IPPP3/443-608/09-2/CS - Prawo do obniżenia przez spółkę kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na rzecz pracowników, byłych pracowników i ich rodzin, finansowanych ze środków obrotowych spółki oraz z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu poniesionych wydatków na rzecz pracowników, byłych pracowników i ich rodzin oraz kontrahentów:

W dniu 20 lipca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu poniesionych wydatków na rzecz pracowników, byłych pracowników i ich rodzin oraz kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka) ponosi m.in. następujące wydatki na rzecz pracowników:

Spółka ponosi również na rzecz byłych pracowników (emerytów) oraz rodzin pracowników takie wydatki jak:

Spółka ponosi również wydatki na rzecz kontrahentów (np. dostawców kooperantów, klientów):

na zakup upominków i nagród

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do wskazanych w przedmiotowym wniosku wydatków dokonywanych przez Spółkę na rzecz pracowników, byłych pracowników (emerytów) oraz rodzin pracowników i kontrahentów Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do usług noclegowych i gastronomicznych nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. W pozostałych przypadkach wskazanych w przedmiotowym wniosku Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze VAT.

Na wstępie Spółka podkreśla, iż fundamentalną cechą podatku VAT jest zasada neutralności tego podatku dla podatników. Postulat ten realizowany jest poprzez umożliwienie podatnikowi pomniejszenia podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług związanych z jego działalnością gospodarczą ETS w licznym orzecznictwie wskazuje wyraźnie, iż zasadę tą należy traktować nie jako przywilej lecz podstawowe prawo podatnika, a każdy przypadek ograniczenia tego prawa musi wynikać wprost z przepisów prawa i to wyłącznie tych, które zostały wydane w zgodzie z Dyrektywą VAT (Dyrektywa Rady 2006/112/WE).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Uregulowania te są odzwierciedleniem zapisów art. 168 Dyrektywy VAT.

Zasadą ogólną jest zatem w przypadku podatku naliczonego związek wydatku z czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi być bezpośredni. ETS kilkakrotnie wypowiadał się w kwestii prawa do odliczenia podatku od zakupów związanych bezpośrednio z czynnością zwolnioną jednakże wykonywaną w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną.

W sprawie C-465/03 (Kretztechnik) ETS orzekł, iż wydatki związane z emisją akcji, czyli wydatki związane z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT, dają prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem Trybunału środki zgromadzone przez spółkę Kretztechnik w wyniku podniesienia kapitału miały niewątpliwie służyć prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji poniesione wydatki powinny stanowić część ogólnych kosztów działalności i jako takie być uwzględniane w cenie dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Zatem, zdaniem ETS "świadczenia takie pozostają w istocie w bezpośrednim i ścisłym związku z działalnością gospodarczą podatnika."

Warunkiem koniecznym do tego, aby Spółka miała prawo do odliczenia podatku naliczonego jest to, że wszystkie (przekraczające proporcję 98% określoną w art. 90 ustawy o VAT) czynności dokonywane przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej są opodatkowane. W związku z tym, że Spółka prowadzi działalność opodatkowaną, zdaniem Spółki, ocena prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego przy wydatkach wymienionych powyżej, powinna się sprowadzać do analizy, czy poniesione wydatki służą prowadzonej działalności gospodarczej i przez to pozostają w bezpośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi.

Spółka stoi na stanowisku, iż wszelkie zakupy dokonane na rzecz pracowników świadczących pracę na rzecz Spółki lub pełniących w Spółce określone funkcje dają Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile wyłączenie tego prawa nie wynika bezpośrednio z ustawy o VAT. Niewątpliwie pracownicy to podstawowe ogniwo w tworzeniu wartości dodanej w Spółce. Wszystkie wydatki na rzecz pracowników ponoszone są w celu zwiększenia efektywności pracy i poprawy atmosfery w pracy, wynikają z przepisów prawa lub Statutu Spółki, pełnionych przez pracowników funkcji lub norm i zwyczajów wypracowanych przez Spółkę, a więc niewątpliwie służą prowadzonej działalności gospodarczej Spółki.

Ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków na rzecz pracowników musi wynikać wprost z przepisów prawa i być zgodne z Dyrektywą VAT. Takie bezpośrednie wyłączenie prawa do odliczenia zostało ujęte m.in. w art. 88 ust. 1 pkt 4, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych lub gastronomicznych. Zatem w przypadku, gdy Spółka dokona zakupu na rzecz pracowników usług noclegowych lub gastronomicznych nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących dokonanie wspomnianych wydatków. Przypadek ograniczenia tego fundamentalnego prawa podatnika wynika wprost z przepisów prawa i pozostaje w zgodzie z Dyrektywą VAT.

Przy czym zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT "usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119." Ponieważ usługi gastronomiczne sklasyfikowane są w PKWiU w pozycjach 55.30, wszelkie inne usługi, takie jak "usługi cateringowe" (PKWiU 55.52), "usługi stołówkowe" (PKWiU 55.51) dają Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z przepisów ustawy VAT nie wynika jednak, że prawo do odliczenia podatku naliczonego może być ograniczane np. poprzez zapisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS), które narzucają określoną formę finansowania wydatków na rzecz pracowników (z utworzonego na określonych warunkach funduszu). Ponieważ zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o ZFŚS obowiązek tworzenia ZFŚS dotyczy pracodawcy zatrudniającego (...) co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty" różnicowanie sytuacji podatników VAT ze względu na to kryterium (ograniczenie podmiotowe) byłoby nieuprawnione i sprzeczne z istotą systemu podatkowego VAT. Zatem twierdzenie, iż w odniesieniu do wydatków finansowanych z ZFŚS nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego byłoby bezprawnym ograniczaniem fundamentalnego prawa podatnika, które nie wynika bezpośrednio z ustawy o VAT i nie jest zgodne z Dyrektywą VAT.

Ponadto ponieważ Spółka prowadzi działalność gospodarczą w określonym systemie prawnym, który obwarowuje tę działalność szeregiem zobowiązań, wszelkie wydatki do których zobowiązują Spółkę przepisy m.in. kodeksu pracy, zakładowego układu zbiorowego, ustawy o ZFŚS należy zaliczyć do ogólnych kosztów działalności również w zakresie zakupów dokonywanych na rzecz byłych pracowników (np. na zakup wieńców i wiązanek pogrzebowych) oraz rodzin pracowników (zakup paczek dla dzieci pracowników) dają Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT.

W odniesieniu do ZFŚS ustawodawca, godząc się w podatku dochodowym od osób prawnych na zaliczenie przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów odpisu na ZFŚS, potwierdził istnienie związku kosztów obsługi ZFŚS (również w zakresie wydatków dotyczących np. emerytowanych pracowników) z przychodem z działalności gospodarczej, który w Spółce jest całkowicie opodatkowany podatkiem VAT. Dlatego wszystkie wydatki dokonywane w ramach ZFŚS, zdaniem Spółki, dają jej prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zakupy dokonywane na rzecz kontrahentów (kwiaty, kalendarze, upominki, poczęstunki) również wykazują związek z działalnością gospodarczą Spółki. W przypadku wydatków na rzecz kontrahentów współpracujących ze Spółką można wskazać na bezpośredni związek tych wydatków z daną transakcją opodatkowaną lub zaliczyć je do kosztów ogólnych działalności Spółki, jeśli z powodów obiektywnych takiego związku nie można wykazać albo dokonane zakupy dotyczą potencjalnych kontrahentów.

Spółka argumentuje ponadto, iż sztuczne wyłączanie z grupy klientów/potencjalnych klientów m.in. rodzin pracowników lub byłych pracowników (emerytów) jest bezzasadne. Spółka dokonując bowiem czynności opodatkowanej, czyli sprzedaży, na rzecz klienta lub przekazując towary na rzecz potencjalnego klienta, nie ustala stopnia jego pokrewieństwa z pracownikami lub historii zatrudnienia. Zdaniem Spółki wydatki poniesione na organizację imprezy okolicznościowej, w której biorą udział oprócz pracowników również rodziny pracowników, byli pracownicy, którzy przeszli na emeryturę, rodziny pracowników, goście oraz osoby związane z przemysłem energetycznym, dają w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od zakupu:

Ostateczny argument za podejściem dot. podatku naliczonego reprezentowanym przez Spółkę dają przepisy dot. podatku należnego przy wykorzystaniu towarów na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Konieczność opodatkowania wykorzystania towarów na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością wynika bowiem z tego, iż podatnik występuje w takich przypadkach de facto w roli ostatecznego konsumenta i tym samym powinien on ponieść ciężar podatku VAT. Przy czym ten sam cel tj. opodatkowanie ostatecznej konsumpcji w praktyce może zostać osiągnięty na dwa sposoby:

Z uwagi na fakt odniesienia się ustawodawcy w przepisach konstytuujących powstanie obowiązku podatkowego w odniesieniu do bezpłatnych wydań towarów m.in. do "prawa do odliczenia podatku naliczonego", a nie do samego faktu odliczenia, należy wysnuć wnioski, że jedynym dopuszczalnym sposobem opodatkowania ostatecznej konsumpcji w Spółce jest wykazanie podatku należnego od czynności wykorzystania towarów na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą (czyli sposób drugi), nie zaś pozbawianie podatnika fundamentalnego prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przypadku współfinansowania zakupu przez pracownika, Spółce przysługuje prawo odliczenia całości VAT naliczonego z faktury wystawionej na Spółkę oraz naliczeniu w fakturze wewnętrznej VAT należnego na część kwoty netto finansowanej przez pracownika. W praktyce współfinansowanie odbywa się zarówno poprzez potrącenie przez Spółkę odpowiedniej kwoty z wynagrodzenia pracownika (VAT należny wykazany od kwoty potrącenia) jak również poprzez zwrot na konto pracownika części kwoty uiszczonej w całości przez pracownika (VAT należny wykazany od kwoty stanowiącej różnicę między kwotą z faktury a wartością zwróconą pracownikowi).

Z uwagi na bezpośredni związek wymienionych przez Spółkę wydatków z czynnościami opodatkowanymi Spółki (sprzedażą energii elektrycznej) powstanie obowiązku podatkowego lub jego brak w podatku należnym w odniesieniu np. do konkretnych wydań towarów pracownikom lub kontrahentom jest kwestią wtórną pozostającą bez wpływu na istnienie prawa do odliczenia przez Spółkę podatku naliczonego.

Podsumowując, w odniesieniu do wszystkich wydatków wskazanych przez Spółkę (z wyjątkiem zakupu usług noclegowych i gastronomicznych) Spółka ma prawo odliczyć podatek naliczony wykazany w fakturach zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast zgodnie z uregulowaniami art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu podatnikowi podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w części, w jakiej nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego.

Zakupione towary i usługi, które tylko w sposób pośredni związane są z działalnością podatnika, a więc nie służą dalszej odsprzedaży ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, są przez podatnika przekazywane do wykorzystania pracownikom i klientom, w okolicznościach wskazanych powyżej.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) w dziale 55 - "usługi hotelarskie i gastronomiczne", ustawodawca sklasyfikował pod symbolem PKWiU 55.3 "usługi gastronomiczne", natomiast "usługi stołówkowe i cateringowe" posiadają symbol PKWiU 55.5. Powyższa klasyfikacja wskazuje, iż usługa cateringowa stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Powyższa analiza przepisów ustawy wskazuje, że podatnik posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego określonego w fakturach VAT oraz związanego w sposób pośredni lub bezpośredni z czynnościami opodatkowanymi, z wyjątkiem usług gastronomicznych i noclegowych.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ponosi następujące wydatki związane z nieodpłatnymi przekazaniami towarów tj. stroje sportowe dla zakładowej drużyny, nagrody przekazywane w konkursach, odznaczenia, dyplomy, legitymacje, zaproszenia dla pracowników oraz odchodzących na emeryturę w uznaniu za staż pracy, nagrody dla zasłużonych pracowników, artykuły spożywcze przekazywane w trakcie imprez okolicznościowych, integracyjnych, festynów, artykuły spożywcze (kawa, herbata, napoje, poczęstunek) - wydawane na posiedzeniach i poza posiedzeniami (m.in. członków rady nadzorczej, zarządu), w związku z pełnieniem przez pracowników określonych funkcji w Spółce; nagrody oraz upominki w związku z organizacją konkursów dla klientów i potencjalnych klientów, wieńce i wiązanki pogrzebowe (dla byłych pracowników), kondolencje w związku ze śmiercią osób z rodziny pracownika, czy byłych pracowników (emerytów), kwiaty, materiały reklamowe i promocyjne dla klientów i potencjalnych klientów oraz towary przekazywane w ramach sponsoringu, a także kwiaty, kalendarze, upominki.

Wnioskodawca w celu nieodpłatnego w całości lub części przekazania na rzecz pracowników i byłych pracowników oraz ich dzieci nabywa również towary i usługi finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Są to m.in.: wczasy, wycieczki, karnety na basen, imprezy sportowe (mecze), karnety na zajęcia rekreacyjne, bony dla pracowników oraz kolonie dla dzieci pracowników, paczki świąteczne dla dzieci, bony dla emerytowanych pracowników.

Spółka w treści wniosku nadmienia, iż dokonuje zakupu okularów korekcyjnych do pracy przy monitorze dla pracowników (faktura opłacona przez pracownika wystawiona jest na Spółkę, która zwraca pracownikowi kwotę określoną w przepisach wewnętrznych organizacji).

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca stwierdza, iż pracownicy to podstawowe ogniwo w tworzeniu wartości dodanej w Spółce. Wszystkie wydatki na rzecz pracowników ponoszone są w celu zwiększenia efektywności pracy i poprawy atmosfery w pracy, wynikają z przepisów prawa lub statutu Spółki, pełnionych przez pracowników funkcji lub norm i zwyczajów wypracowanych prze Spółkę, a więc bez wątpienia służą prowadzonej działalności opodatkowanej Spółki.

Stwierdzić trzeba, iż podatnik w momencie nabycia towarów i usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. Jak wskazano w powyższych przepisach, odliczenie podatku naliczonego to przysługujące podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W odrębnej interpretacji o sygn. IPPP3/443/608/09-3/CS organ podatkowy wskazał, które z wymienionych przez Wnioskodawcę służą czynnościom opodatkowanym.

Zgodnie z tym Spółka dokonując nieodpłatnego świadczenia ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie ma obowiązku naliczania podatku od towarów i usług. Spółka nie posiada również obowiązku opodatkowania wydawanych towarów celem zużycia przez kontrahentów w czasie negocjacji (jako poczęstunek w postaci kawy, herbaty, napojów). Także wydanie okularów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych przepisami prawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - w części wydania nieodpłatnego, zaś w pozostałej części, w której uczestniczy pracownik podlega opodatkowaniu.

Natomiast nieodpłatne wydanie pozostałych wyżej wskazanych towarów na rzecz pracowników, byłych pracowników i ich rodzin oraz kontrahentów realizowane poza działalnością socjalną na mocy art. 7 ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne).

W odniesieniu do nieodpłatnego świadczenia usług wymienionych we wskazanej interpretacji IPPP3/443/608/09-3/CS Wnioskodawca nie ma obowiązku naliczania podatku należnego - w części w jakiem świadczone są nieodpłatnie, tj. za wyjątkiem odpłatnego przekazania w części 60 % kwartalnych biletów miesięcznych, które w części poniesionych wydatków przez pracowników (40%) jest opodatkowane. Jednakże wydatki poniesione na nabycie tych usług są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków wynikających z działalnością socjalną tj. finansowaną z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W zakresie nabywania pozostałych towarów i usług związanych z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków, z wyjątkiem kwot wynikających z noty obciążeniowej dotyczącej przekazywanej pracownikom energii elektrycznej i części usługi cateringowej (na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy) oraz nabycia usług noclegowych i gastronomicznych (na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy).

W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w zakresie obowiązku naliczenia należnego podatku VAT zostało wydane odrębne rozstrzygniecie o sygn. IPPP3/443-608/09-3/CS.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.