IPPP3/443-554/14-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Osoba fizyczna ("Wnioskodawca") nabyła nieruchomość gruntową w roku 2003. Składa się ona z 3 działek, z których jedna o pow. 402 m² (nr. ew 15/10) jest przeznaczona pod drogę (ma zostać wykupiona przez gminę), a dwie pozostałe, jedna o pow. 2 020 m² (nr ew. 15/9) oraz druga o pow. 2 035 m²), to działki budowlane. Dodatkowo Wnioskodawca nabył 2/6 udziałów w drodze dojazdowej do przedmiotowych działek o pow. 650 m² (nr ew. 15/3). Wszystkie działki razem (nr ew. 15/8, 15/9 oraz 15/10) będą dalej zwane łącznie "nieruchomością". Wnioskodawca nabył nieruchomość wraz z udziałem w drodze dojazdowej jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej w celu wybudowania na niej, na potrzeby własne Wnioskodawcy oraz jego rodziny, budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem dwustanowiskowym oraz basenem. W budynku Wnioskodawca planował zamieszkać wraz z rodziną. Działkę nabył wyłącznie w celu wybudowania na niej domu na potrzeby własne oraz rodziny, bez zamiaru jej sprzedaży. Wnioskodawca nabył 2 działki budowlane (nr ew. 15/8 oraz 15/9) traktując je jako jedną nieruchomość, na której chciał wybudować jeden dom. Działkę będącą drogą dojazdową (nr ew. 15/3) nabył w celu zapewnienia działkom o nr. ew. 15/8 oraz 15/9 dostępu do drogi publicznej.

Działkę o nr ew. 15/10 Wnioskodawca nabył, ponieważ sprzedający nie wyraził zgody na sprzedaż jedynie działek nr ew. 15/8 oraz 15/9 wraz udziałem w działce o nr ew. 15/3. Zamiar wybudowania na nieruchomości domu z basenem dla potrzeb własnych potwierdzają wydane warunki zabudowy. W opinii Wnioskodawcy żadna rozsądna osoba nie buduje dużego domu z basenem na tak dużej działce w celu sprzedaży, ponieważ takie nieruchomości są praktycznie niesprzedawalne. Zdaniem Wnioskodawcy jest to dowód na to, że celem Wnioskodawcy przy nabywaniu nieruchomości było wybudowanie na niej domu na potrzeby własne oraz rodziny, bez zamiaru jej sprzedaży. Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości.

Przed zakupem Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla nieruchomości w celu upewnienia się, że na nieruchomości będzie mógł wybudować dom z basenem na potrzeby własne Wnioskodawcy oraz jego rodziny. We wniosku Wnioskodawca wskazał, że planuje wybudować na nieruchomości dom z basenem. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu potwierdzającą możliwość takiej inwestycji na nieruchomości. Po nabyciu nieruchomości Wnioskodawca uzyskał warunki przyłączenia do sieci energetycznej, wodnokanalizacyjnej oraz ocenę radiestezyjną terenu. Celem uzyskania warunków zabudowy oraz zapewnienia dostawy mediów, jak również oceny radiestezyjnej, było upewnienie się przez Wnioskodawcę, że na działce będzie możliwe wybudowanie, na potrzeby własne Wnioskodawcę oraz jego rodziny, domu mieszkalnego jednorodzinnego z garażem dwustanowiskowym oraz basenem.

Potwierdza to także fakt zlecenia przez Wnioskodawcę wykonania projektu domu na własne potrzeby oraz korespondencja e-mail dotycząca wykończenia domu wg osobistych potrzeb, co potwierdza zamiar wykorzystania nieruchomości na prywatne cele Wnioskodawcy. Nie wpływa na to późniejsza zmiana planów życiowych i priorytetów Wnioskodawcy i wynikająca z tego zmiana planów co do miejsca zamieszkania.

Celem działań, o których jest mowa powyżej, nie było podniesienie wartości nieruchomości. Nie wiązały się one z żadnymi nakładami poza kosztem uzyskania oceny radiestezyjnej. Należy również nadmienić, że warunki przyłączenia do sieci energetycznej oraz wodnokanalizacyjnej straciły ważność, ponieważ zostały wydane ponad 10 lat temu. Już po zakupie nieruchomości został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, na uchwalenie którego Wnioskodawca nie miał żadnego wpływu. Zgodnie z nim była i jest możliwość wybudowania na nieruchomości domu z basenem.

Wnioskodawca nie prowadził działań mających na celu uzbrojenie terenu lub wydzielenie dróg wewnętrznych. Nie prowadził również działań marketingowych poza zgłoszeniem działek do sprzedaży w agencji nieruchomości. Należy też nadmienić, że Wnioskodawca nabył nieruchomość 11 lat temu. W celu sprzedaży działek Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi żadnych aktywnych działań poza zwykłym zgłoszeniem nieruchomości do agencji nieruchomości.

W dniu nabycia nieruchomości Wnioskodawca nie wiedział, że działka 15/10, przeznaczona pod drogę, z mocy prawa przeszła na własność gminy. Notariusz nie poinformował o tym fakcie Wnioskodawcy, a w księdze wieczystej nieruchomości fakt ten nie został ujawniony do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca w roku 2005 podjął próbę uzyskania odszkodowania. Niestety, nie udało się go uzyskać. W roku 2013 Wnioskodawca otrzymał z urzędu miasta Konstancin zaproszenie do negocjacji na temat wysokości odszkodowania za przedmiotową działkę. Odszkodowanie za tę działkę nie zostało wypłacone do dnia dzisiejszego. Udział w działce 15/3 musiał zostać nabyty, aby działki 15/8 oraz 15/9 miały dostęp do drogi publicznej. Ponadto sprzedający działki postawił warunek nabycia działki 15/10 wraz z działkami 15/8 oraz 15/9.

Ostatecznie Wnioskodawca zrezygnował z tej inwestycji. Zmiana decyzji odnośnie budowy domu była spowodowana tym, że Wnioskodawca wraz z narzeczoną podjęli decyzję o posiadaniu dzieci. W związku z tym Wnioskodawca uznał, że nieruchomość jest położona zbyt daleko od centrum Warszawy, co byłoby istotnym utrudnieniem w przypadku konieczności wożenia dzieci do szkoły oraz na różne zajęcia dodatkowe.

W roku 2007 Wnioskodawca nabył inną nieruchomość gruntową, na której wybudował dom z basenem na potrzeby własne oraz jego rodziny. Po wybudowaniu tego domu podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości. Planuje sprzedać działki 15/8 i 15/9 oraz udział w działce 15/3 w i całości łub każdą z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno wraz z udziałem w drodze dojazdowej po 1/6 na każdą z działek 15/8 i 15/9, w ramach sprzedaży swojego majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, o której mowa poniżej. Działka o 15/10, przeznaczona pod drogę, stała się własnością gminy z mocy prawa. Gmina wypłaci odszkodowanie za przejętą działkę nr 15/10. Przy sprzedaży działek oraz uzyskaniu odszkodowania Wnioskodawca będzie jedynie wykonywał prawo własności. Nie będzie natomiast działał jako handlujący nieruchomościami.

Od 2010 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jej przedmiotem jest udzielanie pożyczek, wynajem nieruchomości oraz obrót nieruchomościami, w tym sprzedaż lokali mieszkalnych i użytkowych oraz nieruchomości gruntowych. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Podkreślić należy, że wykluczony jest jakikolwiek związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nabył nieruchomość 7 lat przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, o której mowa powyżej. Planował wybudować na niej dom z basenem na potrzeby własne oraz rodziny. Rezygnacja z tej inwestycji została spowodowana względami rodzinnymi. Podkreślić należy, ze nieruchomość nigdy nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy z tytułu sprzedaży każdej z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno lub jednocześnie wraz z odpowiednim udziałem w drodze dojazdowej Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT.

2. Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT z tytułu wypłaty przez gminę odszkodowania za przejęcie działki nr 15/10 z mocy prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż każdej z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno lub jednocześnie wraz z odpowiednim udziałem w drodze dojazdowej nie będzie powodowała uznania wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży tych działek, ponieważ będzie to sprzedaż majątku prywatnego, niemającego związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają m.in. Wyroki NSA o sygn. I FSK 781/13 (do wyroku o sygn. I SA/Po 866/12) oraz I FSK 916/13 (do wyroku o sygn. I SA/Po 847/12), wydane w analogicznym stanie faktycznym, obejmującym majątek prywatny osoby prowadzącej działalność gospodarczą również w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca powołuje stanowisko WSA w Poznaniu, które zyskało potwierdzenie w powołanym wyroku NSA. Za wyrokiem I SA/Po 866/12: "Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. (...) Nie można jednak tylko z tego powodu, że skarżący trudni się profesjonalną sprzedażą nieruchomości uznać, że w odniesieniu do tych transakcji staje się także profesjonalnym handlowcem. W rozpatrywanej sprawie opis zdarzenia przyszłego, nakreślony przez skarżącego, nie wskazuje na takie formy aktywności przy planowaniu zbywania przedmiotowych działek, które wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie można zatem uznać skarżącego za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, co oznacza naruszenie tych przepisów prawa materialnego przez organ udzielający interpretacji."

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z tytułu sprzedaży każdej z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno lub jednocześnie wraz z odpowiednim udziałem w drodze dojazdowej wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT.

Ad. 2.

Wnioskodawca uważa, że wypłata przez gminę odszkodowania za przejęcie działki nr 15/10, należącej do majątku prywatnego podatnika, z mocy prawa nie będzie powodować uznania go za podatnika podatku VAT w tym zakresie. Odszkodowanie to dotyczy bowiem przejęcia przez gminę majątku prywatnego Wnioskodawcy, niemającego związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Tym samym nie wykracza to poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, które nie stanowi działalności gospodarczej.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z wypłatą przez gminę odszkodowania za przejęcie działki działkę nr 15/10 Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Tak też stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10. Trybunał wskazał m.in. że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Konieczne jest zatem zbadanie w każdej sytuacji, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spełnione zostały przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca w 2003 r. nabył nieruchomość gruntową składającą się z 3 działek, z których jedna o pow. 402 m² (nr. ew 15/10) jest przeznaczona pod drogę w zamian za odszkodowanie. Dwie pozostałe działki, jedna o pow. 2 020 m² (nr ew. 15/9) oraz druga o pow. 2 035 m² nr 15/8), to działki budowlane. Dodatkowo podatnik nabył 2/6 udziałów w kolejnej nieruchomości - drodze dojazdowej do przedmiotowych działek o pow. 650 m² (nr ew. 15/3).

Wnioskodawca nabył nieruchomość wraz z udziałem w drodze dojazdowej jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem dwustanowiskowym oraz basenem.

Wnioskodawca podjął szereg działań zmierzających do podniesienia wartości zakupionego gruntu: złożył wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Nieruchomości i uzyskał decyzje potwierdzające możliwość planowanej przez niego inwestycji na Nieruchomości. Ponadto uzyskał warunki przyłączenia do sieci energetycznej, wodnokanalizacyjnej oraz doprowadził do oceny radiestezyjnej terenu.

W 2007 r. Wnioskodawca dokonał zakupu kolejnej nieruchomości, na której wybudował planowany dom z basenem. Ponadto, w 2010 r. rozpoczął działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotem tej działalności jest m.in. obrót nieruchomościami (sprzedaż lokali mieszkalnych i użytkowych oraz nieruchomości gruntowych).

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać działki nr 15/8 i 15/9 (jednocześnie lub każdą z osobna) wraz z udziałem w drodze dojazdowej do tych działek.

W analizowanej sprawie uznać należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Aktywność podejmowana przez Wnioskodawcę w przedmiocie zbycia gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Dokonanej oceny nie mogą zmienić zapewnienia Wnioskodawcy, że nabył on wymienione nieruchomości do swojego majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu zasadnym jest odwołanie sie do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" - zdaniem TSUE - to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Chociaż zamiarem Wnioskodawcy dokonującego zakupu ww. nieruchomości była budowa domu, to jednak z okoliczności sprawy nie wynika, aby od chwili nabycia działek Wnioskodawca rozpoczął taką budowę. Przeciwnie, w 2007 r. dokonał zakupu kolejnej działki, na której wybudował planowany dom z basenem.

Z uwagi na zakres i skalę przeprowadzanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia stwierdzić należy, że planowana sprzedaż ww. nieruchomości nie może być uznana za czynności wykonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, która na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Ad. 2.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z przywołanego przepisu wynika, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem. Uznać należy, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Z 2013 r., poz. 687 z późn. zm.). I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

W myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają sie z mocy prawa:

* własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,

* własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ww. ustawy). Zgodnie z art. 12 ust. 5 powołanej ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek własciciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Panstwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne.

Za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje sie odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości (art. 98 ust. 3 ww. ustawy).

W tym miejscu wyjaśnić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności w zamian za wynagrodzenie pełniące funkcję odszkodowania.

Z analizy przedstawionych okoliczności sprawy w zakresie pytania nr 1 wynika, że w zakresie planowanej dostawy nieruchomości Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W takim samym charakterze będzie działał Wnioskodawca dokonując czynności przekazania działki w zamian za odszkodowanie. Przeniesienie prawa własności działki przez "wywłaszczonego" w zamian za odszkodowanie uznać należy za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych (I FSK 781/13, I FSK 916/13) nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozpatrywanej kwestii. Rozstrzygnięcia sądów wydane zostały w indywidualnych sprawach podatników, na tle ściśle określonych stanów faktycznych. W ww. orzeczeniach i poprzedzających je wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (I SA/Po 866/12 i I SA/Po 847/12) sądy rozstrzygały kwestię uznania za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT osobę, która dokonywała sprzedaży gruntu, nabytego wcześniej w drodze spadku. Z przedstawionego w tych sprawach zdarzenia przyszłego wynikało ponadto, że wnioskodawcy, poza wystąpieniem z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy działek, nie ponosili żadnych nakładów, które miałyby wpływ na podniesienie wartości gruntu. Wynika stąd, że okoliczności spraw rozpatrywanych przez sądy znacznie odbiegały od przedstawionych przez Wnioskodawcę w analizowanym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie, Organ podatkowy nie jest związany ww. orzeczeniami sądów administracyjnych. Tut. Organ nie neguje roli orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, aczkolwiek w przedmiotowej sprawie z uwagi na odmienności stanu faktycznego i stanu prawnego nie ma ono zastosowania. Każdą sprawę Organ zobowiązany jest traktować indywidualnie, natomiast orzeczenia sądów podejmowane są na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.