IPPP3/443-588/14-2/ISZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 września 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-588/14-2/ISZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku dla usług związanych z realizacją zadań zleconych z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa - jest nieprawidłowe.

* stawki podatku dla usług związanych z realizacją usług dotyczących transportu sanitarnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług związanych z realizacją zadań zleconych z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa oraz stawki podatku dla usług związanych z realizacją usług dotyczących transportu sanitarnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie świadczenia usług zdrowotnych w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Szpital posiada statut instytutu badawczego (Zarządzenie z dnia 4 maja 2012 r. w sprawie zatwierdzenia statutu instytutu badawczego), który w ramach wykonywania swej działalności świadczy również usługi z zakresu transportu sanitarnego.

Wnioskodawca świadczy m.in. usługi na zlecenie Inspektoratu (organ nadzorujący) w zakresie zadań gotowości bojowej i mobilizacyjnej - w tym utrzymanie transportu sanitarnego przeznaczonego do ewakuacji rannych i chorych. Usługi z zakresu gotowości bojowej i mobilizacyjnej są fakturowane ze stawką 23% VAT, natomiast usługi dotyczące transportu sanitarnego fakturowane są ze stawką zwolnioną w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Transport sanitarny jest realizowany zgodnie z art. 5 pkt 33a, tzn. dotyczy przewozu osób wymagających specjalnych warunków transportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W oparciu o stan faktyczny, jaka stawka podatku VAT jest właściwa:

1. Dla usług związanych z realizacją zadań zleconych z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa ("MOB").

2. Dla usług związanych z realizacją usług dotyczących transportu sanitarnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwą stawką podatku VAT jest:

1. Dla usług związanych z realizacją zadań zleconych z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa ("MOB") stawka VAT 23%.

2. Dla usług związanych z realizacją usług dotyczących transportu sanitarnego - stawka VAT zwolniona.

UZASADNIENIEm dla zastosowania stawki podstawowej w pkt 1, jest brak podstawy prawnej dla zwolnienia usług finansowanych ze środków publicznych w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa.

UZASADNIENIEm dla zastosowania stawki zwolnionej w pkt 2, jest spełnienie warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz z art. 5 pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Przewóz osób realizowany jest:

1.

samochodem sanitarnym typu "S" wraz z zespołem ratowników medycznych

2.

samochodem sanitarnym podstawowym typu "P" wraz z zespołem ratowników medycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* stawki podatku dla usług związanych z realizacją zadań zleconych z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa - jest nieprawidłowe.

* stawki podatku dla usług związanych z realizacją usług dotyczących transportu sanitarnego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl powołanych wyżej regulacji, przez pojęcie usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 cyt. ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Tym samym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada statut instytutu badawczego (Zarządzenie z dnia 4 maja 2012 r. w sprawie zatwierdzenia statutu instytutu badawczego). Instytut świadczy m.in. usługi na zlecenie Inspektoratu (organ nadzorujący) w zakresie zadań gotowości bojowej i mobilizacyjnej - w tym utrzymanie transportu sanitarnego przeznaczonego do ewakuacji rannych i chorych. Usługi z zakresu gotowości bojowej i mobilizacyjnej są fakturowane ze stawką 23% VAT.

We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazuje, że ww. usługi w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa są finansowane ze środków publicznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. jaka stawka podatku VAT jest właściwa dla usług związanych z realizacją zadań zleconych z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa ("MOB").

W tym miejscu wskazać należy, że Inspektorat jest jednostką budżetową i stanowi własność skarbu państwa.

Inspektorat jest jednostką podległą Ministrowi Obrony Narodowej, zgodnie z Obwieszczeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych (Dz. U. z 2014 r. poz. 191).

Zgodnie z § 1 ust. 1 decyzji Ministra Obrony Narodowej, Inspektorat, zwany dalej "Inspektoratem", jest jednostką organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej, bezpośrednio podporządkowaną Sekretarzowi Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej.

Stosownie do § 1 ust. 3 ww. decyzji, zadania Inspektoratu wynikające ze "Statutu Inspektoratu", z rozporządzeń, zarządzeń, decyzji i wytycznych Ministra Obrony Narodowej; dyrektyw, rozkazów, instrukcji oraz przepisów ustaw i innych aktów prawnych, realizowane są przez osoby i komórki wewnętrzne, zgodnie z ich zadaniami ustalonymi w niniejszym "Zakresie działania Inspektoratu".

W myśl § 22 ust. 1 przedmiotowej decyzji, Oddział Gotowości Bojowej i Mobilizacyjnej jest komórką wewnętrzną Inspektoratu przeznaczoną do organizowania i koordynowania całokształtu działalności wojskowej służby zdrowia w zakresie gotowości bojowej, mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia oraz planowania obronnego Sił Zbrojnych w obszarze zabezpieczenia medycznego oraz militaryzacji samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Natomiast stosownie do ust. 2 pkt 1, 2, 6 i 14 ww. przepisu, do zadań Oddziału należy:

* udział w planowaniu operacyjnym, gotowości bojowej i mobilizacyjnej Sił Zbrojnych w części dotyczącej zabezpieczenia medycznego;

* koordynowanie i nadzorowanie realizacji zadań w zakresie zabezpieczenia medycznego mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia Sił Zbrojnych;

* współdziałanie z Ministrem Zdrowia oraz innymi organami administracji rządowej w zakresie przygotowania potencjału medycznego do zabezpieczenia Sił Zbrojnych na czas kryzysu i wojny;

* określenie zadań zleconych i mobilizacyjnych w zakresie zabezpieczenia medycznego Sił Zbrojnych innym podmiotom oraz określania wysokości kosztów tych zadań, jak również uczestniczenie w opracowaniu stosownych umów oraz kontrola ich realizacji.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej, w zakresie działalności określonej w ust. 1 Wnioskodawca:

1.

współpracuje z komórkami organizacyjnymi Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostkami organizacyjnymi podległymi Ministrowi Obrony Narodowej i przez niego nadzorowanymi;

2.

współdziała z innymi jednostkami badawczo-rozwojowymi, szkołami wyższymi i placówkami naukowymi Polskiej Akademii Nauk oraz przedsiębiorcami;

3.

współpracuje z zagranicznymi placówkami naukowo-badawczymi.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 5 i 6 nowelizacji Statutu, zatwierdzonego Zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 2012 r., do zakresu działania Instytutu należy w szczególności realizowanie zadań zleconych przez Ministra Obrony Narodowej.

Natomiast zgodnie z § 7 pkt 2 lit. j ww. aktu, przedmiot działalności instytutu, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności obejmuje działalność drugorzędną: obrona narodowa (PKD 84.22.Z).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonuje zadania w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa w części dotyczącej zabezpieczenia medycznego, finansowane ze środków publicznych, nałożone przez Ministra Obrony Narodowej za pośrednictwem jednostki budżetowej - Inspektoratu.

Zatem Wnioskodawca, jako państwowa jednostka organizacyjna, realizuje zadania nałożone na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa w zakresie gotowości bojowej i mobilizacyjnej, których organem stricte zlecającym i nadzorującym, zgodnie z postanowieniami Ministra Obrony Narodowej jest jednostka budżetowa - Inspektorat.

Tym samym, realizacja zadań w zakresie gotowości bojowej i mobilizacyjnej (w tym utrzymanie transportu sanitarnego przeznaczonego do ewakuacji rannych i chorych) wykonywanych przez Wnioskodawcę na zlecenie Inspektoratu (organ nadzorujący), jest w istocie realizacją zadań wykonywanych przez Wnioskodawcę w charakterze podmiotu prawa publicznego.

Wobec tego, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wykonywanych czynności w zakresie zadań gotowości bojowej i mobilizacyjnej (w tym utrzymanie transportu sanitarnego przeznaczonego do ewakuacji rannych i chorych). Tym samym, realizacja ww. zadań nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku dla usług związanych z realizacją zadań zleconych z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa należy uznać za nieprawidłowe.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie świadczenia usług zdrowotnych w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Wnioskodawca w ramach wykonywania swej działalności świadczy również usługi z zakresu transportu sanitarnego, których realizację dokumentuje fakturą są ze stawką zwolnioną w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT. Transport sanitarny jest realizowany zgodnie z art. 5 pkt 33a, tzn. dotyczy przewozu osób wymagających specjalnych warunków transportu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym - w myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy, zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.

Ponieważ ustawodawca na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia transportu sanitarnego - zasadne jest odwołanie się do legalnej definicji tego pojęcia sformułowanej w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) oraz pomocniczo do regulacji zawartych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) i wypracowanej przez doktrynę prawa unijnego linii orzeczniczej w kwestii zwolnień od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w świetle art. 132 ust. 1 lit. p Dyrektywy, zwolnione jest świadczenie usług transportu dla chorych lub rannych osób pojazdami do tego celu przeznaczonymi, przez odpowiednio upoważnione podmioty.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, że usługi transportu dla chorych lub rannych na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja "interesu publicznego", nie zostały również określone podmioty, które mogą działać "w interesie publicznym". Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jak i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu "interesu publicznego".

Definicja transportu sanitarnego oraz pozostałe uregulowania dotyczące transportu sanitarnego zawarte są w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.)

Stosownie do art. 5 pkt 33a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - transport sanitarny oznacza przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu.

Natomiast w myśl art. 161ba ust. 1 ww. ustawy - transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego.

Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 161ba ust. 2 cyt. ustawy).

W zakresie transportu osób celowa jest także analiza przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 757 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ww. ustawy, zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na:

1.

zespoły specjalistyczne, w skład których wchodzą co najmniej trzy osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz systemu oraz pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny;

2.

zespoły podstawowe, w skład których wchodzą co najmniej dwie osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny.

Zespół ratownictwa medycznego jest wyposażony w specjalistyczny środek transportu sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 26 ust. 2 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym).

Stosownie do dyspozycji art. 44 ust. 1 ww. ustawy, zespół ratownictwa medycznego transportuje osobę w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego, pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału ratunkowego lub do szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego lub lekarza koordynatora ratownictwa medycznego.

W przypadku gdy u osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego zostanie stwierdzony stan, który zgodnie ze standardami postępowania, o których mowa w art. 43, wymaga transportu z miejsca zdarzenia bezpośrednio do szpitala, w którym znajduje się centrum urazowe albo do jednostki organizacyjnej szpitala wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego lub, gdy tak zadecyduje lekarz systemu obecny na miejscu zdarzenia, osobę taką transportuje się bezpośrednio do wskazanego szpitala, w którym znajduje się centrum urazowe albo wskazanej jednostki organizacyjnej szpitala wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego. W przypadku transportu poza rejon operacyjny transport koordynuje lekarz koordynator ratownictwa medycznego (art. 45 ust. 1 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym).

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ww. ustawy, przez stan nagłego zagrożenia zdrowotnego należy rozumieć stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, świadczone przez Wnioskodawcę, będącego podmiotem leczniczym, usługi transportu sanitarnego spełniają wszystkie warunki, o których mowa w art. 5 pkt 33a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i stanowią usługi transportu sanitarnego, o których mowa w tym przepisie. Usługi te dotyczą przewozu osób oraz są wykonywane wyłącznie przy użyciu samochodu sanitarnego typu "S" wraz z zespołem ratowników medycznych lub samochodu sanitarnego podstawowego typu "P" wraz z zespołem ratowników medycznych.

Zatem usługi te są wykonywane wyłącznie przy użyciu specjalistycznych środków transportu, o których mowa w art. 161ba ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Tym samym należy stwierdzić, że realizowane przez Wnioskodawcę usługi transportu sanitarnego osób, świadczone przy użyciu specjalistycznych środków transportu, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT, bez względu na podmiot zlecający i finansujący ich wykonanie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl