IPPP3-443-63/08-4/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.) uzupełnionego w dniu 8 grudnia 2008 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 28 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 8 grudnia 2008 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 28 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 2002 r. Podatniczka wraz z małżonkiem, z którym łączy ją małżeńska wspólność majątkowa, nabyła na własność nieruchomość gruntową, wpisaną do księgi wieczystej. W 2007 r. na gruncie tym wybudowali wraz z mężem budynek o przeznaczeniu użytkowym.

Nabycie gruntu oraz wzniesienie na nim wspomnianego budynku zostały sfinansowane z prywatnych oszczędności. Ani Podatniczka, ani jej małżonek nie prowadzą odrębnej działalności gospodarczej jako osoby fizyczne. Obydwoje są wspólnikami spółki jawnej. Jednakże opisana nieruchomość nigdy nie była własnością tej spółki, ani w żaden sposób nie była przez nią wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej.

W najbliższym czasie Podatniczka planuje zbycie opisanej nieruchomości - jako prywatnej własności - w drodze umowy sprzedaży.

Planowane zbycie nie będzie dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z wezwaniem Strony do uzupełnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż cel nabycia gruntu można określić jako tezauryzacyjno - inwestycyjny. W 2002 r. Podatniczka wraz z małżonkiem posiadali oszczędności gotówkowe. Kierując się ekonomiczną zasadą dywersyfikacji, chcieli ulokować część z nich w nieruchomości, którą uważali za aktywo charakteryzujące się wprawdzie niższą od lokat bankowych płynnością, ale za to wyższym wskaźnikiem bezpieczeństwa inwestycyjnego i oczekiwaną stopą zwrotu z kapitału.

Jednocześnie Podatniczka wskazała, iż brała pod uwagę możliwość wykorzystania w przyszłości nabytego gruntu do celu zarobkowego lub możliwości sprzedaży z zyskiem samego gruntu bądź możliwość wzniesienia budynku użytkowego i odsprzedaży z zyskiem całej, zabudowanej nieruchomości. Podatniczka nie wykluczała również możliwości przeniesienia zabudowanej nieruchomości do majątku prowadzonej spółki jawnej celem wykorzystania jej do rozwinięcia prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

Podatniczka podkreśla, że wszystkie wymienione w poprzednim akapicie, brane pod uwagę sposoby wykorzystania przedmiotowej nieruchomości, pozostawały w roku 2002 w sferze czysto hipotetycznej, nie były przedmiotem żadnych poważniejszych analiz, ani tym bardziej jakichkolwiek czynności prawnych lub faktycznych zmierzających do urzeczywistnienia któregokolwiek z nich.

Natomiast, cel wybudowania w 2007 r. budynku użytkowego nie był przez Podatniczkę skonkretyzowany. Podatniczka wraz z mężem brali pod uwagę możliwość:

* sprzedaży całej nieruchomości zabudowanej,

* uzyskiwanie dochodów z wynajmu nieruchomości zabudowanej,

* przeniesienie nieruchomości zabudowanej do majątku prowadzącej działalność gospodarczą spółki jawnej w celu rozszerzenia zakresu tej działalności.

Ze względu na brak sprecyzowanego celu, a także na ewidentnie jednorazowy charakter przedsięwzięcia, źródłem finansowania budynku był prywatny majątek Podatniczki, nie związany z żadną działalnością gospodarczą.

Przedmiotowy budynek nie był wykorzystywany do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Podatniczka nadmienia, że przedmiotowa nieruchomość była w 2005 i 2006 r. przedmiotem użyczenia na rzecz osoby prawnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której mąż i teść byli jedynymi wspólnikami. Z tytułu użyczenia przedmiotowej nieruchomości nie uzyskiwano żadnego wynagrodzenia.

W związku z tym, że:

* udostępnienie nieruchomości było nieodpłatne (por. art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 2 ostatnie zdanie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dalej: "Ustawa o VAT"),

* nieruchomość nigdy nie stanowiła części przedsiębiorstwa i w odniesieniu do niej, ani mąż, ani Podatniczka nigdy nie byli podatnikami (por. m.in. art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT),

* nieodpłatne udostępnienie przedmiotowej nieruchomości nie zostało przez nas uznane za wykorzystanie jej do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Spółka jawna, której Podatniczka jest wspólniczką prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu materiałami budowlanymi. Działalność spółki skupia się na logistyce, tj. zamówione przez klienta materiały budowlane transportowane są bezpośrednio od producenta (ewentualnie innego sprzedawcy) do nabywcy, natomiast spółka nie posiada magazynów lub składów materiałów budowlanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, ponieważ ani Podatniczki, ani jej męża nie będzie można uznać za podatników zobowiązanych do zapłaty tej daniny. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, "podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

W ust. 2. stwierdza się zaś, że "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy".

Sprzedając opisaną nieruchomość Podatniczka wraz z mężem nie będą wykonywać działalności gospodarczej. Będzie to czynność wykonana jednorazowo w okolicznościach niewskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, ponieważ nigdy przedtem nie wykonali takiej czynności, ani nie planują wykonania podobnych czynności w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do: podwójnego opodatkowania, braku opodatkowania, zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.: powszechność opodatkowania, faktyczne opodatkowanie konsumpcji, stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że przyszłą sprzedaż nieruchomości (tj. gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem użytkowym), należy zakwalifikować jako dokonywaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą. W 2002 r. Podatniczka wraz z małżonkiem, nabyła na własność nieruchomość gruntową. Podatniczka wskazała, iż brała pod uwagę możliwość wykorzystania w przyszłości nabytego gruntu do celu zarobkowego lub możliwość sprzedaży z zyskiem samego gruntu bądź możliwość wzniesienia budynku użytkowego i odsprzedaży z zyskiem całej, zabudowanej nieruchomości. Podatniczka nie wykluczała również możliwości przeniesienia zabudowanej nieruchomości do majątku prowadzonej spółki jawnej celem wykorzystania jej do rozwinięcia prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. W 2007 r. na gruncie tym Podatniczka wraz z mężem wybudowała budynek o przeznaczeniu użytkowym. Celem wybudowania ww. budynku była możliwość sprzedaży całej nieruchomości zabudowanej, bądź uzyskiwanie dochodów z wynajmu nieruchomości zabudowanej lub przeniesienie nieruchomości zabudowanej do majątku prowadzącej działalność gospodarczą spółki jawnej w celu rozszerzenia zakresu tej działalności. Przedmiotowy budynek nie był wykorzystywany do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, jednakże jak wskazuje Podatniczka, przedmiotowa nieruchomość była w 2005 i 2006 r. przedmiotem użyczenia na rzecz osoby prawnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której mąż i teść Podatniczki byli jedynymi wspólnikami. Z tytułu użyczenia przedmiotowej nieruchomości nie uzyskiwano żadnego wynagrodzenia.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, Podatniczka miała zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt jak i budynek niewątpliwie są towarami. Tym samym Wnioskodawczyni stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem organu fakt zakupu gruntu i wybudowanie budynku użytkowego wskazują na zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, która ma przynieść Wnioskodawczyni określony zysk. Są to właśnie okoliczności, które wskazują na związek z działalnością gospodarczą. Zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.