IPPP3/443-553/10-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2010 r. (data wpływu 7 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia transakcji nabycia towarów od kontrahenta z kraju Wspólnoty, które przemieszczane są na terytorium kraju do magazynu Spółki na zasadzie depozytu, a następnie pobierane w celu odsprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia transakcji nabycia towarów od kontrahenta z kraju Wspólnoty, które przemieszczane są na terytorium kraju do magazynu Spółki na zasadzie depozytu, a następnie pobierane w celu odsprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kontrahent z krajów Wspólnoty /Belgia/ zaproponował ponownie Spółce współpracę w zakresie sprzedaży nietypowych grzejników. Grzejniki byłyby przemieszczane na terytorium kraju, do magazynu Spółki na zasadzie depozytu.

Dostawca ten nie jest zainteresowany zarejestrowaniem się na terenie kraju jako podatnik podatku od towarów i usług oraz prowadzeniem samodzielnej działalności gospodarczej. Dostawca z Belgii dostarczałby towar, lecz nie wystawiał faktury, przekazanie towaru odbywałoby się na podstawie listu przewozowego wskazującego Spółkę jako depozytariusza towaru. Z chwilą kiedy Spółka znajdzie odbiorcę na część towaru poinformuje o tym fakcie dostawcę. Dostawca zwolni z depozytu tę część towaru i wyśle na nią fakturę.

Na podstawie faktury sprzedaży wystawionej przez dostawcę Spółka pobierze z magazynu towary, przekaże je pozyskanemu nabywcy oraz zafakturuje sprzedaż. Dostawca zagraniczny zastrzega sobie własność towaru do momentu zafakturowania go na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zgodnie z otrzymanym Postanowieniem z dnia 24 listopada 2006 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów 1438/443/295-120/2006/AF dostawy towarów na zasadzie depozytów powinny być rozpatrywane zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy jako dostawy towarów dla których podatnikiem jest nabywca.

Czy zmiany wprowadzone z dniem 1 grudnia 2008 r. zapisu art. 12a ust. 1 w ustawie o podatku od towarów i usług powodują konieczność rozpatrywania tych transakcji inaczej niż transakcje od których podatnikiem jest nabywca.

Prosimy o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia transakcji nabycia towarów od dostawcy z krajów Wspólnoty, które są przywożone na terytorium kraju do magazynu Spółki na zasadzie depozytu, a po znalezieniu nabywcy, po uzyskanie faktury od dostawcy pobierane do sprzedaży.

Zgodnie z naszym stanowiskiem:

Przy transakcjach polegających na dostarczeniu na teren kraju przez kontrahenta wewnątrzwspólnotowego na zasadzie depozytu, przeznaczonego po znalezieniu odbiory do dalszej odsprzedaży nie mają zastosowania przepisy art. 12a ust. 1 ustawy o składach konsygnacyjnych.

Spółka w momencie pobrania towarów jako ich nabywca od podatnika dokonującego dostawy na terytorium kraju, nieposiadającego siedziby na terytorium kraju na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, zobowiązana będzie do rozliczenia podatku należnego oraz na podstawie art. 86 ust. 1 pkt 4 w tej samej wysokości podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Definicję podatnika zawiera art. 15, który w ustępie 1 brzmi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla rozstrzygnięcia kwestii określenia podatnika zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT w badanej sprawie kluczowe znaczenie ma art. 17 ww. ustawy. Należy podkreślić, że z dniem 1 stycznia 2010 r. brzmienie tego przepisu uległo zmianie na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504). W myśl obowiązującej od 1 stycznia 2010 r. treści art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż podatnikami podatku VAT, oprócz podmiotów wymienionych w art. 15 ustawy, są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Zatem w pewnych przypadkach ustawodawca przewiduje, że z tytułu wykonania danej dostawy towarów, podatnikiem staje się ich nabywca. W odniesieniu do dostaw towarów, ustawodawca zawarł pewne warunki, spełnienie których umożliwia uznanie nabywcy towarów za podatnika podatku VAT. Warunki te określone zostały w art. 17 ust. 5 ustawy.

W myśl powyższych zasad, w przypadku dostawy towarów na terenie kraju, jeżeli dostawca towarów nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju nie rozliczy podatku należnego - do jego rozliczenia zobowiązany jest nabywca towarów jeżeli jest on podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadającym siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osobą prawną niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadającą siedzibę na terytorium kraju.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nawiązał współpracę z kontrahentem z Belgii, w zakresie sprzedaży nietypowych grzejników. Grzejniki będą przemieszczane na terytorium kraju, do magazynu Spółki na zasadzie depozytu. Dostawca z Belgii dostarczać będzie towar, lecz nie będzie wystawiał faktury na sprzedaż, tylko na podstawie listu przewozowego wskazującego spółkę jako depozytariusza towaru, przemieszczać go będzie do Polski. Z chwilą kiedy Wnioskodawca znajdzie odbiorcę na część towaru poinformuje o tym fakcie dostawcę. Dostawca zwolni z depozytu tę część towaru i wyśle na nią fakturę.

W związku z powyższym powzięto wątpliwość, czy prawidłowe będzie postępowanie Wnioskodawcy, w związku ze zmianą, która weszła w 2008 r. odnośnie magazynów konsygnacyjnych.

Według wprowadzonego z dniem 1 grudnia 2008 r., zapisu art. 12a ust. 1 ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, nieposiadającego siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, do magazynu konsygnacyjnego w celu ich dostawy prowadzącemu magazyn konsygnacyjny, oraz dostawę tych towarów, uważa się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1, u prowadzącego magazyn konsygnacyjny, pod warunkiem że:

Pojęcie "magazyn konsygnacyjny" na potrzeby podatku od towarów i usług ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 27c ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez magazyn konsygnacyjny rozumie się wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobierania.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w konfrontacji z powołanymi przepisami prawa prowadzi do wniosku, że w chwili przemieszczenia towarów przez dostawcę unijnego na terytorium kraju (do magazynu Spółki), dla Wnioskodawcy nie nastąpi ich wewnątrzwspólnotowe nabycie, o którym mowa w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie nastąpi przeniesienie na niego prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (właścicielem towaru w dalszym ciągu będzie dostawca z Belgii). Nie nastąpi również - w związku z wystawieniem faktury przez dostawcę na partię materiału, po uprzednim znalezieniu na nią nabywcy przez Wnioskodawcę - wewnątrzwspólnotowe nabycie, o którym mowa w art. 12a ustawy, ponieważ treść wniosku wskazuje, że przechowywane w magazynie towary są przeznaczone przez Spółkę do działalności handlowej. Jednocześnie, zwraca uwagę fakt, że do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady może dojść po stronie kontrahenta belgijskiego, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy. Jednak rozstrzygnięcie tej kwestii w niniejszej interpretacji nie leży w zakresie przedmiotowym wniosku. W konsekwencji Wnioskodawca, dopiero w momencie pobrania towarów z magazynu, jako ich nabywca od dokonującego dostawy na terytorium kraju, będącego podatnikiem nieposiadającym siedziby (stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania) na terytorium kraju zobowiązany będzie - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy - do rozliczenia podatku z tytułu przedmiotowej transakcji.

Reasumując, należące do kontrahenta belgijskiego towary, przemieszczone do magazynu Wnioskodawcy na zasadzie depozytu, będą rozliczone z nim jako dostawa towarów dla której podatnikiem jest nabywca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, dopiero po znalezieniu odbiorców tych towarów przez Wnioskodawcę. Przepisy o składach konsygnacyjnych, obowiązujące od 1 stycznia 2008 r., nie mają w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Jednocześnie, tut. Organ zastrzega, że interpretacja indywidualna wydawana jest tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego, występującego z wnioskiem. Organy podatkowe, wydają rozstrzygnięcie dotyczące prawidłowego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy jest zakreślony stanem faktycznym przedstawionym przez pytającego we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.