IPPP3/443-674/13-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 25 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wykonania stałej zabudowy meblowej w budynkach mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wykonania stałej zabudowy meblowej w budynkach mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji mebli wolnostojących, w tym także projektowaniu i wykonaniu mebli na wymiar - tzw. zabudów meblowych - wraz z ich montażem w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (np. domach jednorodzinnych czy lokalach mieszkalnych).

Wykonanie zabudowy meblowej jest kompleksowym świadczeniem, które polega na zaprojektowaniu, wykonaniu i montażu elementów meblowych do różnego typu zabudowy, np.: kuchennej, łazienkowej, zabudowy wnęk ściennych, np. wykonaniu szaf wnękowych. Jest to usługa kompleksowa, co odzwierciedla także cena; klient nie może zakupić poszczególnych jej elementów oddzielnie.

Zabudowy meblowe, wykonane w pracowni D., są stacjonarnym (nieruchomym) elementem wyposażenia wnętrz. Są produkowane na indywidualne zamówienie i wg indywidualnego projektu dopasowanego pod specyfikę i wymiary wnętrza. Wymaganym etapem wykonania zabudowy jest zamontowanie jej w ściśle określonym miejscu, uprzednio przygotowanym i wykończonym wg wskazówek klienta. Planowanie zabudowy rozpoczyna się już na etapie przygotowania miejsca pod zabudowę. Poprzez przygotowanie miejsca na zabudowę rozumie się: stawianie ścianek działowych, wykonanie zabudów sufitowych, wykańczanie podłóg i ścian, prace elektryczne i hydrauliczne, itp. Powszechna jest współpraca z ekipami budowlanymi.

Każda wykonywana przez Spółkę zabudowa posiada element bądź zespół konstrukcyjny i/lub wiążący, który jest: kotwiony, przykręcany lub klejony na stałe do podłoża. Podłoże do montażu zabudowy stanowią: podłoga, ściany, sufit oraz inne konstrukcje o charakterze stacjonarnym, np.: schody, stropy, słupy, murki, antresole, itp.

Ponadto, elementem wiążącym zabudowę meblową ze ściśle określonym miejscem w pomieszczeniu mogą być przyłącza elektryczne, hydrauliczne lub gazowe, których ewentualne przemieszczenie wymaga remontu pomieszczenia i poniesienia nieodwracalnych strat. Takie przyłącza są powszechnie stosowane w kuchniach, łazienkach czy pomieszczeniach gospodarczych. Oznacza to, że próba przeniesienia zabudowy meblowej nieodzownie łączy się z poniesieniem poważnych strat lub całkowitym zniszczeniem zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściwą stawką podatku VAT, mającą zastosowanie do opisanego stanu faktycznego wykonania stałej zabudowy meblowej na wymiar w obiekcie zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, jest obniżona stawka podatku VAT wynikająca z art. 41 ust. 2 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, właściwą stawką podatku VAT, która ma zastosowanie do opodatkowania opisanego we wniosku stanu faktycznego w zakresie wykonania zabudowy meblowej na wymiar w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych lub lokalach mieszkalnych klienta zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, jest stawka obniżona wynikająca z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą), tj. od 1 stycznia 2011 r. stawka 8%.

Spółka uważa bowiem, iż usługi polegające na wykonaniu trwalej zabudowy meblowej, która jest nierozerwalnie połączona z konstrukcją budynku, stanowi modernizację, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Wykonanie zabudowy meblowej na indywidualne zamówienie klienta jest usługą złożoną, na którą składa się zwymiarowanie, zaprojektowanie, wyprodukowanie i zakup elementów, a następnie przygotowanie miejsca, dopasowanie i trwałe zamontowanie wykonanych komponentów meblowych do elementów konstrukcyjnych budynku, np. ścian, sufitów, podłóg. Szereg dodatkowych czynności, które składają się na całość wykonania zabudowy meblowej na wymiar - dokonanie pomiarów, projekt, stawianie ścianek działowych, wykonanie zabudów sufitowych, wykańczanie podłóg i ścian, prace elektryczne i hydrauliczne, wykonanie komponentów meblowych i wreszcie sam ich montaż - świadczy o tym, iż nie może ona być traktowana jako dostawa towarów. Wydzielenie z takiej usługi odrębnych czynności oraz materiałów stanowi sztuczny podział zamówionego przez klienta świadczenia.

Stanowisko to potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 maja 2002 r., sygnatura: III RN 66/01: "Podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na dwie części, z czego każda jest objęta inną stawką VAT."

Podobne stanowisko zajmuje Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, sygnatura C-41/04, stwierdził: "(...) mając na uwadze dwie okoliczności, a mianowicie, że, po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, iż każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie."

Stanowisko to Trybunał potwierdził także w wyroku sygnatura C-111/05 z dnia 29 marca 2007 r. Aktiebolaget NN przeciwko Skatteverket: "(...) jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny."

I wreszcie, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2006 r., sygnatura I FSK 945/05: "(...) W przypadku takiego rodzaju czynności o kompleksowym charakterze jak te, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 tego artykułu i w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, na które składa się czynność podstawowa, której wykonanie było celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej."

W usłudze wykonania zabudowy meblowej czynnością podstawową nie jest jednak dostawa elementów meblowych. Klient, zamawiając wykonanie zabudowy meblowej, oczekuje efektu w postaci zwymiarowania, zaprojektowania oraz montażu składających się na usługę materiałów. Czynność montażu przeważa nad dostawą materiałów, gdyż to ona decyduje o zakończeniu świadczenia i pozwala nabywcy na korzystanie z efektów zamówionych prac.

Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 listopada 2007 r., sygnatura I FSK 1420/06: "W przypadku takiego rodzaju czynności o kompleksowym charakterze jak te, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 tego artykułu i w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, na które składa się czynność podstawowa, której wykonanie było celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej. Z punktu widzenia klienta - odbiorcy czynności wykonywanych przez podatnika - istotne było przy tym (...) przeprowadzenie odpowiednich robót budowlanych, a nie przeniesienie na niego prawa do rozporządzania wyprodukowanymi przez podatnika towarami."

W związku z powyższym, Spółka uważa, że wykonanie zabudowy meblowej na wymiar jest świadczeniem kompleksowym i powinno być traktowane jako usługa. Dodatkowo, jako, że taka usługa polega na zaprojektowaniu, wykonaniu (zakupieniu) oraz ostatecznie montażu komponentów meblowych, w taki sposób, iż stają się one częścią elementów konstrukcyjnych budynku tworząc trwałą i - ze względu na swoje wymiary, sposób łączenia i montażu - unikalną konstrukcję, należy ją zakwalifikować do usług modernizacji, opodatkowanych stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko takie potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., stwierdzając, iż "W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów, w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w przepisach ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

I tak, stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Obiektami budownictwa mieszkaniowego - stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy - są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Natomiast, według ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, stosownie do § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności w zakresie produkcji mebli, zajmuje się także projektowaniem i wykonywaniem mebli na wymiar - tzw. zabudów meblowych - wraz z ich montażem w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (np. domach jednorodzinnych czy lokalach mieszkalnych). Wykonanie zabudowy meblowej jest kompleksowym świadczeniem, które polega na zaprojektowaniu, wykonaniu i montażu elementów meblowych do różnego typu zabudowy, np.: kuchennej, łazienkowej, zabudowy wnęk ściennych (szaf wnękowych).

Spółka wskazuje, że wykonane przez Nią zabudowy meblowe są stacjonarnym (nieruchomym) elementem wyposażenia wnętrz. Produkowane są one na indywidualne zamówienie, wg projektu dopasowanego do specyfiki i wymiarów wnętrza. Wymaganym etapem wykonania zabudowy jest zamontowanie jej w ściśle określonym miejscu, uprzednio przygotowanym i wykończonym wg wskazówek klienta. Planowanie zabudowy rozpoczyna się już na etapie przygotowania miejsca pod zabudowę (tekst jedn.: stawianie ścianek działowych, wykonanie zabudów sufitowych, wykańczanie podłóg i ścian, prace elektryczne i hydrauliczne, itp., często we współpracy z ekipami budowlanymi). Każda wykonywana zabudowa posiada element bądź zespół konstrukcyjny i/lub wiążący, który jest: kotwiony, przykręcany lub klejony na stałe do podłoża. Podłoże do montażu zabudowy stanowią: podłoga, ściany, sufit oraz inne konstrukcje o charakterze stacjonarnym, np.: schody, stropy, słupy, murki, antresole, itp. Ponadto, elementem wiążącym zabudowę meblową ze ściśle określonym miejscem w pomieszczeniu mogą być przyłącza elektryczne, hydrauliczne lub gazowe. Takie przyłącza są powszechnie stosowane w kuchniach, łazienkach czy pomieszczeniach gospodarczych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wysokości stawki podatku dla czynności wykonania stałej zabudowy meblowej na wymiar w obiekcie zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Dla określenia właściwej stawki podatku VAT w przedmiotowej sprawie należy zatem ustalić, czy określona czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy pomocniczo odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Z uwagi jednak na autonomię prawa podatkowego, a ponadto ze względu na treść prawa budowlanego (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), z którego wynika, że definicje w nim zawarte zostały wprowadzone dla potrzeb tegoż aktu prawnego, nie należy ich traktować jako definicji legalnych na użytek innych aktów normatywnych. W związku z tym, posługiwanie się tymi pojęciami winno mieć jedynie charakter pomocniczy przy dokonywaniu wykładni prawa podatkowego. Konieczne jest zatem odwołanie się zarówno do prawa budowlanego, jak i językowego znaczenia użytych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT pojęć.

W ww. ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, słowniczek pojęć został zamieszczony w art. 3 i zawiera definicje pojęć używanych w ustawie.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy - Prawo budowlane, pod pojęciem obiekt budowlany należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury. Ustawodawca wyjaśniając zatem pojęcie obiektu budowlanego posługuje się terminami (budynek, budowla, obiekt małej architektury) definiowanymi w dalszej części słowniczka (art. 3 pkt 2, 3 i 4). Obiekty budowlane stanowią całość pod względem techniczno-użytkowym. Wyposażone są w instalacje i inne urządzenia niezbędne do spełniania funkcji, dla której zostały zbudowane.

Z kolei, zgodnie z art. 3 pkt 6 ww. ustawy, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7 ww. artykułu).

Punkt 7a tego artykułu wskazuje, iż przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. L Polska Sp. z o.o.)"remont" oznacza zespół czynności, w wyniku których przywraca się sprawność, wartość użytkową obiektu, urządzenia; natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zgodnie z definicją internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) - modernizacja to "unowocześnienie i usprawnienie czegoś". Montaż - wg tego słownika - to "składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość".

Należy podkreślić, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów. Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Na podstawie przytoczonych wyżej definicji należy uznać, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący nową całością.

Zauważyć też trzeba, że sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont lub modernizacja. Dopiero bowiem w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan techniczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, usługę taką można traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy, o których mowa w ustawie.

Modernizacja, podobnie jak w przypadku innych czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, powinna zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Niewątpliwie współczesne wymagania rodzą potrzebę modernizacji budynków mieszkalnych lub ich części. Prace modernizacyjne wiążą się często ze mianami konstrukcyjnymi w budynku. przyczyna modernizacji jest konieczność unowocześnienia istniejących budynków, zmiana rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych oraz poprawienie standardu wyposażenia - założenia nowych instalacji, np. grzewczych, czy nowych urządzeń technicznych.

Czynności polegające na montażu trwałych zabudów meblowych (kuchennych, łazienkowych, szaf wnękowych) są zaopatrywaniem budynku w elementy wyposażenia - mebli na indywidualne zamówienie klienta - czyli sprzęt użytkowy. Wyposażenie - w postaci trwałej zabudowy meblowej - z pewnością nie stanowi elementów konstrukcyjnych budynku. Trwała zabudowa meblowa może podnosić jedynie funkcjonalność i wartość obiektów mieszkalnych, przy czym należy zauważyć, że podobną funkcjonalność i wartość można zapenić umieszczając w obiekcie "zwykłą" szafę czy meble kuchenne nieprzymocowane do ściany i podłogi.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy zatem stwierdzić, iż czynności Wnioskodawcy w zakresie wykonania i montażu stałej zabudowy meblowej (kuchennej, łazienkowej, wnękowej) nie można uznać za konserwację, remont, modernizację, budowę czy przebudowę, bowiem czynności te nie dotyczą substancji samego budynku. Stałą zabudowę meblową, montowaną w sposób opisany przez Wnioskodawcę, należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu), a fakt trwałego przytwierdzenia mebli np. do ścian, podłoża czy sufitu pozostaje bez znaczenia, bowiem nie następuje w tym przypadku zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu mieszkalnego).

Wobec powyższego, do opisanych w stanie faktycznym czynności, polegających na wykonaniu i montażu stałej zabudowy meblowej w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (domach czy lokalach mieszkalnych), zastosowanie ma podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy. Czynności tych nie można bowiem uznać za wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, jak również robót, o których mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlegają one opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 8%, wynikającą z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT do będących przedmiotem zapytania czynności należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. I FPS 2/13, tut. Organ podatkowy stwierdza, że dotyczy ona zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT dla usług modernizacji wykonywanych w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a polegających na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową. Jednakże, w stosunku do Wnioskodawcy powołana uchwała NSA nie znajdzie zastosowania, bowiem Spółka nie świadczy usług modernizacji, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a jedynie usługi wyposażenia budynku (lokali) w zabudowę meblową (wnękową, kuchenną, łazienkową). Obniżoną stawkę można stosować tylko wtedy, gdy zabudowa zostałaby trwale związana z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części, gdyż dopiero wtedy posiada cechy modernizacji lokalu czy domu. Z treści wniosku wynika natomiast, że Wnioskodawca dokonuje montażu zaprojektowanych i wykonanych na indywidualne zamówienie mebli. Fakt, iż elementy zabudowy są trwale przymocowane do ścian czy podłogi, nie przesądza o trwałym związaniu z elementami konstrukcyjnymi obiektu. Tym samym, uchwała, na którą powołuje się Wnioskodawca, nie może stanowić podstawy do zastosowania obniżonej stawki podatku w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.