunki do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do WDT obudów do turbin w ramach własnego przedsiębiorstwa. W konsekwencji w opisanym stanie faktycznym Spółka powinna opodatkować wewnątrzwspólnotową dostawę obudów do turbin według stawki VAT 0% na podstawie przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% dla opisanej transakcji jest prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że w wydanej w dniu 17 października 2014 r. interpretacji indywidualnej nr IPPP3/443-702/14-2/ISz wskazano, że w analizowanej sprawie przemieszczenie obudów do turbin wykonanych z materiałów stalowych z Polski do Niemiec przed rejestracją Spółki jako podatnika VAT UE stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu przepisu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy, obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2014 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r., ww. przepis otrzymał następujące brzmienie:

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokument, o których mowa w ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

W niniejszej kwestii należy odnieść się również do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006.347.1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 ww. Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Powyższy zapis wskazuje zatem, że Dyrektywa sama nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Zatem, zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0%) przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

W świetle wskazanego art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Nie należy utożsamiać pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem należy stwierdzić, że dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Trzeba przy tym zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. Zaznaczyć należy, że w dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wobec tego, jeżeli będzie to kopia ww. dokumentu, fkas, albo będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej - e-mail, skan, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Za dokument przewozowy, o którym mowa art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, należy uznać każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru poza terytorium kraju, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, i dostarczenie tego towaru do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza wykonanie umowy przewozu, tj. przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy, to jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, nawet, jeżeli nie jest to tradycyjny list przewozowy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka dokonała w wyniku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, tj. wywozu obudów do turbin z terytorium kraju. Pierwsze nabycia materiałów stalowych dokonane przez Spółkę od Dostawcy miały miejsce w 2010 r. Pierwsze wywozy z terytorium Polski na terytorium Niemiec obudów do turbin powstałych w wyniku przerobu miały miejsce w grudniu 2010 r. W stosunku do dokonanych przemieszczeń obudów do turbin Spółka posiada dokumenty potwierdzające ich wywóz z Polski oraz dostarczenie i odbiór na terytorium Niemiec:

1. dokumenty CMR lub ich kopie lub specyfikacje dostaw lub specyfikacje elementów wysyłkowych; na dokumentach tych wskazana jest specyfikacja sztuk ładunku,

oraz

2. dokumenty potwierdzające dokonanie przez Spółkę zapłaty na rzecz Dostawcy za materiały stalowe,

oraz

3. faktury dokumentujące przemieszczenie obudów do turbin z Polski do Niemiec, zawierające oświadczenie o dostarczeniu i odbiorze towarów na terytorium Niemiec, wskazujące Spółkę z polskim nr VAT UE jako dostawcę oraz Spółkę z niemieckim nr VAT UE jako odbiorcę.

W uzupełnieniu z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.), Spółka uściśliła, że w stosunku do każdego dokonanego przez niego przemieszczenia obudów do turbin z Polski do Niemiec posiada następujące dokumenty potwierdzające ich wywóz z Polski oraz dostarczenie i odbiór na terytorium Niemiec: tj. oryginał lub kopia dokumentu przewozowego.

W zależności od firmy transportowej dokonującej transportu Wnioskodawca posiada przygotowany przez tę firmę transportową dokument przewozowy zatytułowany "Specyfikacja dostawy" lub "CMR" lub ich kopię, fakturę dokumentującą przemieszczenie obudów do turbin z Polski do Niemiec.

Dla każdej dostawy Spółka posiada jeden z dokumentów wskazanych powyżej tj. "Specyfikację dostawy" albo "CMR" albo kopię "Specyfikacji dostawy" albo kopię "CMR".

Dokument "Specyfikacja dostawy" zawiera pole zatytułowane: "Potwierdzenie odbioru towarów". Pole to zawiera datę odbioru, podpis i stempel odbiorcy. Każdy z dokumentów "Specyfikacja dostawy" zawiera dokładną datę odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w miejscu dostawy wskazanym na tym dokumencie jako "Adres dostawy" oraz podpis osoby dokonującej odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w imieniu Wnioskodawcy. Kopia dokumentu "Specyfikacja dostawy" jest kserokopią/wydrukowanym skanem oryginału i zawiera te same dane, które zawiera oryginał.

Dokument CMR zawiera pole zatytułowane: "Potwierdzenie odbioru towarów". Pole to zawiera datę odbioru, podpis i stempel odbiorcy. Każdy z dokumentów CMR zawiera dokładną datę odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w miejscu dostawy wskazanym na tym dokumencie jako "Miejsce przeznaczenia" oraz podpis osoby dokonującej odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w imieniu Wnioskodawcy. Kopia dokumentu CMR jest kserokopią/wydrukowanym skanem oryginału i zawiera te same dane, które zawiera oryginał.

Dokument przewozowy "Specyfikacja dostawy" oraz dokument "CMR" zawierają, każdy z osobna, następujące informacje:

* dane Wnioskodawcy,

* dane firmy transportowej,

* miejsce załadunku,

* adres dostawy/miejsce przeznaczenia towarów na terytorium Niemiec,

* datę dostawy na terytorium Niemiec,

* dane pojazdu transportującego towar,

* specyfikacje sztuk ładunku tj. opis towaru, rodzaj opakowania, waga towaru,

* potwierdzenie odbioru towaru przez Wnioskodawcę opatrzone podpisem osoby dokonującej odbioru obudów do turbin na terytorium Niemiec w imieniu Wnioskodawcy.

Każda z faktur zawiera szczegółowe dane dot. dostarczanych turbin, w szczególności: opis towaru, waga towaru, wartość netto. Ponadto, każda z faktur zawiera oświadczenie o dostarczeniu i odbiorze towarów na terytorium Niemiec o następującej treści:

"W imieniu Wnioskodawcy niniejszym potwierdzam, że towary wskazane powyżej zostały dostarczone do miejsc wskazanych przez Wnioskodawcę na terytorium Niemiec. Oświadczenie to jest podpisane przez osobę/osoby uprawnione do reprezentowania Wnioskodawcy.

Wnioskodawca informuje, że posiada również dokumenty potwierdzające dokonanie przez Wnioskodawcę zapłaty za materiały stalowe na rzecz Dostawcy (R. GmbHCo. Spółka komandytowa odział w Polsce).

Zatem z opisu sprawy wynika, że posiadane przez Spółkę dokumenty "Specyfikacja dostawy" albo dokumenty "CMR" albo posiadane kopie tych dokumentów, potwierdzają warunki umowy przewozu określonego co do gatunku i ilości, zgodnie ze specyfikacją towaru (tekst jedn.: obudów do turbin), przyjęcie tego towaru przez przewoźnika, przewiezienie tego towaru z terytorium kraju na terytorium Niemiec do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy - poprzez potwierdzenie podpisem odbiorcy towaru, że dany towar otrzymał.

Tym samym w analizowanej sprawi, w przypadku gdy Spółka w stosunku do każdego dokonanego przemieszczenia obudów do turbin z Polski do Niemiec posiada dokumenty tj. w zależności od firmy transportowej dokonującej transportu Wnioskodawca posiada przygotowany przez tę firmę transportową dokument przewozowy zatytułowany "Specyfikacja dostawy" lub "CMR" lub ich kopię, na których wskazana jest specyfikacja sztuk ładunku, dokładna data odbioru towaru na terytorium Niemiec, podpis osoby dokonującej tego odbioru oraz faktury (dokumentujące przemieszczenie obudów do turbin z Polski do Niemiec, zawierające oświadczenie o dostarczeniu i odbiorze towarów na terytorium Niemiec, wskazujące Spółkę z polskim nr VAT UE jako dostawcę oraz Spółkę z niemieckim nr VAT UE jako odbiorcę) oraz dokumenty potwierdzające dokonanie przez Spółkę zapłaty na rzecz Dostawcy za materiały stalowe - to należy uznać, że Spółka spełniła warunki do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do WDT obudów do turbin w ramach własnego przedsiębiorstwa.

W konsekwencji w opisanym stanie faktycznym dokonana wewnątrzwspólnotowa dostawa obudów do turbin opodatkowana jest według stawki VAT 0% na podstawie przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie zadanego we wniosku pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, tj. w części dotyczącej prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% dla opisanej transakcji. W zakresie uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, wydano w dniu 17 października 2014 r. interpretację indywidualną nr IPPP3/443-706/14-2/ISZ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.