IPPP3/443-403/12-2/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżeństwo (dalej jako "Wnioskodawcy") nieprowadzący działalności gospodarczej są wraz z innymi osobami współwłaścicielami niezabudowanej nieruchomości (dalej jako "Nieruchomość") w udziale stanowiącym:

* 1/8 części - (majątek odrębny),

* 1/8 części - (majątek odrębny),

* 2/8 części-małżonkowie na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej umownie rozszerzonej.

Prawo współwłasności Nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawców w następujący sposób:

Obecnie Wnioskodawcy planują dokonać sprzedaży udziału w Nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowana przez Wnioskodawców sprzedaż udziału w Nieruchomości powinna być uznana jako dokonana przez podatnika VAT a w konsekwencji podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż udziału w Nieruchomości obejmującego majątek osobisty Wnioskodawcy nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej (handlowej) w rozumieniu Ustawy VAT. W efekcie, przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przede wszystkim należy podnieść, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W art. 5 Ustawy VAT ustawodawca określił katalog czynności podlegających opodatkowaniu VAT (zakres przedmiotowy). Zalicza się do nich m.in. odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, którą należy rozumieć jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy VAT). Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przywołanej powyżej definicji towaru wynika, iż sformułowanie "ich części" odnosi się także do nieruchomości niezabudowanej. Tak więc za część tej nieruchomości należy uznać także udziały we własności Nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego wystąpienia.

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - dalej jako "k.c.") własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

Stosownie do art. 196 § 1 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach k.c., wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i określony jest odpowiednim ułamkiem. Każdemu ze współwłaścicieli przysługują atrybuty prawa własności, ma on względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela ze względu na charakter udziału.

Stosownie do art. 198 k.c. współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co wynika z treści wyżej przywołanego art. 7 ust. 1 Ustawy VAT. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie mówi o przeniesieniu prawa własności. W świetle powyższych przepisów w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału. Zatem, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii dostawy towaru, zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym kontekście, pierwszy ze wskazanych na wstępie warunków będzie w przedmiotowym przypadku spełniony.

Drugim warunkiem, którego spełnienie obligować będzie Wnioskodawcę do opodatkowania sprzedaży udziału w Nieruchomości podatkiem od towarów i usług jest aby czynność sprzedaży została dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 Ustawy VAT za podatnika (zakres podmiotowy) uważa się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak z powyższego wynika, o ile zakres przedmiotowy opodatkowania został jednoznacznie zdefiniowany (art. 5 Ustawy VAT), o tyle, w ocenie Wnioskodawcy, na skutek szerokiego zakresu pojęcia "podatnik" jego właściwe zastosowanie ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia obowiązku opodatkowania danej czynności. Opodatkowaniu będą podlegały bowiem tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba fizyczna dokonująca dostawy towarów będzie podatnikiem tylko w odniesieniu do tych czynności, które wykonane zostały w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności, będących dostawą towarów, niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji - nie podlega opodatkowaniu. Należy zatem stwierdzić, że - zwłaszcza w odniesieniu do osób fizycznych - podatnikiem VAT się bywa.

Definiując pojęcie działalności gospodarczej ustawodawca odwołał się do zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przez zamiar częstotliwości prowadzenia działalności należy, zdaniem Wnioskodawcy, rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a niejednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności. Jednocześnie zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy musi istnieć w chwili nabycia, a nie w okresie późniejszym.

Problematyka sprzedaży gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę i jej konsekwencje na gruncie Ustawy VAT były wielokrotnie przedmiotem orzekania przez sądy administracyjne. Należy przede wszystkim zauważyć, że NSA w wydanym wyroku w składzie siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wyraził pogląd, iż przepisy art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. NSA wywiódł, iż ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, iż w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Uzasadniając wyrażone stanowisko NSA stwierdził, że jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku VAT, i to bez względu na to, czy czynność tę (sprzedaż działek) wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Sąd dodał także, iż taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany jest przede wszystkim na własne potrzeby danej osoby a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak iw częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku VAT. NSA podkreślił przy tym, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, iż przez pojęcie "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Powyższe stanowisko NSA w Warszawie potwierdził także w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 13/11) wskazując, iż

* "przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12. Dyrektywy 112, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały)."

* "nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych."

* "liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą."

Pogląd taki zaprezentował również m.in. WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 2 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Wr 1513/11) oraz WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 16 listopada 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 657/11).

Tak więc, w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego (nienabytego w celu odprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości) - nie można uznać, iż z tego tytułu staje się on podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby nawet takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nabyli udział w Nieruchomości do majątku osobistego częściowo w drodze zasiedzenia, częściowo zaś w drodze spadku. Nie ma więc podstaw do uznania, że Wnioskodawca dokonał nabycia Nieruchomości z bezpośrednim zamiarem odprzedaży. Trudno bowiem uznać, że nabycie udziału w Nieruchomości w drodze zasiedzenia a tym bardziej spadku miało charakter celowego, świadomego działania Wnioskodawcy ukierunkowanego na sprzedaż Nieruchomości. Szczególnie, że samo nabycie w drodze zasiedzenia jak i spadku nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W efekcie, w przedmiotowym przypadku, nie zostanie spełniona przesłanka do uznania, że sprzedaż udziału w Nieruchomości dokonana będzie przez podatnika w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT.

W konkluzji, mając na uwadze fakt, iż;

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast, w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższych unormowań wynika, iż grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 Kodeksu cywilnego. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 k.c.).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych wyżej przepisów, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Z kolei, w celu ustalenia, czy dostawa nieruchomości wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy dla celów zarobkowych. Należy wskazać, iż działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego w celu jego odsprzedaży.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nieprowadzący działalności gospodarczej jest współwłaścicielem niezabudowanej nieruchomości w udziale stanowiącym 1/8 części (majątek odrębny) oraz 2/8 części (na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej umownie rozszerzonej). Prawo współwłasności nieruchomości zostało nabyte przez Wnioskodawcę w drodze zasiedzenia oraz spadku. Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży udziału w ww. nieruchomości.

Uwzględniając treść przytoczonych przepisów oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż Wnioskodawca będzie zbywał majątek nabyty w drodze zasiedzenia oraz spadku, a więc nabyty na cele prywatne. Majątek nie został nabyty celem dalszej odsprzedaży w celach zarobkowych i nie był wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej. W przedstawionych okolicznościach na podstawie obowiązującego stanu prawnego stwierdzić należy, że mimo, iż nieruchomość niezabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z opisanej sytuacji nie wynika, aby dokonując jego sprzedaży, Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. W konsekwencji sprzedając udział w przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Uwzględniając treść przytoczonych przepisów oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej dokona sprzedaży ze swojego majątku prywatnego udziału w nieruchomości niezabudowanej położonej w Warszawie, a transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, gdyż nie zostaną spełnione przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem z tytułu sprzedaży przedmiotowego udziału w nieruchomości Wnioskodawca nie będzie posiadał statusu podatnika określonego w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym sprzedaż przedmiotowych udziałów w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, tj. osoby składającej wniosek. W związku z tym skutki określone w art. 14k-14m Ordynacji podatkowej mogą dotyczyć tylko Zainteresowanej. Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskodawczyni nie może wywierać skutku prawnego dla jej męża.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.