IPPP3-443-699/10-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2010 r. (data wpływu 16 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie umieszczenia zapisu kwot w walucie polskiej na fakturze - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie umieszczenia zapisu kwot w walucie polskiej na fakturze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wystawia faktury VAT w walucie polskiej PLN. W pozycji do opodatkowania wpisywane są kwoty w PLN. Dodatkowo umieszczane są również wysokości przeliczeń kwot w PLN, które są wyrażone w walucie obcej, najczęściej są to waluty EURO i USD, które są poprzedzone znakiem "=", co ma na celu podkreślenie faktu, że faktury są wystawiane w walucie polskiej PLN. Kwoty wyrażone w walutach obcych nie są kwotami, które podlegają opodatkowaniu. Kwoty w walutach obcych są jedynie informacyjnie przeliczane po kursie Banku Societe Generale lub NBP (Banki), ponieważ oferty własne i zlecenia dla kontrahentów i zleceniobiorców Wnioskodawcy zawierają informacje, że faktury VAT firmy Wnioskodawcy są wystawiane w walucie polskiej PLN po przeliczeniu wg kursu waluty obcej Banków oraz faktury VAT kosztowe od zleceniobiorców firmy Wnioskodawcy mają być wystawiane w walucie PLN po przeliczeniu wg kursu Banków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapis kwot w walucie polskiej PLN na fakturach VAT wystawianych przez firmę Wnioskodawcy w polach do opodatkowania i podawane równowartości w walutach obcych jest prawidłowy i nie powoduje niejasności w stwierdzeniu faktu w jakiej walucie jest wystawiona faktura VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy wystawiane faktury są fakturami VAT wystawionymi w walucie polskiej PLN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl § 5 ust. 6 rozporządzenia kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które powinny zawierać zostały uregulowane w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem. I tak stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że faktury są dokumentem sformalizowanym i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Wobec powyższego faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy. Szczegółowe dane jakie powinna zawierać faktura VAT określa § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to m.in. cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto); wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu; kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku a także kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Biorąc pod uwagę dyspozycję przepisu § 5 ust. 2 rozporządzenia należy zaznaczyć, że ustawodawca tylko w jednym przypadku wyraźnie określa jaka wartość winna być wyrażona w walucie polskiej - jest to kwota podatku. Zatem kwoty podatku bezwzględnie należy wykazać w złotych. Z tego wynika, że pozostałe wartości (poza kwotą podatku) wymienione na fakturze mogą być wykazane w innych niż PLN walutach.

Ponadto trzeba zauważyć, że katalog elementów, które powinna zawierać faktura jest zbiorem otwartym. Wymienione w § 5 ust. 1 rozporządzenia dane, są niezbędne, aby uznać ten dokument za prawidłowy. Natomiast zamieszczenie na fakturze innych elementów nie pozostaje w sprzeczności z przytoczonym powyżej przepisem. Dlatego też umieszczenie przez wystawcę na wystawianej fakturze, obok wartości wyrażonych w złotówkach, również ich danych - jako wystawiającą dokument, nie powoduje nieprawidłowości faktury.

Powyższe wskazuje, iż faktura VAT wystawiona przez podatnika podatku od towarów i usług zawierająca elementy określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia oraz kwotę podatku wyrażoną w złotych, niezależnie od rodzaju waluty pozostałych kwot, z punktu widzenia podatku od towarów i usług jest fakturą wystawioną prawidłowo.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wystawia faktury VAT, na których wykazuje wartości w walucie polskiej (PLN). Dodatkowo umieszcza również równowartość w przeliczeniu na walutę obcą. Najczęściej jest to EURO i USD, które są poprzedzone znakiem "=", co ma na celu podkreślenie faktu, że faktury są wystawiane w walucie polskiej PLN.

W świetle powołanych przepisów wykazanie przez Wnioskodawcę na fakturze poza elementami obowiązkowymi wartości w walucie obcej nie jest niezgodne z przepisami dotyczącymi zasad wystawiania faktur. Istotne jest natomiast, aby faktura ta zawierała elementy obowiązkowe, o których mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia oraz na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia kwotę podatku w złotówkach.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy uznać należy, że wszystkie wartości na fakturze VAT wystawionej przez Wnioskodawcę są wyrażone w złotówkach a dodatkowo, w celu informacyjnym, niektóre z nich wyrażone są również w walucie obcej. Zatem kwota podatku wyrażona zostaje w złotówkach. Wobec tego należy uznać, że wystawiane przez Wnioskodawcę faktury VAT zawierające podatek w złotówkach spełniają przesłankę wyrażoną § 5 ust. 6 rozporządzenia i niezależnie od waluty użytej w pozostałych pozycjach dokumentu z punktu widzenia podatku od towarów i usług są fakturami wystawionymi w sposób prawidłowy.

Mając na względzie powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ podatkowy informuje, że niniejsza interpretacja nie dotyczy przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.