IPPP3/443-642/13-2/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług przewozu pracowników do miejsca pracy - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług przewozu pracowników do miejsca pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług transportowych i spedycyjnych. W ramach prowadzonej działalności posiada miejsca prowadzenia działalności (np. magazyny) w których odbywają się prace zarówno w dzień jak i w noc. Punkty te usytuowane są w miejscach gdzie dojazd jest często utrudniony przy pomocy komunikacji ogólnodostępnej. W związku z tym, aby zapewnić sobie personel do pracy ww. miejscach Spółka organizuje swoim pracownikom transport do tych miejsc pracy w postaci wynajętego środka transportu, przystosowanego do przewozu osób, kursującego zgodnie z rozkładem pracy w danym punkcie. Z przejazdów tych korzystają pracownicy zatrudnieni w Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi przewozu osób opisane powyżej należy uznać za nieodpłatne świadczenie Zdefiniowane w art. 8 ww. ustawy i należy naliczyć VAT należny od ww. usług.

Zdaniem Wnioskodawcy zakup usług przewozu osób dla pracowników nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ww ustawy o VAT. Aby można było mówić o nieodpłatnym świadczeniu usług o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 muszą być spełnione poniższe warunki:

* usługa musi być na cele osobiste pracownika czyli zaspokajać jego własne potrzeby,

* usługa musi być świadczona na cele inne niż działalność gospodarcza.

W sytuacji opisanej przez Spółkę zakupione usługi mają związek z prowadzoną działalnością gdyż służą do zapewnienia w odpowiednim miejscu oraz czasie pracowników aby działalność gospodarcza mogła być prowadzona. Usługa ta nie może być uznana za świadczenie na cele osobiste gdyż nie zaspokaja celów bezpośrednio konsumpcyjnym pracowników a tylko wtedy możemy mówić o celach osobistych.

Stanowisko takie potwierdza również wyrok ETS w sprawie C-258/95 Julius Filllbeck Söhne, w którym to ETS odniósł się do opodatkowania VAT transportu pracowników organizowanego przez pracodawcę. Pracownicy mieli zapewniony transport do miejsca pracy, czyli na teren budowy. ETS stwierdził, że sam fakt, iż pracownicy muszą przemieszczać się pomiędzy ich miejscem zamieszkania a miejscem pracy, żeby móc wykonywać swoje obowiązki, nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że nieodpłatny transport jest usługą świadczoną na cele prywatne pracowników. Zdaniem ETS, inne okoliczności, w szczególności takie jak brak środków transportu publicznego do miejsca pracy, mogą powodować, że transport pracowników jest czynnością związaną z działalnością gospodarczą podatnika, zatem nie podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym zdaniem Spółki nie wystąpi nieodpłatne świadczenie z tytułu ww. usług a więc nie będzie również obowiązku wykazania VAT należnego z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Powołane wyżej unormowania wskazują, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie usług transportowych i spedycyjnych. W ramach prowadzonej działalności posiada miejsca prowadzenia działalności (np. magazyny) w których odbywają się prace zarówno w dzień jak iw noc. Punkty te usytuowane są w miejscach gdzie dojazd jest często utrudniony przy pomocy komunikacji ogólnodostępnej. W związku z tym aby zapewnić sobie personel do pracy ww. miejscach Spółka organizuje swoim pracownikom transport do tych miejsc pracy w postaci wynajętego środka transportu, przystosowanego do przewozu osób, kursującego zgodnie z rozkładem pracy w danym punkcie. Z przejazdów tych korzystają pracownicy zatrudnieni w Spółce. Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii czy usługi przewozu osób opisane powyżej należy uznać za nieodpłatne świadczenie zdefiniowane w art. 8 ww. ustawy i należy naliczyć VAT należny od ww. usług. Tym samym z okoliczności sprawy wynika, że usługi przewozu osób (pracowników Spółki) świadczone są przez Wnioskodawcę w sposób nieodpłatny.

Z powyższego wynika, że w analizowanej sprawie sposób prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, tj. praca w magazynach zarówno w dzień jak i w nocy gdzie dojazd jest często utrudniony przy pomocy komunikacji ogólnodostępnej wymusza niejako na pracodawcy zapewnienie pracownikom transportu do miejsca pracy. Istnieją bowiem sytuacje, kiedy usługi transportowe świadczone przez pracodawcę lub nabyte od podmiotu trzeciego, świadczącego tego rodzaju usługi, są jedyną racjonalną możliwością dowozu pracowników do pracy. Wówczas, usługi te służą de facto celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a osobiste cele i korzyści pracowników mają w takim przypadku znacznie drugorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nieodpłatne świadczenie usług dowozu pracowników wykonywane jest do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. W konsekwencji przesłanki o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie zostaną spełnione. Tym samym nieodpłatne świadczenie przez Spółkę usług dowozu pracowników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest, zatem zobowiązany do naliczania podatku należnego z tyt. świadczenia ww. usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.