IPPP3/443-494/14-3/KC - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem towaru

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2014 r. (data wpływu 28 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem towaru - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem towaru.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C. S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca lub LSC (ang. Local Supply Company)) prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej C. (dalej: Grupa C. lub Grupa), która zajmuje się produkcją oraz sprzedażą wyrobów alkoholowych (piwo i inne napoje alkoholowe) oraz wyrobów bezalkoholowych w skali globalnej.

Konieczność odpowiedniego zareagowania na fundamentalne zmiany uwarunkowań rynkowych, w szczególności w zakresie konsolidacji podmiotów zajmujących się działalnością w zakresie produkcji oraz sprzedaży wyrobów zaliczanych do tzw. branży FMCG (ang. fast-moving consumer goods), w tym wyrobów piwnych, a także w zakresie bardziej intensywnej konkurencji pomiędzy podmiotami, doprowadziła do zainicjowania przez Grupę C. projektu "B.". Jest to projekt standaryzacji modelu biznesowego, którego celem jest optymalizacja możliwości produkcyjnych, poprawa jakości obsługi klientów oraz efektywności działania i wykorzystania posiadanych aktywów. Na podstawie uwarunkowań biznesowych osiągnięcie tego celu będzie możliwe poprzez stworzenie zintegrowanego łańcucha dostaw w Europie oraz wprowadzenie nowych sposobów pracy wspieranych przez wystandaryzowane procesy biznesowe i wspólną platformę IT. W związku z założeniami projektu B. Wnioskodawca zmieni nazwę na C. S. S.A. a profil jego działalności ma ulec zmianie, w wyniku czego Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za świadczenie na rzecz spółki z Grupy (z siedzibą na terytorium Szwajcarii) usług produkcyjnych, usług wsparcia logistycznego oraz lokalnego wsparcia zaopatrzeniowego. Podmiotem odpowiedzialnym za działania w zakresie organizowania i zarządzania łańcuchem dostaw w regionie zachodnioeuropejskim (zgodnie z modelem biznesowym Grupy C., Polska klasyfikowana jest jako kraj należący do regionu zachodnioeuropejskiego), czyli procesami zaopatrzenia i produkcji będzie C. A. (dalej: C. A.) z siedzibą w Szwajcarii, będąca rezydentem podatkowym w Szwajcarii.

Stan faktyczny objęty niniejszym wnioskiem dotyczy zdarzeń przyszłych, które zgodnie z planami Spółki będą miały miejsce po wejściu w życie projektu B.

W docelowym modelu Spółka, zgodnie z treścią umów które dokładnie określają funkcje Spółki i w ramach wykonywania umowy, będzie zajmować się świadczeniem w Polsce:

i. usług produkcji na zlecenie (ang. tolling) na materiale powierzonym z wykorzystaniem własnych maszyn i zasobów ludzkich,

ii. usług prowadzenia gospodarki magazynowej,

iii. usług transportowych obejmujących transport wyrobów gotowych między magazynami (w tym zakresie Spółka będzie korzystała z podwykonawców),

iv. usług transportu wyrobów gotowych z magazynów do klientów finalnych (w tym zakresie Spółka również może korzystać z podwykonawców),

v. lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia.

Działalność Spółki po przekształceniu, w zakresie świadczenia usług produkcyjnych na rzecz spółki z Grupy, wykonywana będzie z wykorzystaniem komponentów (surowców i materiałów do produkcji) stanowiących własność usługobiorcy, w tym komponentów importowanych spoza Unii Europejskiej. Otrzymane od C. A. komponenty będą wykorzystywane do produkcji wyrobów alkoholowych i bezalkoholowych, co do których prawo własności będzie przysługiwało C. A. W związku z tym, w żadnym momencie Spółka nie będzie właścicielem komponentów, a następnie wytworzonych towarów. Z kolei w ramach wykonywania usług magazynowania, Spółka będzie przechowywała na terytorium Polski towary będące własnością C. A., zarówno towary wytworzone w ramach usług produkcyjnych, jak również produkty gotowe, importowane spoza Unii Europejskiej.

Usługi te będą świadczone przez LSC na rzecz C. A. i LSC będzie wynagradzana za nie na poziomie rynkowym. Wnioskodawca w związku z wykonywanymi usługami będzie wystawiał faktury na C. A.

Spółka będzie posiadała dokumenty z których wynikał będzie związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi na rzecz Spółki (m.in. faktury, umowy, korespondencja mailowa).

W przypadku, gdy komponenty te będą pochodzić spoza terytorium Unii Europejskiej, Wnioskodawca, bez nabycia prawa własności do komponentów, przyjmie na siebie rolę importera. W konsekwencji, Spółka będzie wskazana na dokumentach importowych jako importer towarów, które posłużą jej do produkcji określonych napojów alkoholowych oraz bezalkoholowych.

Analogicznie, Spółka będzie wskazana na dokumentach importowych jako importer także w przypadku gotowych produktów, co do których również nie będzie ona posiadała prawa własności lub prawa rozporządzania nimi jak właściciel.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z opisanym stanem faktycznym, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w związku z importem towarów, do których Spółka nie będzie posiadała tytułu własności lub prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy w zaprezentowanym stanie faktycznym, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w związku z importem towarów, do których Spółka nie będzie posiadała tytułu własności lub prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Import towarów na terytorium kraju podlega opodatkowaniu VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. W rozumieniu ustawy o VAT (art. 2 pkt 5 i 7) import towarów oznacza przywóz towarów na terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa trzeciego, czyli państwa, które nie wchodzi w skład Unii Europejskiej z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 tej ustawy.

Ustawa o VAT w art. 17 ust. 1 pkt 1 stanowi z kolei, iż podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, także w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Analiza powyższych przepisów prowadzi zatem do wniosku, że nabycie prawa do rozporządzani towarem jak właściciel nie jest przesłanką konieczną dla dokonania importu towarów na terytorium kraju, jako czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, oraz do uznania podmiot dokonującego importu za podatnika VAT,

Spółka pragnie także zauważyć, że w przypadku importu towarów, nałożenie na dany podmiot ciężaru opodatkowania VAT jest konsekwencją obciążenia danego podmiotu obowiązkiem uregulowania należności celnych.

Zgodnie natomiast z przepisami celnymi obowiązek uiszczenia cła związany jest z instytucją dług celnego. Art. 4 pkt 9 Rozporządzenia Rady (EWG) 2913/92 z dnia 12 października 1992 i ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U.UE.L 302 z dnia 19 października 1992 r., (dalej: WKC) wskazuje, że długiem celnym jest nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należność celnych przywozowych lub wywozowych, które to należności odnosi się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami UE. Moment powstania długu celnego uregulowany jest w art. 201 ust. 2 WKC, gdzie przyjęto, iż dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Natomiast art. 201 ust. 3 WKC wskazuje, że dłużnikiem jest zgłaszający, przy czym w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne. Zgłoszenia celnego może zaś dokonać każda osoba, jeżeli przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia właściwym organom celnym towaru, którego dotyczy zgłoszeni wraz ze wszystkimi dokumentami niezbędnymi do zastosowania przepisów regulujących procedur celną, do jakiej towar ten jest zgłaszany (art. 64 WKC).

Powyższe prowadzi do wniosku, że również przepisy celne nie nakładają obowiązku posiadania tytułu własności towarów w związku z ich importem, przez co każda osoba, która dopełni obowiązków celnych wymaganych w ramach danej procedury celnej w przypadku importu towaru jako importer towarów, obciążona zostanie określonymi należnościami celnymi.

Podsumowując powyższe przepisy należy uznać, że wypełniając obowiązki wynikające z prawa celnego Wnioskodawca stanie się importerem towarów i tym samym stanie się podatnikiem obciążonym obowiązkiem rozliczenia podatku VAT należnego.

Podatnikowi, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje natomiast prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przy czym zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego w przypadku importu towarów stanowi kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego, kwota podatku należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy o VAT albo kwota podatku wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy o VAT.

Ponadto, wskazać należy, iż w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W następstwie analizy powyższych przepisów Spółka wnioskuje, iż w przypadku importu towarów prawo do odliczenia podatku naliczonego jest uzależnione od wykorzystania importowanych towarów do wykonywania czynności opodatkowanych (lub świadczenia usług poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a Spółka będzie posiadała dokumenty z których wynikał będzie związek odliczonego podatku z tymi czynnościami). Przy czym przepisy dotyczące odliczenia podatku VAT naliczonego również nie uzależniają prawa do odliczenia od posiadania tytułu prawnego do towarów nabytych w ramach importu.

Spółka pragnie podkreślić, że sprowadzone komponenty i gotowe produkty będą wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz C. A., w szczególności usług produkcyjnych oraz usług magazynowania, dotyczących napojów alkoholowych i bezalkoholowych. A zatem import tych komponentów i produktów gotowych będzie ściśle związany z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych czy też świadczeniem usług na rzecz spółki zagranicznej, które to świadczenie usług dawałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji gdyby usługi te były wykonywane na terytorium kraju. Mając także na uwadze, że Spółka będzie posiadała dokumenty z których wynikał będzie związek odliczonego podatku z i tymi czynnościami, należy uznać, że Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z importem komponentów oraz produktów gotowych na terytorium kraju.

Stanowisko Spółki w tym zakresie jest spójne z wyrażonym przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, które zgodnie potwierdzają, że posiadanie prawa własności do importowanych towarów nie stanowi warunku koniecznego do odliczenia podatku VAT naliczonego:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 września 2012 r., nr IPPP3/443-634/12-2/JK;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 stycznia 2012 r., nr ITPP2/443-1590/11/AK;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2010 r., nr IPPP3/443-548/10-4/LK;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r., nr IPPP3/443-290/10-4/KT;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 maja 2009 r., nr ITPP2/443-147/09/AJF;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 maja 2008 r., nr ILPP2/443-161/08-2/ISN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. import towarów.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy - przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca, należący do międzynarodowej grupy kapitałowej, prowadzi działalność gospodarczą w Polsce i zajmuje się produkcją oraz sprzedażą wyrobów alkoholowych (piwo i inne napoje alkoholowe) oraz wyrobów bezalkoholowych w skali globalnej. W ramach planowej optymalizacji działalności gospodarczej grupy kapitałowej, Wnioskodawca na podstawie stosownych umów, będzie zajmować się świadczeniem w Polsce usług produkcji na zlecenie (ang. tolling) na materiale powierzonym z wykorzystaniem własnych maszyn i zasobów ludzkich, usług prowadzenia gospodarki magazynowej, usług transportowych obejmujących transport wyrobów gotowych między magazynami, usług transportu wyrobów gotowych z magazynów do klientów finalnych oraz lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia.

Działalność Wnioskodawcy, po przekształceniu, w zakresie świadczenia usług produkcyjnych na rzecz spółki z Grupy z siedzibą w Szwajcarii, wykonywana będzie z wykorzystaniem komponentów (surowców i materiałów do produkcji) stanowiących własność usługobiorcy, w tym komponentów importowanych spoza Unii Europejskiej. Otrzymane komponenty będą wykorzystywane do produkcji wyrobów alkoholowych i bezalkoholowych, co do których prawo własności będzie przysługiwało kontrahentowi ze Szwajcarii. W związku z tym, w żadnym momencie Wnioskodawca nie będzie właścicielem komponentów, a następnie wytworzonych towarów. Z kolei w ramach wykonywania usług magazynowania, będzie przechowywał na terytorium Polski towary będące własnością Spółki szwajcarskiej, zarówno towary wytworzone w ramach usług produkcyjnych, jak również produkty gotowe, importowane spoza Unii Europejskiej. W przypadku, gdy komponenty te będą pochodzić spoza terytorium Unii Europejskiej, Wnioskodawca, bez nabycia prawa własności do komponentów, przyjmie na siebie rolę importera. W konsekwencji, Spółka będzie wskazana na dokumentach importowych jako importer towarów, które posłużą jej do produkcji określonych napojów alkoholowych oraz bezalkoholowych. Analogicznie, będzie w przypadku gotowych produktów, co do których również nie będzie posiadał prawa własności lub prawa rozporządzania nimi jak właściciel.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym, wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z przyznaniem mu prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, w związku z importem towarów, do których nie będzie posiadał tytułu własności lub prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Zgodnie z art. 4 pkt 9 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307 WKC), dług celny oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi. Z kolei art. 201 ust. 2 cyt. rozporządzenia Rady stanowi, że dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

Ponadto dłużnikiem jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne (ust. 3 ww. artykułu).

Z treści przywołanych powyżej przepisów celnych nie wynika, aby procedury celne nakładały na importera obowiązek posiadania tytułu własności na towary, które są przedmiotem importu. Jeżeli podatnik wskazany jest jako importer towarów, tym samym staje się on podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Kwestie prawa podatników do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług regulują zapisy art. 86 ustawy.

I tak, art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...).

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku:

Z kolei art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wskazuje, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego. Aby podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego, musi istnieć związek pomiędzy importowanym towarem, a czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie importerem z tytułu importu surowców, materiałów czy gotowych produktów, których nie będzie właścicielem. Towary te będą zgłaszane do odprawy celnej i w każdym przypadku, podmiotem wykazanym w dokumencie importowym jako importer będzie Wnioskodawca.

Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty długu celnego, co jest równoznaczne z obowiązkiem rozliczenia importu towarów. Ponadto Wnioskodawca będzie wykorzystywać te towary do czynności opodatkowanych na terytorium Polski, gdyż będą wykorzystane do produkcji na rzecz Spółki szwajcarskiej oraz świadczyć będzie usługi magazynowania. Zatem będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski i poza terytorium kraju. Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów będąc w posiadaniu dokumentów celnych, faktur za usługi oraz umów, z których wynikać będzie związek podatku zapłaconego w związku z dokonywanym importem towarów z czynnościami opodatkowanymi, zarówno tymi opodatkowanymi w Polsce jak i tymi, których miejscem opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Podsumowując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, w związku z importem towarów, do których nie będzie posiadał tytułu własności lub prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Należy podkreślić, że przedmiotowa interpretacja indywidualna odnosi się wyłącznie do kwestii prawa do odliczenia z tytułu importu towarów a inne zagadnienia poruszone przez Podatnika zostały uznane jako element stanu faktycznego i nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.