IPPP3/443-418/14-7/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.) - uzupełnionym w dniu 17 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 lipca 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 lipca 2014 r.) oraz uzupełnionym w dniu 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 13 sierpnia 2014 r.) - o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju w sytuacji, gdy oddział w Polsce nie zostanie zlikwidowany - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju w sytuacji, gdy oddział w Polsce nie zostanie zlikwidowany. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 16 lipca 2014 r., złożonym w dniu 17 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr IPPP3/443-418/14-3/KT z dnia 7 lipca 2014 r., a także pismem z dnia 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu 13 sierpnia 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Grupa X. jest międzynarodową grupą kapitałową zajmującą się produkcją oraz sprzedażą wyrobów alkoholowych (piwo i inne napoje alkoholowe) oraz wyrobów bezalkoholowych w skali globalnej.

Dotychczas zasadniczy przedmiot działalności Grupy X. na terenie Polski, a więc produkcja oraz sprzedaż wyrobów alkoholowych oraz wyrobów bezalkoholowych, był wykonywany za pośrednictwem dwóch spółek:

* (1) X. Polska S.A. - spółki zajmującej się produkcją wyrobów piwnych na zlecenie (ang. tolling) X. Polska Sp. z o.o. oraz

* (2) X. Polska Sp. z o.o. - spółki komercyjnej, zajmującej się sprzedażą wyrobów gotowych do klientów finalnych.

Konieczność odpowiedniego zareagowania na fundamentalne zmiany uwarunkowań rynkowych, w szczególności w zakresie konsolidacji podmiotów zajmujących się działalnością w zakresie produkcji oraz sprzedaży wyrobów zaliczanych do tzw. branży FMCG (ang. fast-moving consumer goods), w tym wyrobów piwnych, a także w zakresie bardziej intensywnej konkurencji pomiędzy podmiotami, doprowadziła do zainicjowania przez Grupę X. projektu "B.". Jest to projekt standaryzacji modelu biznesowego, którego celem jest optymalizacja możliwości produkcyjnych, poprawa jakości obsługi klientów oraz efektywności działania i wykorzystania posiadanych aktywów. Na podstawie uwarunkowań biznesowych osiągnięcie tego celu będzie możliwe poprzez stworzenie zintegrowanego łańcucha dostaw w Europie oraz wprowadzenie nowych sposobów pracy wspieranych przez wystandaryzowane procesy biznesowe i wspólną platformę IT.

Główną spółką w modelu - podmiotem odpowiedzialnym za działania w zakresie organizowania i zarządzania łańcuchem dostaw w regionie zachodnioeuropejskim (zgodnie z modelem biznesowym Grupy X., Polska klasyfikowana jest jako kraj należący do regionu zachodnioeuropejskiego), czyli procesami zaopatrzenia i produkcji - będzie C. AG (dalej: C. lub Wnioskodawca) z siedzibą w Szwajcarii, będąca rezydentem podatkowym w Szwajcarii.

Zgodnie z założeniami modelu operacyjnego B. w każdym z krajów, w tym w Polsce, działalność lokalna będzie prowadzona przy wykorzystaniu dwóch podmiotów, tj.

* (1) lokalnej spółki realizującej m.in. usługi produkcji na zlecenie C. (dalej: LC.) oraz

* (2) lokalnej spółki komercyjnej (dalej: LK.), która będzie odpowiedzialna za sprzedaż wyrobów gotowych do klientów finalnych, które uprzednio nabędzie od C.

Obecna spółka X. Polska S.A. zmieni nazwę na X. S.A. oraz będzie pełniła funkcje przypisane w modelu spółkom typu LC., a obecna spółka X. Polska Sp. z o.o. będzie pełniła funkcje spółki typu LK.

W docelowym modelu spółka LC. w Polsce będzie zajmować się świadczeniem:

i. usług produkcji na zlecenie (ang. tolling) na materiale powierzonym z wykorzystaniem własnych maszyn i zasobów ludzkich,

ii. usług prowadzenia gospodarki magazynowej,

iii. usług transportowych obejmujących transport wyrobów gotowych między magazynami (w tym zakresie LC. będzie korzystała z podwykonawców),

iv. usług transportu wyrobów gotowych z magazynów do klientów finalnych (w tym zakresie LC. również może korzystać z podwykonawców),

v. lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia.

Usługi te będą świadczone przez LC. na rzecz C. i LC. będzie wynagradzana za nie na poziomie rynkowym.

Spółka LK. w Polsce skoncentruje się na działaniach marketingowych i sprzedażowych na rynku lokalnym. Zgodnie z docelowym modelem biznesowym, wyroby gotowe sprzedawane do LK. mogą być produkowane zarówno w Polsce przez LC. (znacząca większość), jak też mogą być produkowane przez należące do Grupy X. podmioty LC. niemające siedziby w Polsce. Należy także wskazać, że wyroby gotowe produkowane w Polsce przez LC. mogą być sprzedawane także do innych krajów (poprzez C.).

LK. będzie jedynym klientem C. w Polsce i wyłącznie LK. - w ramach swojej działalności gospodarczej - będzie realizowała sprzedaż wyrobów gotowych do klientów finalnych we własnym imieniu i na własną rzecz. C. będzie dostawcą wyrobów gotowych do LK., przy czym, zgodnie z celem modelu operacyjnego B., jakim jest optymalizacja efektywności działania i wykorzystania posiadanych aktywów, dostawy realizowane będą zgodnie z zasadą dostawy na czas (ang. just in time), określanej też mianem chwilowego tytułu prawnego (ang. flash title). C. będzie także nabywała od LC. usługi tollingowe, usługi gospodarki magazynowej oraz usługi transportowe (pomiędzy magazynami oraz z magazynów do klientów LK.) oraz lokalne usługi wsparcia zaopatrzenia.

C. będzie podejmować wszelkie niezbędne działania bezpośrednio ze swojej siedziby w Szwajcarii, bądź też na zlecenie C. będą podejmowane one przez LC. lub centrum usług księgowych Grupy X. w P. - A. Zarówno LC., jak i A., nie będą uprawnione do negocjowania kontraktów, ani składania w imieniu C. oświadczeń woli wiążących dla C.

W celu świadczenia powyższych usług przez C., C. zatrudni dodatkowych pracowników w Szwajcarii. Planowane jest, że C. zatrudni około 180 pracowników. C. jest zarejestrowana w Polsce na potrzeby VAT. W konsekwencji, zgodnie z wymogami prawnymi w tym zakresie, C. posiada w Polsce przedstawiciela podatkowego dla celów VAT (funkcję tę pełni A.).

W związku z faktem, iż obrót wyrobami alkoholowymi jest działalnością regulowaną na rynku polskim i podlega unormowaniom ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) (dalej: Ustawa alkoholowa), LK. zwróciła się do Marszałka Województwa o potwierdzenie, czy może dokonać od C. zakupu piwa lub innych napojów alkoholowych (o zawartości alkoholu do 4,5%), które zostały wyprodukowane w Polsce przez LC. na zlecenie C., jeżeli C. nie posiada zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem w Polsce (dalej: ATL) zdefiniowanego w art. 9 wyżej wskazanej Ustawy alkoholowej.

Decyzją Marszałka Województwa, LK. nie będzie mogła dokonać na terytorium kraju zakupu napojów alkoholowych od przedsiębiorcy nieposiadającego ATL (tekst jedn.: od C.). Ponieważ C. nie posiada siedziby na terytorium Polski, w ocenie właściwych organów nie może otrzymać zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem we własnym imieniu. Rozwiązaniem umożliwiającym C. sprzedaż hurtową alkoholu do LK. jest rejestracja oddziału C. z siedzibą w Polsce - X. Supply Company AG (spółka akcyjna) oddział w Polsce (dalej: Oddział). Taki Oddział będzie ubiegał się o udzielenie ATL.

LK. jest w trakcie postępowania odwoławczego z Urzędem Marszałkowskim w zakresie uznania, czy C. jest obowiązana do posiadania zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem na rynku polskim. Na dzień dzisiejszy C., nie czekając na zakończenie procesu odwoławczego, zarejestruje Oddział w celu opłacenia zezwolenia i wywiązania się z warunków formalnych wskazanych w decyzji Marszałka Województwa. Jednakże w przypadku wygrania sporu z Marszałkiem Województwa, C. najprawdopodobniej zlikwiduje Oddział, gdyż celem jego powołania jest wyłącznie spełnienie formalnych przesłanek umożliwiających otrzymanie zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem w Polsce.

Utworzenie Oddziału przez C. nie generuje wartości dodanej do działalności prowadzonej przez C., lecz stanowi jedynie wypełnienie obowiązków administracyjno-prawnych wymaganych przez polskie prawo. Należy także podkreślić, iż powyższa sytuacja powoduje konieczność poniesienia dodatkowych kosztów przez Grupę X. i jest dodatkowym obciążeniem administracyjnym utrudniającym prowadzenie działalności w Polsce.

Zgodnie z KRS Oddziału, zakres jego działalności będzie obejmował, co do zasady:

* Sprzedaż hurtową napojów alkoholowych (46.34.A),

* Sprzedaż hurtową napojów bezalkoholowych (46.34.B),

* Sprzedaż hurtową niewyspecjalizowaną (46.90.Z),

* Transport drogowy wyrobów gotowych (49.41.Z).

Z perspektywy ekonomicznej, Oddział C. nie będzie pełnił żadnych dodatkowych funkcji w ramach łańcucha dostaw Grupy X. Nie będzie miał także dodatkowej działalności na rynku polskim. W celu realizacji sprzedaży pomiędzy C. a LK., z ekonomicznego punktu widzenia C. nie potrzebuje, aby na polskim rynku został powołany oddział, który będzie wykonywał jakiekolwiek funkcje związane z tą sprzedażą. Wynika to z faktu, iż wszelkie funkcje związane ze sprzedażą z C. do LK. mogą i będą ekonomicznie wykonywane bezpośrednio ze Szwajcarii lub też będą realizowane przez LC. lub A. na zlecenie C. Zarówno LC., jaki i A. nie będą uprawnione do negocjowania kontraktów, ani składania oświadczeń woli wiążących dla C. W szczególności nie istnieje potrzeba zatrudniania personelu, posiadania systemów informatycznych w Polsce. Takie rozwiązanie nie byłoby optymalne z ekonomicznego punktu widzenia i kreowałoby dla C. dodatkowe koszty administracyjne. Dodatkowo, takie rozwiązanie wpłynęłoby, w ocenie X., na pogorszenie pozycji konkurencyjnej Grupy X. zarówno w relacji z klientami, jak i konkurentami, gdyż proces produkcyjno-dystrybucyjny stałby się bardziej kosztochłonny. C. pragnie podkreślić, że w krajach, w których model operacyjny B. został już wdrożony, tj. Szwecji, Norwegii, a także Wielkiej Brytanii nie było konieczności otworzenia Oddziału.

Zgodnie z unormowaniami art. 94 Ustawy alkoholowej, o zezwolenie może ubiegać się podmiot, spełniający poniżej wskazane warunki:

Ponadto, już po uzyskaniu zezwolenia, podmiot taki zobowiązany będzie do:

i. przekazywania organowi zezwalającemu informacji o wielkości sprzedaży napojów alkoholowych, w terminie do dnia 31 stycznia za rok poprzedni;

ii. wykonywania działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim oznaczonego i wyłącznie w miejscach wymienionych w zezwoleniu;

iii. zgłaszanie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki lub właściwemu marszałkowi województwa zmian stanu faktycznego i prawnego przedsiębiorcy, w stosunku do danych zawartych w zezwoleniu, w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany;

iv. prowadzenia obrotu hurtowego tylko napojami alkoholowymi oznaczonymi znakami akcyzy, o ile wymóg oznaczania tymi znakami wynika z innych przepisów oraz

v. przestrzegania innych warunków określonych przepisami prawa.

Rejestracja Oddziału wynika zatem z potrzeby prawno-administracyjnej płynącej z konieczności uzyskania zezwolenia ATL. Poniżej C. odnosi się bardziej szczegółowo do specyfiki realizacji niektórych z powyższych wymogów w przedmiotowym przypadku w zakresie punktów (i), (ii) oraz (v), które są relewantne dla wniosku.

Ad i) - Spełnienie wymogu przekazywania organowi zezwalającemu informacji o wielkości sprzedaży napojów alkoholowych, w terminie do dnia 31 stycznia za rok poprzedni

Ze względów formalnych, w celu uzyskania zezwolenia konieczne będzie wykazywanie m.in. obrotu Oddziału. W związku z tym nastąpi wewnętrzne przesunięcie wyrobów gotowych w ramach C. do Oddziału C. Polsce. Jak wskazano powyżej, Oddziałowi będzie przysługiwać wyłącznie chwilowe i ograniczone prawo do dysponowania wyrobami gotowymi, które będzie zbieżne z momentem sprzedaży wyrobów gotowych przez Oddział do LK.

Fizyczna dostawa wyrobów gotowych do klienta finalnego (tekst jedn.: do klienta LK.) będzie realizowana z magazynów, do których tytuł prawny (najem lub prawo dostępu) będzie przysługiwał C. i będzie alokowany do Oddziału, przy czym prawo do dysponowania wyrobami gotowymi będzie przechodziło:

* z C. na Oddział - w ramach przesunięcia wewnętrznego wyrobów gotowych w ramach jednego przedsiębiorstwa na podstawie wewnętrznego dokumentu księgowego. Z prawnego punktu widzenia nie dojdzie do przeniesienia prawa własności pomiędzy C., a Oddziałem, gdyż w sensie prawnym C. i Oddział to jeden podmiot. Warto podkreślić, że prawo do dysponowania wyrobami gotowymi przez Oddział ma ograniczony charakter, gdyż Oddział może sprzedać wyrób gotowy do swojego jedynego klienta jakim jest LK. Zatem Oddział nie może sprzedać wyrobów gotowych innym podmiotom. Przesunięcie wewnętrzne nie będzie dokumentowane fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

* z Oddziału do LK. - w ramach transakcji sprzedaży - opisane powyżej przesunięcie wewnętrzne wyrobów gotowych nastąpi na chwilę przed sprzedażą wyrobów gotowych przez Oddział do LK., zatem Oddziałowi będzie przysługiwać wyłącznie chwilowe i ograniczone prawo do dysponowania wyrobami gotowymi. Transakcja sprzedaży pomiędzy Oddziałem a LK. będzie dokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

* z LK. do klientów finalnych w ramach transakcji sprzedaży - nabycie od Oddziału wyrobów gotowych nastąpi na chwilę przed sprzedażą przez LK. do klienta finalnego, zatem LK. będzie przysługiwać wyłącznie chwilowa własność wyrobów gotowych (ang. flash title /just in time). Transakcja sprzedaży pomiędzy LK. a klientem finalnym będzie dokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

System flash litle/just hi time ma na celu zoptymalizowanie zarządzania zapasami.

Zgodnie z założeniami dotyczącymi funkcjonowania scentralizowanego łańcucha dostaw, C. dostarczy do LK. wyrób gotowy zgodnie z zasadą Just In Time (ang. dokładnie na czas), czyli w praktyce - wtedy kiedy ten produkt ma być przez LK. dostarczony do klienta finalnego. Od strony systemu IT powyższa koncepcja jest rejestrowana poprzez tzw. flash title. Oznacza to, że moment wewnętrznego przesunięcia wyrobów gotowych z C. do Oddziału oraz sprzedaży z Oddziału do LK. będzie zbiegał się z momentem sprzedaży wyrobów gotowych przez LK. na rzecz klienta finalnego. Zatem Oddział będzie dysponentem wyrobów gotowych przez ułamek sekundy, zanim własność wyrobów gotowych przejdzie na odbiorcę - LK., a następnie na klienta finalnego.

Zgodnie z tym modelem, Oddziałowi będzie przysługiwało wyłącznie chwilowe i ograniczone prawo do dysponowania wyrobami gotowymi, jednakże towary będą w danym momencie pozostawać poza fizyczną kontrolą Oddziału (będą transportowane na zlecenie C.). Ze względów formalnych, Oddział będzie uwidoczniony na fakturze przekazywanej LK. (fizycznie czynność wystawiania faktur zostanie wykonana przez centrum usług księgowych Grupy X. w P. - A.). Dodatkowo, ponieważ usługi transportu wyrobów gotowych z magazynu do klientów finalnych oraz rozliczenie z tytułu opakowań zwrotnych są nierozerwalnie związane z podstawową transakcją - sprzedażą wyrobów gotowych, może istnieć konieczność, aby obrót VAT z tego tytułu był formalnie wykazywany przez Oddział. Z tego względu Oddział C. w Polsce będzie wystawiał fakturę na LK. z tytułu transportu wyrobów gotowych z magazynu do klientów finalnych oraz z tytułu obrotu opakowaniami zwrotnymi (fizycznie czynność wystawiania faktur zostanie wykonana przez centrum usług księgowych Grupy X. w P. - A.). Należy jednak podkreślić, że:

* usługi transportu wyrobów gotowych z magazynu do klientów finalnych świadczone będą fizycznie przez LC. oraz podmioty działające na jej zlecenie, a rola Oddziału będzie ograniczona do uwidocznienia Oddziału na refakturze przekazywanej do LK. za usługi transportu nabyte od LC. (fizycznie jak wskazano wyżej faktura zostanie wystawiona przez A.);

* właścicielem opakowań zwrotnych będzie C., a Oddział C. (na podstawie danych przekazywanych przez C.) będzie dokonywać wyłącznie formalnego rozliczenia z tytułu braku zwrotu opakowań zwrotnych w terminie w formie wystawienia odpowiedniej faktury na LK. (o ile takie rozliczenie będzie dokonywane przez Oddział).

Z perspektywy ekonomicznej, sprzedaży wyrobów gotowych do LK. będzie dokonywała C., tj. C. będzie odpowiedzialna za negocjacje warunków umownych z LK. oraz zawarcie umowy sprzedaży. W celu wypełnienia warunków ATL, w umowie zawarte zostaną postanowienia wskazujące, że z formalnego punktu widzenia LK. będzie nabywała wyroby gotowe od podmiotu posiadającego ATL - Oddziału C. w Polsce. LK. będzie jedynym odbiorcą wyrobów gotowych od C. w Polsce.

Ad ii) - Spełnienie wymogu wykonywania działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim oznaczonego i wyłącznie w miejscach wymienionych w zezwoleniu

Ze względów formalnych, tj. w celu spełnienia wymogów koniecznych do uzyskania ATL, Oddział C. będzie obowiązany do posiadania tytułu prawnego (najem lub prawo dostępu) do magazynów, w których będą magazynowane wyroby gotowe. W związku z tym Oddział zawrze umowę najmu/dostępu do magazynów LC. (własnych lub najmowanych). Przedmiotowe magazyny nie będą fizycznie wykorzystywane przez Oddział C., gdyż jak wskazano wyżej Oddziałowi przysługiwać będzie wyłącznie chwilowe prawo do dysponowania sprzedawanymi wyrobami gotowymi w związku z tym, że dostawy będą realizowane zgodnie z zasadą Just In Time (ang. dokładnie na czas), czyli w praktyce - wtedy kiedy ten produkt ma być przez LK. dostarczony do klienta finalnego.

Ad v) - Spełnienie wymogów wynikających z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

C. wyznaczy osobę uprawnioną w Oddziale do jego reprezentacji, zgodnie z wymogami prawnymi. Osobą tą będzie pracownik centrum księgowego (A.) Grupy X. w Polsce. Reprezentant nie będzie pracownikiem Oddziału. Oddział C. w Polsce nie będzie zatrudniał żadnych pracowników. Osoba ta nie będzie zaangażowana w negocjowanie i podpisywanie kontraktów sprzedażowych w Polsce, tj. nie będzie mieć dalszych uprawnień do reprezentowania C., negocjacji warunków kupna i sprzedaży wyrobów gotowych do LK., ani do zawierania umów kupna i sprzedaży w imieniu C. z LK.

Pełnomocnictwo udzielone reprezentantowi będzie formalnie upoważniało reprezentanta do reprezentowania Oddziału w ramach działań podejmowanych w zakresie sprzedaży wyrobów gotowych do LK., a także do podjęcia niezbędnych działań w zakresie uzyskania zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem, przy czym pełnomocnictwo to nie będzie go co do zasady upoważniało do zawierania umów w imieniu C., ani składania innych wiążących oświadczeń woli w imieniu C., poza wyraźnie wskazanymi (np. zawarcie umowy najmu biura, umowy najmu magazynu). Reprezentant Oddziału będzie zatem jedynie prowadzić działania określone wymogami prawnymi, niezbędne do formalnego funkcjonowania oddziału. Siedzibą Oddziału będzie siedziba A. w P. Oddział C. będzie posiadał umowę najmu na część powierzchni A. Biuro, co do zasady nie będzie fizycznie wykorzystywane przez C. lub Oddział C., tj. nie będzie w nim fizycznie prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza przez C. (Oddział). W przypadku, gdy uwzględnione zostanie odwołanie w sprawie ATL, przedmiotowa umowa zostanie rozwiązana, a Oddział zostanie najprawdopodobniej zlikwidowany.

Wnioskodawca prezentuje uproszczony schemat głównych funkcji pełnionych przez poszczególne podmioty w modelu docelowym, tj. C., Oddział C., LK., LC. oraz A.:

LC.

* Produkcja wyrobów gotowych na materiale powierzonym (świadczenie usług tollingowych na zlecenie C.)

* Świadczenie usług transportu wyrobów gotowych między magazynami oraz do klientów finalnych na zlecenie C. (z wykorzystywaniem podwykonawców)

* Magazynowanie materiałów do produkcji (w tym surowców) oraz wyrobów gotowych (na zlecenie C.)

* Usługi wsparcia zaopatrzenia

C.

* Planowanie produkcji (określenie strategii łańcucha dostaw)

* Rozwój standardów produkcyjnych

* Zakup usług tollingowych, logistycznych, lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia od LC.

* Zakup oraz dostarczenie materiałów do produkcji

* Organizacja procesu transportu wyrobów gotowych między magazynami oraz do klientów LK. (zakup usług od LC.)

* Organizacja procesu magazynowania wyrobów gotowych (zakup usług od LC.)

* Ponadto, C. wraz z LK. są odpowiedzialne za rozwój nowych produktów

* Optymalizacja produkcji i logistyki

* Zapasy

Oddział

* Posiadanie ATL

* Formalny obrót towarami

* Tytuł prawny do magazynów (najem lub prawo dostępu)

A.

* Wystawianie faktur w imieniu i na rzecz Oddziału

* Pełnomocnik/ reprezentant Oddziału

* Obsługa księgowa LK., LC. i C.

LK.

* Rozwój strategii sprzedaży i budowania marek

* Prowadzenie działań marketingowych

* Zarządzanie relacjami z klientami

* Sprzedaż wyrobów gotowych do klientów finalnych (hurtowni i sieci sprzedaży detalicznej)

* Ponadto, LK. wraz z C. są odpowiedzialne za rozwój nowych produktów

* Posiadanie ATL (LK. musi także posiadać ATL w celu sprzedaży wyrobów gotowych na rzecz klientów finalnych)

* Lokalne znaki towarowe

Oprócz tytułu prawnego do magazynów (najem lub prawo dostępu) oraz umowy najmu biura Oddziału, C. nie będzie posiadało w Polsce tytułu prawnego do innych nieruchomości. C. będzie posiadać również w Polsce materiały powierzone LC. do produkcji wyrobów alkoholowych, np. butelki, kegi czy składniki do niezbędne do wytwarzania zamówionych przez C. produktów oraz produkty finalne. Nie będzie natomiast posiadać w Polsce żadnych zasobów technicznych, które byłyby niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, tj. nieruchomości i urządzeń administracyjnych, punktów obsługi sprzedaży, maszyn i urządzeń produkcyjnych, ani żadnej innej infrastruktury.

Wnioskodawca pragnie także wskazać, iż transakcja sprzedaży wyrobów gotowych do LK. jest przedmiotem postępowania w sprawie zawarcia Uprzedniego Porozumienia Cenowego z polskim Ministrem Finansów zainicjowanego przez LK.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem niniejszego wniosku jest określenie konsekwencji podatkowych na gruncie VAT w stanie faktycznym, w którym Oddział nie zostanie zlikwidowany. C. pragnie również wskazać, że złożyło odrębny wniosek odnoszący się do określenia konsekwencji podatkowych na gruncie VAT w stanie faktycznym, gdzie Oddział zostanie zlikwidowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym C. będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 i 53 Rozporządzenia wykonawczego, które uczestniczy w transakcjach usługowych pomiędzy C. a LC....

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca dąży do potwierdzenia, czy Jego działalność w planowanym modelu (tekst jedn.: jako C. lub jako Oddział), przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego, może powodować powstanie Jego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, zgodnie z przepisami VAT, które uczestniczy w transakcjach pomiędzy C. a LC.

W opinii Wnioskodawcy, prowadzenie działalności przez C., a także utworzenie w Polsce Oddziału, nie będzie prowadziło do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, które uczestniczyłoby w transakcjach pomiędzy C. a LC.

Udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy prowadzona działalność skutkuje powstaniem stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej czy też nie, ma istotne znaczenie, gdyż na gruncie polskiej ustawy o VAT stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej może determinować miejsce opodatkowania usług podatkiem VAT (zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT). Dlatego też, z perspektywy Wnioskodawcy istotne jest ustalenie, czy z tytułu nabytych usług C. będzie miało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w Polsce w związku z powiązaniem nabywanych usług ze stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też powinna rozliczyć VAT według właściwych zasad (np. opodatkować w miejscu siedziby, tj. w Szwajcarii).

W krajowych regulacjach brak jest definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pojęcie to zostało uregulowane w bezpośrednio obowiązującym w Polsce Rozporządzeniu wykonawczym.

I tak, art. 11 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej to takie miejsce, które nie będąc miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika, charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić podatnikowi odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Co więcej, w art. 11 Rozporządzenia wykonawczego w ustępie 3 zaznaczono, że posiadanie numeru identyfikacyjnego VAT nadanego w danym kraju samo w sobie nie jest wystarczające by uznać istnienie stałego miejsca prowadzania działalności gospodarczej podatnika w tym kraju.

Natomiast, zgodnie z art. 53 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Dyrektywy VAT, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Na podstawie wyżej przedstawionej regulacji wskazać można, iż posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności w innym państwie niż państwo siedziby podatnika zachodzi wyłącznie, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

i. miejsce działalności (inne niż miejsce siedziby) charakteryzuje się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego,

ii. posiada ono odpowiednie wyposażenie techniczne (infrastruktura),

iii. działalność prowadzona w tym miejscu nosi znamiona stałości oraz jest samodzielna w takim stopniu, że możliwe jest w jej ramach podejmowanie decyzji dotyczących dostaw /świadczeń realizowanych z tego miejsca /dla potrzeb tego miejsca.

Powyżej zaprezentowane przesłanki zostały wypracowane w orzecznictwie TSUE na długo przed wprowadzeniem ich do Rozporządzenia wykonawczego, które to orzecznictwo daje wskazówki co do tego, w jaki sposób powinny być poszczególne przesłanki interpretowane (np. C-168/84, Gunter Berkholz; C-231/94, Faaborg-Gelting Linien; C-190/95, ARO Lease BY.) Dlatego też poniżej Wnioskodawca przedstawia analizę dotyczącą stałego miejsca działalności gospodarczej w opisanym stanie faktycznym, z uwzględnieniem dorobku TSUE, jak również wypracowanego na bazie orzecznictwa TSUE dorobku polskich organów podatkowych.

Przed dokonaniem analizy poszczególnych przestanek stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na bardzo istotny aspekt wypływający z orzecznictwa TSUE. A mianowicie, na konieczność dokonywania oceny skutków na gruncie VAT z uwzględnieniem realiów gospodarczych (stanowiących podstawowe kryterium stosowania wspólnego systemu VAT - na co zwracał uwagę TSUE m.in. w wyroku w sprawie Planzer, C-73/06). Mając na uwadze wspomnianą zasadę, przy dokonywaniu analizy wspomnianych przesłanek pod kątem oceny, czy mamy do czynienia ze stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej czy też nie, należy brać pod uwagę także specyfikę realizowanej przez Wnioskodawcę działalności.

Obecne realia rynkowe i zaostrzająca się konkurencja na rynku międzynarodowym wymagają bowiem od podmiotów prowadzących działalność międzynarodową w branży FMCG rozdzielenia poszczególnych funkcji pomiędzy wyspecjalizowane w tym celu spółki (tekst jedn.: spółki zarządzające procesem, spółki dystrybucyjne czy też spółki produkcyjne). Jak Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, działanie takie ma na celu zwiększenie możliwości produkcyjnych, poprawę jakości obsługi klientów oraz efektywności działania i wykorzystania posiadanych aktywów. Dlatego też, Wnioskodawca, jako jeden z liderów na rynku produktów browarniczych, musi podejmować niezbędne kroki, aby zachować konkurencyjność na wymagającym rynku. Jednym z takich kroków jest właśnie restrukturyzacja dokonywana w ramach projektu B., która jest typową strukturą stosowaną przez podmioty z branży FMCG.

Aby zatem ocenić, czy w przedstawionym stanie faktycznym C. będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, należy rozważyć, czy z perspektywy funkcji przypisanych C. w ramach planowanego projektu B., aktywność C. w Polsce może stanowić stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oraz czy sam Oddział może kreować takie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

(i) Odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego

Jak wskazano powyżej, aby podmiot posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT, musi on dysponować odpowiednimi zasobami ludzkimi, które pozwolą na wykonywanie działalności gospodarczej w danej branży.

W przedstawionym stanie faktycznym C. nie zostanie dysponentem żadnego zaplecza osobowego w Polsce. Wnioskodawca nie będzie zatrudniał żadnych osób na terytorium Polski, nie będzie stroną umów o pracę ani innych umów, dzięki którym mógłby on bezpośrednio określać zakres obowiązków osób, kierować ich pracami oraz je kontrolować.

Oddział C. w Polsce również nie będzie dysponował zapleczem osobowym. Jedyną osobą, która będzie pełnić jakiekolwiek obowiązki w związku z istnieniem oddziału C. w Polsce, stanie się wyznaczony przez C. pracownik centrum księgowego (A.) Grupy X. w Polsce. Fakt zaangażowania tej osoby w związku z istnieniem Oddziału będzie podyktowany jedynie wymogami polskiego prawa, a zatem będzie miał jedynie charakter formalny - z perspektywy C. oraz całego projektu B. nie ma natomiast żadnego uzasadnienia biznesowego utrzymywania jakichkolwiek zasobów ludzkich C. w Polsce. Wyznaczona do reprezentacji Oddziału osoba nie będzie zaangażowana w negocjowanie i podpisanie kontraktów, a także nie będzie posiadała pełnomocnictwa do podpisywania umów handlowych w imieniu C. ani Oddziału, z wyjątkiem przypadków niezbędnych do utworzenia Oddziału, opisanych w stanie faktycznym (np. zawarcie umowy najmu biura). Wszystkie te czynności będą zastrzeżone dla C. Oddział C. w Polsce nie będzie zatrudniał żadnych pracowników.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu przytoczyć stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażone w interpretacji indywidualnej z 15 grudnia 2011 r., nr IPPP3/443-1207/11-4/KB, w której uznano, iż spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski w takim stanie faktycznym, w którym jej jedyny pracownik posiada uprawnienia wyłącznie do obsługi sprzedaży. Ponadto, zdaniem Dyrektora, w ramach oceny możliwości istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej: "infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Zdaniem Wnioskodawcy, ustanowienie jako reprezentanta Oddziału jednej osoby, której nie przysługują żadne uprawnienia w zakresie wykonywania zadań w ramach działalności wykonywanej przez C., nie może oznaczać, że C. posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tym bardziej, brak jakichkolwiek pracowników własnych poza strukturą Oddziału prowadzi do wniosku, że takich zasobów ludzkich C. w Polsce w ogóle nie posiada. Zasoby ludzkie mają bowiem pozwalać na wykorzystanie nabytych usług do prowadzenia działalności gospodarczej oraz mają umożliwić świadczenie usług oraz dostawę towarów przez to stałe miejsce działalności gospodarczej. Proste zestawienie zakresu prowadzonej przez C. działalności (tekst jedn.:m.in. planowanie produkcji, rozwój standardów produkcyjnych, zlecanie usług produkcji do LC., zakup oraz dostarczenie materiałów do produkcji, zlecanie transportu wyrobów gotowych między magazynami oraz do klientów LK.) z zakresem uprawnień reprezentanta Oddziału (tekst jedn.: reprezentowanie Oddziału bez możliwości podejmowania wiążących decyzji) prowadzi do wniosku, że Oddział nie zapewnia zasobów ludzkich niezbędnych do utworzenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Do analogicznego wniosku prowadzi fakt, iż - poza strukturą Oddziału - C. w Polsce nie ma żadnych innych osób, które mogłyby realizować zadania C.

Jak wskazano w stanie faktycznym, C. będzie odbiorcą usług produkcji, usług prowadzenia gospodarki magazynowej, usług transportowych, i lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia świadczonych przez LC. Na potrzeby świadczenia tych usług LC. posiada własne zasoby ludzkie, które służą do realizacji własnych zadań, rozdzielonych w ramach projektu B. Część zadań LC. realizuje także przy wykorzystaniu podwykonawców.

Zatem, w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem nie zostaje spełniona przesłanka dysponowania odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego, w konsekwencji, nie można mówić o posiadaniu przez C. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jednakże w celu pełnego wyjaśnienia swojej argumentacji, Wnioskodawca przedstawi poniżej również analizę w odniesieniu do pozostałych kryteriów statuujących owe miejsce.

(ii) Odpowiednie wyposażenie techniczne (infrastruktura)

Jedynie wówczas można dopuszczać, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jeżeli obok zaplecza personalnego, dysponuje on także wyposażeniem technicznym, którego charakter i rozmiar pozwoli wykonywać działalność gospodarczą w danej branży.

W stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem C. nie będzie miała możliwości korzystania w Polsce z żadnego zaplecza technicznego (infrastrukturalnego). C. będzie posiadać bezpośrednio jedynie prawo do magazynu na terytorium Polski, które będzie prawem zobowiązaniowym, nie zaś prawem rzeczowym w rozumieniu prawa cywilnego (w szczególności nie będzie to prawo własności magazynu) oraz prawo własności do surowców, półproduktów i materiałów niezbędnych do wytworzenia produktów C. oraz opakowań zwrotnych.

C. nie będzie natomiast posiadać w Polsce żadnych zasobów technicznych, które byłyby niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, tj. nieruchomości i urządzeń administracyjnych, punktów obsługi sprzedaży, maszyn i urządzeń produkcyjnych, ani żadnej innej infrastruktury.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w orzecznictwie TSUE zostało rozstrzygnięte, że nabycie środków do realizacji działalności przez przedsiębiorców nie prowadzi do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W wyroku w sprawie C-73/06 Planzer Luxembourg Sarl TSUE wskazał, iż "Stałym przedsiębiorstwem (wcześniej stosowana nazwa do określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - wyjaśnienie Wnioskodawcy) nie jest trwałe urządzenie używane przez danego przedsiębiorcę do działalności o charakterze przygotowawczym i pomocniczym, takiej jak rekrutacja pracowników lub zakup środków technicznych koniecznych do wykonywania działalności".

Prowadzi to zatem do wniosku, że tym bardziej w charakterze zasobów rzeczowych potencjalnego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej C. nie mogą być traktowane nabyte przez C. surowce, półprodukty i materiały, typu butelki, kegi, etc. Towary te mają jedynie pomagać w realizacji działalności, przypisanej w ramach podziału funkcjonalnego dokonanego zgodnie z projektem B., wykonywanej samodzielnie przez LC. Same w sobie nie tworzą natomiast składników, na podstawie których C. może realizować własne zadania.

Podobnie jak w przypadku zasobów ludzkich, zasoby rzeczowe mają pozwalać na wykorzystanie nabytych usług do prowadzenia działalności gospodarczej oraz mają umożliwić świadczenie usług i dostawę towarów przez to stałe miejsce działalności gospodarczej. Warto w tym miejscu przypomnieć, że celem działalności C. jest m.in. planowanie produkcji, rozwój standardów produkcyjnych, zlecanie usług tollingowych do LC., zakup oraz dostarczenie materiałów do produkcji, organizacja transportu wyrobów gotowych między magazynami oraz do klientów LK. Patrząc na ogół zasobów rzeczowych C. w Polsce (m.in. prawo do korzystania z magazynu, własność składników wykorzystywanych do produkcji wyrobów C. oraz opakowań zwrotnych) nie można uznać, iż są to zasoby rzeczowe pozwalające realizować cele, jakie zostały nałożone na C. w ramach podziału zadań według nowego projektu B. Dlatego też należy uznać, że C. nie będzie posiadało w opisanym powyżej zakresie odpowiednich zasobów rzeczowych koniecznych do uznania, iż posiada ono w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Takiego stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce nie będzie tworzył także Oddział. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w związku z koniecznością posiadania siedziby przez Oddział, siedziba Oddziału C. zostanie ustanowiona w siedzibie A. w P., w następstwie czego Oddział C. będzie posiadał umowę najmu na część powierzchni biurowej A. Jednakże wynajęty fragment biura nie będzie fizycznie wykorzystywany przez C. lub Oddział C., nie będzie w nim również prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza. Ponadto powierzchnia biurowa wynajęta przez Oddział nie będzie wykorzystywana w żaden inny, niewskazany wyżej sposób. Na marginesie Spółka pragnie zauważyć, że w podobnym stanie faktycznym Minister Finansów uznał, że posiadanie zaplecza biurowego nie może stanowić stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lutego 2012 r., sygn, IPPP3/443-1456/11-4/MPe).

Oddział C. w Polsce będzie co prawda posiadał tytuł prawny do powierzchni magazynowej LC. na podstawie umowy najmu (tytuł ten Oddział będzie zobowiązany nabyć, by dopełnić wymogów niezbędnych do uzyskania zezwolenia). Wnioskodawca pragnie przypomnieć jednak, że przypisana mu w ramach projektu B. rola ma polegać m.in. na planowaniu produkcji, określeniu strategii łańcucha dostaw, zlecaniu usług tollingowych, rozwój standardów produkcyjnych, zlecania transportu oraz magazynowania wyrobów gotowych. Samo prawo dostępu do magazynu oraz tytuł prawny do powierzchni biurowej przeznaczone dla jednej osoby nie są w ocenie Spółki wystarczającymi zasobami rzeczowymi, w rozumieniu definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, mogącymi zapewnić prawidłową realizację całości prac wykonywanych przez C.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie będzie On posiadał odpowiedniego zaplecza technicznego w Polsce, aby można było przypisać Mu posiadanie w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT.

(iii) Stałość prowadzonej działalności oraz jej samodzielność w takim stopniu, że możliwe jest w jej ramach podejmowanie decyzji dotyczących dostaw realizowanych z tego miejsca /dla potrzeb tego miejsca

Pojęcie stałości można rozumieć jako zamiar permanentnego (a przynajmniej długofalowego) prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium danego państwa. Jednocześnie, stałość w odniesieniu do kryteriów powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej odnosi się również do konieczności utworzenia określonego stopnia zaangażowania środków osobowych i technicznych, by nie było wątpliwości, iż nie ma ona charakteru przemijającego.

Organy podatkowe, jak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 25 października 2012 r., sygn, IPPP3/443-784/12-4/k.c., wskazują, iż " (...)"stały", to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale".

W świetle powyższych wyjaśnień definicji "stałości" można uznać, że opisany w stanie faktycznym ograniczony zakres bezpośredniej aktywności C. w Polsce (tekst jedn.:m.in. posiadanie prawa do magazynu) oraz aktywności C. realizowanej poprzez Oddział C., będzie miał co do zasady stały charakter. Jednakże stałość ta może być przypisana wyłącznie w tym bardzo ograniczonym zakresie aktywności C. czy też Oddziału C., który ani nie jest wystarczający do prowadzenia działalności C. w Polsce zgodnie jego rolą przypisaną w ramach projektu B., ani nie może zostać uznany za samodzielną działalność C. na terytorium Polski.

W kwestii samodzielności Wnioskodawca pragnie przywołać wyrok w TSUE w sprawie C-190/95, ARO Lease BV, w której holenderska spółka leasingowa świadczyła usługi leasingowe w Belgii wykorzystując usługi niezależnych pośredników, nie posiadając w tym kraju własnego biura ani innej infrastruktury. W stanie faktycznym wskazano, że do Belgii nie zostały przeniesione uprawnienia decyzyjne spółki holenderskiej, gdyż spółka zagraniczna nie posiadała w innym kraju członkowskim podległego sobie personelu oraz zaplecza technicznego rozwiniętego w takim stopniu i na tyle stałe, żeby zawierać umowy i podejmować decyzje, co Trybunał uznał za jedną z kluczowych kwestii, która przesądziła o braku ustanowienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spółki leasingowej w Belgii.

Jak wskazał TSUE w powyższym wyroku, stałość wiąże się również z niezależnością w tym znaczeniu, że zorganizowane trwale zaplecze personalne i techniczne jest w stanie niezależnie funkcjonować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Istotnym warunkiem powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest zatem to, aby aktywa techniczne i personalne posiadane (z zamiarem stałości) w danym kraju tworzyły strukturę niezależną i samodzielną, w takim stopniu, aby w ramach tej struktury możliwe było podejmowanie decyzji zarządczych w zakresie kwestii, które dotyczą tego stałego miejsca prowadzenia działalności oraz działalności gospodarczej prowadzonej przez to miejsce. Powstała struktura musi być wyposażona zatem w zdolność do samodzielnego realizowania i "konsumowania" świadczeń.

Niejako podsumowując dotychczas przytoczone fakty i argumenty należy wskazać, że w sytuacji objętej niniejszym wnioskiem nie można mówić o możliwości niezależnego działania samego C. w Polsce, czy też Oddziału C. w Polsce.

Przyczyny, dla których powstał Oddział oraz cele, które ma spełniać, wykluczają jego niezależne działanie. Przede wszystkim, zdaniem Wnioskodawcy, Oddział nie dysponuje odpowiednim zapleczem personalnym i technicznym, aby prowadzić działalność gospodarczą, w tym samodzielnie realizować i konsumować świadczenia. Celem powstania Oddziału było bowiem wyłącznie otrzymanie i utrzymanie zezwolenia, przez co struktura Oddziału jest jedynie na tyle rozwinięta, na ile konieczne jest sprostanie warunkom formalnym stawianym przez wymogi polskiego prawa dotyczącego koncesji i organizacji oddziałów.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że Oddział C. nie będzie miał w rzeczywistości prawa do podejmowania decyzji w odniesieniu do towarów nabywanych przez siebie. C. za sprawą Oddziału będzie dokonywać sprzedaży tych towarów do jedynego kontrahenta, którym jest LK. Oddział nie będzie zatem mógł samodzielnie zdecydować o zatrzymaniu danej partii towaru bądź jej sprzedaży innemu kontrahentowi.

Co więcej, abstrahując od czynności realizowanych przez Oddział, również bezpośrednia działalność C. nie może zostać uznana za samodzielną i niezależną w stosunku do centrali C. Ograniczone zasoby rzeczowe i w zasadzie brak zasobów ludzkich, nie są w stanie realizować jakichkolwiek działań samodzielnie. Nie można bowiem uznać, że posiadanie prawa do korzystania z magazynu oraz prawo własności do składników potrzebnych o wytworzenia produktów oraz do opakowań zwrotnych może stanowić stałe miejsce prowadzenia działalności.

Nie sposób bowiem uznać, że takie zasoby rzeczowe są zdolne do tego, aby samodzielnie świadczyć usługi, które w ramach projektu B. zostały przypisane C. Tym bardziej, takie zasoby rzeczowe nie są w żaden sposób zdolne do tego, aby wykorzystywać usługi, które będą świadczone przez LC. na rzecz C.

Nie sposób bowiem uznać, że Wnioskodawca, w ramach zasobów, które posiada w Polsce, jest zdolny do tego by na/z terytorium Polski wykonywać jakiekolwiek zadania przypisane Mu w ramach projektu B., tj. planowanie produkcji, określanie strategii łańcucha dostaw, zlecanie usług tollingowych, rozwój standardów produkcyjnych, zlecanie transportu oraz magazynowania wyrobów gotowych. Tym bardziej, owe zasoby C. w Polsce nie są zdolne do odbioru i wykorzystania usług tollingowych i logistycznych świadczonych przez LC. na rzecz C. Wszystkie czynności powiązane z odbiorem tych usług, czyli de facto wszystkie wymienione powyżej, tj. planowanie produkcji, określanie strategii łańcucha dostaw, zlecanie usług tollingowych, rozwój standardów produkcyjnych, zlecanie transportu oraz magazynowania wyrobów gotowych, są wykonywane przez C. z centrali w Szwajcarii, gdzie C. ma odpowiednie zaplecze techniczne i osobowe zdolne do ich wykonywania.

W konsekwencji, w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem nie dojdzie do utworzenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej C. w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, C. nie będzie posiadało w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 i 53 Rozporządzenia wykonawczego, które uczestniczy w transakcjach usługowych pomiędzy C. a LC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.