IPPP3/443-427/10-5/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2010 r. (data wpływu 7 maja 2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 lipca 2010 r. (data wpływu 14 lipca 2010 r.) na wezwanie z dnia 30 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 12 lipca 2010 r. (data wpływu 14 lipca 2010 r.) na wezwanie z dnia 30 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, jest spółką z siedzibą w USA, nieposiadającą stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski, zarejestrowaną dla celów polskiego podatku VAT. Wnioskodawca jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w kilku innych państwach członkowskich UE, między innymi w Wielkiej Brytanii oraz w Niemczech.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy w Polsce jest m.in. dystrybucja urządzeń oraz produktów medycznych (tzw. okluderów) używanych w czasie zabiegów kardiologicznych (dalej "Produkty") przez placówki medyczne na terenie kraju (dalej "Placówki Medyczne"). Produkty są przemieszczane jako towary będące własnością Wnioskodawcy z magazynu mieszczącego się w innym kraju członkowskim, np. w Wielkiej Brytanii (gdzie Wnioskodawca wytworzył, nabył lub zaimportował Produkty) do Polski. Produkty są przewożone do Placówek Medycznych na terytorium kraju w zestawach. W skład zestawu wchodzi kilka okluderów w różnych rozmiarach. Podczas operacji kardiologicznych Placówki Medyczne dokonują pobrania z reguły jednego okludera z zestawu (zależnie od jego rozmiaru koniecznego dla operowanego pacjenta). Wynika to z faktu, iż dopiero w czasie operacji możliwe jest stwierdzenie jaki rozmiar okludera potrzebny jest dla danego pacjenta. W związku z powyższym, konieczne jest, aby w zestawie dostarczanym do Placówki Medycznej znajdowały się okludery we wszystkich rozmiarach.

Placówki Medyczne nie nabywają własności Produktów z chwilą fizycznego otrzymania przesyłki z zestawem okluderów od Wnioskodawcy. Zgodnie z porozumieniem, w przypadku pobrania okludera przez Placówkę Medyczną Wnioskodawca dokonuje dostawy jedynie użytego Produktu (okludera) a reszta zestawu jest zwracana do Wnioskodawcy. Własność Produktu pobranego podczas operacji nie przechodzi jednak bezpośrednio od Wnioskodawcy na rzecz Placówki Medycznej, ale na rzecz polskiego kontrahenta (dalej: "Polski Kontrahent") - spółki z siedzibą w Polsce, zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny w Polsce. Następnie Polski Kontrahent dokonuje dostawy tychże Produktów na rzecz Placówki Medycznej. Tym samym Wnioskodawcy nie łączy żaden stosunek cywilnoprawny z Placówkami Medycznymi, które zawierają umowy dostawy wyłącznie z Polskim Kontrahentem. Dlatego jakiekolwiek ewentualne roszczenia Placówek Medycznych dotyczące Produktów kierowane mogą być do Polskiego Kontrahenta, a nie do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca rozpoznaje przywóz Produktów do Polski jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenia własnych towarów dla celów polskiego podatku VAT.

Pozostałe Produkty znajdujące się w zestawie, które nie są pobierane przez Placówkę Medyczną pozostają własnością Wnioskodawcy. W zależności od okoliczności faktycznych, niesprzedane Produkty mogą być przechowywane przez Placówki Medyczne i później sprzedane przez Wnioskodawcę, jednakże część Produktów jest odsyłana do kraju ich wysyłki np. do Wielkiej Brytanii.

Powyższy schemat rozliczeń jest stosowany obecnie w sytuacjach takich, jak opisane w przedstawionym stanie faktycznym. Ponadto analogiczne sytuacje będą występować również w rozliczeniach Wnioskodawcy w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca początkowo przemieszcza własne Produkty z innego państwa członkowskiego UE do Placówek Medycznych w Polsce. W momencie przemieszczenia Produkty pozostają własnością Wnioskodawcy, w szczególności własność nie przechodzi na Placówki Medyczne ani nie następuje ich dostawa. Dopiero w momencie pobrania konkretnego okludera następuje dostawa tego towaru dokonana przez Wnioskodawcę. Dlatego Wnioskodawca rozpoznaje przemieszczenie należących do jego przedsiębiorstwa Produktów z innego kraju UE do Polski jako WNT własnych towarów dla celów polskiego podatku VAT.

W związku ze specyfiką branży, w której działa Wnioskodawca, konieczne jest, jak wskazano powyżej, przemieszczenie do Placówki Medycznej w Polsce okluderów w zestawach zawierających różne rozmiary, z których tylko część stanie się przedmiotem dostawy. Mając na uwadze, iż dopiero w trakcie operacji lekarz stwierdza jakiej wielkości okluder będzie odpowiedni dla chorego, Wnioskodawca jest zobowiązany do przemieszczenia całego zestawu okluderów spośród których tylko niektóre będą przedmiotem dostawy. Ponieważ nie wszystkie okludery zostają zużyte przez Placówki Medyczne, część z nich może zostać ponownie przemieszczona do kraju wysyłki. W konsekwencji Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia własnych Produktów do kraju, z którego Produkty zostały poprzednio przemieszczone do Polski.

Zgodnie z art. 31 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11. marca 2004 (Dz. U. Nr 54, poz. 535, dalej "ustawa o VAT") w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia własnych towarów (dalej "WNT") podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a w przypadku jej braku koszt ich wytworzenia. Przepis ten zawiera również odesłanie do postanowień ust. 3 art. 31, który z kolei wskazuje, że ustalając podstawę opodatkowania w WNT należy uwzględnić postanowienia art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podstawę opodatkowania zmniejsza się m.in. o wartość zwróconych towarów.

W opinii Wnioskodawcy, powrotne przemieszczenie Produktów z Polski do innych krajów członkowskich, z których wcześniej zostały przywiezione należy traktować jako zwrot towarów w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT i skutkuje zmniejszeniem podstawy opodatkowania w WNT. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, jest on zobowiązany dokonać korekty zadeklarowanego pierwotnie jako WNT przemieszczenia własnych Produktów.

Na skutek wskazanej korekty, ostateczna wartość zadeklarowanego przez Wnioskodawcę WNT będzie odzwierciedlać rzeczywiste przemieszczenie towarów. Opisana metodologia rozliczeń znajduje również oparcie w doktrynie prawa podatkowego. Tytułem przykładu można w tym miejscu przytoczyć stanowisko zaprezentowane w Leksykon VAT, 2010 (Janusz Zubrzycki, Oficyna Wydawnicza Unimex, 2010, str. 221)" W przypadku natomiast wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które nie jest wykonywane za wynagrodzeniem, będąc zrównanym z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem (w przypadku przemieszczenia towarów należących do podatnika w ramach jego przedsiębiorstwa), o którym mowa w art. 11 ustawy podstawą opodatkowania jest cena nabycia tych towarów, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. I w tym przypadku (...) pomniejszyć będzie można podstawę opodatkowania o wartość zwróconych towarów."

Przedstawione stanowisko znajduje również oparcie w praktyce organów skarbowych, które wielokrotnie potwierdzały, iż w przypadku zwrotu towarów, podatnik powinien rozpoznać korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2009 r. (sygn. ILPP2/443-697/09-2/AK) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż "Z powyższego wynika, że ustawodawca odesłał do odpowiedniego stosowania dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowych nabyciach przepisu art. 29 ust. 4 ustawy. Ten ostatni określa elementy niewchodzące do podstawy opodatkowania czynności dokonywanych w obrocie krajowym. Powyższy przepis ma charakter precyzujący. W istocie bowiem skutki, jakie wynikają z odpowiedniego stosowania przepisu art. 29 ust. 4 ustawy, można było wyciągnąć z ogólnej zasady, że podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia obejmuje tylko kwotę ostatecznie należną dostawcy (tzn. jaką nabywający jest obowiązany zapłacić)." Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2009 r. (sygn. IBPP2/443-1038/08/RSz) potwierdzając, iż w sytuacji, gdy dochodzi do zwrotu towarów, należy dokonać korekty wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Mimo, iż powołane interpretacje, dotyczyły korygowania typowego WNT polegającego na nabyciu towarów od kontrahenta należy podkreślić, iż kluczowe dla ich rozstrzygnięcia postanowienia art. 29 ust. 4 na podstawie art. 31 ust. 5 w związku z ust. 3 stosuje się odpowiednio do przemieszczenia własnych towarów zrównanego z WNT.

W konsekwencji, mając na uwadze przytoczone powyżej argumenty, w opinii Wnioskodawcy, przedmiotowe powrotne przemieszczenia Produktów do kraju członkowskiego UE, z którego dokonano pierwotnej wysyłki należy potraktować jako korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia własnych towarów.

Ad.2

Polskie przepisy o VAT nie regulują w sposób jednoznaczny w rozliczeniu za jaki okres należy dokonywać korekty wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku ze zwrotem towarów. Zgodnie z praktyką organów skarbowych, zwroty te powinny zostać rozliczone w momencie zaistnienia przesłanki dla korekty pierwotnie zadeklarowanego WNT, a więc w miesiącu powrotnego przemieszczenia towarów z Polski do innego kraju członkowskiego UE. Również, zdaniem Wnioskodawcy, takie podejście jest uzasadnione w analizowanym stanie faktycznym.

W opinii Wnioskodawcy, dla udokumentowania przedmiotowego zwrotu Produktów, jest on zobligowany do wystawienia faktury korygującej do faktury wewnętrznej w przypadku zaistnienia okoliczności uzasadniających wystawienie tej faktury korygującej. W przedstawionym stanie faktycznym przesłanką wystawienia faktury korygującej będzie zwrot towarów. Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2009 r. (sygn. IBPP2/443-1038/08/RSz). W interpretacji tej stwierdzono między innymi, iż,"Nabywca towarów powinien zatem wystawić wewnętrzną fakturę korygującą zmniejszającą wartość nabycia w przypadku zaistnienia przesłanki ku temu (uzyskania rabatu, zwrotu towarów) bez względu na to, czy dana okoliczność została udokumentowana wystawieniem faktury korygującej przez zagranicznego kontrahenta, czy też innego dokumentu, który potwierdza rabat bądź zwrot wadliwego towaru. (...) Jeśli więc po wystawieniu faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (oraz po wystawieniu faktury wewnętrznej) zaistniała podstawa do skorygowania tej transakcji z uwagi na udzielenie rabatu bądź zwrot wadliwego towaru, nabywca takiej faktury winien wystawić wewnętrzne faktury korygujące do każdego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów."

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, mimo braku wyraźnych przepisów, korekta wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w opisanym stanie faktycznym powinna zostać zaraportowana w rozliczeniu za miesiąc, w którym nastąpiło powrotne przemieszczenie towarów z Polski do innego kraju członkowskiego UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Na równi z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów traktuje się przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy).

Z powyższego wynika, że dla uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach przemieszczenia towarów, o którym mowa w ww. art. 13 ust. 3 ustawy kluczowe znaczenie ma przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika wykonywanej na terytorium państwa, do którego towary zostają przemieszczone.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w USA, nieposiadającą stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski, zarejestrowaną dla celów polskiego podatku VAT. Wnioskodawca jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w kilku innych państwach członkowskich UE, między innymi w Wielkiej Brytanii oraz w Niemczech. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy w Polsce jest m.in. dystrybucja urządzeń oraz produktów medycznych (tzw. okluderów) używanych w czasie zabiegów kardiologicznych przez placówki medyczne na terenie kraju. Okludery są przemieszczane jako towary będące własnością Wnioskodawcy z magazynu mieszczącego się w innym kraju członkowskim, np. w Wielkiej Brytanii (gdzie Wnioskodawca je wytworzył, nabył lub zaimportował) do Polski. Okludery są przewożone do Placówek Medycznych na terytorium kraju w zestawach. W skład zestawu wchodzi kilka okluderów w różnych rozmiarach. Podczas operacji kardiologicznych Placówki Medyczne dokonują pobrania z reguły jednego okludera z zestawu (zależnie od jego rozmiaru koniecznego dla operowanego pacjenta). Wynika to z faktu, iż dopiero w czasie operacji możliwe jest stwierdzenie jaki rozmiar okludera potrzebny jest dla danego pacjenta. W związku z powyższym, konieczne jest, aby w zestawie dostarczanym do Placówki Medycznej znajdowały się okludery we wszystkich rozmiarach.

Placówki Medyczne nie nabywają własności Okluderów z chwilą fizycznego otrzymania przesyłki od Wnioskodawcy. Zgodnie z porozumieniem, w przypadku pobrania okludera przez Placówkę Medyczną Wnioskodawca dokonuje dostawy jedynie użytego okludera a reszta zestawu jest zwracana do Wnioskodawcy. Własność Produktu pobranego podczas operacji nie przechodzi jednak bezpośrednio od Wnioskodawcy na rzecz Placówki Medycznej, ale na rzecz polskiego kontrahenta - spółki z siedzibą w Polsce, zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny w Polsce. Następnie Polski Kontrahent dokonuje dostawy tychże okluderów na rzecz Placówki Medycznej. Tym samym Wnioskodawcy nie łączy żaden stosunek cywilnoprawny z Placówkami Medycznymi, które zawierają umowy dostawy wyłącznie z Polskim Kontrahentem.

W związku z powyższym Wnioskodawca rozpoznaje przywóz okluderów do Polski jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenia własnych towarów dla celów polskiego podatku VAT.

Pozostałe okludery znajdujące się w zestawie, które nie są pobierane przez Placówkę Medyczną pozostają własnością Wnioskodawcy. W zależności od okoliczności faktycznych, niesprzedane okludery mogą być przechowywane przez Placówki Medyczne i później sprzedane przez Wnioskodawcę, jednakże część z nich jest odsyłana do kraju ich wysyłki np. do Wielkiej Brytanii.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zwrot niewykorzystanych produktów należy rozpoznać jako korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia na podstawie wystawionej faktury korygującej do faktury wewnętrznej w rozliczeniu za miesiąc, w którym zaistniały ku temu przesłanki (zwrot towarów).

Mając na uwadze powyższe w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż przemieszczenie z terytorium innego kraju członkowskiego, np. Wielkiej Brytanii okluderów do Polski, które to towary mają służyć działalności gospodarczej Spółki na terytorium kraju, wypełnia przesłankę zawartą w ww. art. 11 ust. 1 ustawy i stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jako przesunięcie własnych towarów z terytorium np. Wielkiej Brytanii do Polski. Dokonując następnie zwrotu niewykorzystanych, niesprzedanych okluderów do kraju, z którego były pierwotnie przywiezione, Wnioskodawca zdaniem tut. Organu, winien potraktować jako WDT z tytułu przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać na przepis art. 31 ust. 5 ustawy, który stanowi, iż w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 31 ust. 3 ustawy przy ustalaniu podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W sprawie będącej przedmiotem interpretacji nie znajduje zastosowania art. 29 ust. 4 ustawy, gdyż trudno mówić o zwrocie towarów na własną rzecz. Zwrot przedmiotowych towarów należących do Wnioskodawcy, przemieszczonych z terytorium UE na terytorium kraju, należy potraktować jako ponowne przemieszczenie tych towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, co spełnia dyspozycję zawartą w art. 13 ust. 3 ustawy.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

Według art. 42 ust. 3 dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 1-4 i 11-13 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Z punktu widzenia możliwości zastosowania 0% stawki podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów istotne jest posiadanie dokumentów określonych w art. 42 ustawy.

A zatem jeżeli spełnione zostaną przesłanki wynikające z ww. art. 13 ust. 1 oraz art. 42 ustawy Wnioskodawca potraktuje przedmiotową dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do której zastosuje 0% stawkę podatku, w przeciwnym wypadku przedmiotową dostawę należy potraktować jako dostawę krajową.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, w przypadku, gdy przed upływem ww. terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedmiotowej sprawie zwrot niewykorzystanych produktów należy rozpoznać jako korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia na podstawie wystawionej faktury korygującej do faktury wewnętrznej w rozliczeniu za miesiąc, w którym zaistniały ku temu przesłanki (zwrot towarów), należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.