IPPP3/443-56/13-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 2 kwietnia 2013 r. (data wpływu 4 kwietnia 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 marca 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonej usługi - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonej usługi.

Wniosek uzupełniony został w dniu 2 kwietnia 2013 r. (data wpływu 4 kwietnia 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 6 marca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma Sp. z o.o. prowadzi serwis internetowy polegający na pośrednictwie w otrzymywaniu prezentów. Jedną z usług jest dokładanie się do prezentu. Opis usługi:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa świadczona przez Firmę jest usługą finansową i w związku z tym zwolniona jest z podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Firmy usługa świadczona przez Firmę jest transakcją pośrednictwa na mocy art. 43 ust. 1 pkt 7 zwolnioną od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jednakże stosownie do ustępu 14 cytowanego artykułu przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Natomiast na podstawie ust. 15 niniejszego artykułu zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z opisu sprawy wynika, iż Firma prowadzi serwis internetowy marzymisie.pl polegający na pośrednictwie w otrzymywaniu prezentów. Jedną z usług jest dokładanie się do prezentu. Usługa ta polega na tym, że "OSOBA A" wystawia w serwisie prezent do dokładania się, znajomy "OSOBY A" ("OSOBA B") wpłaca określoną przez siebie kwotę na dany prezent na rachunek Firmy, do prezentu mogą dokładać się wszyscy znajomi "OSOBY A" a po zakończeniu zbiórki serwis przelewa zebrane pieniądze na prezent na rachunek "OSOBY A", potrącając prowizję z tytułu pośrednictwa.

Wątpliwości Firmy sprowadzają się do kwestii uznania przedmiotowej usługi za usługę finansową zwolnioną z podatku VAT.

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem transakcji, łącznie z pośrednictwem, dotyczących walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy a zatem obrót walutami, banknotami i monetami używanymi jako prawny środek płatniczy. Ponadto usług zaliczanych do usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Zwolnienie stosuje się także do usług stanowiących element ww. usług, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z kolei w orzeczeniu w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd. TSUE zajął się problemem stosowania zwolnienia od VAT w odniesieniu do usług centrum obsługi telefonicznej (call centre). Usługi, których klasyfikacją zajął się TSUE polegały na obsłudze przez centrum w imieniu zainteresowanej instytucji finansowej jej kontaktów z ludnością w związku ze sprzedażą określonych produktów finansowych. Kontakty te obejmowały swoim zakresem wstępne zapytanie aż do etapu zawarcia umowy (lecz z wyłączeniem samego jej zawarcia). W orzeczeniu tym TSUE zajął stanowisko, że " (...) usługi o charakterze administracyjnym, które nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej stron nie są objęte zwolnieniem określonym w art. 13B (d) (5). (...) sformułowanie "transakcje dotyczące papierów wartościowych" dotyczy transakcji mogących powodować powstanie, zmianę lub wygaśnięcie praw i obowiązków stron w odniesieniu do papierów wartościowych".

Natomiast w sprawie C-2/95 TSUE wskazał, że "zwolnienie przewidziane w pkt 3 i 5 art. 13B (d) nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tymi przepisami jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania tej transakcji. (...) aby można je było scharakteryzować jako transakcje zwolnione dla celów punktów 3 i 5 art. 13B (d), usługi świadczone przez centrum przetwarzania danych muszą, z całościowego punktu widzenia, stanowić odróżniającą się całość, spełniającą w rezultacie specyficzne, podstawowe funkcje usługi opisanej w tych dwóch punktach. Aby stanowić "transakcję dotyczącą przelewów", świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnienie bankowi systemu przetwarzania danych".

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, iż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy przedmiotowa usługa nie stanowi transakcji pośrednictwa, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, bowiem w przedmiotowym przypadku w ogóle nie dochodzi do obrotu walutami, banknotami czy monetami używanymi jako prawny środek płatniczy.

Ponadto niniejszej usługi nie można uznać za usługę finansową związaną z depozytami środków pieniężnych, prowadzeniem rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcjami płatniczymi, przekazami i transferami pieniężnymi, długami, czekami i wekslami jak również za usługę pośrednictwa w świadczeniu tych usług finansowych. Brak jest również podstaw do uznania przedmiotowej usługi za odrębny, niezbędny element usługi finansowej. Wnioskodawca nie prowadzi bowiem rachunków pieniężnych osób korzystających z serwisu internetowego ani nie pośredniczy w świadczeniu takich usług finansowych. Wnioskodawca w przypadku świadczenia przedmiotowych usług nie uczestniczy również w żadnym stopniu w świadczeniu usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych. Ponadto w analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z depozytami, długami, czekami czy wekslami. Wnioskodawca jedynie za pomocą określonych rozwiązań systemowych dokonuje czynności technicznej jaką jest przyjęcie na swoje konto pieniędzy od OSOBY B a następnie przekazanie ich na konto OSOBY A. Opis charakteru i zakres usługi świadczonej przez Wnioskodawcę wskazuje, iż przedmiotowa usługa ma charakter usługi dostępu do serwisu internetowego.

Reasumując, świadczona przez Wnioskodawcę usługa mająca na celu pośrednictwo w otrzymaniu prezentu, nie jest usługą finansową czy też usługą pośrednictwa w zakresie usług finansowych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy jak również w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Nie jest to również usługa, o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawy. Zatem przedmiotowa usługa nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym, analizowana usługa opodatkowane jest 23% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, bowiem nie zostały wymienione w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych, jako korzystająca z preferencyjnej stawki podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.