IPPP3-443-66/08-4/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 2 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usługi sportowej świadczonej przez zawodnika sportowego w ramach zawartego kontraktu - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 2 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 grudnia 2008 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie IPPP3-443-65/08-2/JF, IPPP3-443-66/08-2/JF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usługi sportowej świadczonej przez zawodnika sportowego w ramach zawartego kontraktu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: Klub) jest klubem sportowym biorącym udział w rozgrywkach piłkarskich. Stosując się do zasad obowiązujących w rozgrywkach ligowych, ustalonych przepisami prawa powszechnego oraz uchwałami Polskiego Związku Piłki Nożnej, Klub zapewnia zawodnikom możliwość wyboru formy współpracy. Podstawową formą współpracy jest umowa o pracę. Istnieje jednak także możliwość podpisania z zawodnikiem kontraktu w ramach prowadzonej przez tego zawodnika jednoosobowej działalności gospodarczej, zarejestrowanej w ewidencji działalności gospodarczej lub innym rejestrze gospodarczym w przypadku zawodników - obcokrajowców.

Zawodnicy, którzy zdecydowali się na współpracę z Klubem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podpisują "umowę w sprawie wynagrodzenia za uzyskanie określonego wyniku sportowego". Umowa opiera się w dużej mierze na postanowieniach "Zasad regulujących stosunki pomiędzy klubem sportowym a zawodnikiem sportowym", przyjętych uchwałą nr II/12 z dnia 19 maja 2002 r. Zarządu PZPN. Zawodnicy wystawiają co miesiąc fakturę z tytułu świadczonych usług sportowych naliczając podatek należny według 22% stawki VAT.

Z zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON wynika, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności przedmiot działalności zawodników (rodzaj przeważającej działalności) jest klasyfikowany pod kodem 9262Z "Działalność związana ze sportem, pozostała".

Typowa umowa z zawodnikiem wskazuje na stałą wysokość wynagrodzenia. Jednakże w przypadku, gdy zawodnik z powodu kontuzji, choroby, braku formy lub innych przyczyn nie będzie występował w rozgrywkach wynagrodzenie przewidziane umową decyzją Klubu może zostać proporcjonalnie obniżone. Ponadto umowa zawiera dodatkowe postanowienia, z których wynika obowiązek zawodnika m.in. do uczestniczenia we wszystkich meczach i zajęciach organizowanych przez Klub, przestrzegania dyscypliny panującej w Klubie, sumiennego wykonywania zaleceń trenera, władz Klubu oraz osób przez nie wyznaczonych, zarówno w zakresie realizacji obowiązków szkoleniowych jak i dotyczących sportowego stylu życia oraz sportowej postawy zawodnika, poddawania się wszelkim zaleconym przez Klub badaniom lekarskim, powstrzymania się od jakichkolwiek działań, które niosą ze sobą ryzyko odniesienia kontuzji, powstrzymania się od przyjmowania używek.

Naruszenie powyższych obowiązków umożliwia Klubowi nałożenie kar dyscyplinarnych określonych regulaminem dyscyplinarnym Klubu z prawem do dokonania potrącenia tych kar należnością przysługująca zawodnikowi z tytułu świadczenia usług sportowych.

Należy ponadto wskazać, iż niezależnie od postanowień umowy łączących zawodników z Klubem duży wpływ na wzajemne stosunki mają przepisy wewnętrzne PZPN. Dla uzupełnienia stanu faktycznego w sprawie należy wskazać na art. 16 ust. 2 Uchwały nr IX/142 z dnia 3 i 7 lipca 2008 r. Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie przyjęcia Regulaminu Rozgrywek Piłkarskich o Mistrzostwo Ekstraklasy na sezon 2007/2008, zgodnie z którym Kluby są odpowiedzialne za zachowanie swoich graczy przedstawicieli członków oraz kibiców i innych osób pełniących jakąkolwiek funkcję na meczu z ich ramienia.

Dodatkowo należy przywołać art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz. U. z 2005 r. Nr 155, poz. 1298 z późn. zm. dalej ustawa o sporcie kwalifikowanym), na podstawie którego przyjmuje się ze w celu umożliwienia sportowcom profesjonalnego uprawiania sportu - działalność sportową organizuje i prowadzi związek sportowy lub podmioty (kluby sportowe) działające z jego upoważnienia. Art. 4 ust. 1 ustawy o sporcie kwalifikowanym wskazuje ponadto, że "uczestnikami współzawodnictwa sportowego mogą być kluby sportowe zawodnicy zrzeszeni w klubach sportowych lub zawodnicy niezrzeszeni". W przypadku zawodników piłkarskich należy uznać, że posiadają oni status zawodników zrzeszonych zgodnie z przesłankami wskazanymi w art. 4 ust. 2 tej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego określonych w fakturach od zawodników dokumentujących usługi sportowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest immanentną częścią podatku od wartości dodanej, uregulowanego dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE L06.347.1; dalej: Dyrektywa 112). Odliczenie VAT jest filarem zasady neutralności tego podatku dla podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Jak wyraźnie wskazuje w art. 167 Dyrektywa 112 "prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny". Podatek staje się wymagalny, gdy organ podatkowy staje się z mocy prawa uprawniony do żądania zapłaty podatku od osoby zobowiązanej do jego uiszczenia, nawet jeśli termin płatności może zostać odroczony. Przesłanki wymagalności podatku generalnie spełnione są w chwili zaistnienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego. Skutek taki następuje zaś, co do zasady, w momencie wykonania dostawy towarów lub usług przez podatnika tego podatku.

Mając na uwadze treść art. 3 pkt 3 ustawy o sporcie kwalifikowanym, zgodnie z którym w celu umożliwienia sportowcom profesjonalnego uprawiania sportu - działalność sportową organizuje i prowadzi związek sportowy lub podmioty (kluby sportowe) działające z jego upoważnienia, Klub powziął wątpliwość co do tego, czy zawodnicy (piłkarze) prowadzą samodzielną działalność gospodarczą (działalność sportowa) w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym, czy Klubowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez tych zawodników z tytułu świadczenia usług sportowych.

Zdaniem Klubu ocenę, czy dany podmiot prowadzi samodzielną działalność gospodarczą powodującą, iż świadczone przez niego czynności wykonuje on jako podatnik VAT, a więc czy są objęte tym podatkiem, należy oprzeć wyłącznie na podstawie przepisów podatkowych. Reguły wspólnego systemu opodatkowania VAT we Wspólnocie nakazują, aby skutki podatkowe danego zdarzenia oceniać wyłącznie na podstawie przepisów wspólnotowych, w oderwaniu od ustawodawstwa konkretnego państwa członkowskiego, gdyż mogłoby to doprowadzić do podważenia tego systemu. Wskazana regulacja ustawy o sporcie kwalifikowanym nie może zatem determinować uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

Tym samym nawet stwierdzenie, iż zawodnicy nie mogą prowadzić działalności sportowej w rozumieniu tej ustawy, nie wyklucza obowiązku opodatkowania VAT świadczeń sportowców, skoro czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu tym podatkiem niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Wskazany przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodów z działalności wykonywanej osobiście, do których zaliczają się m.in. przychody z uprawiania sportu oraz stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów.

Oznacza to generalnie, że podmioty otrzymujące przychody z uprawniania sportu (art. 13 pkt 2 ustawy PIT) wykluczone są z kategorii podatników VAT, chyba że stosunek prawny łączący strony wskazuje na ryzyko gospodarcze zleceniobiorcy w zakresie warunków, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich. Powyższe pozwala na uznanie, iż w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są przesłanki do tego, by usługi świadczone przez zawodników, z tytułu których uzyskują przychody z uprawiania sportu, objęte zostały zakresem przedmiotowym ustawy o VAT.

Należy bowiem przyjąć, że z treści umowy oraz przepisów wewnętrznych PZPN wynika dla zawodników ryzyko gospodarcze prowadzenia działalności sportowej. Typowa umowa zawierana z zawodnikiem wskazuje na możliwość zmniejszenia wysokości wynagrodzenia należnego zawodnikowi w razie odniesienia przez zawodnika kontuzji, choroby czy nieuczestniczenia w meczach w związku z obniżeniem jego formy sportowej. W zakresie warunków wykonywania działalności sportowej jest oczywiste, uwzględniając specyfikę sportów drużynowych, że zawodnicy nie mają pełnej dowolności jej wykonywania. Z samej natury sportów drużynowych wynika bowiem pewien element podporządkowania się. Okoliczność ta jest zresztą typowa w ramach umów zlecenia i innych, do których stosuje się przepisy o zleceniu na podstawie odesłania z art. 750 Kodeksu cywilnego. Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 10 Dyrektywy 112 "warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy". Przepisy Dyrektywy 112 wykluczają zatem z kategorii podatników tylko takie podmioty, które świadczą usługi w ramach stosunku pracy lub na zasadach im zbliżonych. W sprawie będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji nie ulega zaś wątpliwości, że zawodnicy mają swobodę w zakresie wyboru formy świadczenia usług, a także, w granicach specyfiki uprawianego sportu, ich wykonywania na rzecz danego klubu sportowego. Działalność taka odbiega zasadniczo od warunków ustalonych w ramach stosunku pracy lub innego, który zawiera cechy charakterystyczne dla stosunku pracy.

Możliwość wykonywania usług sportowych w ramach działalności gospodarczej potwierdził dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pile w interpretacji z 14 marca 2006 r. (DD/415/1393/15/06) oraz Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku w interpretacji z 30 maja 2005 r. (PR-II/423/15/p.d.o.p./285/JS/05). Z uwagi na zbieżności tym zakresie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z ustawą o VAT brak jest przeciwwskazań, aby także na gruncie podatku VAT uznać, że zawodnicy wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, w ramach których świadczą usługi sportowe opodatkowane VAT. Podatek wykazany na fakturze potwierdzającej wykonanie tych usług może tym samym zostać odliczony przez Klub w miesiącu otrzymania faktury lub też miesiącu następnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwana dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej, przy czym związek ten powinien mieć charakter bezpośredni i bezsporny. Zatem, w przypadku braku związku nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną, podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w formie klubu sportowego odlicza podatek naliczony przy nabyciu usługi sportowej świadczonej przez zawodnika. Klub powziął wątpliwość co do samodzielnego charakteru działalności gospodarczej prowadzonej przez zawodnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów usług. Zatem, istotą rozstrzygnięcia prawa Wnioskodawcy do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu usługi sportowej jest ustalenie czy zawodnik piłki nożnej może świadczyć swoją usługę sportową w formie jednoosobowej działalności, zarejestrowanej w ewidencji działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Ponadto na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się m.in. czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odpowiednio przepis art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uznaje przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Podatnikami podatku od towarów i usług w świetle przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L06.347.1) nie mogą być pracownicy i inne osoby, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy (art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE). Należy zauważyć, iż niesłuszny jest pogląd Wnioskodawcy, iż przepisy wspólnotowe nakazują dokonywać oceny prawnej przedstawionego zdarzenia wyłączając krajowe przepisy podatkowe. W Polsce obowiązują przepisy ustawy o podatku od towarów i usług będące implementacją przepisów wspólnotowych.

Z powyższego wynika, iż o kwalifikacji działalności gospodarczej zawodnika sportowego decydują przepisy podatkowe zawarte w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z przepisem art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwalifikacja działalności sportowej zawodnika jako samodzielnej działalności gospodarczej uzależniona jest od charakteru stosunku prawnego łączącego zawodnika z klubem sportowym. Jeżeli z zawartego kontraktu wynika podporządkowanie się zawodnika sportowego klubowi, którego barwy ma reprezentować na określonych warunkach wykonania zleconej działalności, podporządkowanie się warunkom wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich za wykonanie zlecenia, wówczas taki stosunek prawny nie ma charakteru samodzielnej działalności gospodarczej.

Zawodnicy mają możliwość wyboru formy (umowa o pracę, zlecenia), lecz na warunkach wyznaczonych przez przepisy prawa. Prawo podatkowe wyklucza uznanie za działalność gospodarczą czynność wykonaną na podstawie umowy o pracę i na zasadach zbliżonych. Tak więc nie może być poczytana za działalność gospodarczą określona czynność wykonana w pewnych okolicznościach, bez względu na to jak będzie nazwana. Dla określenia działalności gospodarczej decydujące znaczenie posiada charakter wykonywanej czynności.

Przedstawiony stan faktyczny wskazuje na zastosowanie w tej sytuacji art. 430 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności.

Na podstawie art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz. U. z 2005 r. Nr 155, poz. 1298 z późn. zm.) działalność sportową organizuje i prowadzi związek sportowy lub podmioty (kluby sportowe) działające z jego upoważnienia. Poza tym zawodnik profesjonalnie może uprawiać sport tylko na rzecz jednego klubu i musi to robić osobiście. Ogranicza to swobodę uczestnictwa w obrocie gospodarczym. Zawierając kontrakt piłkarz zobowiązuje się określony okres reprezentować barwy tylko tego klubu sportowego.

Również z art. 16 ust. 1 regulaminu rozgrywek piłkarskich o mistrzostwo ekstraklasy na sezon 2008/2009 wynika, iż za zachowanie swoich graczy odpowiedzialne są kluby sportowe.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż zawodnicy biorą udział w rozgrywkach piłkarskich na podstawie "umowy w sprawie wynagrodzenia za uzyskanie wyniku sportowego". Zawarta umowa gwarantuje stałą wysokość wynagrodzenia, które w pewnych warunkach może ulec obniżeniu. Umowa zobowiązuje zawodnika do pewnych zachowań, m.in. do uczestnictwa we wszystkich meczach i zajęciach organizowanych przez Klub, przestrzegania dyscypliny klubowej, wykonywania zaleceń trenera, władz Spółki oraz osób przez Spółkę wyznaczonych w zakresie obowiązków szkoleniowych, sportowego stylu życia, sportowej postawy, poddania się zleconym badaniom lekarskim, powstrzymania się od działań niosących ryzyko kontuzji, powstrzymania się od przyjmowanie używek. Nieprzestrzeganie powyższych zasad uprawnia Spółkę do zastosowania kary dyscyplinarnej przewidzianej w regulaminie klubowym. Decydującym elementem stosunku łączącego zawodnika i klub sportowy jest odpowiedzialność klubu za zachowanie zawodników.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że przy spełnieniu łącznie warunków zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku wykonywania przez zawodnika sportowego działalności sportowej na podstawie zawartej z klubem sportowym umowy określającej warunki wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia oraz braku odpowiedzialności wobec osób trzecich za wykonaną usługę przez zawodnika, nie zachodzą przesłanki pozwalające uznać prowadzoną przez zawodnika piłki nożnej za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze w przedstawionym stanie faktycznym oraz przyszłym Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usługi sportowej od zawodnika piłki nożnej, który reprezentuje barwy Klubu na podstawie zawartego kontraktu ze względu na stosunek prawny pomiędzy zawodnikiem sportowym i klubem sportowym wskazujący, iż czynność wykonywana przez zawodnika nie może być uznana za działalność gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.