IPPP3/443-631/13-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymywanej prowizji za rabat zmniejszający podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymywanej prowizji za rabat zmniejszający podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka prowadzi dystrybucję na terenie Polski stali narzędziowych, produktów spawalniczych oraz taśm stalowych. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: "Grupa") i posiada wyłączność na dystrybucję na terenie Polski produktów oferowanych przez określone podmioty z Grupy.

Niekiedy Spółka pośredniczy w sprzedaży towarów oferowanych polskim klientom przez zagraniczne podmioty z Grupy (dalej: "Dostawcy") w ten sposób, że nabywa towar od Dostawcy (faktura wystawiona przez Dostawcę na Spółkę) i dokonuje dostawy tego towaru polskiemu odbiorcy (faktura wystawiona przez Spółkę na polskiego odbiorcę). Spółka nie podejmuje żadnych dodatkowych czynności na rzecz Dostawców. Jej rola ogranicza się do nabycia towaru i jego dalszej odsprzedaży.

Po zrealizowaniu transakcji i zapłacie wynagrodzenia za towar Dostawcy, Spółka otrzymuje od niego prowizję kalkulowaną jako procent wartości netto sprzedaży dokonanej przez Dostawcę na rzecz Spółki. Dla udokumentowania wypłaconej prowizji Dostawca wystawia dokument zwany "credit note" (nota kredytowa), która zawiera odniesienie do pierwotnej faktury dokumentującej sprzedaż na rzecz Spółki.

Dostawcy są podmiotami niemającymi w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Sprzedawane na rzecz Spółki towary są dostarczane z innych państw Unii Europejskiej niż Polska do Polski. Spółka traktuje te transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i rozlicza podatek VAT z tego tytułu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywana od Dostawców prowizja stanowi dla Spółki rabat zmniejszający podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, otrzymywana od Dostawców prowizja stanowi rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 Ustawy o VAT i który pomniejsza podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zgodnie z art. 31 ust. 3 tej Ustawy.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Ustęp 3 stanowi zaś, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 29 ust. 4 Ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W ocenie Spółki, prowizja otrzymana od Dostawcy w opisanym stanie faktycznym, powinna być uznana za rabat obniżający cenę towaru dostarczanego Spółce w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji. Kwotę otrzymanej przez Spółkę prowizji można przyporządkować bezpośrednio do konkretnej dostawy zrealizowanej na rzecz Spółki. Pod względem skutków ekonomicznych, wypłata prowizji jest więc tożsama z udzieleniem rabatu. W konsekwencji, Spółka powinna obniżyć podstawę opodatkowania, podatek należy oraz podatek naliczony z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od Dostawców o kwotę otrzymanej prowizji. Obniżenie to powinno nastąpić w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym Spółka otrzymała dokument potwierdzający przyznanie rabatu (prowizji).

Spółka pragnie podkreślić, iż prowizja wypłacona przez Dostawcę nie jest związana z żadnymi dodatkowymi świadczeniami z Jej strony. Spółka dokonuje jedynie nabycia i dalszej odsprzedaży towarów. Transakcje te (podlegające opodatkowaniu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i dostawa towarów na terytorium kraju) nie mogą, w ocenie Spółki, jednocześnie stanowić świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Należy jednak podkreślić, że nie każda płatność otrzymana przez dany podmiot stanowi wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu. Aby określona czynność była uznana za świadczenie usług, musi bowiem istnieć świadczenie (działanie lub zaniechanie) ze strony danego podmiotu. Ponadto, musi istnieć konsument tego świadczenia, podmiot, który odnosi (przynajmniej potencjalnie) określoną korzyść.

Do podobnych wniosków prowadzi analiza orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"). W wyroku C-384/95 (Landboden-Agrardienste GmbH Co. KG v Finanzamt Calau) TSUE uznał, że aby daina czynność była uznana za usługę, musi ona przynosić korzyść określonemu podmiotowi, tak, aby mógł on być uważany za konsumenta usługi. Podobne warunki zostały sformułowane w wyroku C-215/94 Jurgen Mohr v Finanzamt Bad Segeberg. W obu tych orzeczeniach TS

Usługą jest więc tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym.

W analizowanym stanie faktycznym, Spółka nie realizuje żadnych działań na rzecz Dostawców, które mogłyby być potraktowane jako usługa.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, prawidłowe jest uznanie w opisanym stanie faktycznym, że otrzymywana przez Spółkę prowizja stanowi rabat i pomniejsza podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.