IPPP3/443-509/11-4/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2011 r. (data wpływu 1 kwietnia 2011 r.), uzupełnionego w dniu 2 maja 2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-509/11-2/SM z dnia 15 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zakupów paliwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zakupów paliwa.

Wniosek został uzupełniony w dniu 2 maja 2011 r. (w zakresie odpisu z KRS) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-509/11-2/SM z dnia 15 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 26.01.2011 A. podpisała ze spółką powiązaną umowę na dzierżawę pojazdów. Przekazanie przedmiotu dzierżawy nastąpiło w dniu 1 lutego 2011 r.. Wraz z przekazaniem pojazdów A. przekazała dzierżawcy karty paliwowe. Dzierżawca tankował paliwo w kraju i za granicą korzystając z tych kart do momentu podpisania umów na wyżej wymienione karty we własnym imieniu. Za zużyte do pojazdów paliwo obciążona została A. Zgodnie z umową dzierżawy A. dokonała przeniesienia kosztów na spółkę powiązaną w następujący sposób: za paliwo zakupione w kraju wystawiono fakturę VAT przenosząc kwoty z faktury pierwotnej, natomiast na paliwo zakupione poza granicami kraju (w państwach Unii Europejskiej) wystawiono notę księgową w walucie polskiej w wysokości i kwoty netto euro przeliczonej po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia noty księgowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo wystawiając notę księgową za paliwo zakupione w krajach Unii Europejskiej bez naliczania podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wystawienie noty księgowej dokumentującej przeniesienie kosztu paliwa zakupionego w krajach Unii Europejskiej było prawidłowe. Między spółkami nie doszło do dostawy paliwa, a jedynie do przeniesienia kosztu. Miejscem dostawy paliwa do samochodów i jednocześnie miejscem jego opodatkowania są terytoria państw Unii, na których nastąpiło nabycie paliwa.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. W przypadku paliwa tankowanego do baku samochodu miejscem dostawy jest to państwo, na terytorium którego paliwo jest tankowane, więc skoro paliwo jest tankowane na terenie innych niż Polska krajów UE, dostawa paliwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają:

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Artykuł 2 pkt 22 ustawy stanowi, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na fakt, iż mamy w przedmiotowej sprawie do czynienia z odsprzedażą towaru, to należy w tej sytuacji odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. Nr L 347/1 z późn. zm.), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE. Nr L 145/1 z późn. zm.)), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Podobnie zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zatem w sytuacji, w której koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, są w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, to podmiot biorący udział w świadczeniu usług, będący podatnikiem VAT czynnym, dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT. Należy zatem przyjąć, iż w przypadku odsprzedaży usług przez jeden podmiot innemu podmiotowi, której celem jest przeniesienie kosztów przez podmiot będący pierwotnym nabywcą usługi (zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny) na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta, to podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi dokumentuje te czynności wystawioną przez siebie fakturą VAT. W rezultacie więc, ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku dostawy towarów. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży towaru za sprzedawcę, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej sprzedaż towaru.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca podpisał ze spółką powiązaną umowę na dzierżawę pojazdów. Wraz z przekazaniem pojazdów Spółka przekazała dzierżawcy karty paliwowe. Dzierżawca tankował paliwo w kraju i za granicą korzystając z tych kart do momentu podpisania umów na wyżej wymienione karty we własnym imieniu. Za zużyte do pojazdów paliwo obciążona została Spółka. Zgodnie z umową dzierżawy Wnioskodawca dokonał przeniesienia kosztów na spółkę powiązaną w następujący sposób: za paliwo zakupione w kraju wystawiono fakturę VAT przenosząc kwoty z faktury pierwotnej, natomiast na paliwo zakupione poza granicami kraju (w państwach Unii Europejskiej) wystawiono notę księgową w walucie polskiej w wysokości i kwoty netto euro przeliczonej po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia noty księgowej.

Należy zauważyć, że w przypadku dostawy towarów bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca ich dostawy. Od poprawności określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów zależeć będzie, czy będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:

* dostawa odbywa się za wynagrodzeniem,

* jest realizowana na terytorium kraju, bądź traktowana jest jako mająca na nim miejsce,

* dokonuje jej podatnik VAT występujący w takim charakterze w odniesieniu do danej czynności.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Mając na uwadze przytoczone przepisy stwierdzić należy, że miejscem dostawy paliwa do samochodów wynajmowanych przez Wnioskodawcę oraz jednocześnie miejscem jego opodatkowania, są terytoria państw, na terenie których następuje nabycie paliwa. W przedmiotowej sytuacji mamy bowiem do czynienia z przypadkiem, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, gdyż zakupione paliwo nie jest wysyłane ani transportowane do nabywcy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, dostawa paliwa odbywa się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec powyższego podlega opodatkowaniu w miejscu (w kraju członkowskim), w którym następuje zatankowanie paliwa do zbiornika samochodu. Paliwo, zatankowane bezpośrednio przez dzierżawcę samochodów Wnioskodawcy, zostaje wykorzystane praktycznie już w chwili wyjazdu ze stacji benzynowej. Rozliczenie na terenie Polski kosztów zakupionego poza granicami paliwa, dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a spółką powiązaną, nie stanowi transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostawcy paliw przenoszą prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na Wnioskodawcę, który następnie przenosi to prawo na dzierżawcę pojazdów. Zatem, w przypadku dostawy paliwa Spółka dokonuje na jego rzecz (tj. dzierżawcy) odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

I tak, stosownie do regulacji § 26 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem - § 26 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

W myśl § 26 ust. 3 powołanego rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Wobec powyższego, mimo iż dostawa paliwa w opisanej sytuacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, Spółka ma obowiązek w zaistniałej sytuacji udokumentować powyższy fakt poprzez wystawienie faktury VAT, a nie noty księgowej, jak mowa w przedmiotowym wniosku.

Uwzględniając powyższe, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.