IPPP3/443-502/13-2/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia informacji podsumowującej w związku ze świadczeniem usług doradczych na rzecz podmiotu z siedzibą w Niemczech - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia informacji podsumowującej w związku ze świadczeniem usług doradczych na rzecz podmiotu z siedzibą w Niemczech

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podmiot - Kancelaria Adwokacka świadczy odpłatne usługi na rzecz podmiotu niemieckiego z siedzibą w Berlinie (UE) dotyczące usług doradczych związanych z medycyną i służące profilaktyce i ratowaniu zdrowia. Firma polska wystawia faktury na rzecz usługobiorcy w UE. W Polsce usługi te są zwolnione przedmiotowo na mocy art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

W związku z powyższym oraz z uwagi na jednolitość stosowanych przepisów w UE usługodawca (Podmiot polski) stosując przepisy zawarte w art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie składa w urzędzie skarbowym informacji podsumowującej VAT UE. Z przywołanego wyżej przepisu art. 100 wynika bowiem że informacje te składane są przy świadczeniu usług do których stosuje się art. 28b ustawy VAT z wyłączeniem usług zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowaniu stawką "0". Zatem przepis art. 100 ust. 1 pkt 4 wyłącza podatnika z obowiązku składania informacji VAT UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik (podmiot polski) realizujący opisane w poz. 68 wniosku usługi na rzecz podatnika wewnątrzwspólnotowego z siedzibą w Berlinie jest zobowiązany do składania informacji podsumowującej VAT-UE w przypadku nie świadczenia innych niż opisane wyżej usługi - art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT zwalania podatnika z obowiązku składania informacji podsumowującej VAT-UE z uwagi że w przepisie tym wyraźnie określono że informacje te składa się przy usługach świadczonych innych niż zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawką "0".

Przepisy w krajach należących do UE w zakresie podatku od wartości dodanej są jednolite z uwagi na wewątrzwspólnotowe jednolite prawo podatkowe. Z uwagi na powyższe w ocenie podatnika osoby fizycznej w Polsce nie ma on obowiązku składania informacji podsumowującej VAT-UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

W myśl art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są świadczone usługi w zakresie magazynowania, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy odpłatne usługi na rzecz podmiotu niemieckiego z siedzibą w Berlinie (UE) dotyczące usług doradczych związanych z medycyną i służące profilaktyce i ratowaniu zdrowia. Wnioskodawca wskazał, że wystawia faktury na rzecz usługobiorcy w UE. Wnioskodawca wskazuje że w Polsce usługi te są zwolnione przedmiotowo na mocy art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku złożenia informacji podsumowującej w związku ze świadczeniem wyżej opisanych usług.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługa doradcza, jaką Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahenta z siedzibą w Berlinie będzie opodatkowana w myśl art. 28b ust. 1 ustawy tj. w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy. Tym samym usługa ta nie jest opodatkowana na terytorium Polski, a zobowiązanym do jej rozliczenia jest usługobiorca tj. kontrahent Wnioskodawcy.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 5 ust. 4 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) w sytuacji gdy miejscem świadczenia będzie terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, faktura może nie zawierać:

* kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

* stawki podatku;

* sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

* kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Zatem faktura wystawiona przez usługodawcę dokumentująca sprzedaż wyżej wskazanych usług doradczych nie będzie zawierała m.in. stawki podatku.

W tym miejscu należy wskazać że stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

Z powyższego wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki - służą mianowicie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę podmioty (lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologów i osoby świadczące powyższe usługi w ramach wykonywania zawodów medycznych). Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu (wyłącznie te, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia) przez określone osoby (podmioty).

Po analizie powyższego należy stwierdzić, że powyższe przepisy w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania, bowiem Wnioskodawca nie jest podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, ani żadnym innym podmiotem, który wykonywałby usługi w ramach zawodu lekarza i lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej, medycznych, psychologa. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca jest prowadzi Kancelarię Adwokacką, która świadczy usługi doradcze. Tym samym nie została spełniona przesłanka podmiotowa do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 oraz pkt 19 ustawy, zatem analiza spełnienia przesłanki przedmiotowej, o której mowa w powyższym przepisie dotyczącym zwolnienia dla usług medycznych jest bezcelowa. Zatem usługi jakie Wnioskodawca świadczy nie są usługami opieki medycznej podlegającymi zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, usługi te podlegają opodatkowaniuna podstawie art. 41 ust. 1 usatwy, jednakże zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania tych usług jest terytorium Niemiec z uwagi na siedzibę usługobiorcy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca powinien usługi doradcze świadczone na rzecz podmiotu z kraju UE udokumentować fakturą VAT z informacją, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca, zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Z powyższego przepisu wynika, iż będą one miały zastosowanie w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, do których zastosowanie znajdzie zasada ogólna dotycząca określenia miejsca świadczenia usługi, wynikająca z art. 28b ustawy.

Stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Na podstawie ust. 3 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

W myśl art. 97 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca, zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca świadcząc opisane we wniosku usługi doradcze dla kontrahenta z kraju UE, podlegające opodatkowaniu przez usługobiorcę ta terytorium jego państwa, zobowiązany jest wykazać te transakcje w informacji podsumowującej.

Na mocy art. 100 ust. 8 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

Artykuł 100 ust. 10 ustawy stanowi, iż na potrzeby ust. 1 pkt 4 zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym, zgodnie z art. 28b, ma miejsce świadczenie usług, jest usługobiorca, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 15, będący usługodawcą nie posiada na terytorium tego państwa członkowskiego:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 102 ust. 1 ustawy, Minister Finansów określił w drodze rozporządzenia z dnia 18 lipca 2011 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. Nr 156, poz. 931), szczegółowe zasady dotyczące informacji podsumowujących oraz ich prawidłowego wypełniania.

W § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia określono wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz objaśnienia do tej informacji, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia;

W załączniku nr 2, zgodnie z objaśnieniami do informacji podsumowującej, w części E informacji podsumowującej (VAT-UE) oraz części B załącznika do informacji (VAT - UE/C) należy wpisać informację o wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług, zawierającą kod kraju kontrahenta (usługobiorcy), poprawny numer indentyfikacyjny VAT kontrahenta (usługobiorcy) nadany przez państwa członkowskie właściwe dla kontrahenta oraz łączną wartość usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, wykonywanych w okresie, za który składana jest informacja, dla poszczególnych kontrahentów.

Należy przy tym podkreślić, że "numer indentyfikacyjny VAT kontrahenta" oznacza numer VAT kontrahenta w innym państwie członkowskim UE przyznany mu dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego, na co wskazuje jednoznacznie przepis art. 100 ust. 8 pkt 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego Wnioskodawca, jako podmiot wykonujący usługi na rzecz kontrahenta z Niemiec, które są opodatkowane jak wskazano powyżej zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, zatem są to czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy jest obowiązany do złożenia informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, bowiem świadczy On usługi, do których stosuje się art. 28b, wykonywane na rzecz podatników podatku od wartości dodanej. Ponadto Wnioskodawca ma obowiązek dokonania rejestracji przed wykonaniem przedmiotowych usług doradczych na podstawie art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy co wynika wprost ze wskazanego przepisu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.