IPPP3/443-418/09-2/KG - Opodatkowanie wynajmu pomieszczeń przynależnych służących zaspokajaniu potrzeb mieszkalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2009 r. (data wpływu 22 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu dodatkowego pomieszczenia znajdującego się w budynku mieszkalnym - jest prawidłowe.

W dniu 22 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu dodatkowego pomieszczenia znajdującego się w częściach wspólnych nieruchomości, w budynku mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo (dalej: Podatnik) wynajmuje z własnych zasobów lokale na cele biurowe, handlowe usługowe, a także na cele mieszkalne. Najemcami lokali mieszkalnych najczęściej są aktualni lub byli pracownicy Podatnika, lecz nie wyłącznie. Najemcy lokali mieszkalnych często wynajmują również piwnice. Podatnik do usługi wynajmu lokali mieszkalnych stosuje zwolnienie z podatku od towarów i usług (gdyż klasyfikuje tę usługę wg PKWiU jako wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym - PKWiU ex 70.20.11), natomiast do usługi wynajmu piwnic stosuje stawkę podatku w wysokości 22 %.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynajem piwnic, jako części składowych (pomieszczeń przynależnych) wynajmowanych lokali mieszkalnych, może korzystać ze zwolnienia z podatku towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej UoPTU) w zw. z poz. nr 4 załącznika nr 4 do ww. ustawy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z uwagi na fakt, że piwnica znajdująca się w budynku mieszkalnym może stanowić pomieszczenie przynależne do lokalu mieszkalnego, gdyż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) piwnica taka zaspokaja również potrzeby mieszkaniowe, to zasadne jest twierdzenie, że zwolnienie zawarte w załączniku nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 43 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, a dotyczące usług w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym, rozciąga się także na piwnice wynajmowane przez Podatnika najemcom lokali mieszkalnych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się z podatku od towarów i usług usługi wymienione w załączniku numer 4 do tej ustawy. Załącznik nr 4 w pozycji nr 4 zawiera usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 47 § 1 k.c. "część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych". Zgodnie z § 2 tego artykułu "częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego".

Zgodnie z art. 2 ust. 1 UoWL samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej mogą stanowić odrębne nieruchomości". Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 4 UoWL "do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Zgodnie z objaśnieniami wstępnymi PKOB budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem", natomiast "część mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie)".

W związku z powyższym należy stwierdzić, że piwnica jako lokal odrębny od lokalu mieszkalnego, może stanowić jego część składową która jest określana mianem "pomieszczenia przynależnego". Wynajmowana zatem piwnica wraz z lokalem mieszkalnym również służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Z powyższego można wnioskować, że zawarte w załączniku numer 4 do ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienie usług w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek rozciąga się również na wynajem piwnic, jako pomieszczeń mających na celu zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych. Do podobnych wniosków doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2009 r. (IBPP3/443-37/09/IK), a mianowicie stwierdził, że "usługi mieszczące się (...) w grupowaniu PKWiU 70.20.11, polegające na wynajmie pomieszczeń pomocniczych (piwnicy) zlokalizowanych w budynkach mieszkalnych, z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (poz. 4 załącznika nr 4 ustawy)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 4 załącznika nr 4 - "Wykaz usług zwolnionych od podatku", wymienione zostały usługi sklasyfikowane w grupowaniu ex 70.20.11 "Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe".

Z powyższego zapisu wynika zatem, iż zakresem zwolnienia od podatku objęte są jedynie usługi wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Nadto dla zdefiniowania tych usług ustawodawca odwołał się do ich grupowania w PKWiU o symbolu ex. 70.20.11. Wyłączone ze zwolnienia są natomiast usługi wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe. Usługi te na podstawie postanowień art. 41 ust. 1 podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem 22% stawki podatku.

Zauważyć należy ponadto, iż zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z nim samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem", natomiast "część mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie)".

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż usługa polegająca na udostępnianiu na podstawie umowy najmu dodatkowych pomieszczeń w budynkach mieszkalnych (PKWiU ex 70.20.11), z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje z własnych zasobów lokale na cele biurowe, handlowe usługowe, a także na cele mieszkalne. Najemcami lokali mieszkalnych najczęściej są aktualni lub byli pracownicy Podatnika, lecz nie wyłącznie. Najemcy lokali mieszkalnych często wynajmują również piwnice. Podatnik do usługi wynajmu lokali mieszkalnych stosuje zwolnienie z podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż klasyfikuje tę usługę wg PKWiU jako wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym - PKWiU ex 70.20.11, natomiast w stosunku do wynajmu piwnic stosuje stawkę podatku w wysokości 22 %. Wnioskodawca w chwili obecnej stoi na stanowisku, iż z uwagi na fakt, iż piwnica znajduje się w budynku mieszkalnym może stanowić pomieszczenie przynależne do lokalu mieszkalnego, bowiem piwnica zaspokaja również potrzeby mieszkaniowe.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż usługi mieszczące się, jak wskazał Wnioskodawca w grupowaniu PKWiU 70.20.11, polegające na wynajmie pomieszczeń zlokalizowanych w budynkach mieszkalnych, z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych w tym piwnic, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 4 załącznika nr 4 do ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że obowiązek prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te czynności. Tutejszy organ nie jest właściwy do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości sporządzonej kwalifikacji, Wnioskodawca może się zwrócić do właściwego w tym zakresie organu, tekst jedn. Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 6, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.