IPPP3/443-456/14-2/MKw

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku przy wykonaniu instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym - jest prawidłowe.

* stawki podatku przy usługach polegających na konserwacji instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy wykonaniu oraz konserwacji instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma w ramach działalności gospodarczej zajmuje się m.in. wykonywaniem instalacji klimatyzacji i wentylacji (podklasa 43.22.Z według PKD 2007). Instalacje są wykonywane z materiałów i urządzeń własnych, bardzo rzadko z powierzonych przez inwestora. Firma prowadzi również usługi polegające na okresowej konserwacji tych instalacji. Do wykonywanych prac instalacyjnych i usług konserwacyjnych firma stosuje stawkę podatku od towarów i usług 23%.

Analizując art. 41 ust. 12 uwzględniając zastrzeżenia ust. 12a, 12b, 12c obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług, pojawiły się wątpliwości potwierdzone licznymi uwagami klientów Wnioskodawcy, czy firma stosuje prawidłową stawkę podatku VAT dla instalacji i usług wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego (dział 11 według PKOB), czy nie powinna być zastosowana stawka VAT 8% przewidziana dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy stosować przy wykonywaniu instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

2. Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy stosować przy usługach polegających na konserwacji instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Analizując zapisy zawarte w art. 41 ust. 12 obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług, dla instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym należy stosować stawkę 8%, ponieważ instalacje te:

* są trwale wbudowane w strukturę budynku;

* nie stanowią wyposażenia budynku, a są ich częścią;

* roboty te zawsze są elementem budowy lub remontu lub modernizacji obiektu budowlanego;

* w przypadku zastosowania klimatyzacji w wersji pompy ciepła są elementem termomodernizacji budynku.

Ad. 2

W zakresie usług konserwacyjnych instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w obiektach zaliczanych do społecznego programu mieszkaniowego należy stosować stawkę VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku przy wykonaniu instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym;

* nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku przy usługach polegających na konserwacji instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z pózn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zajmuje się m.in. wykonywaniem instalacji klimatyzacji i wentylacji (podklasa 43.22.Z według PKD 2007). Instalacje są wykonywane z materiałów i urządzeń własnych, bardzo rzadko z powierzonych przez inwestora. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi również usługi polegające na okresowej konserwacji tych instalacji.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął m.in. wątpliwości odnośnie możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 8% przy wykonywaniu instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Stawka podatku, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast, w myśl przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie, stosownie do art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b ustawy, stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z kolei, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów ustawy stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje następujące grupy: 111 - budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe oraz 113 - budynki zbiorowego zamieszkania. Przy czym grupa 113 oraz klasa 1130 obejmuje: budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.

Należy wskazać także, że zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Natomiast, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Natomiast, budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Ponadto, należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęć: budowy, remontu, czy przebudowy obiektów budowlanych, dlatego też należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

I tak, zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), przez budowę, należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Przez roboty budowlane, rozumie się budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez remont, zgodnie z pkt 8 tego artykułu, należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Z kolei, modernizacja to według słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) - "unowocześnienie i usprawnienie czegoś".

W kontekście powołanych regulacji, przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma to, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Zatem, warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca wykonuje instalacje klimatyzacyjne i wentylacyjne w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym. Instalacje te są trwale wbudowane w strukturę budynku, nie stanowią wyposażenia budynku, a są ich częścią, co więcej roboty te zawsze są elementem budowy lub remontu lub modernizacji obiektu budowlanego, a w przypadku zastosowania klimatyzacji w wersji pompy ciepła są elementem termomodernizacji budynku. Tym samym, należy uznać, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do zastosowania obniżonej stawki podatku.

W konsekwencji, przy wykonywaniu instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numer 1, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii jaką stawkę podatku od towarów i usług należy stosować przy usługach polegających na konserwacji instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Należy zauważyć, że zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r., w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719, z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Stosownie do § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Natomiast § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia stanowi że, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

W świetle powołanych przepisów usługi konserwacyjne w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów instalacji klimatyzacyjnej, a nie będące remontem, podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r., w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że w zakresie usług konserwacyjnych instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w obiektach zaliczanych do społecznego programu mieszkaniowego należy stosować stawkę podatku w wysokości 23% (pytanie oznaczone numer 2 we wniosku), należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.