IPPP3/443-621/11-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka dokonuje i będzie dokonywać sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju na terytorium trzech różnych państw członkowskich (Litwa, Łotwa, Estonia). Spółka skorzystała z opcji opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów. Towary będące przedmiotem dostawy są wysyłane z magazynu zlokalizowanego w Polsce, który zarządzany jest przez podmiot świadczący na rzecz Spółki usługi logistyczne. Podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów do nabywców w innym kraju UE jest profesjonalna firma spedytorska, działająca na zlecenie Spółki. Na zlecenie Spółki, Spółka Logistyczna wydaje towary Przewoźnikowi.

Przesyłki pobrane przez Przewoźnika z magazynu w Polsce są w pierwszej kolejności przetransportowane do centrum dystrybucyjnego w Kownie (Litwa), a następnie z Kowna do poszczególnych nabywców na Litwie, Łotwie lub w Estonii.

W odniesieniu do każdej dostawy towarów, Spółka jest w posiadaniu dokumentów wymienionych w punktach 1-6 poniżej:

ii. potwierdzonego przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Kownie - w poz. 24 (podpisem lub pieczęcią)

- gdzie jako nadawca widnieje Spółka Logistyczna (oryginały tych dokumentów są przechowywane przez Spółkę Logistyczną),

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku posiadania dokumentów wymienionych w punktach 1 - 6 powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest uprawniony do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku posiadania dokumentów wymienionych w punktach 1-6 powyżej.

Zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy o VAT warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

I.

Spółka zauważa, że posiada wszystkie rodzaje dokumentów wymienionych w punktach a) - c) powyżej.

Ad a) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju

Spółka otrzymuje od Przewoźnika szereg dokumentów przewozowych dotyczących transportowanych towarów. W szczególności, Spółka otrzymuje kopię międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR, potwierdzonego przez Przewoźnika w poz. 23 (podpisem i/lub pieczęcią) oraz przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Kownie - w poz. 24 (podpisem i/lub pieczęcią). Dodatkowo Spółka regularnie otrzymuje szczegółowe listy nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów, jak również zestawienia podające liczbę nadanych przesyłek i palet.

Spółka stoi na stanowisku, że dokument CMR, w którym Przewoźnik potwierdza przyjęcie towarów do transportu (w poz. 23) oraz odbiór towarów w centrum dystrybucyjnym w Kownie (w poz. 24), nawet gdy brak jest potwierdzenia finalnego nabywcy towaru w poz. 24, jest dokumentem, o którym mowa w art. 23 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT. Ustawa o VAT nie precyzuje bowiem, jaki konkretnie dokument przewozowy jest wymagany. Przepisy stanowią wyłącznie o dokumencie przewozowym otrzymanym od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju.

Do międzynarodowego transportu drogowego stosuje się przepisy Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) i Protokół Podpisania z dnia 19 maja 1956 r. Zgodnie z art. 4 Konwencji, dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, przy czym jego brak lub nieprawidłowość nie wpływa na istnienie ani ważność umowy przewozu. Ponadto, zgodnie z art. 5 Konwencji, list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy.

Tym samym, zdaniem Spółki, brak podpisu nabywcy w poz. 24 dokumentu CMR nie oznacza, że dokument ten nie stanowi dokumentu, o którym mowa w art. 23 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT, w szczególności wobec faktu, że potwierdzenie doręczenia towarów do nabywcy jest wymienione jako odrębny dokument, który musi być zgromadzony przez podatnika w celu uznania dokonanej dostawy za dostawę wysyłkową poza terytorium kraju.

Ad b) kopia faktury dostawy

Spółka jest w posiadaniu kopii faktury potwierdzającej dokonanie dostawy wysyłkowej poza terytorium kraju.

Ad c) dokumenty potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju

Spółka jest w posiadaniu raportu uzyskanego od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy.

W ocenie Spółki wymieniony raport, przekazywany przez Przewoźnika, niewątpliwie stanowi potwierdzenie, że towary będące przedmiotem sprzedaży wysyłkowej, zostały doręczone do nabywcy w innym kraju UE. Spółka stoi na stanowisku, że fakt, że raport otrzymany od Przewoźnika jest sporządzony w formie elektronicznej nie pozbawia tego dokumentu waloru dowodu. Żaden przepis ustawy o VAT nie stanowi bowiem, w jakiej formie zgromadzone powinny być przez podatnika dokumenty potwierdzające wywóz towaru lub doręczenie go do nabywcy. Potwierdzeniem powyższego jest wyrok WSA w Warszawie z 12 lutego 2009 r., sygn. III SA/Wa 1909/08, w którym sąd stwierdził, że "biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem." Wskazany wyrok dotyczy dokumentów dających prawo do stosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Jednak z uwagi na zbieżność odpowiednich przepisów, tezy tego wyroku są aktualne także w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Co więcej, Spółka każdorazowo weryfikuje prawidłowość otrzymanego Raportu poprzez analizę dowodów dostawy POD, których kopie są udostępnione Spółce w formie elektronicznej na stronie internetowej Przewoźnika. Jednocześnie z uwagi na znaczną ilość transakcji, dowody te, za wyjątkiem przypadków wątpliwych, nie są przez Spółkę drukowane.

Jak wynika z powyższej analizy, posiadając dokument CMR potwierdzony przez Przewoźnika, kopię faktury VAT oraz dokument potwierdzający odbiór towarów poza terytorium kraju (tj. raport Przewoźnika, potwierdzający dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności; numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy), Spółka jest w posiadaniu wszystkich dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy o VAT.

II.

Jednocześnie Spółka zauważa, że zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy o VAT, dokumenty będące w posiadaniu Spółki powinny łącznie potwierdzać fakt dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Dlatego też istotne jest aby posiadane przez Spółkę do każdej transakcji dokumenty wymienione w punkcie 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego łącznie potwierdzały, że;

W opinii Spółki, posiadany przez nią zestaw dokumentów (wymienionych w punktach 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) jest wystarczający, aby uznać dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Poniżej Spółka udowadnia, że posiadane przez nią do każdej transakcji dowody wymienione w punkcie 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego łącznie potwierdzają ww. warunki wymienione w punktach a-c.

Ad a) dostarczenie towarów do ich nabywcy

W opinii Spółki fakt dostarczenia towarów do ich nabywcy potwierdza zarówno będący w posiadaniu Spółki raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności; numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy jak i dokumenty potwierdzające zapłatę za towar.

Raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego potwierdza, że towary wysłane przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone zostały do ich konkretnego nabywcy zlokalizowanego na Litwie, Łotwie lub w Estonii. Raport zawiera bowiem w szczególności; numery zamówień, nazwy i adresy nabywców oraz daty dostawy. Zdaniem Spółki informacja pozwalająca na identyfikację nabywcy poprzez jego nazwę i adres oraz numer zamówienia oraz powiązanie tych danych z datą odbioru przesyłki przez tego konkretnego nabywcę jest wystarczająca celem udowodnienia, że towary dostarczone zostały do ich nabywcy.

Spółka zwraca uwagę między innymi na wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. (sygn. III SA/Wa 1018/10), zgodnie z którym w ocenie Sądu, również dopuszczalna jest każda forma dokumentu, może być to forma papierowa, elektroniczna czy faksowa, gdyż dokument nie musi być w oryginale. Wynika to z tej okoliczności prawnej, że sama ustawa o przepisach art. 42 ust. 3 i ust. 11 nie wymaga oryginalnych dokumentów. Tak samo czytamy w wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1909/08).

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2010 r. (sygn. IBPP3/443-402/10/KO) potwierdził, że podatnik będący w posiadaniu poza kopią faktury VAT bez podpisu odbierającego, dokumentów przewozowych podpisanych przez przewoźnika w momencie wydania mu towaru do transportu bez potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz oświadczenia przewoźnika (kuriera, firmy transportowej), że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone do nabywcy na obszarze Wspólnoty Europejskiej z podaniem miejsca dostawy, ma prawo do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dyrektor stwierdził, że ponieważ dokument przewozowy nie potwierdza jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (brak podpisu nabywcy), dokumentem, który łącznie z dokumentami wymienionymi w katalogu w art. 42 ust. 3 ustawy potwierdza fakt dostawy może być posiadane przez Wnioskodawcę oświadczenie przewoźnika (kuriera, firmy transportowej), że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone do odbiorcy na obszarze Wspólnoty Europejskiej z podaniem miejsca dostawy. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Jednocześnie, zdaniem Spółki dokumenty potwierdzające zapłatę za towar także potwierdzają, że towar dostarczony został do ich nabywcy. Żadna racjonalnie działająca osoba nie płaciłby bowiem za towary, których nigdy nie otrzymała.

Co więcej, Spółka każdorazowo weryfikuje prawidłowość otrzymanego Raportu poprzez analizę dowodów dostawy POD, których kopie są udostępnione Spółce w formie elektronicznej na stronie internetowej Przewoźnika. Jednocześnie z uwagi na znaczną ilość transakcji, dowody te, za wyjątkiem przypadków wątpliwych, nie są przez Spółkę drukowane.

Tym samym, zdaniem Spółki, będąc w posiadaniu dokumentów wymienionych w punktach 5 i 6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka jest w stanie udowodnić, iż towary wysłane w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone są do ich nabywcy.

Ad b) dostarczenie towarów na terytorium państwa członkowskiego

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że towary są najpierw przewożone z Polski do centrum dystrybucyjnego, a następnie - dostarczane nabywcom na Litwie, Łotwie i w Estonii. W opinii Spółki, posiadany przez nią zestaw dokumentów (wymienionych w punktach 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) jest wystarczający, aby potwierdzić, że dostarczenie towarów wysłanych przez nią w ramach sprzedaży wysyłkowej nastąpi nie tylko poza terytorium kraju, ale także że dostarczenie towarów nastąpi na terytorium innego państwa członkowskiego.

Fakt ten potwierdzony jest:

ii. w drugiej kolejności przez dokument wymieniony w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tj. raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego - potwierdzający dostarczenie towarów do nabywców końcowych na Litwie, Łotwie lub w Estonii.

Jak zostało bowiem przedstawione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przesyłki pobrane przez Przewoźnika z magazynu w Polsce w pierwszej kolejności przetransportowane są do centrum dystrybucyjnego w Kownie (Litwa). Dostawę towarów do centrum dystrybucyjnego poza terytorium kraju i na terytorium państwa członkowskiego potwierdza dokument wymieniony w punkcie 2 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tj. kopia międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od Przewoźnika. List przewozowy potwierdzony jest zarówno przez Przewoźnika w poz. 23 (podpisem lub pieczęcią), jak i przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Kownie w poz. 24 (podpisem lub pieczęcią). Nie ulega zatem wątpliwości, że dokument ten potwierdza, iż towary wysłane przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej z Polski zostały dostarczone poza terytorium kraju, a jednocześnie na terytorium innego państwa członkowskiego tj. do magazynu w Kownie.

Dodatkowo, fakt dostarczenia towarów poza terytorium kraju i na terytorium państwa członkowskiego wysłanych przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej z Polski, potwierdza również dokument wymieniony w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tj. raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego. Raport potwierdza dostawę przesyłek do nabywców końcowych zlokalizowanych na Litwie, Łotwie lub w Estonii tj. poza terytorium kraju.

Tym samym, zdaniem Spółki, będąc w posiadaniu dokumentów wymienionych w punkcie 2 oraz w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka jest w stanie udowodnić, iż dostarczenie towarów wysłanych w ramach sprzedaży wysyłkowej nastąpiło poza terytorium kraju i na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ad c) dostarczenie towarów do kraju ich przeznaczenia

W opinii Spółki dokumentem potwierdzającym, że towary wysłane przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone zostały do kraju ich przeznaczenia tj. na Litwę, Łotwę lub do Estonii jest raport uzyskany przez Spółkę od Przewoźnika. Raport zawiera bowiem w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy dostawy towarów oraz daty dostawy. Zdaniem Spółki informacja pozwalająca na identyfikację kraju przeznaczenia towarów poprzez dokładny adres dostawy i jego nazwę oraz przez numer zamówienia w powiązaniu z datą dostawy towarów do tych konkretnych nabywców jest wystarczająca celem udowodnienia, że konkretny towar dostarczony został na terytorium kraju jego przeznaczenia. Spółka zauważa, że dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych dostawą za granicę, istotne znaczenie ma treść wymienionych w art. 23 ust. 14 i 15 ustawy o VAT dokumentów, a nie ich liczba (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2009 r. sygn. I FSK 1388/08). Tym samym, fakt, że dokument wymieniony w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. raport otrzymany od Przewoźnika, potwierdza zarówno, że towary wysłane w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone zostaną do kraju ich przeznaczenia jak i do ich nabywcy, nie ma wpływu na charakter dowodowy tego dokumentu. Zdaniem Spółki, będąc w posiadaniu dokumentu wymienionego w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka jest w stanie udowodnić, iż towary wysłane w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone są do ich nabywcy, jak i że dostarczone są cło kraju ich przeznaczenia.

W konsekwencji należy stwierdzić, ze dokumenty będące w posiadaniu Spółki pozwalają na uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 23 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju należy rozumieć dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

W art. 23 ust. 1 stwierdza się, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie zaś do ust. 2 art. 23 ww. ustawy w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy). Natomiast w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę (art. 23 ust. 4 ustawy o VAT).

Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 5 ww. ustawy podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub państw członkowskich, których zawiadomienie dotyczy. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5 (art. 23 ust. 6 ustawy o VAT).

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dostarcza i zamierza w przyszłości dokonywać sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na terytorium trzech różnych państw członkowskich (Litwa, Łotwa, Estonia). Jednocześnie podaje, że skorzystał z opcji opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów. W związku z tą sprzedażą, na rzecz Wnioskodawcy działają dwa podmioty: firma spedytorska, odpowiedzialna za transport towarów oraz spółka logistyczna, która będzie wydawać towar przewoźnikowi.

W pytaniu Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy będzie uprawniony do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku, gdy będzie w posiadaniu następujących dokumentów:

Ustawa o podatku VAT nakłada na podatników - chcących opodatkować sprzedaż wysyłkową w państwie przeznaczenia - pewne dodatkowe obowiązki o charakterze sprawozdawczym. Ich dopełnienie ma gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia.

Stosownie do art. 23 ust. 14 ustawy, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

Z kolei w ust. 15 tego artykułu stwierdza się, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Analizując opisane przez Wnioskodawcę dokumenty, stwierdzić należy, że wśród nich znajduje się kopia faktury dostawy, dokumenty przewozowe otrzymane od Przewoźnika i cztery rodzaje dokumentów, które zdaniem Wnioskodawcy powinny łącznie potwierdzać fakt dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Biorąc pod uwagę przepisy, które stosuje się do międzynarodowego transportu drogowego, tj. przepisy Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), z samego dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika przez dostawcę towaru, nie będzie wynikać fakt odbioru towaru przez nabywcę. To właśnie z dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy ma wynikać odbiór towarów poza terytorium kraju. Zatem posiadana przez Wnioskodawcę kopia międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR jest jednym z trzech niezbędnych dokumentów, którymi powinien się okazać Wnioskodawca, aby uznać dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dokonaną na terytorium państwa przeznaczenia. Kolejne dokumenty, które są w posiadaniu Wnioskodawcy do każdej dostawy towarów to: szczegółowa lista nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów, uzyskanej od Spółki Logistycznej w formie pliku elektronicznego, kopia zestawienia sporządzonego przez Spółkę Logistyczną, podającego liczbę nadanych przesyłek i palet, potwierdzonego podpisami przez pracowników Spółki Logistycznej i Przewoźnika, raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy, oraz dokumenty potwierdzające zapłatę za towar przez nabywcę (wyciągi bankowe - w przypadku płatności przelewem, raporty z centrów autoryzacyjno - rozliczeniowych - w przypadku płatności kartą).

Analiza powyższych dokumentów prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca nie posiada dokumentów, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy. Zebrane dokumenty przez Wnioskodawcę i przedstawione powyżej nie potwierdzają odbioru towarów przez nabywcę poza terytorium kraju. Na dokumentach tych, wskazanym przez Wnioskodawcę pod nr 3,4,5 i 6 w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, brak jest jednoznacznego potwierdzenia dostarczenia towarów do nabywcy, np. podpisu osoby odbierającej przesyłkę. Potwierdza on fakt dostarczenia towaru, ale nie odbiór przez konkretnego nabywcę. I jak słusznie zauważa Wnioskodawca nie istotna jest forma w jakiej te dokumenty są przekazywane, lecz ich treść a z tej nie wynika jednoznacznie, że konkretny nabywca odebrał towar. Posiadanie dokumentu, który potwierdzałby fakt odbiór towarów poza terytorium kraju wynika z zapisu art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę zestaw dokumentów, stwierdzić należy, że nie jest on uprawniony do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, w przypadku, gdy posiada dokumenty wymienione w punktach od 1 do 6 opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa polskich sadów administracyjnych, to tut. Organ stoi na stanowisku, że powoływanie się na wyroki sądów dotyczące dostaw wewnatrzwspólnotowych i dokumentacji z nią związaną per anologiam do dostaw towarów w systemie sprzedaży wysyłkowej jest zbyt daleko posuniętym uproszczeniem przepisów, zwłaszcza że w przypadku sprzedaży wysyłkowej każdej dostawie w miejscu wysyłki nie towarzyszy jej nabycie w miejscu przeznaczenia na terytorium innego kraju członkowskiego, tak jak ma to miejsce w dostawach wewnątrzwspólnotowych pomiędzy podatnikami. W podobny sposób należy się odnieść do przywołanej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-402/10/KO, gdzie również mamy do czynienia z oceną właściwości przedstawionej przez Stronę dokumentacji dostaw wewnatrzwspólnotowych pod kątem możliwości uznania ich za wystarczające do zastosowania stawki podatku 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.