IPPP3/443-613/12-6/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2012 r. (data wpływu 14 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 5 września 2012 r. (data nadania) 10 września 2012 r. (data wpływu) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 sierpnia 2012 r. nr IPPP3/443-613/12-2/IG do uzupełnienia wniosku, otrzymane przez Pełnomocnika Wnioskodawcy w dniu 30 sierpnia 2012 r., oraz w dniu 5 października 2012 r. (data nadania) 8 października 2012 r. (data wpływu) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 września 2012 r. nr IPPP3/443-623/12-4/IG do uzupełnienia wniosku, otrzymane przez Pełnomocnika Wnioskodawcy w dniu 28 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niezbędnych dokumentów potwierdzających zastosowanie stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niezbędnych dokumentów potwierdzających zastosowanie stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzupełniony w dniu 5 września 2012 r. (data nadania) 10 września 2012 r. (data wpływu) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 sierpnia 2012 r. nr IPPP3/443-613/12-2/IG do uzupełnienia wniosku, otrzymane przez Pełnomocnika Wnioskodawcy w dniu 30 sierpnia 2012 r., oraz w dniu 5 października 2012 r. (data nadania) 8 października 2012 r. (data wpływu) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 września 2012 r. nr IPPP3/443-623/12-4/IG do uzupełnienia wniosku, otrzymane przez Pełnomocnika Wnioskodawcy w dniu 28 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stany faktyczne:

Spółka zajmuje się sprzedażą toreb skórzanych do Szwecji, w tym celu korzysta z usług firmy spedycyjnej. Torebki wysyłane są do pośrednika firmy, który kontroluje jakość towaru, a następnie dostarcza go kontrahentowi zgodnie z zamówieniem. Pośrednikiem jest osoba fizyczna, posiadająca obywatelstwo szwedzkie i zamieszkująca na stałe w Szwecji. Podatnik zawarł z nią umowę cywilnoprawną na obsługę realizacji zamówień.

Dokumentami potwierdzającymi dostarczenie towaru są;

* podpisana przez nabywcę faktura

* specyfikacja wysyłki zawierająca spis towarów - w specyfikacji wskazany jest numer przesyłki z dokumentu nadania paczki

* potwierdzenie nadania paczki, z którego nie wynika ilość towaru, wskazana jest jedynie masa towaru

Dodatkowo podatnik posiada potwierdzenie zapłaty za towar, dokonywanej zazwyczaj w formie przelewu. Do niektórych transakcji podatnik posiada również zamówienia w formie elektronicznej lub papierowej, jednakże niektóre zamówienia składane są drogą telefoniczną i do nich brak jest potwierdzeń.

Zdarzają się sytuacje, w których w jednej paczce wysyłane są towary dotyczące kilku zamówień. Na podstawie specyfikacji i faktur można wyodrębnić poszczególne zamówienie. Dokument nadania paczki nie zawiera jednak wskazania ilości sztuk towaru, w związku z czym zdarzają się sytuacje, że jedno potwierdzenie nadania paczki można przyporządkować do kilku zamówień, co jest zgodne ze stanem faktycznym.

W uzupełnieniu Pełnomocnik wyjaśnił, że Wnioskodawca dokonuje dostawy toreb skórzanych na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej spełniającego warunki, o których mowa w art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Jedynym dowodem świadczącym o dostarczeniu towaru przez pośrednika do faktycznego kontrahenta (nabywcy) jest faktura sprzedaży podpisana przez faktycznego kontrahenta (nabywcę, który to podpisuje fakturę w momencie otrzymania towaru). Ewentualnymi dowodami świadczącymi o kontaktach pośrednika z faktycznym kontrahentem jest ich wzajemna korespondencja prowadzona w języku szwedzkim.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy możliwe jest zastosowanie 0% stawki VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, w momencie gdy:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad la.

Firma stoi na stanowisku, że dostarczanie towaru pośrednikowi w Szwecji, nie wyklucza możliwości zastosowania 0% stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niemniej jednak przekazanie towaru klientowi powinno być odpowiednio udokumentowane. W przypadku podatnika takimi dokumentami są:

* podpisana przez nabywcę faktura

* specyfikacja wysyłki zawierająca spis towarów - w specyfikacji wskazany jest numer przesyłki z dokumentu nadania paczki

* potwierdzenie nadania paczki

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, powyższe dokumenty posiadane przez podatnika spełniają warunki do zastosowania stawki VAT 0%.

Oprócz powyższych dokumentów, podatnik dysponuje również dodatkowymi dokumentami uwiarygadniającymi dokonanie wywozu towaru na teren Szwecji, są to:

* korespondencja handlowa z klientem

* potwierdzenie zapłaty za towar

Dokumenty te wymienione są w art. 42 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług

Ad lb.

Firma stoi na stanowisku, że istnieje możliwość zastosowania stawki VAT 0% nawet w przypadku braku wyszczególnienia ilości wysyłanego towaru. Art. 42 ust. 3 nie nakłada obowiązku wskazania takiej informacji na tym dokumencie. Jednocześnie brak technicznej możliwości umieszczenia takiej informacji na dokumentach przewozowych firm kurierskich. Należy tutaj podkreślić iż pozostałe warunki dotyczące umieszczania informacji o ilości sztuk towaru zostały zawarte w pozostałych obligatoryjnych dokumentach, takich jak faktura i specyfikacja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Zatem podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy o VAT mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 (art. 42 ust. 14 ustawy o VAT).

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

W art. 42 ust. 11 jak już wcześniej wskazano przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (por. wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2009 r. sygn. akt I FSK 1301/08).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą toreb skórzanych do Szwecji, w tym celu korzysta z usług firmy spedycyjnej. Torebki wysyłane są do pośrednika firmy, który kontroluje jakość towaru, a następnie dostarcza go kontrahentowi zgodnie z zamówieniem. Podatnik zawarł z pośrednikiem umowę cywilnoprawną na obsługę realizacji zamówień.

Wnioskodawca dokonuje dostawy toreb skórzanych na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej spełniającego warunki, o których mowa w art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokumenty przewozowe wystawiane są na adres pośrednika, który odbiera towar i przekazuje go zgodnie z zamówieniem do nabywcy. Dokument nadania paczki nie zawiera wskazania ilości sztuk towaru, co wiąże się z sytuacją, że jedno potwierdzenie nadania paczki odpowiada kilku zamówieniom.

Dokumentami potwierdzającymi dostarczenie towaru są;

* podpisana przez nabywcę faktura

* specyfikacja wysyłki zawierająca spis towarów - w specyfikacji wskazany jest numer przesyłki z dokumentu nadania paczki

* potwierdzenie nadania paczki, z którego nie wynika ilość towaru, wskazana jest jedynie masa towaru

Dodatkowo podatnik posiada potwierdzenie zapłaty za towar, dokonywanej zazwyczaj w formie przelewu. Do niektórych transakcji podatnik posiada również zamówienia w formie elektronicznej lub papierowej, jednakże niektóre zamówienia składane są drogą telefoniczną i do nich brak jest potwierdzeń.

Zdarzają się sytuacje, w których w jednej paczce wysyłane są towary dotyczące kilku zamówień. Na podstawie specyfikacji i faktur można wyodrębnić poszczególne zamówienie. Dokument nadania paczki nie zawiera jednak wskazania ilości sztuk towaru, w związku z czym zdarzają się sytuacje, że jedno potwierdzenie nadania paczki można przyporządkować do kilku zamówień, co jest zgodne ze stanem faktycznym.

Opisaną transakcję należy poddać analizie pod kątem wcześniej opisanych dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej: aspektu prawnego transakcji i aspektu faktycznego transakcji.

Z opisanej sytuacji wynika, że Wnioskodawca posiada dokumenty przewozowe wystawione na adres pośrednika w Szwecji, który odbiera towar i przekazuje go zgodnie z zamówieniem do nabywcy.

Przepisy ustawy nie odnoszą się w ogóle do sytuacji na kogo mają być wystawione dokumenty przewozowe. W związku z tym należy uznać, że co do zasady sam fakt, wystawienia dokumentów przewozowych na pośrednika, nie oznacza, braku możliwości zastosowania 0% stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W związku z tym fakt wystawienia dokumentów przewozowych na pośrednika, nie wyklucza zastosowania 0% stawki VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Również fakt, że dokument nadania paczki nie zawiera wskazania ilości sztuk towaru z uwagi iż dotyczy kilku zamówień, nie wyklucza co do zasady możliwości zastosowania 0% stawki przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towaru. Ponieważ na podstawie specyfikacji i wystawionych faktur można wyodrębnić poszczególne zamówienie, to sytuacja taka nie wpływa na samą możliwość zastosowania stawki 0%.

Jednakże w przedmiotowej sprawie istota problemu sprowadza się do oceny czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca posiada dokumenty, które uprawniają do zastosowania stawki w wysokości 0%.

Powyższe jest szczególnie istotne w opisanej sytuacji, gdy towar jest wysyłany do osoby pośredniczącej, a dopiero później osoba pośrednicząca dostarcza towar faktycznemu odbiorcy.

Z art. 42 ust. 3 wynika, że Wnioskodawca winien posiadać dokumenty przewozowe, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy zauważyć, że w opisanej sytuacji pośrednik, z którym Wnioskodawca zawarł umowę cywilnoprawną na obsługę realizacji zamówień, jest jedynie odbiorcą przesyłki zawierającej towar, a nie faktycznym nabywcą towaru zawartego w nadanej paczce.

Zgodnie z w/cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy Wnioskodawca winien mieć w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dokumenty przewozowe posiadane przez Wnioskodawcę potwierdzają jedynie fakt dostarczenia towarów do pośrednika a nie do nabywcy. Tym samym dokumenty przewozowe w żaden sposób nie potwierdzają że towar został dostarczony do kontrahenta (nabywcy).

Wynika z tego, że w rzeczywistości dokumentami będącymi w posiadaniu Wnioskodawcy mającymi świadczyć o dostarczeniu towaru do nabywcy w innym państwie członkowskim są:

* podpisana przez nabywcę faktura

* specyfikacja wysyłki zawierająca spis towarów - w specyfikacji wskazany jest numer przesyłki z dokumentu nadania paczki

* potwierdzenie nadania paczki, z którego nie wynika ilość towaru, wskazana jest jedynie masa towaru

potwierdzenie zapłaty za towar, dokonywanej zazwyczaj w formie przelewu. Do niektórych transakcji podatnik posiada również zamówienia w formie elektronicznej lub papierowej, jednakże niektóre zamówienia składane są drogą telefoniczną i do nich brak jest potwierdzeń.

Należy zauważyć, że sam fakt posiadania podpisanej przez nabywcę faktury, wraz ze specyfikacją wysyłki, potwierdzeniem nadania paczki i potwierdzeniem zapłaty za towar oraz z korespondencją handlową dotyczącą zamówienia towaru, nie świadczy jednoznacznie o tym, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia (nabywcy).

Podpis na fakturze świadczy jedynie o (fizycznym) otrzymaniu faktury, natomiast nie dokumentuje faktu otrzymania towaru przez nabywcę. Dowód zapłaty w sposób jednoznaczny nie potwierdza dokonania WNT. Potwierdzenie nadania paczki na adres pośrednika, nie świadczy o otrzymaniu przesyłki przez ostatecznego odbiorcę. Dowodem jednoznacznie potwierdzającym dla Wnioskodawcy odbiór towaru przez kontrahenta nie jest również korespondencja handlowa z kontrahentem oraz ewentualna korespondencja pomiędzy pośrednikiem a faktycznym kontrahentem w języku szwedzkim.

Z opisanej sytuacji wynika, że w rzeczywistości dokumenty będące w posiadaniu Wnioskodawcy (wynikające z art. 42 ust. 3 uzupełnione niektórymi dokumentami wymienionymi przykładowo w ust. 11) nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów będących przedmiotem dostawy.

Dowody będące w posiadaniu Wnioskodawcy łącznie nie potwierdzają dostarczenia towaru do faktycznego odbiorcy. W dokumentacji Wnioskodawcy brak jest jakiegokolwiek dokumentu z którego wynikałby fakt rzeczywistego odbioru towaru przez jego faktycznego nabywcę.

Reasumując w opinii Organu z opisu sytuacji jak i z uzupełnienia wniosku nie wynika aby Wnioskodawca był w posiadaniu dokumentów, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi). Powyższego nie wynika również z innych dokumentów będących w posiadaniu Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji, stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów należy uznać w całości za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionych stanach faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.