IPPP3/443-494/13-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego kontrahenta oraz obowiązku rozliczenia podatku z tytułu WDT - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego kontrahenta oraz obowiązku rozliczenia podatku z tytułu WDT.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej również Spółka) jest spółką kapitałową zajmującą się produkcją sprzedażą wyrobów naftowych (olejów smarowych) podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako "podatnik VAT czynny", zidentyfikowanym dla potrzeb dokonywania transakcji wewnatrzwspólnotowych na terytorium Polski. Odbiorcami towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę są zarówno podmioty zagraniczne posiadające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.

Z uwagi na zakres prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje licznych dostaw wewnątrzwspólnotowych towarów. Dostawy te są zwykle realizowane przez przewoźnika działającego na zlecenie nabywcy towarów, rzadziej natomiast przez przewoźników działających na rzecz Wnioskodawcy.

W celu minimalizacji ryzyka podatkowego w zakresie stosowania stawki 0% dla dostaw wewnatrzwspólnotowych, Spółka wdrożyła i realizuje opisany poniżej system realizacji transakcji, uzależniony od weryfikacji danych dotyczących kontrahentów.

Przede wszystkim Spółka dokonuje weryfikacji numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta za pośrednictwem krajowego Biura Wymiany Informacji Podatkowej w Koninie (dalej: "Biuro Wymiany Informacji"). Weryfikacja ta odbywa się na dzień dokonania wysyłki towaru. Inaczej mówiąc, Spółka otrzymuje z Biura Wymiany Informacji potwierdzenie, czy numer VAT wskazany przez kontrahenta w związku ze składaniem zamówienia jest aktywny w dniu jego realizacji jako dzień realizacji zamówienia Spółka rozumie dzień wysyłki zamówionego towaru, nawet jeżeli transport jest realizowany na koszt i ryzyko Spółki, jak również czy dane identyfikujące tego kontrahenta (nazwa, siedziba etc.) są przypisane do tego numeru. W sytuacji, w której Biuro Wymiany Informacji Podatkowej nie potwierdzi aktywności numeru VAT kontrahenta, który złożył zamówienie, jego realizacja (wysyłka towaru) jest wstrzymywana do momentu wyjaśnienia ewentualnych niezgodności. W każdym razie w sytuacji, w której nie da się uzyskać potwierdzenia ważności numeru identyfikacji VAT danego kontrahenta, Spółka nie realizuje zamówionej dostawy towarów z zerową stawką VAT.

Spółka rozważa w przyszłości weryfikację aktywności numeru VAT oraz danych kontrahentów z wykorzystaniem wyłącznie strony internetowej systemu VIES (www.ec.europa.eu/taxation.customs/vies), bez każdorazowego występowania o taką weryfikację do Biura Wymiany Informacji Podatkowej. Za pośrednictwem tej strony istnieje możliwość weryfikacji ważności numeru VAT kontrahentów oraz obecnie także ich danych identyfikacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zakładając, że zostały spełnione przedmiotowe przesłanki zastosowania stawki 0% z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (potwierdzony wywóz towaru na terytorium innego państwa członkowskiego), Wnioskodawca przedstawia następujące pytania.

1. Czy w sytuacji, w której:

po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,

* w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka uzyskuje potwierdzenie przez Biuro Wymiany Informacji, że wskazany przez niego numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,

* okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich "wsteczne" wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej),

Spółka może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających jej na inną ocenę zasadności stosowania stawki zerowej.

2. Czy w sytuacji, w której:

* po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,

* w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka dokona w potwierdzenia tylko za pośrednictwem strony internetowej VIES, że wskazany przez tego kontrahenta numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,

* okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich "wsteczne" wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej),

Spółka może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających jej na inną ocenę zasadności stosowania takiej stawki zerowej.

3. Czy w sytuacji, w której:

* Spółka dokonała/dokona wysyłki towarów na rzecz kontrahenta zagranicznego,

* w której to transakcji wskaże na wystawianej fakturze właściwy i ważny numer identyfikacji VAT nabywcy zagranicznego, nadany mu przez inne państwo członkowskie UE niż Polską co zesłanie potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowej lub za pośrednictwem strony internetowej VIES na dzień dokonania wysyłki towaru,

* okaże się, że kontrahent nie dokonał rozliczenia VAT z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów,

Spółka może zostać zobligowana do rozliczenia podatku VAT z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy

1. W sytuacji, w której:

* po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,

* w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka uzyskuje potwierdzenie przez Biuro Wymiany Informacji, że wskazany przez niego numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,

* okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich "wsteczne" wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej),

Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających jej na inną ocenę zasadności stosowania stawki zerowej.

2. W sytuacji, w której:

* po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,

* w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka dokona potwierdzenia tylko za pośrednictwem strony internetowej VIES, że wskazany przez tego kontrahenta numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,

* okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich "wsteczne" wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej), Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających jej na inną ocenę zasadności stosowania takiej stawki zerowej.

3. W sytuacji, w której:

* Spółka dokonała/dokona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta zagranicznego,

* w której to transakcji wskaże na wystawionej właściwy i ważny numer identyfikacji VAT nabywcy zagranicznego, nadany mu przez inne państwo członkowskie UE niż Polska, co zostanie potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowej lub za pośrednictwem strony internetowej VIES na dzień dokonania wysyłki towaru

* okaże się ze kontrahent nie dokonał rozliczenia VAT z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku VAT z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski.

Ad. 1

Przepis art. 42 ust. 1 pkt 1 w zw. z przepisem art. 13 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT traktuje bezpośrednio o jednym z dwóch warunków uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów a w konsekwencji do zastosowania do takiej transakcji stawki VAT w wysokości 0%. Wspomniane przepisy stanowią tzw. przesłankę podmiotową zastosowania stawki 0% w transakcji będącej wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% po warunkiem, że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

A contrario należy wnioskować, że z literalnego brzmienia Ustawy o VAT dokonanie przez podatnika dostawy na rzecz nabywcy nieposiadającego właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wspólnotowych lub niepodanie tego numeru oraz swojego numeru na fakturze stwierdzającej dostawę towarów sprawia, że taka dostawa nie może podlegać opodatkowaniu według 0% stawki VAT.

Przepisy Ustawy o VAT nie wskazują wprost jak należy rozumieć pojęcie właściwy oraz ważny odnośnie numeru identyfikacyjnego nabywcy w przypadku dokonywania przez podatnika wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Przepisy Ustawy o VAT nie określają ponadto zamkniętego katalogu wiążących sposobów lub mechanizmów w oparciu o które możliwe jest stwierdzenie, że numer identyfikacyjny nabywcy jest właściwy i ważny.

Polski ustawodawca w przepisach art. 97 ust. 17 do ust. 19 włącznie Ustawy o VAT posługuje się pojęciem zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Na podstawie delegacji ustawowej z przepisu art. 98 ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT wydane zostało Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie potwierdzania zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 58, poz. 559 z poz. zm. dalej Rozporządzenie), które w przepisie § 1 również posługuje się określeniem zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wykładnia celowościowa pojęcia zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych wskazuje na to iż pojęcie to należy rozumieć, jako potwierdzenie, że dany podmiot transakcji wewnątrzwspólnotowej (nabywca) posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla celów VAT W konsekwencji przepis art. 97 ust. 17 Ustawy o VAT przewiduje możliwość wiążącego potwierdzenia posiadania przez nabywcę transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ważnego i właściwego numeru identyfikacyjnego.

Treść przepisu § 1 pkt 2 Rozporządzenia odwołuje się wprost do mechanizmu dokonywania z innymi państwami członkowskimi wymiany informacji o podatku od towarów i usług oraz o podatku od wartości dodanej, w tym w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych Wspomniany mechanizm uregulowany został na szczeblu wspólnotowym w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dziennik Urzędowy L 264 15/10/2003 P. 0001 - 0011; dalej Rozporządzenie UE) Zgodnie z przepisem art. 22 Rozporządzenia UE każde państwo członkowskie UE prowadzi elektroniczną bazę danych w której przechowuje i przetwarza informacje zbierane zgodnie z przepisami art. 22 ust. 6 lit. b) w wersji nadanej art. 28h dyrektywy 77/388/EWG, które to bazy danych składają się na system elektronicznego środek transmisji informacji pod nazwą VIES Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 22 ust. 2 Rozporządzenia UE państwa członkowskie UE zapewniają uaktualnianie baz danych ich kompletność i dokładność.

Przepis art. 23 Rozporządzenia UE określa że organ właściwego państwa członkowskiego UE otrzymuje automatycznie i bezzwłocznie (czyli w czasie rzeczywistym) od innego państwa członkowskiego UE informacje dotyczące m.in. kwestii właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego VAT w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z treści przepisu art. 22 oraz przepisu art. 23 Rozporządzenia UE można wyciągnąć kilka fundamentalnych wniosków. Po pierwsze, w wyłącznej gestii państw członkowskich UE leży prowadzenie elektronicznej bazy danych. Po drugie, wyłącznie dane państwo członkowskie dysponuje pełną i najszerszą wiedzą w zakresie danych podmiotów znajdujących się wprowadzonych przez te państwa bazach danych. Po trzecie, dane przekazywane są w czasie rzeczywistym, tj. uwzględniany jest aktualny, bieżący stan informacji. Po czwarte, dane znajdujące się (lub przekazywane) w elektronicznych bazach danych mają walor kompletności (zupełności), aktualności i dokładności. Po piąte, dane uzyskiwane przez dany organ państwa członkowskiego UE od innego państwa członkowskiego UE odbywa się wyłącznie przy użyciu wspomnianych elektronicznych baz danych, które składają się na system VIES.

W rezultacie otrzymane przez Biuro Wymiany Informacji informacje od innego państwa członkowskiego UE z sytemu VIES, które już same w sobie mają na moment ich uzyskania walor kompletności (zupełności), aktualności i dokładności, według procedury określonej w Rozporządzeniu zostają ponadto dodatkowo uwiarygodnione i potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji. Nie jest możliwe uzyskanie bardziej kompletnej informacji.

W konsekwencji Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień wysyłki towaru nie posiadała informacji pozwalających jej na inną ocenę zasadności stosowania stawki zerowej.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej; dalej "TSUE") w wyroku w sprawie The Queen przeciwko Commissioners of Customs Excise o sygn. C-409/04 stwierdził ponadto, że na gruncie VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG; dalej "VI Dyrektywa") podstawową i w zasadzie jedyną przesłanką wystąpienia dostawy wewnątrzwspólnotowej i w konsekwencji możliwości zastosowania zwolnienia z VAT w świetle Dyrektywy (stawki 0% na gruncie polskich przepisów) jest fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi. Jak wskazał TSUE Przesłanka ta, związana z przekroczeniem granic pomiędzy państwami członkowskimi jest bowiem elementem konstytutywnym czynności wewnątrzwspólnotowej, który odróżniają od czynności dokonywanej w obrębie jednego państwa. Ponadto, podobnie jak wszelkie inne pojęcia definiujące czynności podlegające opodatkowaniu na mocy szóstej dyrektywy (zob. wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C-354/03, C-355/03 i C-484/03 Optigen i in., Zb.Orz, str. 1483, pkt 44 oraz z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawach połączonych C 439/04 i C 440/04 Kittel i Recolta Recycling, Rec. str. 16161, pkt 41), pojęcia definiujące dostawę wewnątrzwspólnotową i nabycie wewnątrzwspólnotowe mają charakter obiektywny i znajdują zastosowanie niezależnie od celów i rezultatów tych czynności (...) wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy".

Z powyższego orzecznictwa TSUE wynika, że na gruncie przepisów wspólnotowych, dla zaistnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i możliwości zastosowania zwolnienia z podatku (zastosowania stawki 0%) wystarczającym jest dokonanie wywozu towaru do innego państwa UE, a nie dostarczenie towaru do adresata z innego państwa UE.

We wskazanym wyroku TSUE stwierdził ponadto, iż artykuł 28c część A lit. a akapit pierwszy VI Dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by właściwe organy państwa członkowskiego dostawy zobowiązały dostawcę, który działał w dobrej wierze i przedstawił dowody wykazujące prima facie przysługiwanie mu prawa do zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do późniejszego rozliczenia podatku od wartości dodanej od tych towarów, w przypadku gdy powyższe dowody okazują się fałszywe, lecz jednak uczestnictwo dostawcy w oszustwie podatkowym nie zostało ustalone, o ile dostawca ten przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy w celu zagwarantowania, że dokonywana przez niego czynność nie prowadzi do udziału w tego rodzaju oszustw. Uzyskane przez Spółkę informacje z sytemu VIES (o walorach dokładności, kompletności i aktualności) dodatkowo jeszcze potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji świadczy o działaniu w dobrej wierze i przedsięwzięciu wszelkich racjonalnych środków, jakie pozostają w mocy Spółki w celu zagwarantowania, że dokonywana czynność nie prowadzi do udziału w oszustwie podatkowym.

Kwestia dobrej wiary chroniącej podatnika została poruszona w opiniach rzeczników generalnych (vide opinia Rzecznika Generalnego Christine Stix-Hackl do sprawy C-475/03). TSUE w wyroku w sprawach połączonych Ecotrade SpA przeciwko Agenzia delle Entrate- Ufficio di Genova o sygn. C-95/07 i C-96/07 stwierdził, że naruszenie ciążących na podmiocie obowiązków nie może być też traktowane jako czynność stanowiąca oszustwo podatkowe lub nadużycie zasad wspólnotowych, skoro działanie to nie zostało podjęte w celu uzyskania nienależnej korzyści podatkowej, a z zachowania podatnika nie wynika by istniało ryzyko utraty dochodów budżetowych. Z kolei TSUE w wyroku sprawie Albert Colleé przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn o sygn. C-146/05 podkreślił, że przepisy, do przyjęcia których państwa członkowskie są upoważnione na podstawie VI Dyrektywy w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tychże celów zgodnie z zasadą proporcjonalności.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. akt. I FSK 1515/07, w wyroku z tej samej daty o sygn. akt: I FSK 1519/07, podtrzymując je w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. akt. I FSK 1556/09. W ostatnim z przywołanych wyroków wskazano, że prawo do zastosowania stawki 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów przysługuje dostawcy, który był w dobrej wierze i przedstawił dowody wskazujące prima facie na przysługiwanie mu prawa do zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a także przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy, aby nie uczestniczyć w oszustwie podatkowym. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd stwierdza, iż kwestia istnienia bądź nie istnienia dobrej wiary po stronie dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma znaczenie dla stawki podatku VAT wskazanej w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, o ile podatnik przedstawił dowody wskazujące prima facie na przysługiwanie mu prawa do zastosowania stawki 0%.

Argumentację Spółki potwierdza także wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1143/11) w którym WSA wprost wskazał: "niewątpliwie podatnicy dokonujący dostawy na rzecz podmiotu z innego państwa członkowskiego, która ma być potraktowana jako czynność wewnątrzwspólnotowa i objęta w kraju stawką 0%, ponoszą pewne "ryzyko związane z tym, że nabywca nie jest podatnikiem zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, ale jedynie się pod takiego podszywał. Swoistym zabezpieczeniem w tym zakresie jest stworzona w ramach całej Unii Europejskiej specjalna instytucja, która prowadzi swego rodzaju bazę danych o podatnikach z państw członkowskich zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (Biuro Informacji o VAT działające w ramach systemu VIES) (...) Podkreślić trzeba, że przepisy nie uzależniają prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od tego, czy dostawca przed dokonaniem pierwszej dostawy na rzecz danego nabywcy zweryfikował ważność numeru identyfikacyjnego, jednakże istotne jest, aby dostawa była dokonana w czasie, gdy nabywca posiadał ważny numer VAT UE, którym posłużył się na potrzeby rozliczenia tej dostawy"

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 1678/09) stwierdził ponadto:

"Podkreślono też, że baza VIES stworzona została właśnie w celu umożliwienia organom podatkowym i podatnikom weryfikacji ich kontrahentów na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zamieszczane w niej informacje pochodzą od właściwych organów podatkowych państw członkowskich. Brak jest podstaw, aby kwestionować poprawność tych danych". Z kolei NSA w wyroku z dnia 14 lipca 2011 r. (sygn. I FSK 1121/10) wprost stwierdził "Tylko bowiem ważność numeru identyfikacyjnego nadanego w kształcie przewidzianym w art. 215 Dyrektywy 112, którego prawidłowość i aktywność może być sprawdzona zarówno przez kontrahentów z innych państw członkowskich, jak i przez organy państw członkowskich (np. w ramach systemu VIES) zapewnia prawidłowe i proste stosowanie zwolnienia z tytułu dostaw wewnątrzwspólnotowych (art. 138 Dyrektywy 112) - czy jak w polskiej ustawie, opodatkowania takich dostaw stawką 0% - oraz zapobiega wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć (por. art. 131 Dyrektywy 112)".

W powyższej sprawie wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 6 września 2012 r. w sprawie Mecsek Gabona Kft przeciwko Főigazgatóság o sygn. C-273/11, gdzie stwierdził, że "z uwagi na to, że obowiązek sprawdzania, czy dany podmiot jest podatnikiem, spoczywa na właściwym organie krajowym, zanim ten ostatni nada podatnikowi numer identyfikacyjny VAT, ewentualna nieprawidłowość takiego rejestru nie powinna prowadzić do pozbawienia podmiotu gospodarczego, który oparł się na danych ujętych w tymże rejestrze, prawa do odliczenia, z którego podmiot ów miałby możność skorzystać."

Mając na względzie całą powyższą argumentację, Spółka nie może ponosić negatywnych konsekwencji podatkowych, jeśli po dokonaniu przez nią wysyłki towaru okaże się, że z jakichś przyczyn numer nabywcy nie był w dniu uzyskania informacji z sytemu VIES potwierdzonej jeszcze przez Biuro Wymiany Informacji numerem ważnym, gdyż taka informacja - w braku innych informacji - wystarczająca daje prawo Spółce do zastosowania 0% stawki VAT.

Ad 2.

W pkt 3 preambuły do Rozporządzenia UE znajduje się sformułowanie "środki harmonizujące podatek podjęte w celu zakończenia tworzenia rynku wewnętrznego powinny zatem obejmować ustanowienie wspólnego systemu wymiany informacji między Państwami Członkowskimi, za pomocą którego organy administracyjne Państw Członkowskich pomagałyby sobie wzajemnie oraz współpracowały z Komisją w celu zapewnienia właściwego stosowania podatku VAT od dostaw towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz przywozu towarów".

Owocem takiej współpracy z Komisją Europejską jest uruchomienie przez nią powszechnego dostępu do zasobów systemu VIES (dostępnego pod adresem strony internetowej http://ec.europa.eultaxation_customs/vies/). Uruchomiony przez Komisję Europejską zasób obejmuje dostęp w czasie rzeczywistym do tego samego systemu VIES, na podstawie którego Biuro Wymiany Informacji uzyskuje informacje dot. identyfikacji podmiotów transakcji wewnątrzwspólnotowych od innych państw członkowskich UE. W konsekwencji, dane znajdujące się w systemie VIES, do którego Komisja Europejska uruchomiła bezpośredni i powszechny dostęp oraz informacje z niego uzyskiwane posiadają ten sam walor kompletności, dokładności i aktualności co informacje uzyskiwane z tego samego systemu przez Biuro Wymiany Informacji. Informacje te również uzyskiwane są w czasie rzeczywistym.

Mając na uwadze powyższe oraz argumentację Spółki określoną w Ad. 1 - Spółka stoi na stanowisku, że nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski w okolicznościach wskazanych w Pytaniu 2. Niniejszego wniosku.

Stanowisko Spółki potwierdza orzecznictwo polskich sądów administracyjnych (WSA w Warszawie w cytowanych już wyrokach o sygn. III SA/Wa 1578/09 i III SA/Wa 1443/11 oraz NSA w cytowanym wyroku o sygn. I FSK 1121/10).

Z punktu widzenia podmiotu dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej nie ma bowiem merytorycznej różnicy pomiędzy weryfikacją ważności oraz właściwości numeru kontrahenta za pośrednictwem Biura Wymiany informacji a za pośrednictwem oficjalnie udostępnionej strony internetowej systemu VIES. Inny wniosek prowadziłby bowiem do założenia, że dane udostępniane na stronie internetowej systemu VIES nie są zgodne zdanymi rzeczywistymi, do których dostęp ma Biuro Wymiany Informacji.

Ad 3.

Przepisy Ustawy o VAT nie przewidują obowiązku rozliczania podatku VAT przez podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz nabywcy zagranicznego z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski w sytuacji, gdy podatnik dokonujący takiej dostawy spełni wszystkie warunki do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla takiej dostawy. W szczególności przepisy Ustawy o VAT nie przewidują takiego obowiązku w przypadku, gdy przy spełnieniu przez dostawcę wszystkich warunków do zastosowania 0% stawki VAT, gdy towar opuścił już terytorium RP i znalazł się na terytorium innego państwa UE, nabywca takiego towaru nie rozliczył podatku VAT zgodnie z ciążącym na nim takim obowiązkiem.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz argumentacji podniesionej w Ad. 1 i Ad. 2 wynika, że odnośnie Spółki warunki do zastosowania 0% stawki VAT przy transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostałyby spełnione.

W związku z powyższym, w takiej sytuacji Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku VAT z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, gdyż brak jest ku temu dostatecznej podstawy prawnej. Przeciwna konkluzja prowadziłaby do niezgodności z prawem wspólnotowym, tj. w szczególności z fundamentalną zasadą jednokrotności opodatkowania, a przez to także do naruszenia zasady neutralności VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.