IPPP3/443-529/12-4/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu 18 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.) na wezwanie z dnia 11 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie karoserii samochodowych, nieprzetworzonych surowców metalowych oraz nieprzetworzonego sprzętu elektronicznego jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem zdemontowanych karoserii samochodowych nabytych od dnia 1 lipca 2011 r.

oraz

* prawidłowe - w pozostałym zakresie

W dniu 18 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie karoserii samochodowych, nieprzetworzonych surowców metalowych oraz nieprzetworzonego sprzętu elektronicznego.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne:

Sp. z o.o. (dalej; Spółka) nabywa od kontrahentów (stacji demontażu pojazdów) zdemontowane części pojazdów, w tym m.in. karoserie samochodowe. Karoserie sprzedawane są Spółce w całości, bez dokonywania innych czynności przez stację demontażu, aniżeli tylko demontaż. Nabytą karoserię Spółka poddaje odpowiedniej obróbce, celem dalszej jej sprzedaży do swoich odbiorców. Karoseria, przed jej sprzedaniem przez Spółkę, poddawana jest procesowi rozdrabniania przy użyciu tzw. strzępiarki lub cięta na mniejsze części. Spółka wskazuje, iż w jej ocenie frakcje metalowe uzyskiwane w wyniku rozdrabniania karoserii na strzępiarce, powinny być klasyfikowane w grupowaniu 38.11.58.0 PKWiU z 2008 r. Jednocześnie Spółka posiada indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną przez Ministra Finansów w dniu 7 września 2011 r. (nr IPPP2/443-580/116/MM) potwierdzającą, że wskazane wyżej frakcje metalowe stanowią towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. dalej ustawa o VAT). W rezultacie Spółka sprzedając rozdrobnioną lub pociętą karoserię na rzecz swoich odbiorców nie nalicza na wystawianych fakturach podatku VAT zamieszczając jedynie adnotację, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca (co jest zgodne z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT). Jednocześnie, stacje demontażu pojazdów wystawiając Spółce faktury wykazują w nich podatek VAT należny według stawki 23%. Spółka aktualnie nie odlicza podatku VAT naliczonego z takich faktur.

Ponadto Spółka nabywa od swoich kontrahentów surowce metalowe w stanie nieprzetworzonym (przykładowo złom klasy Nl0 - blachy), które następnie poddawane są specjalnej obróbce w celu ich dalszej sprzedaży. Surowce, przed ich sprzedaniem, poddawane są procesowi rozdrabniania przy użyciu tzw. strzępiarki, cięte na mniejsze części lub obrabiane na praso-nożycy. Zgodnie z otrzymaną przez Spółkę interpretacją z Głównego Urzędu Statystycznego (dalej; GUS) poddane obróbce surowce mieszczą się w grupowaniu PKWiU 38.11.58.0, tj. "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal". W konsekwencji w ocenie Spółki, dla celów ustawy o VAT zbywa ona towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, a co za tym idzie Spółka nie rozlicza podatku VAT należnego z tego tytułu (analogicznie jak wskazano powyżej, Spółka zamieszcza na fakturach adnotację, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca). Natomiast kontrahenci sprzedający Spółce przedmiotowe surowce, wystawiają faktury z wykazanym w nich podatkiem należnym w wysokości 23%. Z przekazanych Spółce informacji wynika, iż kontrahenci także posiadają interpretacje wydane przez GUS, z których wynika, iż sprzedawane przez nich surowce nie są towarami wymienionymi w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, w związku z czym to na kontrahentach ciąży obowiązek rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu przedmiotowej sprzedaży. Spółka nie odlicza podatku VAT naliczonego z otrzymywanych faktur.

Spółka nabywa także sprzęt elektroniczny w stanie nieprzetworzonym w postaci: telewizorów, monitorów, sprzętu gospodarstwa domowego, komputerów, drukarek, faksów itp. Przedmiotowy sprzęt poddawany jest rozbiórce, w wyniku której odzyskiwane są poszczególne frakcje, takie jak przykładowo: świetlówki, baterie, worki od odkurzaczy, makulatura, taśmy magnetofonowe, szkło, kable, drewno, korpusy magnetowidów, komputerów, kserokopiarek, drukarek, mikserów, które następnie są sprzedawane zewnętrznym odbiorcom. Spółka posiada interpretację GUS, z której wynika, że:

* frakcje odpadów zawierające w swoim składzie metale żelazne i nieżelazne, powstałe w wyniku demontażu urządzeń AGD, RTV, komputerów, narzędzi elektrycznych, przyrządów medycznych, itp. powinny być klasyfikowane w grupowaniu 38.11.58.0 PKWiU, tj. Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal",

* odpady z tworzyw sztucznych powstałe z demontażu urządzeń AGD, RTV, komputerów, narzędzi elektrycznych, przyrządów medycznych, itp., powinny być klasyfikowane w grupowaniu 38.11.55.0 PKWiU, tj. "Odpady z tworzyw sztucznych",

* nabywany zużyty sprzęt i urządzenia (AGD, RTV, komputery, narzędzia elektryczne, przyrządy medyczne, itp.) mieści się w grupowaniu 38.11.49.0 PKWiU, tj. Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające".

Stąd też w ocenie Spółki, sprzedawane przez nią frakcje są towarami wymienionymi w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, a tym samym Spółka nie nalicza podatku VAT w związku z przedmiotową sprzedażą, wskazując jedynie, iż zobowiązanym do rozliczenia VAT jest nabywca. Generalnie kontrahenci sprzedający Spółce ww. sprzęt także wystawiają faktury bez podatku VAT (z adnotacją, że zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest Spółka). Zdarzają się jednak sytuacje, w których kontrahenci wystawiają faktury wykazując w nich podatek VAT należny w wysokości 23%. Spółka nie odlicza podatku VAT naliczonego z takich faktur.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała ponadto, że karoseria samochodowa będąca przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę, sklasyfikowana jest w grupowaniu 38.11.58 PKWiU jako "odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych od kontrahentów faktur, dokumentujących nabywane przez Spółkę karoserie samochodowe, nieprzetworzone surowce metalowe oraz nieprzetworzony sprzęt elektroniczny.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zarówno w związku z zakupem karoserii samochodowych, jak i surowców wtórnych oraz sprzętu elektronicznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Co do zasady zatem, w sytuacji, gdy dokonywane przez Spółkę zakupy mają związek z jej działalnością opodatkowaną, wówczas Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od tych zakupów. Niemniej jednak ustawodawca w art. 88 ustawy o VAT przewidział pewne wyjątki od wskazanej wyżej zasady ogólnej.

I tak w myśl art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności. Przedmiotowe wyłączenie odnosi się zatem do faktur, w których błędnie wykazano podatek VAT, co ma miejsce m.in. przy rozliczeniach w obrocie odpadami z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia ("reverse charge"), gdzie obowiązek rozliczenia podatku spoczywa na nabywcy a nie dostawcy odpadów.

W świetle powyższego, aby ocenić, czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT ze wskazanych w opisie stanu faktycznego faktur, w pierwszej kolejności należy określić, czy dostawcy błędnie wykazali w przedmiotowych fakturach podatek VAT należny.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Z przepisu tego wynika zatem, że obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy określonych towarów został przesunięty z dostawcy na odbiorcę (mechanizm odwrotnego obciążenia, "reverse charge").

W analizowanym przypadku zarówno Spółka, jak i jej kontrahenci są podatnikami, w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Także dostarczane przez kontrahentów na rzecz Spółki towary nie są objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Rozstrzygnięcia wymaga zatem kwestia, czy towary będące przedmiotem dostawy na rzecz Spółki (tekst jedn.: karoserie samochodowe, surowce wtórne oraz sprzęt elektroniczny) powinny być kwalifikowane, jako wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, iż obecne brzmienie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT oraz załącznika nr 11 zawierającego katalog towarów identyfikowanych przy pomocy klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, których dostawa jest objęta rozliczeniem podatku w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia, obowiązuje od dnia 1 lipca 2011 r. Natomiast w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2011 r. przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 nie odwoływał się do towarów wymienionych w załączniku nr 11, wskazując, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43. Jednocześnie ustawa o VAT nie definiuje pojęcia złomu, w konsekwencji czego Minister Finansów w dniu 2 maja 2011 r. wydał interpretację ogólną (sygn.: PT3/033/2/188/LWA/11/569), w której kierując się wykładnią historyczną i celowościową uznał, iż przez złom, na potrzeby stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2011 r.), należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych. Podkreślenia ponadto wymaga, że w cel przyjętej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wpisuje się również obrót zużytymi akumulatorami ołowiowymi lub ich częściami zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057: 2003, mającej status Polskiej Normy, do złomu. Z wyjaśnień Ministra Finansów wynika natomiast, że pojęcie złomu nie obejmuje m.in. zużytych baterii i pojazdów.

W konsekwencji, w świetle powyższej definicji, w ocenie Spółki zarówno nabywane przez nią karoserie samochodowe, surowce wtórne jak i sprzęt elektroniczny nie kwalifikowały się do uznania za złom w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2011 r., a tym samym dostawcy przedmiotowych towarów prawidłowo wystawiali faktury z wykazanym na nich podatkiem VAT należnym w wysokości 23%.

Ponadto Spółka pragnie podkreślić, że nabywa przedmiotowe towary w całości, w stanie nieprzetworzonym. Tym samym nie można uznać, że Spółka nabywa złom, gdyż zarówno karoserie samochodowe, surowce wtórne, jak i sprzęt elektroniczny potencjalnie mogą nadawać się do ponownego wykorzystania. W rezultacie, kontrahenci dokonujący ich sprzedaży mają prawo uznać, iż nie dokonują sprzedaży złomu, a co za tym idzie prawidłowo wystawiają faktury ze stawką VAT 23%. Na potwierdzenie takiego stanowiska Spółka pragnie przytoczyć interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 września 2011 r. (sygn.: IBPPI/443-1025/11/AZb), w której organ podatkowy wskazał, iż; " (...) skoro z okoliczności sprawy nie wynika, aby przedmiotem dostawy był złom, lecz - jak wskazano we wniosku - odzyskiwane w związku z demontażem pojazdów części samochodowe, elementy karoserii, akcesoria samochodowe - które są nabywane przez kupujących jako towary posiadające walor użytkowy, czy też elementy metalowe pochodzących z odpadów metalowych, mogące być ponownie użytkowane, co oznacza iż ww. towary nadają się do ponownego wykorzystania do celów innych niż związane z dalszym handlem złomem w celu przetopienia w hutach - w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, czyli tzw. odwrotne obciążenie. Wnioskodawca jest zatem zobowiązany do opodatkowania sprzedaży przedmiotowych towarów tj. części samochodowych, elementów karoserii, akcesoriów samochodowych, elementów metalowych pochodzących z odpadów metalowych, przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%." Należy wskazać, że powyższa interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2011 r.

Jednocześnie zdaniem Spółki, także od 1 lipca 2011 r., tj. po zmianie brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, nabywane przez nią towary nie mieszczą się we wskazanym w tym przepisie załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Dodanie załącznika nr 11 do ustawy o VAT miało bowiem na celu doprecyzowanie katalogu towarów, do których stosować należy mechanizm odwrotnego obciążenia. Nadal jednak mechanizm odwrotnego obciążenia dotyczy sprzedaży odpadów oraz złomu, natomiast nie znajduje on zastosowania w przypadku dostawy towarów, które potencjalnie mogą nadawać się do ponownego wykorzystania.

Ponadto Spółka zaznacza, iż część kontrahentów sprzedających na jej rzecz opisane w stanie faktycznym towary, posiada interpretacje wydane przez GUS potwierdzające, że przedmiotowe towary nie mieszczą się w wykazie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Jednocześnie Spółka raz jeszcze pragnie podkreślić, że nabywa wskazane wyżej towary w stanie nieprzetworzonym, a co za tym idzie, co do zasady stanowią one towary nadające się do ponownego wykorzystania, których nie należy traktować jako złom czy odpady, wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Dopiero po poddaniu ich procesowi przeróbki (prasowanie, cięcie, strzępienie itp.) stanowią ono towary mieszczące się w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, jako że wskazane w opisie stanu faktycznego towary w momencie ich nabycia nie stanowią towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, zasadnym jest uznanie, że kontrahenci prawidłowo wystawiają faktury wykazując w nich podatek VAT należny według stawki 23%. W konsekwencji nie znajdzie w analizowanym przypadku zastosowania wyłączenie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT.

Tym samym, ponieważ przedmiotowe towary wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych przez Spółkę, jej zdaniem ma ona prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie karoserii samochodowych, nieprzetworzonych surowców wtórnych oraz nieprzetworzonego sprzętu elektronicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem zdemontowanych karoserii samochodowych nabytych od dnia 1 lipca 2011 r. oraz za prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z dodanym do ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2011 r. art. 17 ust. 1 pkt 7 (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywca złomu nie powinien rozliczać VAT z tytułu dostaw złomu.

Wskazać również należy, że od dnia 1 kwietnia 2011 r., zmieniły się także zasady dokumentowania tego typu transakcji.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei art. 106 ust. 1a wprowadzony do ustawy od dnia 1 kwietnia 2011 r. stanowi, że w przypadkach o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Na podstawie § 5 ust. 15 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

Ponadto zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadząc opodatkowaną działalność gospodarczą dokonuje nabyć zdemontowanych karoserii samochodowych, nieprzetworzonych surowców metalowych oraz nieprzetworzonego sprzętu elektronicznego.

Nabytą karoserię Spółka poddaje odpowiedniej obróbce, celem dalszej jej odsprzedaży do swoich odbiorców. Karoseria, przed jej sprzedaniem przez Spółkę, poddawana jest procesowi rozdrabniania przy użyciu tzw. strzępiarki lub cięta na mniejsze części. Z wniosku wynika, że karoserie samochodowe, będące przedmiotem nabycia mieszczą się grupowaniu PKWiU pod symbolem 38.11.58 jako "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal). Kontrahenci Wnioskodawcy dokumentują dostawę przedmiotowych zdemontowanych karoserii samochodowych poprzez wystawienie faktury VAT z naliczoną 23% stawką podatku VAT.

Nabywane surowce metalowe w stanie nieprzetworzonym (przykładowo złom klasy Nl0 - blachy), następnie poddawane są specjalnej obróbce w celu ich dalszej odsprzedaży. Jak Wnioskodawca wskazuje, kontrahenci Spółki posiadają interpretacje wydane przez GUS, z których wynika, iż sprzedawane przez nich surowce nie są towarami wymienionymi w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Kontrahenci sprzedający Spółce przedmiotowe surowce, wystawiają faktury z wykazanym na nich podatkiem należnym w wysokości 23%.

Z kolei nabywany przez Spółkę zużyty sprzęt elektroniczny w stanie nieprzetworzonym w postaci: telewizorów, monitorów, sprzętu gospodarstwa domowego, komputerów, drukarek, faksów itp. mieści się w grupowaniu 38.11.49.0 PKWiU, tj. Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające". Generalnie kontrahenci sprzedający Spółce ww. sprzęt także wystawiają faktury bez podatku VAT (z adnotacją, że zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest Spółka). Zdarzają się jednak sytuacje, w których kontrahenci wystawiają faktury wykazując w nich podatek VAT należny w wysokości 23%.

W analizowanym przypadku zarówno Spółka, jak i jej kontrahenci są podatnikami, w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Także dostarczane przez kontrahentów na rzecz Spółki towary nie są objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego przez kontrahentów na fakturach VAT dokumentujących dostawę, na rzecz Spółki, karoserii samochodowych, nieprzetworzonych surowców metalowych oraz nieprzetworzonego sprzętu elektronicznego, zarówno w stanie prawnym do dnia 30 czerwca 2011 r. jak i po tej dacie.

W świetle przedstawionych stanów faktycznych oraz obowiązującego stanu prawnego dla uznania czy w okresie 1 kwietnia 2011 r. - 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu towarów w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy nabywane przez Wnioskodawcę ww. towary są złomem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy do dnia 30 czerwca 2011 r. nie odwoływał się do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności. Również przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należało rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl). Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechaniczne lub skorodowane itp.

Spółka wskazuje w swoim stanowisku, że nabywa przedmiotowe towary w stanie nieprzetworzonym, a co za tym idzie, co do zasady stanowią one towary nadające się do ponownego wykorzystania. Tym samym nie można uznać, że Spółka nabywa złom, gdyż zarówno karoserie samochodowe, surowce wtórne, jak i sprzęt elektroniczny potencjalnie mogą nadawać się do ponownego użycia. W rezultacie, kontrahenci dokonujący ich sprzedaży mają prawo uznać, iż nie dokonują sprzedaży złomu, a co za tym idzie prawidłowo wystawiają faktury ze stawką VAT 23%. W konsekwencji, w ocenie Spółki, nabywane przez nią towary nie kwalifikowały się do uznania ich za złom, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2011 r.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku stany faktyczne należy stwierdzić, że skoro z okoliczności sprawy nie wynika, aby przedmiotem nabycia był złom, lecz - jak wskazano we wniosku-odzyskiwane w związku z demontażem pojazdów części samochodowe w postaci karoserii samochodowych, nieprzetworzone surowce metalowe oraz nieprzetworzony sprzęt elektroniczny, mogące być ponownie użyte, w przedmiotowej sprawie w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r. nie znajduje zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT czyli tzw. odwrotne obciążenie. Zatem Spółka nie miała obowiązku wystawiania faktury wewnętrznej na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy i rozliczenia podatku należnego.

Z wniosku wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT a zakupywane towary są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. A zatem w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku z faktur wystawionych przez kontrahentów, dokumentujących wszystkie nabywane towary, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów.

W tym zakresie stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Od dnia 1 lipca 2011 r. przepis art. 17 ust. 7 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

I tak, w załączniku nr 11 do ustawy stanowiącym "Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy" zostały wymienione następujące towary:

Należy zauważyć, że ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, odwołał się do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Z powyższego wynika, że w stosunku do towarów, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU zawartych w załączniku nr 11 do ustawy bezwzględnie należy stosować art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, chyba że towary są towarami używanymi w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W stanach faktycznych przedstawionych we wniosku, jedynie nabywane zdemontowane karoserie samochodowe mieszczą się w załączniku nr 11 do ustawy. Nie stanowią one, jak Spółka podnosi towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a więc w stosunku do nich należy zastosować przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Powyższy przepis wyraźnie wskazuje, że w przypadku nabycia towarów wymienionych w tym załączniku zawsze podatnikiem jest nabywca tych towarów, po spełnieniu warunku rejestracji dla celów VAT jako czynny podatnik tego podatku oraz pod warunkiem, że towary te nie są towarami używanymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Oznacza to, że dokonując nabycia karoserii samochodowych od dnia 1 lipca 2011 r. Spółka jako nabywca tego towaru, staje się podatnikiem w myśl ww. przepisu, zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego. Zatem to Spółka jest zobowiązana do wykazania kwoty podatku należnego i wystawienia faktury wewnętrznej z tytułu nabycia karoserii samochodowych, stanowiących towar o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Skoro zatem Spółka otrzymała faktury VAT od kontrahentów dokonujących dostawy na rzecz Spółki zdemontowanych karoserii samochodowych, o symbolu PKWiU 38.11.58, z wykazanym na nich podatkiem VAT, faktury te nie mogą stanowić podstawy do odliczenia zawartego w nich podatku. Nie oznacza to jednak, że Spółka pozbawiona jest prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonania przedmiotowych transakcji. Jako podmiot zobowiązany do wystawienia faktury wewnętrznej, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy, i wykazania podatku należnego z tytułu nabycia karoserii samochodowych, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie równej podatkowi należnemu, na podstawie ww. art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy. Zgodnie bowiem z tym przepisem kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Do pozostałych nabywanych przez Spółkę towarów, będących przedmiotem zapytania tj. nieprzetworzonych surowców metalowych oraz nieprzetworzonego sprzętu elektronicznego przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. nie będzie miał zastosowania.

Spółka wskazuje bowiem, że kontrahenci, zgodnie z interpretacją wydaną przez GUS, dokonują dostawy towarów, nie mieszczących się w załączniku nr 11 ustawy. Podobna sytuacja ma miejsce przy nabyciu nieprzetworzonego sprzętu elektronicznego. Jak Spółka wskazuje w uzasadnieniu swego stanowiska, "nabywany zużyty sprzęt i urządzenia mieści się w grupowaniu 38.11.49.0 PKWiU, tj. Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające". Wykaz towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy nie zawiera towaru o takim symbolu. Zatem Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od swoich kontrahentów dokumentujących dostawy tych towarów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. W tych przypadkach nie będzie miał zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy.

Zatem stanowisko Spółki, że towary będące przedmiotem wniosku, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. w momencie ich nabycia nie stanowią towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy należało uznać za nieprawidłowe w części dotyczącej karoserii samochodowych, a w zakresie pozostałych towarów za prawidłowe.

Odnosząc się do wspomnianej przez Stronę interpretacji indywidualnej o Nr IBPP1/443-1025/11/AZb z dnia 28 września 2011 r. należy wskazać, że dotyczy ona stanu faktycznego zaistniałego w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r. Przedmiotowe rozstrzygnięcie nie stoi w sprzeczności ze wspomnianą interpretacją.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionych stanach faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.