IPPP3/443-502/12-4/KT - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur przesyłanych w formie elektronicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 3 sierpnia 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur przesyłanych w formie elektronicznej - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur przesyłanych w formie elektronicznej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r., złożonym w dniu 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-502/12-2/KT z dnia 3 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Podatnik) jest podmiotem wchodzącym w skład międzynarodowej grupy M. (dalej: Grupa). Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka będzie współpracować z podmiotem z Grupy mającym siedzibę w Szwajcarii (dalej: Kontrahent), zarejestrowanym dla celów podatku VAT m.in. w Polsce. W związku z planowanym wdrożeniem w ramach Grupy zintegrowanego systemu informatyczno-księgowego, w ramach którego wprowadzony zostanie nowy obieg faktur, Spółka rozważa wdrożenie jednego z dwóch scenariuszy w tym zakresie.

W ramach pierwszego scenariusza, Spółka otrzymywać będzie od Kontrahenta faktury VAT w formie elektronicznej (plik PDF załączony do korespondencji elektronicznej). Otrzymywane od Kontrahenta faktury VAT w formie elektronicznej dokumentować będą zarówno nabycia krajowe towarów i usług, jak również wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów oraz import usług. Jak zakłada Spółka, mogą to być więc zarówno faktury zawierające polski VAT, jak i faktury bez polskiego VAT, objęte obowiązkiem samonaliczenia podatku po stronie Spółki.

Strony ustaliły, że faktury elektroniczne wystawiane przez Kontrahenta przesyłane będą w drodze korespondencji elektronicznej w postaci pliku PDF. Przed zmianą formy przesyłania faktur z tradycyjnej na elektroniczną strony ustalą konkretny adres e-mail Podatnika, z którego Spółka będzie odbierać faktury elektroniczne. Ponadto Podatnik wyrazi zgodę na otrzymywanie od Kontrahenta faktur w drodze elektronicznej. Zgoda zostanie wyrażona w drodze pisemnej akceptacji. W celu określenia zgodności danych na fakturze z danymi transakcji, pracownicy Spółki będą dokonywać kontroli biznesowej faktur w postaci weryfikacji merytorycznej faktur. Otrzymywane e-maile, do których załącznikami będą pliki PDF oraz same pliki PDF zawierające faktury elektroniczne, będą archiwizowane elektronicznie przez Spółkę, w sposób pozwalający na rejestrację daty wpływu faktury, nadawcy, jak również treści faktury otrzymanej od Kontrahenta.

Ustalony z Kontrahentem sposób przesyłania faktur e-mailem w postaci plików w formacie PDF pozwala na ustalenie tożsamości Kontrahenta jako wystawcy faktury. Wykorzystany format PDF i bieżące archiwizowanie otrzymanej korespondencji zawierającej faktury pozwala, zdaniem Wnioskodawcy, na zapewnienie niezmienności danych zawartych w fakturach. W ramach drugiego scenariusza, nowy obieg faktur będzie polegał na tym, że faktury wystawiane przez Kontrahenta będą przekazywane Spółce w ten sposób, że drukarka znajdująca się w siedzibie Spółki zostałaby podłączona do sieci informatycznej, a Kontrahent miałby możliwość wydruku faktur wprost na tej drukarce. Wydruk w tym przypadku byłby inicjowany przez wystawcę faktur bez udziału Spółki. Rola Spółki ograniczałaby się do zabrania wydrukowanych faktur z drukarki. Spółka otrzymywałaby fakturę w momencie wydrukowania faktury przez Kontrahenta w siedzibie Spółki.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała ponadto, że obieg faktur w tym przypadku (scenariusz drugi) będzie realizowany w formie mieszanej, elektroniczno-papierowej (sygnał będzie transmitowany elektronicznie, aż do drukarki, tam nastąpi jego przekształcenie w wydrukowana fakturę mającą postać papierową). Dla celów przepisów VAT można, zdaniem Spółki, uznać taką formę za obieg elektroniczny.

Wnioskodawca stwierdził, że warunki zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury oraz akceptacji będą w tym przypadku spełnione. Połączenie kontrahenta z drukarką w siedzibie Spółki będzie realizowane w sposób bezpieczny Zastosowane zabezpieczenia techniczne powodują, że prawdopodobieństwo ingerencji z zewnątrz w treść przesyłanych informacji będzie bardzo niskie (lub nawet praktycznie zerowe). W konsekwencji, faktura będzie integralna co do treści. Dane, które powinna zawierać faktura, umieszczone na niej przez Kontrahenta, nie będą bowiem podlegać zmianie.

Fakt, że sygnał nie będzie mógł być zmieniony z zewnątrz oznacza, że faktura będzie autentyczna co do pochodzenia. Będzie bowiem wiadomo, kto jest podmiotem dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą albo wystawcą faktury. Spółka dokona wcześniej również akceptacji przyjętego formatu przesyłania faktur.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki, faktury elektroniczne w formacie PDF otrzymywane przez Podatnika drogą korespondencji elektronicznej będą uprawniały Spółkę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur, w zakresie, w jakim nabyte towary lub usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo do odliczenia przysługiwać będzie Spółce zarówno od faktur Kontrahenta dokumentujących dostawy krajowe, jak również wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów oraz import usług.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z kolei z art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi:

* suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług,

* kwota podatku należnego z tytułu m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług.

Z wymienionych powyżej przepisów wynika, iż podstawą do odliczenia podatku naliczonego są, co do zasady, otrzymane przez podatnika faktury VAT, dokumentujące nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. sposób i warunki przysyłania oraz przechowywania faktur w formie elektronicznej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661, dalej: Rozporządzenie).

W myśl § 3 ust. 1-3 Rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury. Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięciu akceptacji, chyba, że strony uzgodnią inny termin utraty przez wystawcę prawa do przesyłania faktur w formie elektronicznej, nie dłuższy jednak niż 30 dni.

Ponadto, zgodnie z treścią § 4 Rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Pojęcie autentyczności pochodzenia faktury oznacza pewność, co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (§ 2 ust. 1 pkt 1 Rozporzadzenia). Natomiast przez integralność treści faktury rozumie się to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (§ 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia).

Ustawodawca zdefiniował więc, co należy rozumieć przez autentyczność pochodzenia faktury oraz integralność jej treści, a jako przykład systemów zapewniających zachowanie ww. warunków podał bezpieczny podpis elektroniczny oraz elektroniczną wymianę danych (EDI) (§ 2 ust. 2 Rozporządzenia). Z ostatniego wymienionego przepisu wynika również, że katalog stosowanych przez podatników sposobów przesyłania faktur w formie elektronicznej ma charakter otwarty i dopuszczalne są wszelkie inne metody przesyłania faktur drogą elektroniczną, gwarantujące autentyczność pochodzenia faktury oraz integralność treści faktury.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że za fakturę elektroniczną należy uznać taki dokument:

* co do którego zapewniona jest tożsamość wystawcy oraz nienaruszalność treści,

* który został przesłany drogą elektroniczną po uprzedniej akceptacji odbiorcy (nabywcy) co do takiej formy przesyłania faktur.

Nie powinno więc ulegać wątpliwości, że faktury wystawione w formacie pliku PDF, przesyłane pocztą elektroniczną i archiwizowane w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, będą spełniały wymogi określone w Rozporządzeniu, ponieważ w takim samym stopniu jak faktury papierowe pozwalać będą na zidentyfikowanie pochodzenia faktury oraz uniemożliwiać będą zmianę danych, które powinna zawierać faktura.

W szczególności, tożsamość Kontrahenta jako wystawcy faktury oraz nienaruszalność treści faktury elektronicznej zapewniona jest m.in. poprzez ustalenie z Kontrahentem konkretnych adresów mailowych, z których faktury będą przesyłane oraz odbierane, jak również poprzez archiwizację elektroniczną plików z fakturami.

Ponadto, plik PDF, jako format spełniający warunki autentyczności pochodzenia faktury oraz integralności jej treści, jest akceptowany również przez organy podatkowe wydające interpretacje indywidualne dla innych podatników. Dla przykładu należy wskazać na następujące interpretacje:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 stycznia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-1447/11-5/PR),

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 stycznia 2012 r. (sygn. ILPP2/443-1076/09/11-S/AD),

* interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 czerwca 2011 r. (sygn. IPTPP2/443-22/11-4/BM).

Format PDF został również uznany za właściwy przez Ministra Finansów w broszurze "Najważniejsze zmiany w VAT od dnia 1 stycznia 2011 r." (http: (/www.mf.gov.pl) files /podatki/vat i akcyzowy/informacje/najważniejsze zmiany w vat.pdf, s. 25).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Podatnik będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych, w opisany powyżej sposób, od Kontrahenta.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, odbieranie z drukarki oryginałów faktur wydrukowanych z inicjatywy Kontrahenta, na drukarce znajdującej się w siedzibie Spółki, stanowi otrzymanie faktury, o którym mowa w przepisach VAT (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, ust. 10 i ust. 11) i uprawnia do odliczenia podatku naliczonego.

Kontrahent drukuje oryginał faktury bezpośrednio na drukarce, z własnej inicjatywy i bez ingerencji ze strony Spółki. Spółka nie podejmuje żadnych czynności mających na celu wydrukowanie przedmiotowej faktury, a jedynie pobiera wydrukowaną fakturę z drukarki. Otrzymana w ten sposób faktura jest ważną fakturą VAT i nie ma powodów, aby odmawiać jej roli dokumentu podatkowego i handlowego.

W szczególności, nie powinno mieć znaczenia, że Kontrahenta nie ma fizycznie w siedzibie Spółki. Podobnie, przy wysyłaniu pocztą, Kontrahent fizycznie nie zjawia się w siedzibie Spółki, aby wręczyć jej fakturę, ale korzysta z pośrednictwa innego podmiotu. W przypadku opisanym przez Spółkę pośrednikiem po prostu nie jest poczta. Nie ma przy tym żadnego znaczenia, na czyjej drukarce i w jakim miejscu (siedziba wystawcy, siedziba odbiorcy, inne miejsce) faktury są drukowane przez wystawcę w momencie ich wystawienia. Faktura jako rzeczywisty dokument istnieje dopiero w momencie wydrukowania, jej wcześniejsze losy i sposób przekazu są nierelewantne prawnie.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż faktury otrzymane w powyższy sposób, zawierające polski VAT, będą uprawniały do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek ten potwierdza interpretacja Dyrektora IS w Poznaniu z 5 stycznia 2012 r. (sygn. ILPP2/443-1076/09/11-S/AD). Zdarzenie przyszłe opisane w tej interpretacji było identyczne jak opisane przez Spółkę. Organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w opisany powyżej sposób od wystawców. Dyrektor IS zauważył również, że posługiwanie się takimi fakturami drukowanymi przez strony transakcji na papierze i w tej formie przechowywanymi, nie zmniejsza przy tym bezpieczeństwa obrotu prawnego w porównaniu z sytuacją, w której faktury od samego początku mają postać papierową i w takiej formie są przekazywane nabywcy. Identyczne stanowisko zostało zawarte w wyroku NSA z 1 września 2011 r. (sygn. akt I FSK 1296/10).

Ad. 3

Wszystkie powyższe argumenty znajdują odpowiednie zastosowanie do faktur niezawierających polskiego VAT, objętych obowiązkiem samonaliczenia podatku. W szczególności Wnioskodawca uważa, że również te faktury, otrzymane w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym, są ważnymi i prawidłowymi fakturami (zgodnie z prawem państwa, którego jurysdykcja jest właściwa dla oceny danej faktury). W przypadku jednak zdarzeń objętych samonaliczeniem VAT, tryb przesłania, forma, a nawet samo istnienie faktury, nie ma znaczenia dla prawa do odliczenia VAT po stronie Spółki. Prawo to powstaje niezależnie od faktur, co Spółka szczegółowo uzasadnia poniżej.

W przypadku zdarzeń podatkowych objętych obowiązkiem samonaliczenia VAT (import usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawa towarów lub świadczenie usług dla których podatnikiem jest nabywca), po stronie Spółki powstaje obowiązek wykazania podatku należnego. Ponieważ podatnikiem VAT w tym przypadku jest Spółka, czynność tę należy udokumentować wystawieniem faktury wewnętrznej, na której wykazać należy podatek należny (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT).

Tym samym, niezależnie od formy otrzymania takich faktur przez Spółkę (drogą elektroniczną, poprzez wydruk na drukarce w Spółce lub w jakikolwiek inny sposób), po stronie Spółki powstaje obowiązek rozpoznania i rozliczenia odpowiedniego zdarzenia podatkowego (importu usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów lub świadczenia usług dla których podatnikiem jest nabywca), poprzez wystawienie faktury wewnętrznej. Dla obowiązku wystawienia przez Spółkę faktury wewnętrznej bez znaczenia pozostaje fakt, w jakiej formie faktura dotarła do Spółki. W konsekwencji, otrzymywanie przez Spółkę faktur tego rodzaju stanowi podstawę do wystawiania przez Spółkę faktur wewnętrznych i rozpoznania podatku należnego, co daje, w świetle art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego (pod ogólnym warunkami).

Powyższe potwierdza przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 września 2010 r. (sygn. IBPP3/443-705/10/PK), w świetle której: "Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, m.in. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Należy tutaj zauważyć, że w odróżnieniu od nabyć krajowych, kwota podatku naliczonego do obniżenia kwoty podatku należnego nie musi wynikać z otrzymanych faktur. W tym przypadku kwota podatku naliczonego wynika z samoobliczenia dokonanego przez podatnika za pomocą faktur wewnętrznych, które może być wykonane na podstawie otrzymanych faktur, jak też na podstawie kopii tych faktur (faks faktury) lub informacji zawartych na fakturze, ale też na podstawie zawartej umowy handlowej czy też innego dokumentu określającego podstawę opodatkowania."

Tym samym, prawo do odliczenia (pod ogólnymi warunkami) wynika już z samego faktu rozpoznania podatku należnego, niezależnie od sposobu otrzymania i formy faktury.

Mając na uwadze treść zaprezentowanego uzasadnienia, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe. Spółka wnosi o potwierdzenie tej prawidłowości w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. pytanie 1

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. sposób i warunki przysyłania oraz przechowywania faktur w formie elektronicznej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), zwane dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

W myśl § 3 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją". Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. Zgodnie zaś z § 4 tego rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (§ 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia). Natomiast integralność treści faktury oznacza to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (§ 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia).

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż za fakturę elektroniczną należy uznać taki dokument, co do którego zapewniona jest tożsamość wystawcy (sprzedawcy) oraz nienaruszalność treści i który został przesłany drogą elektroniczną po uprzedniej akceptacji odbiorcy (nabywcy) co do takiej formy przesyłania faktur.

Z przedstawionych w złożonym wniosku okoliczności wynika, iż Spółka (Podatnik) w związku z wdrożeniem zintegrowanego systemu informatyczno-księgowego zamierza wprowadzić nowy obieg faktur według jednego z dwóch scenariuszy. W ramach pierwszego scenariusza, Spółka otrzymywać będzie od Kontrahenta faktury VAT w formie elektronicznej, tj. w postaci pliku PDF załączonego do korespondencji elektronicznej. Faktury te dokumentować będą zarówno nabycia krajowe towarów i usług, jak również wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów oraz import usług, mogą to być więc zarówno faktury zawierające polski VAT, jak i faktury bez polskiego VAT, objęte obowiązkiem samonaliczenia podatku po stronie Spółki.

Strony ustaliły, że faktury elektroniczne wystawiane przez Kontrahenta przesyłane będą w drodze korespondencji elektronicznej w postaci pliku PDF. Strony ustalą konkretny adres e-mail Podatnika, z którego Spółka będzie odbierać faktury elektroniczne. Ponadto Podatnik wyrazi zgodę na otrzymywanie od Kontrahenta faktur w drodze elektronicznej. Zgoda ta zostanie wyrażona w drodze pisemnej akceptacji. W celu określenia zgodności danych na fakturze z danymi transakcji, pracownicy Spółki będą dokonywać kontroli biznesowej faktur w postaci weryfikacji merytorycznej faktur. Otrzymywane e-maile, do których załącznikami będą pliki PDF oraz same pliki PDF zawierające faktury elektroniczne, będą archiwizowane elektronicznie przez Spółkę, w sposób pozwalający na rejestrację daty wpływu faktury, nadawcy, jak również treści faktury otrzymanej od Kontrahenta.

Spółka wskazała, że ustalony z Kontrahentem sposób przesyłania faktur e-mailem w postaci plików w formacie PDF pozwala na ustalenie tożsamości Kontrahenta jako wystawcy faktury (tekst jedn.: pochodzenie faktury) oraz że wykorzystany format PDF i bieżące archiwizowanie otrzymanej korespondencji zawierającej faktury pozwala na zapewnienie niezmienności danych zawartych w fakturach.

Należy zauważyć, iż obecnie obowiązujące regulacje prawne nie narzucają podatnikom żadnej szczególnej technologii fakturowania elektronicznego. Faktury muszą odzwierciedlać faktyczne transakcje, dlatego też konieczne jest zapewnienie ich autentyczności, integralności i czytelności, jednakże można gwarantować autentyczność pochodzenia i integralność treści faktur wg metody określonej przez podatnika. Zarówno bezpieczny podpis elektroniczny, jak i elektroniczna wymiana danych (EDI) zostały wskazane jedynie jako rozwiązania fakultatywne w celu zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Zatem jest to katalog otwarty i dopuszczalne są wszelkie metody gwarantujące spełnienie powyższych wymogów. Ww. rozporządzenie nie precyzuje, czy autentyczność pochodzenia i integralność treści należy zapewnić stosując rozwiązania informatyczne czy też odpowiednio opisane rozwiązania biznesowe (np. zapisane w umowie procedury).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, zgodnie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, a w myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwota podatku należnego z tytułu: świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca oraz z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Cytowane powyżej przepisy wskazują, iż podstawą do odliczenia podatku naliczonego są faktury VAT dokumentujące nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że obecnie obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przesyłania i udostępniania faktur drogą elektroniczną. Zatem, zarówno przesyłanie jak i otrzymywanie faktur elektronicznych jest równoważne w skutkach podatkowych z otrzymaniem faktury w formie papierowej, o ile zostanie zapewniona autentyczność pochodzenia i integralność treści przedmiotowych faktur, o której mowa w cyt. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r.

W konsekwencji, faktury VAT otrzymane przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem opisanej w zdarzeniu przyszłym - w scenariuszu pierwszym - techniki udostępniania faktur drogą elektroniczną, stanowić będą podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych. Podkreślić przy tym należy bezwzględny wymóg prawny zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktur oraz akceptacji sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury.

Jednocześnie zauważyć trzeba, iż faktyczna ocena wypełnienia przez Wnioskodawcę wymogów określonych obowiązującymi przepisami może być zweryfikowana tylko w toku prowadzonego postępowania kontrolnego lub podatkowego na podstawie odpowiednich przepisów proceduralnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 1) uznaje się za prawidłowe.

Ad. pytanie 2

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że w ramach drugiego planowanego scenariusza nowy obieg faktur będzie polegał na przekazywaniu Spółce faktur wystawianych przez Kontrahenta ten sposób, że drukarka znajdująca się w siedzibie Spółki zostałaby podłączona do sieci informatycznej, a Kontrahent miałby możliwość wydruku faktur wprost na tej drukarce. Wydruk w tym przypadku byłby inicjowany przez wystawcę faktur bez udziału Spółki. Rola Spółki ograniczałaby się do zabrania wydrukowanych faktur z drukarki. Spółka otrzymywałaby fakturę w momencie wydrukowania faktury przez Kontrahenta w siedzibie Spółki. Obieg faktur w tym przypadku będzie realizowany w formie mieszanej, elektroniczno-papierowej (sygnał będzie transmitowany elektronicznie, aż do drukarki, tam nastąpi jego przekształcenie w wydrukowaną fakturę mającą postać papierową). Spółki traktuje taką formę przesyłania faktur jako obieg elektroniczny i wskazuje, że warunki zapewnienia autentyczności pochodzenia oraz integralności treści faktury będą w tym przypadku również spełnione. Spółka dokona też wcześniej akceptacji przyjętego formatu przesyłania faktur.

Biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. stwierdzić należy, iż w związku z faktem, że Spółka w opisanym wyżej schemacie będzie otrzymywać dokumenty drogą elektroniczną, to w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy dotyczące przesyłania faktur w formie elektronicznej.

Należy bowiem zauważyć, że w myśl § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360), faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Powyższego przepisu nie stosuje się do faktur i faktur korygujących przesyłanych w formie elektronicznej. W przypadku tych faktur sprzedawca przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji (§ 19 ust. 2 wymienionego rozporządzenia).

Zatem, w sytuacji przekazywania faktur drogą elektroniczną stosuje się przepisy powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), które mają zastosowanie również do odpowiedzi na pytanie drugie Podatnika zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Jak już wskazano, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury; akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej (§ 3 ust. 1-2 rozporządzenia). Ponadto, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury (§ 4 rozporządzenia).

Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (§ 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia). Natomiast integralność treści faktury oznacza to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (§ 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia).

Wskazane przepisy rozporządzenia określają więc sposób i warunki przesyłania faktur w formie elektronicznej. Należy zauważyć, że podatnik nie ma obowiązku stosowania określonych technologii przesyłu faktur w postaci elektronicznej (bezpieczny podpis elektroniczny i system elektronicznej wymiany danych EDI), o których mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia. Przepisy rozporządzenia wprowadzają dowolność formatu elektronicznego, w jakim może być przesłana faktura elektroniczna. Wskazane w rozporządzeniu metody zapewnienia przedmiotowych cech faktur są tylko przykładowym wyliczeniem, co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury.

Podkreślić trzeba, że, co do zasady, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Autentyczności pochodzenia, to pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury, natomiast integralność treści oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura. Ponadto, stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania dokumentów.

W związku z powyższym, strony transakcji muszą uzgodnić sposób przesyłania faktur w formie elektronicznej ze względu na konieczność spełnienia wymogów technicznych (np. odpowiednie oprogramowanie czy sposób prowadzenia księgowości elektronicznej) oraz organizacyjnych, zarówno po stronie dostawcy, jak i odbiorcy, tak, aby zapewnić także prawidłowy sposób przechowywania faktur.

Spółka wskazuje, iż będzie otrzymywała faktury za pomocą drukarki, która zostanie podłączona do systemu informatycznego stosowanego przez wystawcę faktur. Zatem, w opisanej sytuacji, strony transakcji zamierzają określić zasady przesyłania faktur w formie elektronicznej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że Spółka, otrzymując od swoich kontrahentów faktury przesłane drogą elektroniczną, które zostaną wydrukowane za pomocą drukarki podłączonej do systemu informatycznego stosowanego przez wystawcę faktur - w sytuacji, gdy spełnione będą warunki zagwarantowania przez podatników autentyczności pochodzenia i integralności treści faktur oraz uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury - będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tych faktur, w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym, stanowisko Spółki w tej części (pytanie nr 2) również należało uznać za prawidłowe.

Ad. pytanie 3

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Faktura ta winna być wystawiona zgodnie regulacjami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 24 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 22 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta. Faktury te można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku.

Ww. przepisy nie wiążą obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej z faktem otrzymania faktury od kontrahenta. Powyższe wynika z faktu, iż nie w każdym przypadku, kiedy nabywca będzie zobowiązany do wystawienia faktury wewnętrznej, otrzyma fakturę od sprzedawcy. Warto tutaj zauważyć, że obowiązek podatkowy w przypadku WNT (art. 20 ust. 6) jak i importu usług (art. 19 ust. 19 w powiązaniu z ust. 4) powstaje nie w momencie otrzymania faktury przez nabywcę, tylko w momencie jej wystawienia. Tym samym, w celu wystawienia faktury wewnętrznej nie jest konieczne otrzymanie faktury, a dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego wystarczająca jest informacja o tym, kiedy faktura została wystawiona, uzyskana, np. poprzez otrzymanie jej treści drogą korespondencji elektronicznej.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in., zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy tutaj zauważyć, że w odróżnieniu od nabyć krajowych, kwota podatku naliczonego do obniżenia kwoty podatku należnego nie musi wynikać z otrzymanych faktur. W tym przypadku kwota podatku naliczonego wynika z samoobliczenia dokonanego przez podatnika za pomocą faktur wewnętrznych, które może być wykonane na podstawie otrzymanych faktur lub informacji zawartych na fakturze, ale też na podstawie zawartej umowy handlowej czy też innego dokumentu określającego podstawę opodatkowania.

Reasumując, otrzymanie przez Spółkę faktury m.in. drogą korespondencji elektronicznej nie będzie, co do zasady, rodziło u Wnioskodawcy obowiązku wykazania podatku należnego z tytułu importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albowiem obowiązek ten wynika z samego nabycia importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Tym samym, otrzymanie przez Spółkę faktury w jakimkolwiek formacie, dokumentującej import usług lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego, albowiem ustawodawca nie warunkuje prawa do odliczenia w związku z ww. nabyciami obowiązkiem posiadania faktury. W tym przypadku, prawo do odliczenia podatku przysługuje Podatnikowi, na zasadach ogólnych, niezależnie od sposobu otrzymania i formy faktury.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 3) jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.