IPPP3/443-586/12-2/KB - VAT w zakresie wystawiania faktur przez nabywcę towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur przez nabywcę towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur przez nabywcę towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

H. Sp. z o.o. (zwana dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE nabywa towary od H. CEE zarejestrowanej jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Austrii. Powyższe towary zostają przywiezione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i Spółka rozlicza te transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów. H. zamierza zawrzeć umowę z H. CEE, stosownie do dyspozycji § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360) i wystawiać faktury, faktury korygujące oraz duplikaty faktur w imieniu i na rachunek zagranicznego sprzedawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej wyżej sytuacji Spółka może wystawiać faktury, faktury korygujące i duplikaty faktur w imieniu i na rachunek podmiotu dokonującego dostawy towarów - zgodnie z przepisem § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanej sytuacji, Spółka może wystawiać faktury w imieniu i na rachunek sprzedawcy zarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej w na terytorium innego państwa Unii Europejskiej.

Zgodnie z przepisem § 6 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r.: "Nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

Powyższy przepis, wprawdzie, nie odnosi się wprost do wystawiania faktur przez nabywcę w imieniu i na rachunek sprzedawcy w przypadku dokonywania wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, ale też nie wyklucza takiej możliwości. Należy zatem uznać, że również w takiej sytuacji stosowanie tej procedury jest dopuszczalne.

Ponadto przepis § 6 ust. 5 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. stanowi, że: "Przepisy ust. 1 pkt 2, ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli:

Powyższy przepis wprost stanowi, że w przypadku dokonywania przez polskiego podatnika wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, podatnicy podatku od wartości dodanej z innych państw Unii Europejskiej (dla których jest to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) mogą wystawiać faktury w imieniu i na rachunek polskiego sprzedawcy. Skoro zatem Minister Finansów jednoznacznie stwierdził, że taka możliwość przysługuje podatnikom z innych państw Unii Europejskiej, byłoby nielogiczne i niekonsekwentne, gdyby odmówił tego prawa polskim podatnikom VAT. Takie zapisy w rozporządzeniu byłyby również sprzeczne z prawem wspólnotowym Unii Europejskiej, ponieważ powodowałyby nieuzasadnione różnicowanie uprawnień, w zależności od tego w jakim państwie dany podmiot jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Dlatego też należy uznać, że również w przypadku dokonywania wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, polski nabywca zarejestrowany jako podatnik VAT UE może wystawiać faktur w imieniu i na rachunek zagranicznego sprzedawcy zarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej w na terytorium innego państwa Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej również ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Przepisy dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu ich przechowywania są określone w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z przepisem § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT" wystawiają również podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Winna zatem zawierać przewidziane prawem elementy określone w wyżej cytowanych przepisach. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u sprzedawcy okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty, niż wymienione w art. 106 ust. 1 i 2 ustawy, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach zostały ściśle określone w ww. rozporządzeniu.

I tak, zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

Stosownie natomiast do § 6 ust. 2 rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

Na podstawie § 6 ust. 3 rozporządzenia faktura wystawiona na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Natomiast w myśl § 6 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 2, ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE nabywa towary od H. CEE zarejestrowanej jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Austrii. Powyższe towary zostają przywiezione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i Spółka rozlicza te transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów. Spółka zamierza zawrzeć umowę z H. CEE, stosownie do dyspozycji § 6 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia i wystawiać faktury, faktury korygujące oraz duplikaty faktur w imieniu i na rachunek zagranicznego sprzedawcy.

Wątpliwości Wnioskodawca sprowadzają się do kwestii czy Spółka może wystawiać faktury, faktury korygujące i duplikaty faktur w imieniu i na rachunek podmiotu dokonującego dostawy towarów, zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia.

W tym miejscu należy przede wszystkim zauważyć, że w § 6 ww. rozporządzenia zostały wymienione konkretne przypadki, w których nabywcy mogą wystawiać faktury stwierdzające dostawy towarów lub świadczenia usług. W § 6 rozporządzenia m.in. określono warunki stosowania "samofakturowania" dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, natomiast w omawianym przepisie ustawodawca nie wskazał sytuacji, o której mowa w przedmiotowym wniosku tj. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Bowiem to państwo członkowskie, na terytorium którego dokonywana jest dostawa towarów, ma obowiązek ustalić zasady i warunki porozumienia między kontrahentami w zakresie "samofakturowania" oraz procedury zatwierdzenia faktur między podatnikiem a nabywcę. A zatem, skoro wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów będzie dokonywana przez austriackiego podatnika z terytorium Austrii, wystawiona faktura (również przez nabywcę) powinna spełniać warunki określone w austriackich przepisach.

Reasumując, w opisanej sytuacji Spółka nie może wystawić faktur, faktur korygujących i duplikatów faktur w imieniu i na rachunek podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z przepisem § 6 ww. rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.