IPPP3/443-559/11-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia przez podmiot zagraniczny usługi najmu nieruchomości położonej w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia przez podmiot zagraniczny usługi najmu nieruchomości położonej w Polsce.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, spółka z siedzibą w Czechach jest podmiotem zagranicznym posiadającym status zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, jest jednak właścicielem nieruchomości położonej na terytorium Polski. Przedmiotowa nieruchomości jest wynajmowana polskiej spółce, która jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu świadczonych usług najmu Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług wystawia faktury VAT z wykazanym na nich podatkiem należnym. Sytuacja dotyczy roku 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym podatnikiem z tytułu dostawy usługi najmu nieruchomości położonej w Polsce może być Wnioskodawca.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z treści przytoczonego przepisu wynika, że miejscem opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu nieruchomości jest terytorium kraju.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, w przypadku usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju zobowiązanym do rozliczenia podatku jest usługobiorca. Jednak ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Brzmienie normy prawnej zawartej w art. 17 ust. 2 potwierdza możliwość rozliczenia podatku należnego przez usługodawcę na terytorium kraju, w przypadku gdy nie dotyczy to usług, do których stosuje się art. 28b.

Wnioskodawca świadczy usługi, do których stosuje się art. 28e ustawy, a zatem w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca prawidłowo postępuje opodatkowując świadczone usługi najmu nieruchomości oraz dokumentując ich świadczenie fakturami VAT z wykazanym na nich podatkiem należnym.

W takiej sytuacji, gdy to usługodawca rozlicza podatek należny z tytułu świadczenia usługi, usługobiorca z tego tytułu nie wykazuje importu usług i nie rozpoznaje obowiązku podatkowego z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W celu określenia, czy przedmiotowe usługi, które świadczy Wnioskodawca, podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010 r. w art. 28b ustawy, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

I tak, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. Stosownie do ust. 2 w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności. Natomiast w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu (ust. 3). Z kolei, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi te przeznaczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c (ust. 4).

Pozostałe z zastrzeżeń wymienionych w art. 28b ust. 1 uregulowane są w art. 28e, art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j oraz 28n ustawy.

Na podstawie art. 28e ustawy miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Usługi najmu nieruchomości niewątpliwie należą do usług związanych z nieruchomością, wobec tego w stosunku do nich znajduje zastosowanie art. 28e ustawy. Z powołanego wyżej przepisu wynika, że miejscem świadczenia dla usługi najmu jest miejsce położenia nieruchomości. Tym samym usługi najmu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, w którym położona jest nieruchomość.

Odnośnie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczenia usług najmu należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że podatnikami są podmioty nabywające usługi od podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, pod warunkiem jednakże, że podatek należny z tego tytułu nie został rozliczony przez usługodawcę oraz, iż miejsce świadczenia nie wynika z art. 28b ustawy.

Przepis ten umożliwia usługodawcy rozliczenie podatku z tytułu usługi świadczonej na terytorium Polski, do której nie stosuje się art. 28b ustawy. Jednocześnie zwalnia usługobiorcę z obowiązku rozliczenia takiej transakcji.

Wobec powyższego, na podstawie art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usługi najmu nieruchomości jest kraj, na terytorium którego nieruchomość jest położona. Wobec tego miejscem świadczenia usługi najmu nieruchomości położonej na terytorium kraju jest Polska. Przepisy nie zabraniają rozliczeniu usługi najmu nieruchomości świadczonej na terytorium kraju przez usługodawcę nieposiadającego siedziby ani miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Zatem, w przypadku kiedy usługodawca nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju jako podatnik rozliczy podatek należny w miejscu świadczenia usługi najmu, wówczas na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy, usługobiorca nie ma obowiązku rozliczenia tej transakcji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nieposiadający stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju oraz będący podmiotem zagranicznym posiadającym status zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz polskiego podatnika świadczył w roku 2010 usługę najmu nieruchomości położonej na terytorium Polski. Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca wystawiał faktury VAT z wykazanym na nich podatkiem należnym. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi możliwość rozliczenia przez Niego przedstawionej transakcji.

W opisanych okolicznościach Wnioskodawca wynajmuje nieruchomość położoną w Polsce. Zatem, na podstawie art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usługi najmu nieruchomości jest miejsce jej położenia,tj terytorium kraju. Stan faktyczny wskazuje, że usługodawca będący zarejestrowanym na terytorium Polski podatnikiem rozliczył w kraju podatek należny z tytułu świadczonej usługi najmu. Opodatkowanie takiej transakcji przez usługodawcę nie jest sprzeczne z obowiązującymi przepisami. W tej sytuacji zachodzi przesłanka wynikająca z art. 17 ust. 2 ustawy, bowiem rozliczenie usługi najmu świadczonej na terytorium Polski przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika VAT zwalnia usługobiorcę do opodatkowania nabytej usługi. Tym samym, w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy w przedstawionej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, co powoduje, że skoro Wnioskodawca opodatkował świadczoną usługę najmu, tym samym usługobiorca nie jest zobowiązany do rozliczenia przedmiotowej transakcji.

Mając powyższe na względzie, stanowisko, iż Wnioskodawca może być podatnikiem z tytułu dostawy usługi najmu nieruchomości położonej w Polsce należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.