IPPP3/443-450/12-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości rejestracji jako pośredniczący podmiot węglowy - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie rejestracji jako pośredniczący podmiot węglowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

A Oddział w Polsce (dalej ".Oddział", "Wnioskodawca") stanowi oddział A SE z siedzibą w Czechach. Oddział jest zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Siedziba Oddziału znajduje się w W. Oddział jest również zarejestrowany dla celów podatku akcyzowego.

Obecnie podstawowym przedmiotem działalności Oddziału jest handel energią elektryczną. Działalność ta ma zostać wkrótce rozszerzona o obrót wyrobami węglowymi. Planowane jest, że Oddział będzie dokonywał importu węgla do Polski, a następnie dokonywał jego sprzedaży na terytorium kraju na rzecz pośredniczących podmiotów węglowych lub podmiotów zużywających wyroby węglowe do celów uprawniających do zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm. dalej: "Ustawa o akcyzie") - m.in. do produkcji energii elektrycznej.

Zamiarem jest, aby transakcje importu wyrobów węglowych przez Oddział i ich dalsza odsprzedaż na warunkach wskazanych powyżej mogły korzystać ze zwolnienia z akcyzy m.in. zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o akcyzie. W tym celu, przed rozpoczęciem działalności w zakresie obrotu wyrobami węglowymi, Wnioskodawca złożył do właściwego Naczelnika Urzędu Celnego (dalej: "NUC") pisemne powiadomienie o zamiarze prowadzenia przez Oddział działalności jako pośredniczący podmiot węglowy (dalej: "PPW") na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 23 lit. a) oraz art. 16 ust. 3a-4a ustawy o akcyzie. Wnioskodawca otrzymał wydane przez NUC pisemne potwierdzenie przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że pozostałe warunki do zastosowania zwolnienia z akcyzy transakcji importu przez Oddział wyrobów węglowych i ich sprzedaży na rzecz innych pośredniczących podmiotów węglowych i podmiotów zużywających określone w art. 31a ustawy o akcyzie zostaną również spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Oddział może być uznany za PPW zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23 lit. a ustawy o akcyzie i w konsekwencji import wyrobów węglowych przez Oddział oraz ich sprzedaż na terytorium kraju na rzecz innych pośredniczących podmiotów węglowych i podmiotów zużywających będzie korzystać ze zwolnienia z akcyzy, o ile pozostałe warunki do zastosowania zwolnienia określone w art. 31a ustawy o akcyzie zostaną spełnione.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, może on być uznany za PPW zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23 lit. a ustawy o akcyzie. W konsekwencji, import wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę i ich sprzedaż na terytorium kraju na rzecz innych pośredniczących podmiotów węglowych i podmiotów zużywających może korzystać ze zwolnienia z akcyzy, o ile pozostałe warunki do zastosowania zwolnienia określone w art. 31a ustawy o akcyzie zostaną spełnione.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy o akcyzie zwalnia się z akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy o akcyzie. Z kolei, na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 4 ustawy o akcyzie, zwalnia się z akcyzy import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy. Zgodnie z ustępem 3 art. 31a ust. 1 ustawy o akcyzie, warunkiem ww. zwolnień jest przede wszystkim pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako PPW oraz posiadanie przez PPW pisemnego potwierdzenia ww. powiadomienia.

Z powyższego wynika więc, że aby Oddział mógł importować wyroby węglowe w zwolnieniu z akcyzy a następnie dokonywać ich dalszej odsprzedaży na terytorium kraju również z zastosowaniem zwolnienia z akcyzy, Oddział powinien przede wszystkim posiadać status PPW. Z tym związane jest złożenie stosownego powiadomienia o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy oraz posiadanie pisemnego potwierdzenia przyjęcia takiego powiadomienia. Zasady złożenia i potwierdzenia przyjęcia ww. powiadomienia zostały określone w art. 16 ust. 3a-4a ustawy o akcyzie.

Definicja PPW została wskazana w art. 2 ust. 1 pkt 23 lit. a ustawy o akcyzie. Zgodnie z tym przepisem, PPW to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu z akcyzy.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on powyższą definicję PPW. Wnioskodawca uzyskał również od NUC pisemne potwierdzenie przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy. Biorąc to pod uwagę, Oddział będzie mógł dokonywać opisanych w opisie zdarzenia przyszłego transakcji obrotu wyrobami węglowymi w zwolnieniu z akcyzy, przy założeniu, że pozostałe warunki do zastosowania zwolnienia określone w art. 31a ustawy o akcyzie zostaną spełnione.

Pojęcie oddziału zdefiniowane jest w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm. dalej: "ustawa o swobodzie działalności gospodarczej"). Zgodnie z tym przepisem oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Z kolei w myśl art. 85 ust. 1 przytoczonej ustawy dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "oddziałami".

Z powyższego wynika, że oddział jest jednostką organizacyjną utworzoną w ramach danego przedsiębiorcy, którą cechuje samodzielność i wyodrębnienie. Oddział może więc funkcjonować niezależnie od pozostałej części działalności gospodarczej przedsiębiorcy a działalność oddziału nie musi być związana z resztą działalności przedsiębiorcy. O odrębności oddziału świadczy również wynikający z art. 88 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej obowiązek wpisu nowo tworzonego oddziału do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sadowego. Jak Wnioskodawca wskazał powyżej, jest on zarejestrowany w KRS.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie i samodzielność nadają oddziałowi cechy podmiotu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy o akcyzie. Ustawa o akcyzie nie wprowadza definicji "podmiotu". W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy należy to pojęcie interpretować szeroko, a więc powinno ono obejmować również takie samodzielne i wyodrębnione jednostki organizacyjne jak oddział.

Dodatkowo, jak wskazano w art. 85 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, oddział może posiadać siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W rezultacie, w opinii Wnioskodawcy oddział, który ma siedzibę w Polsce spełnia kryterium podmiotu, który ma siedzibę na terytorium kraju i może być uznany za PPW zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy o akcyzie.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Wynika z tego m.in., że oddziały przedsiębiorstw zagranicznych funkcjonujące w Polsce powinny być traktowane w taki sam sposób jak przedsiębiorcy polscy. Zdaniem Wnioskodawcy równe traktowanie dotyczy również praw i obowiązków wynikających z przepisów akcyzowych, Takie samo stanowisko zostało wyrażone w piśmie Ministerstwa Finansów - Dyrektora Departamentu Podatku Akcyzowego i Ekologicznego z dnia 24 listopada 2010 r. AE2/0681/6GDC/10/5109. W piśmie tym podkreśla się m.in., że jeżeli oddział w Polsce przedsiębiorcy zagranicznego jest podatnikiem akcyzy i w konsekwencji to na oddział powinny być wydawane wszelkie zezwolenia przewidziane w przepisach ustawy o akcyzie.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, może on prowadzić działalność jako pośredniczący podmiot węglowy, w konsekwencji może dokonywać wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego transakcji z wykorzystaniem wyrobów węglowych w zwolnieniu z akcyzy.

W opinii, Wnioskodawcy uznanie, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego z siedzibą w Polsce może mieć status PPW i w konsekwencji również może dokonywać transakcji obrotu wyrobami węglowymi w zwolnieniu z akcyzy na zasadach wskazanych w przepisach ustawy o akcyzie jest zgodne z wykładnią słusznościową art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy o akcyzie. Przyjęcie odmiennej interpretacji tego przepisu i twierdzenie, na przykład, iż PPW może być jedynie spółka prawa handlowego utworzoną na podstawie polskich przepisów, byłoby niezgodne z fundamentalnymi zasadami systemu prawnego Unii Europejskiej (dalej: "UE"), a przede wszystkim z zasadą równości i z zasadą niedyskryminacji.

W punkcie 10 preambuły do Dyrektywy Rady 2008/I18/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG wskazane zostało, że warunki poboru i zwrotu podatków powinny być zgodne z zasadą niedyskryminacji, ponieważ mają one wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Zdaniem Wnioskodawcy, zasada niedyskryminacji powinna mieć również zastosowanie przy ustalaniu zakresu podmiotowego zwolnień z akcyzy.

Zasada niedyskryminacji została wyrażona wprost w art. 12 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej: "TWE"). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie zastosowania niniejszego Traktatu i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które on przewiduje, zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową.

Biorąc powyższe pod uwagę, twierdzenie, na przykład, że pośredniczącym podmiotem węglowym może być jedynie polska spółka, natomiast takiego statusu nie może posiadać mający siedzibę w Polsce oddział przedsiębiorcy zagranicznego stanowi naruszenie zasady niedyskryminacji. Przyjęcie takiej interpretacji oznaczałoby bowiem, że prawo do zwolnienia z akcyzy transakcji z wykorzystaniem wyrobów węglowych (importu, sprzedaży na terytorium kraju innym pośredniczącym podmiotom węglowym i podmiotom zużywającym) posiadałyby wyłącznie polskie spółki, natomiast prawa tego zostałyby pozbawione niezależne i wyodrębnione oddziały przedsiębiorstw zagranicznych posiadających siedzibę w Polsce.

Tymczasem z orzecznictwa ETS wynika, że art. 12 TWE należy interpretować w ten sposób, że podmioty w tej samej sytuacji powinny być równo traktowane. Między innymi, ETS stwierdził w sprawie: C-202/85 Klensch że "porównywalne stany faktyczne nie powinny być nierówno traktowane", C-106/83 Sermide że "zabrania się nierównego traktowania porównywalnych stanów faktycznych i równego traktowania różnych stanów faktycznych".

Uznanie, że statusu PPW nie może posiadać oddział przedsiębiorcy zagranicznego z siedzibą w Polsce oznaczałoby również zakłócenie konkurencji, co z kolei jest niezgodne z zasadami wyrażonymi w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej "Dyrektywa energetyczna").

Zgodnie z punktem 24 preambuły do Dyrektywy energetycznej Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość stosowania niektórych innych zwolnień lub obniżonych poziomów opodatkowania w przypadkach gdy nie będzie to szkodliwe dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i nie będzie powodować zakłóceń konkurencji. Tak jak Wnioskodawca wskazał powyżej, uznanie, że PPW który może korzystać ze zwolnienia z akcyzy w stosunku do transakcji których przedmiotem są wyroby węglowe może być jedynie polska spółka, natomiast oddział przedsiębiorcy zagranicznego zobowiązany jest uiszczać akcyzę od takich transakcji, stanowi niedozwolone zakłócenie konkurencji.

Taka sama konkluzja wynika z art. 87 ust. 1 TWE stanowiący, że "wszelka pomoc przyznawana przez Państwa Członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych. w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom (...) jest niezgodna ze wspólnym rynkiem (...)".

Wskazana w TWE pomoc publiczna może obejmować nieograniczoną liczbę środków poprzez które państwo może wspierać przedsiębiorstwa. Zdaniem Wnioskodawcy, w definicji pomocy mieści się również zwolnienie z akcyzy. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy interpretacja, zgodnie z którą uprawnione do zastosowania zwolnienia z akcyzy są wyłącznie polskie spółki a przedsiębiorcy zagraniczni posiadający w Polsce oddziały są pozbawieni tego prawa jest nieprawidłowa i stanowi naruszenie art. 87 ust. 1 TWE.

Uwzględniając powyższe, twierdzić należy, że za pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23 lit. a ustawy o akcyzie może być uznany oddział przedsiębiorcy zagranicznego mający siedzibę w Polsce. Oddział taki może więc dokonywać transakcji z wykorzystaniem wyrobów węglowych w zwolnieniu z akcyzy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on definicję PPW wskazaną w art. 2 ust. 1 pkt 23 lit. a ustawy o akcyzie. W konsekwencji, import wyrobów węglowych przez Oddział i ich sprzedaż na terytorium kraju na rzecz innych pośredniczących podmiotów węglowych i podmiotów zużywających może korzystać ze zwolnienia z akcyzy, o ile pozostałe warunki do zastosowania zwolnienia określone w art. 31a ustawy o akcyzie zostaną spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 16 ust. 3a ustawy podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić pisemnie o tym właściwego naczelnika urzędu celnego. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania, NIP lub REGON oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl ust. 3b niniejszego artykułu właściwy naczelnik urzędu celnego bez zbędnej zwłoki pisemnie potwierdza przyjęcie powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy. Potwierdzenie to powinno zawierać dane, o których mowa w ust. 3a, oraz oznaczenie organu potwierdzającego.

Jednocześnie zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy zwalnia się od akcyzy:

Przy czym stosownie do ust. 8 cytowanego artykułu w przypadku zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, sprzedawca wyrobów węglowych może zażądać przedstawienia mu pisemnego potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, a nabywca wyrobów węglowych powinien przedstawić sprzedawcy to pisemne potwierdzenie przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy.

Z okoliczności przedstawionych w zdarzeniu przyszłym wynika, iż Wnioskodawca stanowi oddział A SE z siedzibą w Czechach, który jest zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Siedziba Oddziału znajduje się w Warszawie. Oddział jest również zarejestrowany dla celów podatku akcyzowego.

Obecnie podstawowym przedmiotem działalności Oddziału jest handel energią elektryczną. Działalność ta ma zostać wkrótce rozszerzona o obrót wyrobami węglowymi. Planowane jest, że Oddział będzie dokonywał importu węgla do Polski, a następnie dokonywał jego sprzedaży na terytorium kraju na rzecz pośredniczących podmiotów węglowych lub podmiotów zużywających wyroby węglowe do celów uprawniających do zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy Wnioskodawca jako Oddział może być uznany za pośredniczący podmiot węglowy a w konsekwencji czy może korzystać ze zwolnienia z akcyzy (o ile pozostałe warunki do zastosowania zwolnienia określone w art. 31a ustawy o akcyzie zostaną spełnione) import wyrobów węglowych przez Oddział oraz ich sprzedaż na terytorium kraju na rzecz innych pośredniczących podmiotów węglowych i podmiotów zużywających.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, iż problematyka spółek europejskich zasadniczo uregulowana została w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10 listopada 2001, s. 1), stosowanym wprost (tekst jedn.: bez implementacji do polskiego porządku prawnego) oraz w ustawie z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (Dz. U. Nr 62, poz. 551 z późn. zm.), która określa powstanie, organizację i działanie spółki europejskiej w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu nr 2157/2001/WE.

Stosownie do art. 1 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia nr 2157/2001/WE spółka może zostać zawiązana w obrębie terytorium Wspólnoty w formie europejskiej spółki akcyjnej (Societas Europaea lub SE) na warunkach i w sposób określony przez to rozporządzenie. Spółka europejska posiada osobowość prawną.

Z artykułu 10 ww. rozporządzenia wynika, że z zastrzeżeniem przepisów tego rozporządzenia, spółkę europejską (SE) traktuje się w każdym państwie członkowskim tak jak spółkę akcyjną, utworzoną zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym ma ona swoją statutową siedzibę. Spółka europejska z siedzibą statutową w Polsce traktowana będzie jak krajowa spółka akcyjna, z odmiennościami wynikającymi z ww. przepisów.

Spółka europejska posiadająca siedzibę statutową w państwie członkowskim, innym niż Polska, będąc osobą prawną z siedzibą za granicą (osobą zagraniczną) i wykonującą działalność gospodarczą za granicą, wypełnia definicję przedsiębiorcy zagranicznego z art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 85 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zwanej dalej ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei w myśl art. 5 pkt 4 oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

W świetle kolejnych przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, określających status prawny tworzonych w Polsce oddziałów przedsiębiorców zagranicznych, można przyjąć, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest odrębną od tego przedsiębiorcy jednostką organizacyjną, o czym świadczy m.in. wynikający z art. 88 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej obowiązek wpisu nowo tworzonego oddziału do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Taki oddział będzie funkcjonował w Polsce pod nazwą przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy z dodaniem wyrazów "oddział w Polsce".

Zatem oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, a podstawą jego aktywności jest osobowość prawna przedsiębiorcy zagranicznego, jest on jednak wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będący Oddziałem A SE z siedzibą w Czechach, który ma siedzibę w Polsce może prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 23a ustawy, jeśli stosownie do 16 ust. 3a ustawy, przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomi pisemnie o tym właściwego naczelnika urzędu celnego.

W konsekwencji, o ile pozostałe warunki do zastosowania zwolnienia określone w art. 31a ustawy o akcyzie zostaną spełnione, dokonywany import wyrobów węglowych przez Oddział oraz ich sprzedaż na terytorium kraju na rzecz innych pośredniczących podmiotów węglowych i podmiotów zużywających będzie korzystać ze zwolnienia z akcyzy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.