IPPP3/443-536/11-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu 7 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 6 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania elektronicznych faktur sprzedaży przez nabywcę usług - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania elektronicznych faktur sprzedaży przez nabywcę usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 6 lipca 2011 r.) będącym odpowiedzą na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-536/11-2/MPe z dnia 17 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z siedzibą i zarejestrowana w Polsce świadczy usługi spedycji. Pytania Spółki dotyczą szczególnego przypadku samofakturowania.

Stan obecny:

Kontrahent Spółki, firma z siedzibą w kraju trzecim i zarejestrowana w kraju trzecim, dla której Wnioskodawca świadczy usługi spedycji (transportowe), wysyła do Spółki na bieżąco swoje dokumenty wewnętrzne "Self Billing lnvoice" - samofaktury z wyszczególnionymi transportami, które Spółka wykonała. Spółka traktuje te dokumenty jako dokumenty uzupełniające Jej dokumentację transportów. Do wykonanych usług spedycji, gdzie transporty są wykonane na trasach Polska - Rosja i Polska - Kraje UE, Spółka wystawia faktury sprzedaży międzynarodowe.

Zdarzenie przyszłe:

W przedmiotowej sprawie kontrahent, czyli ww. firma z siedzibą i zarejestrowana w kraju trzecim, dla której Spółka świadczy usługi spedycji, wystąpił do Wnioskodawcy z propozycją podpisania umowy "Procesu i akceptacji samofakturowania w wersji elektronicznej". Celem tej umowy jest: kontrahent zarejestrowany w kraju trzecim, jako nabywca usług spedycyjnych (transportowych), będzie wystawiał faktury elektroniczne w imieniu Spółki, czyli w imieniu sprzedawcy ww. usług. Zgodnie z propozycją umowy Spółka, jako usługodawca, ma akceptować te faktury jako jedyne dokumenty sprzedaży i ma być odpowiedzialna za jakość powyższych dokumentów pod względem podatkowym, dla celów podatku VAT. Powyższe faktury będą wystawiane i wysyłane w formie elektronicznej; nabywca szwajcarski przygotował system podpisu elektronicznego i elektronicznej akceptacji gwarantujący autentyczność i integralność wystawianych elektronicznie faktur.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (dotyczące opisanego zdarzenia przyszłego):

Czy Wnioskodawca, spółka z siedzibą w Polsce i zarejestrowana w Polsce, jako usługodawca świadczący usługi spedycji (transportowe), może uznać faktury elektroniczne wystawione przez nabywcę - spółkę z siedzibą i zarejestrowaną w kraju trzecim - za prawidłowe faktury sprzedaży służące do celów rozliczeń podatku VAT w Polsce. Czy powyższy nabywca usług - spółka zagraniczna-zgodnie z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. (Dziennik Ustaw Nr 68 poz. 360) powinien zarejestrować się w Polsce jako podatnik VAT czynny i czy to zarejestrowanie - po spełnieniu pozostałych punktów ww. § 6 rozporządzenia - będzie podstawą do uznania elektronicznych samofaktur za prawidłowe faktury sprzedaży dla Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywca usług - firma zarejestrowana w kraju trzecim - aby mogła wystawiać faktury w imieniu Spółki za wykonane usługi transportowe na trasach Polska-Rosja i Polska-kraje UE, winna, zgodnie z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. (Dziennik Ustaw Nr 68 poz. 360), być podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny w Polsce, jako nabywca tychże usług. W wyżej wymienionej sytuacji winny być również spełnione pozostałe punkty § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Ponadto obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy. Zgodnie z zapisami zawartymi w tym przepisie, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Jednakże na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 3 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

W ww. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. uregulowano szczegółowe zasady wystawiania faktur, będące wyjątkami od ogólnej reguły ustawowej, w tym również zasady wystawiania faktur przez nabywcę.

I tak, zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

W myśl § 6 ust. 2 rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

Faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca (§ 6 ust. 3 cyt. rozporządzenia). Ponadto, stosownie do § 6 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku faktur przesyłanych do akceptacji w formie elektronicznej, które w tej formie są również zwracane drugiej stronie umowy, akceptacji dokonuje się w formie elektronicznej; § 19 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Obowiązujące regulacje rozporządzenia przewidują szczególną formę wystawiania faktur, jaką jest możliwość wystawiania faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług przez nabywcę tych towarów i usług, w imieniu dostawcy lub świadczącego usługi. Aby jednak nabywca był upoważniony do wystawiania faktur musi spełnić wskazane powołanymi wyżej przepisami warunki. Niespełnienie lub nienależyte spełnienie warunków do wystawiania faktur przez nabywcę skutkuje z mocy powołanych przepisów brakiem uprawnień dla nabywcy. Powyższe ma zastosowanie również w przypadku niezachowania wymaganej przepisami konieczności zarejestrowania się nabywcy towarów lub usług jako podatnika VAT czynnego. Z wyżej cytowanych przepisów wynika bowiem, że nabywca może stać się podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur w imieniu sprzedawcy tylko w przypadku, gdy jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Regulacje prawne dotyczące sposobów i warunków przesyłania faktur w formie elektronicznej wynikają z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisów § 3 ust. 1-3 ww. rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury. Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięciu akceptacji, chyba, że strony uzgodnią inny termin utraty przez wystawcę prawa do przesyłania faktur w formie elektronicznej, nie dłuższy jednak niż 30 dni.

Natomiast, zgodnie z treścią § 4 tego rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (§ 2 ust. 1 pkt 1), natomiast integralność treści faktury oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (§ 2 ust. 1 pkt 2).

Zgodnie z przepisem § 2 ust. 2 cyt. rozporządzenia, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

Ponadto, stosownie do § 6 powyższego rozporządzenia, faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Faktury przesłane w formie elektronicznej mogą być przechowywane w formie elektronicznej poza terytorium kraju pod warunkiem zapewnienia organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostępu on-line do tych faktur (§ 7 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z treścią art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, podpis elektroniczny to dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi danymi, do których zostały dołączone lub z którymi są logicznie powiązane, służą do identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny. Natomiast, jak wynika z art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, bezpieczny podpis elektroniczny to podpis elektroniczny, który:

Z powyższego wynika, iż dokumentowanie transakcji w formie elektronicznej musi przebiegać z zachowaniem wymogów określonych w powołanych normach prawnych. Wystawiane, przesyłane, odbierane oraz przechowywane w formie elektronicznej faktury muszą przede wszystkim posiadać gwarancję niekwestionowanej autentyczności pochodzenia tych dokumentów od firmy (osoby), która je wystawiła oraz gwarancję integralności (nienaruszalności) zawartości ich treści. Autentyczność i integralność treści faktury zagwarantowana jest m.in. poprzez opatrzenie jej bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego w dniu jej wystawienia kwalifikowanego certyfikatu.

Z wniosku wynika, że Spółka, polski podatnik VAT, świadczy usługi spedycji na rzecz kontrahenta będącego firmą mającą siedzibę i zarejestrowaną w kraju trzecim, z którym planuje zawrzeć umowę "Procesu i akceptacji samofakturowania w wersji elektronicznej". Na mocy tej umowy kontrahent zarejestrowany w kraju trzecim, jako nabywca usług spedycyjnych (transportowych), będzie wystawiał faktury elektroniczne w imieniu Spółki, czyli w imieniu sprzedawcy ww. usług. Spółka, jako usługodawca, ma akceptować te faktury jako jedyne dokumenty sprzedaży i ma być odpowiedzialna za jakość powyższych dokumentów pod względem podatkowym, dla celów podatku VAT. Powyższe faktury będą wystawiane i wysyłane w formie elektronicznej; nabywca szwajcarski przygotował system podpisu elektronicznego i elektronicznej akceptacji gwarantujący autentyczność i integralność wystawianych elektronicznie faktur.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż kontrahent Spółki - mający siedzibę i zarejestrowany w kraju trzecim, będący nabywcą usług świadczonych przez Spółkę - aby mógł wystawiać w Jej imieniu faktury za wykonane usługi transportowe, powinien, zgodnie z cyt. § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., być podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny w Polsce. Spełnienie tego wymogu oraz pozostałych warunków określonych powołanymi wyżej przepisami § 6 rozporządzenia, a także wypełnienie przesłanek uprawniających do dokumentowania transakcji w formie elektronicznej wynikających z zapisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. oraz ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, o których mowa powyżej, będzie dla Wnioskodawcy podstawą do uznania faktur elektronicznych wystawionych w Jego imieniu przez kontrahenta zagranicznego za prawidłowe faktury sprzedaży dokumentujące świadczone przez Spółkę usługi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.