IPPP3/443-648/13-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nabycia i zbycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej pytania nr 1;

* prawidłowe - w części dotyczącej pytania nr 2.

W dniu 16 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nabycia i zbycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest domem maklerskim, spółką akcyjną. Obecnie zamierza on w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozpoczęcie działalności brokerskiej w zakresie obrotu energią elektryczną polegającej na zbywaniu i nabywaniu energii elektrycznej w imieniu własnym, ale na rachunek zlecającego na giełdzie towarowej (tekst jedn.: na rachunek klientów Wnioskodawcy).

Schemat działań podejmowanych przez Wnioskodawcę będzie wyglądał następująco: działając w imieniu własnym, ale na rachunek klienta dającego zlecenie, Wnioskodawca będzie nabywał albo zbywał energię elektryczną przy pośrednictwie GT. W przypadku otrzymania zlecenia kupna Wnioskodawca nabędzie określoną ilość energii od Izby Rozliczeniowej Giełd Towarowych (dalej: IRGiT), w związku z czym IRGiT wystawi fakturę VAT na rzecz Wnioskodawcy, zaś Wnioskodawca wystawi następnie taką fakturę na rzecz swego klienta. W przypadku otrzymania zlecenia sprzedaży Wnioskodawca będzie nabywał energię elektryczną od swego klienta, w związku z czym klient będzie wystawiał na rzecz Wnioskodawcy fakturę. Następnie Wnioskodawca będzie zbywał energię elektryczną na GT obciążając przy tym IRGiT fakturą VAT. IRGiT będzie następnie fakturować członka GT, nabywającego energię na rachunek własny albo cudzy.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że będzie pośredniczył w transakcjach wyłącznie pomiędzy podmiotami będącymi innymi domami maklerskimi albo profesjonalnymi przedsiębiorstwami energetycznymi. Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę, że ze względu na charakter obrotu energią elektryczną na GT nie istnieje ryzyko, że Wnioskodawca zużyje energię elektryczną będącą przedmiotem obrotu dla celów własnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy zawieranie przez Wnioskodawcę transakcji nabywania i zbywania energii elektrycznej za pośrednictwem GT w imieniu własnym i na rachunek zleceniodawcy będącego klientem Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności brokerskiej stanowi sprzedaż w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym.

2. Czy w przypadku prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności brokerskiej w zakresie obrotu energią elektryczną polegającej na zbywaniu i nabywaniu energii elektrycznej u Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym w zw. z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy zawieranie przez niego transakcji nabywania i zbywania energii elektrycznej za pośrednictwem GT w imieniu własnym i na rachunek zleceniodawcy będącego klientem Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności brokerskiej nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym.

Sprzedaż została zdefiniowana w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym jako czynność faktyczna lub prawna, w wyniku której dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot. Warunkiem zatem sine qua non kwalifikacji danej czynności jako sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym jest możliwość przeniesienia posiadania lub prawa własności.

W odniesieniu zaś do przedmiotowej działalności brokerskiej zauważyć należy, że jest ona oparta na konstrukcji prawnej umowy komisu. Wnioskodawca jako dom maklerski działa bowiem w imieniu własnym, ale na rachunek klienta. Wniosek ten potwierdza wprost brzmienie art. 38b ust. 4 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm., dalej: ustawa o giełdach towarowych), gdzie wskazano, że do zlecenia nabycia lub zbycia towarów giełdowych (czyli m.in. energii elektrycznej) stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy komisu.

W przypadku komisu kupna Wnioskodawca nie nabywa zatem ani własności ani posiadania energii elektrycznej. Właścicielem energii elektrycznej w momencie nabycia staje się komitent, czyli klient Wnioskodawcy. W takiej zatem sytuacji Wnioskodawca nie może dokonać sprzedaży na rzecz swojego klienta, gdyż nie jest on właścicielem energii elektrycznej będącej przedmiotem obrotu.

Z kolei w przypadku komisu sprzedaży, gdy Wnioskodawca sprzeda energię elektryczną w imieniu własnym, ale na rachunek klienta to także w tej relacji klient versus Wnioskodawca nie dochodzi do sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W takiej sytuacji następuje sprzedaż za pośrednictwem GT na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego - członka GT albo za pośrednictwem domu maklerskiego na rzecz podmiotu trzeciego (z cywilistycznego punktu widzenia sprzedawcą jest komitent czyli klient Wnioskodawcy). Prawo własności przechodzi z komitenta (czyli klienta Wnioskodawcy) na osobę trzecią w momencie zawarcia umowy przez Wnioskodawcę z tą osobą trzecią.

W obu zatem przypadkach - bez względu na to, czy rozważany jest komis kupna czy sprzedaży, analizowana działalność brokerska nie będzie miała charakteru sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zawierania przez niego transakcji sprzedaży energii elektrycznej w imieniu własnym ale na rachunek klienta, nie powstanie u niego obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 13 ust. 1 podatnikiem podatku akcyzowego jest m.in. osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą. W odniesieniu do energii elektrycznej katalog stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym został wskazany w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Na podstawie wskazanej regulacji "W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Jak stanowi zaś art. 11 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

W przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie dokonywał nabywania i zbywania energii elektrycznej w ramach prowadzonej działalności brokerskiej. W szczególności podkreślić należy, że Wnioskodawca nie będzie zużywał energii elektrycznej na cele własne. Działalność zaś brokerska, której podejmie się Wnioskodawca, będzie wykonywana we własnym imieniu, ale na rachunek klienta Wnioskodawcy.

W związku z tym powstaje wątpliwość, czy takie transakcje (sprzedaż energii elektrycznej przez Wnioskodawcę w imieniu własnym ale na rachunek klienta w ramach działalności brokerskiej) będą mogły być rozpoznane jako sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, której konsekwencją będzie powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym u Wnioskodawcy. Kluczowe dla odpowiedzi na to pytanie jest wskazanie po pierwsze: czy transakcje podejmowane przez Wnioskodawcę będą stanowić sprzedaż w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym oraz po drugie: czy w ramach działalności brokerskiej prowadzonej przez Wnioskodawcę wystąpi transakcja z nabywcą końcowym.

Odpowiedź na pierwsze pytanie została udzielona w stanowisku ad 1 Wnioskodawcy w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Jak zostało wskazane, zdaniem Wnioskodawcy dokonywane przez niego czynności nie stanowią sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym. W związku z tym nie mogą one także stanowić sprzedaży energii elektrycznej wskazanej w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym jako przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym.

W odniesieniu zaś do nabywcy końcowego wskazać należy, że pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym. Na jego podstawie nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), z wyłączeniem:

Sam Wnioskodawca spełnia bez wątpienia przesłanki do uznania za podmiot wyłączony z katalogu nabywców końcowych jako dom maklerski na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym w niniejszym wniosku transakcje nabywania i zbywania energii elektrycznej, w których będzie pośredniczyć Wnioskodawca, będą zawierane pomiędzy członkami GT, tj. pomiędzy profesjonalnymi przedsiębiorstwami energetycznymi (które posiadają koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną i jako takie nie stanowią nabywców końcowych) albo innymi domami maklerskimi, brak jest podmiotu, który spełniałby przesłankę nabywcy końcowego.

Na podstawie powyższych rozważań stwierdzić należy, że u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym z tytułu prowadzonej działalności brokerskiej polegającej na pośrednictwie w nabywaniu i zbywaniu energii elektrycznej. Przede wszystkim determinuje to charakter czynności, które będą podejmowane przez Wnioskodawcę. Jak wskazano powyżej ze względu na kwalifikację czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę jako umowy komisu, w żadnym wypadku - ani w sytuacji komisu kupna energii elektrycznej, ani też w przypadku komisu sprzedaży - Wnioskodawca nie wystąpi jako sprzedawca energii elektrycznej w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Oznacza to zatem, że podejmowane przez niego czynności nie będą mogły powodować powstania obowiązku podatkowego. Nie dojdzie bowiem do sprzedaży energii elektrycznej w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Ponadto istotne jest, że ani sam Wnioskodawca, ani nabywcy energii elektrycznej, w której zbywaniu Wnioskodawca będzie pośredniczył nie będą spełniać przesłanek do uznania za nabywcę końcowego. Warto także podkreślić, że taka wykładnia norm ustawy o podatku akcyzowym uwzględnia specyfikę obrotu na GT, gdzie zasadą jest anonimowość obrotu, co oznacza, że ani klient Wnioskodawcy ani sam Wnioskodawca nie znają tożsamości nabywcy i, w rezultacie, nie dysponują wiedzą pozwalającą określić, czy jest to nabywca końcowy.

Na tej podstawie nie powinno budzić wątpliwości, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu prowadzonej działalności brokerskiej w zakresie nabywania i zbywania energii elektrycznej w imieniu własnym na rachunek zlecającego klienta.

Powyższą wykładnię potwierdza także dotychczasowa praktyka organów podatkowych. Wnioskodawca zwraca uwagę na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-983/10-2/KB), w której wskazano: Analizując powyższe przepisy należy zauważyć, że ustawodawca wyłączył z definicji nabywcy końcowego m.in. domy maklerskie, które działają na zlecenie swoich klientów. Wyłączenie to pozwala na udział tych podmiotów na rynku giełdowym zgodnie z ich funkcją, natomiast obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym będzie obciążał ich klientów będących nabywcami końcowymi."

Reasumując, w wyniku nabywania albo zbywania energii elektrycznej w transakcjach na giełdzie towarowej, dokonywanych w imieniu własnym ale na rachunek klienta, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej pytania nr 1;

* prawidłowe - w części dotyczącej pytania nr 2.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, reguluje opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 lit. a i b) ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), z wyłączeniem:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy sprzedaż to czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest domem maklerskim. Obecnie zamierza on w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozpoczęcie działalności brokerskiej w zakresie obrotu energią elektryczną polegającej na zbywaniu i nabywaniu energii elektrycznej w imieniu własnym, ale na rachunek zlecającego na giełdzie towarowej. Schemat działań podejmowanych przez Wnioskodawcę będzie wyglądał następująco: działając w imieniu własnym, ale na rachunek klienta dającego zlecenie, Wnioskodawca będzie nabywał albo zbywał energię elektryczną przy pośrednictwie GT. W przypadku otrzymania zlecenia kupna Wnioskodawca nabędzie określoną ilość energii od Izby Rozliczeniowej Giełd Towarowych (IRGiT), w związku z czym IRGiT wystawi fakturę VAT na rzecz Wnioskodawcy, zaś Wnioskodawca wystawi następnie taką fakturę na rzecz swego klienta. W przypadku otrzymania zlecenia sprzedaży Wnioskodawca będzie nabywał energię elektryczną od swego klienta, w związku z czym klient będzie wystawiał na rzecz Wnioskodawcy fakturę. Następnie Wnioskodawca będzie zbywał energię elektryczną na GT obciążając przy tym IRGiT fakturą VAT. IRGiT będzie następnie fakturować członka GT, nabywającego energię na rachunek własny albo cudzy. Wnioskodawca będzie pośredniczył w transakcjach wyłącznie pomiędzy podmiotami będącymi innymi domami maklerskimi albo profesjonalnymi przedsiębiorstwami energetycznymi. Ponadto Wnioskodawca zwrócił uwagę, że ze względu na charakter obrotu energią elektryczną na GT nie istnieje ryzyko, że Wnioskodawca zużyje energię elektryczną będącą przedmiotem obrotu dla celów własnych.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy ww. transakcje nabywania i zbywania energii elektrycznej za pośrednictwem GT stanowią sprzedaż w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, a także czy w przypadku prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności brokerskiej w zakresie obrotu energią elektryczną polegającej na zbywaniu i nabywaniu energii elektrycznej powstanie obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 38b ust. 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 48, poz. 248 z późn. zm.) w umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi towarowy dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do zawierania umów nabycia lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie.

Jednocześnie, zgodnie z art. 38b ust. 5 pkt 2 w zakresie nieuregulowanym w ust. 1-4 do umowy zlecenia nabycia lub zbycia towarów giełdowych - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy komisu, z wyłączeniem art. 768 § 3.

Jak wynika zaś z art. 765 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz, 93 z późn. zm.) przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Zgodnie z art. 766 Kodeksu cywilnego komisant powinien wydać komitentowi wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, w szczególności powinien przelać na niego wierzytelności, które nabył na jego rachunek. Powyższe uprawnienia komitenta są skuteczne także względem wierzycieli komisanta.

Umowa komisu należy do umów z zakresu szeroko rozumianego pośrednictwa handlowego. Na podstawie definicji komisu zawartej w art. 765 k.c. wyróżnić można dwa rodzaje umowy komisu: umowę komisu kupna (komis kupna) i umowę komisu sprzedaży (komis sprzedaży). Na podstawie umowy komisu kupna komisant zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, lecz w imieniu własnym. Natomiast komis sprzedaży charakteryzuje się tym, że komisant zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, lecz w imieniu własnym. Możliwe jest również zawarcie umowy komisu łączącej oba wskazane rodzaje, na podstawie której komisant jest zobowiązany zarówno do kupna, jak i sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, ale we własnym imieniu.

Należy mieć na uwadze, iż przez zawarcie umowy komisu sprzedaży komitent nie traci własności rzeczy, a komisant nie staje się jej właścicielem, ani nawet posiadaczem. Aby zrealizować zobowiązanie z umowy komisu sprzedaży komisant winien zawrzeć umowę sprzedaży rzeczy ruchomej, która jest przedmiotem komisu. Umowa sprzedaży, o której mowa, jest funkcjonalnie związana z umową komisu, jednak prawnie jest umową całkowicie od komisu odrębną. Stosunki prawne stron tej umowy, tj. sprzedawcy, którym jest komisant z umowy komisu, występujący w imieniu własnym, oraz kupującego regulują dotyczące sprzedaży art. 535 i następne kodeksu cywilnego, z tym wyjątkiem, że odpowiedzialność sprzedawcy za ukryte wady fizyczne i wady prawne może być wyłączona na warunkach określonych w art. 770 kodeksu cywilnego. Co do zasady kupujący może nie znać danych komitenta.

Jak wykazano wyżej, zawierając umowę sprzedaży, o której mowa, komisant - sprzedawca nie jest właścicielem rzeczy będącej przedmiotem sprzedaży, bowiem właścicielem jej pozostaje komitent. Komisant jest jednak osobą uprawnioną do rozporządzania rzeczą w rozumieniu art. 169 kodeksu cywilnego. Chociaż więc skutkiem tej umowy jest przeniesienie własności rzeczy z komitenta na kupującego, to jednak umowa sprzedaży dochodzi do skutku pomiędzy komisantem - sprzedawcą a kupującym.

Stosownie do powyższego czynność dokonana przez komisanta (Wnioskodawcę), w wyniku której dojdzie do przeniesienia własności energii elektrycznej na inny podmiot, wypełnia definicję sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy.

Mając powyższe na uwadze nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż sprzedając energię elektryczną w ramach transakcji giełdowych na giełdach towarowych Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przypadku dokonania przez komisanta sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu u komisanta wystąpi czynność będąca przedmiotem opodatkowania, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, czyli sprzedaż energii nabywcy końcowemu, w związku z którą komisant stanie się podatnikiem podatku akcyzowego na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy.

Jednakże, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, należy zauważyć, że taka sytuacja nie będzie mieć miejsca w przedmiotowej sprawie. Wnioskodawca wskazał bowiem, że będzie pośredniczył w transakcjach wyłącznie pomiędzy podmiotami będącymi innymi domami maklerskimi albo profesjonalnymi przedsiębiorstwami energetycznymi, które posiadają koncesje na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną i jako takie nie stanowią nabywców końcowych.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku wykonania umowy komisu sprzedaży energii elektrycznej dokonanej w imieniu własnym na rzecz komitenta, do podmiotu który nie jest nabywcą końcowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy u Wnioskodawcy nie wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, ponieważ zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy przedmiotem opodatkowania jest tylko sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Natomiast, w przypadku nabycia energii elektrycznej przez Wnioskodawcę, który nie jest nabywcą końcowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, nie występuje żadna czynność podlegająca opodatkowaniu akcyzą. Bowiem w art. 9 ustawy ustawodawca nie wymienił wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym czynności zakupu energii elektrycznej na terytorium kraju. A ponadto, dom maklerski został wyłączony z pojęcia nabywcy końcowego, więc również żadna z czynności opodatkowanych dokonywana przez nabywcę końcowego nie ma zastosowania do domu maklerskiego.

Reasumując, w przypadku prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności brokerskiej w zakresie obrotu energią elektryczną polegającej na nabywaniu i zbywaniu energii elektrycznej podmiotom innym niż nabywcy końcowi w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, zauważa się, iż została ona zmieniona pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. sygn. AE6/8012/6/IRZ/2012/272, na podstawie art. 14e Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.