IPPP3/443-39/12-5/JF - Ustalenie miejsce świadczenia usługi udzielenia pożyczki oraz obliczenia proporcji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2011 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) uzupełnionym w dniu 26 marca 2012 r. (data wpływu 28 marca 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14 marca 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsce świadczenia usługi udzielenia pożyczki oraz obliczenia proporcji - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsce świadczenia usługi udzielenia pożyczki oraz obliczenia proporcji.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 23 marca 2012 r., złożonym w dniu 26 marca 2012 r. (data wpływu 28 marca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 14 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. przetwarzanie danych, zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność. Zdarzyło się, że wnioskodawca sporadycznie zawarł umowę pożyczki jako pożyczkodawca w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej osobie również prowadzącej działalność gospodarczą. Wnioskodawca działa jako pożyczkodawca, ale także może się zdarzyć, że będzie pełnił rolę pożyczkobiorcy.

Zarówno Wnioskodawca jak i kontrahent - druga strona umowy pożyczki - są płatnikami podatku VAT. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług doradztwa finansowego oraz nie wykonuje czynności ściągania długów i factoringu. Również w ramach wykonywania opisanej we wniosku czynności udzielenia pożyczki nie wykonuje usług doradztwa finansowego, ani żadnego innego doradztwa oraz nie wykonuje czynności ściągania długów i factoringu.

Usługa w postaci udzielenia pożyczki może być świadczona dla podmiotów mających siedzibę w Polsce, jak i w innych kraju Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka stoi na stanowisku, iż na gruncie obowiązujących przepisów o VAT incydentalne czynności udzielenia przez Spółkę pożyczki powinny być uznane za czynności dokonane sporadycznie w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. W konsekwencji czynności te należy potraktować, jako nieobjęte dyspozycją przepisów ustawy o VAT odnoszących się zasad kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, tj. wartość obrotu z tytułu udzielonych przez Spółkę pożyczek powinna być wyłączona z wartości obrotu służącego do wyliczenia tej proporcji.

Mając na uwadze powyższe, a także fakt, iż pożyczki udzielane przez Spółkę na rzecz głównie podmiotów powiązanych będą incydentalne i nie mają charakteru podstawowej działalności Spółki, a są jedynie uzupełnieniem tej działalności, które nie jest konieczne do prowadzenia działalności głównej, nawet gdyby uznać je za opodatkowane VAT, zdaniem Spółki czynność udzielenia przez Spółkę pożyczek podmiotom zależnym w zdarzeniu przyszłym, winny zostać uznane za czynności sporadyczne w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT.

W tym kontekście Spółka podkreśla, iż TSUE wielokrotnie zajmował się interpretacją pojęcia "incydentalne" w kontekście wykonywania transakcji finansowych. W orzeczeniu w sprawie C-306/94 Regie Dauphinoise-Cabinet, Trybunał stwierdził, że o sporadycznym charakterze transakcji nie decyduje wyłącznie ich relatywnie niewielki udział wartościowy w całokształcie prowadzonej przez podatnika działalności, TSUE podkreślił, że inwestycje firmy zarządzającej nieruchomościami polegające na tworzeniu na własny rachunek lokat ze środków wpłacanych przez właścicieli lub najemców nie mogą być określone jako transakcje okazjonalne, gdyż otrzymanie odsetek z tych inwestycji jest "bezpośrednią, stałą i konieczną konsekwencją działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami". Można zatem argumentować a contrario, że TSUE pośrednio wyznaczył zakres transakcji uznawanych za wykonywane w sposób sporadyczny jako takich, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej. W sprawie C-77/01 EDM Trybunał wprost wskazał jakiego typu transakcje finansowe powinny być uznane za okazjonalne i w związku z tym nie powinny wpływać na wysokość współczynnika. TSUE stwierdził, iż co prawda, skala i wysokość dochodów z tytułu transakcji finansowych objętych zakresem opodatkowania na gruncie VI Dyrektywy może wskazywać, że transakcje te nie są dokonywane okazjonalnie, jednak fakt uzyskiwania dochodów z tytułu transakcji finansowych przewyższających obrót z podstawowej działalności podatnika nie jest przesłanką wykluczającą "okazjonalność" takich transakcji. Zdaniem TSUE, dopóki do realizacji transakcji finansowych zaangażowanie aktywów podatnika oraz usług podlegających VAT jest znikome, transakcje te powinny być traktowane jako okazjonalne i w konsekwencji nie powinny być uwzględniane w współczynniku.

W rezultacie, w ocenie Spółki, transakcje te nie wykazują związku z działalnością gospodarczą Spółki, ani nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia tej działalności. Zatem świadczone przez Spółkę usługi pośrednictwa finansowego (udzielone pożyczki) należy uznać za czynności wykonywane sporadycznie w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, a tym samym wartości obrotu z tytułu wykonywania tych czynności (tekst jedn.: kwoty odsetek) nie należy wliczać do wartości obrotu służącego wyliczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Powyżej zaprezentowane stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach organów podatkowych oraz wyrokach sądów administracyjnych:

W interpretacji indywidualnej z dnia 26 października 2010 r. (sygn. IBPP2/443-609/10/RSz), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że "skoro Wnioskodawca nie angażuje i nie będzie angażował lub będzie angażował w minimalnym stopniu w celu udzielenia pożyczki/pożyczek zasoby, w związku z którymi zasadniczo przysługuje prawo do odliczania podatku VAT to opisane we wniosku okoliczności wskazują, iż pożyczka udzielona przez Wnioskodawcę nie jest związana z jej podstawową działalnością polegającą na realizacji budynków mieszkalnych. W stosunku do działalności podstawowej stanowi transakcję incydentalną. Zatem udzielona pożyczka może być uznana za czynność sporadyczną, w rozumieniu art. 90 ust. 6 w związku z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT".

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 października 2010 r. (sygn. IBPP2/443-858/10/RSz), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że: "incydentalne udzielanie w przyszłości podobnych pożyczek świadczonych poza systemem bankowym, powinno być uznane za czynność sporadyczną w rozumieniu art. 90 ust. 6 w związku z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, o ile pozostanie poza głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Przy czym, o ocenie sporadyczności dokonywanych transakcji nie decyduje wpis do stosownego rejestru, ale faktyczny charakter czynności".

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 lutego 2008 r. (sygn. ILPP2/443-197/07-2/JK), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał: "Sporadyczność tych transakcji, zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, nie odnosi się do częstotliwości takich czynności, lecz raczej stopnia wykorzystania zasobów podatnika, przy nabyciu których przysługiwało prawo odliczenia podatku. Czynności sporadyczne należałoby raczej rozumieć jako czynności poboczne do działalności gospodarczej podatnika".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 7/10) stwierdził, że: "przy bardzo nieostrych granicach podlegającego wykładni pojęcia "incydentalnych (pomocniczych) transakcji finansowych" (...) nie powinien decydować jeden wskaźnik, punkt odniesienia, czy też jedno tylko kryterium, ale ich całokształt wyznaczający miejsce, znaczenie i zakres danych transakcji w całokształcie działalności gospodarczej podatnika. Chodzi więc zasadniczo o to, aby tego rodzaju transakcje (przy obliczaniu proporcji stosowanej do odliczenia podatku naliczonego) nie zniekształcały obrazu i istoty działalności danego podmiotu (czynności opodatkowane i zwolnione) rzutujących na zakres prawa do odliczania podatku naliczonego (...)".

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie, że udzielenie pożyczek uznać należy za czynność zwolnioną z VAT, jednakże gdyby okazało się, że podlega VAT, to wartość obrotu (tekst jedn.: kwota odsetek) z tytułu pożyczek udzielonych przez Spółkę podmiotom powiązanym powinna zostać uznana za obrót uzyskany z tytułu czynności dokonywanych sporadycznie w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, a w rezultacie powinna być wyłączona z wartości obrotu służącego do wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Ad. 2

W ocenie Spółki w sytuacji, gdy usługi są świadczone na rzecz podatnika VAT mającego siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej wówczas nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce lecz w miejscu siedziby nabywcy usługi.

W przypadku gdy usługi są wykonywane na rzecz podmiotu z innego państwa prowadzącego działalność gospodarczą, miejscem ich świadczenia, a w istocie miejscem ich opodatkowania, jest miejsce, w którym nabywca ma siedzibę działalności gospodarczej.

Wyjątek określony w art. 28b ust. 4 ustawy o VAT przewiduje, że w przypadku gdy usługi są świadczone na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, ale są przez ten podmiot przeznaczone na potrzeby osobiste pewnych kategorii osób (m.in. pracowników, wspólników), wówczas miejsce świadczenia ulega zmianie i staje się nim miejsce siedziby działalności gospodarczej usługodawcy. Artykuł 28b ust. 1 stanowi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2).

Zatem o miejscu świadczenia usługi wykonywanej dla "podatnika" (w rozumieniu przepisów o miejscu świadczenia) decyduje siedziba (miejsce zamieszkania, stałe miejsce prowadzenia działalności) usługobiorcy.

Oznacza to, że jeżeli polska firma świadczy usługi na rzecz firmy np. greckiej, to co do zasady nie opodatkowuje swoich usług polskim podatkiem, bo podstawowym miejscem świadczenia jest Grecja (z wyjątkiem pewnych kategorii usług), a zatem to grecki kontrahent powinien rozliczyć podatek.

Ponadto Spółka podtrzymuje swoje stanowisko, iż udzielenie oprocentowanej pożyczki pieniężnej stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 - zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy - podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Jak stanowi art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Jak wynika z konstrukcji powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane. W sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego. W tym celu podatnik zobowiązany jest do obliczenia proporcji określonej w art. 93 ust. 3 ustawy. Przy czym ustawodawca przewidział przypadki kiedy do wysokości obrotu, z którego obliczana jest proporcja, nie wlicza się obrotu z tytułu usług wykonywanych sporadycznie podlegających zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy. Do usług wymienionych w art. 43 ust. 37-41 zalicza się m.in. usługi udzielania pożyczki.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż jeżeli usługa udzielenia pożyczki świadczona przez podatnika spełnia wymogi do uznania jej za czynność sporadyczną, to zgodnie z wyżej powołanym przepisem art. 90 ust. 6 ustawy, nie należy jej uwzględniać przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "sporadycznie". Z definicji słownikowych wynika, iż sporadyczny to: "zjawiający się, występujący od czasu do czasu, rzadko, nieregularny, przypadkowy". Sporadyczność oznacza występowanie danych zdarzeń w sposób incydentalny, lecz nie wyklucza ich powtarzalności. Jednakże powtarzalność nie może przerodzić się w stały element prowadzonej działalności. Zatem transakcje sporadyczne to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

Należy wskazać, iż oceną prawną czynności sporadycznych (incydentalnych) zajął się Trybunał Sprawiedliwości UE (wówczas Europejski Trybunał Sprawiedliwości).

Sporadyczność transakcji, zgodnie z orzecznictwem Trybunału, nie odnosi się do częstotliwości takich czynności, lecz raczej stopnia wykorzystania zasobów podatnika, przy nabyciu których przysługiwało prawo odliczenia podatku. Czynności sporadyczne należałoby raczej rozumieć jako czynności poboczne do działalności gospodarczej podatnika.

W orzeczeniu w sprawie Regie Dauphinoise-Cabinet (C-306/94), Trybunał stwierdził, że o sporadycznym charakterze transakcji nie decyduje wyłącznie ich relatywnie niewielki udział wartościowy w całokształcie prowadzonej przez podatnika działalności. ETS podkreślił, że inwestycje firmy zarządzającej nieruchomościami polegające na tworzeniu na własny rachunek lokat ze środków wpłacanych przez właścicieli lub najemców nie mogą być określone jako transakcje okazjonalne, gdyż otrzymanie odsetek z tych inwestycji jest "bezpośrednią, stałą i konieczną konsekwencją działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami". Można zatem argumentować a contrario, że Trybunał pośrednio wyznaczył zakres transakcji uznawanych za wykonywane w sposób sporadyczny jako takich, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej.

W sprawie Empresa de Desenvolvimento Mineiro (C-77/01), ETS wprost wskazał jakiego typu transakcje finansowe powinny być uznane za okazjonalne i w związku z tym nie powinny wpływać na wysokość tzw. proporcji VAT. Trybunał stwierdził, iż co prawda, skala i wysokość dochodów z tytułu transakcji finansowych objętych zakresem opodatkowania na gruncie VI Dyrektywy (w obecnym stanie prawnym zastąpiona Dyrektywą VAT), może wskazywać, że transakcje te nie są dokonywane okazjonalnie, jednak fakt uzyskiwania dochodów z tytułu transakcji finansowych przewyższających obrót z podstawowej działalności podatnika nie jest przesłanką wykluczającą "okazjonalność" takich transakcji. Zdaniem Trybunał, dopóki do realizacji transakcji finansowych zaangażowanie aktywów podatnika oraz usług podlegających VAT jest znikome, transakcje te powinny być traktowane jako okazjonalne, w konsekwencji nie powinny być uwzględniane w kalkulacji proporcji.

Zatem zgodnie z wykładnią Trybunału transakcje sporadyczne to takie, które występują rzadko i nieregularnie, nie powodują istotnego zaangażowania aktywów firmy oraz nie stanowią bezpośrednich, stałych i koniecznych konsekwencji zasadniczej działalności podatnika.

Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący podatnikiem z tytułu przetwarzania danych, zarządzania stronami internetowymi i w zakresie swojej działalności nie posiadający udzielania pożyczek, sporadycznie udzielił pożyczki innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą.

Wskazane okoliczności wskazują, że pożyczka udzielona przez Wnioskodawcę jest czynnością pozostającą poza zakresem działalności Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż pożyczki udzielił sporadycznie. Zatem w analizowanym przypadku mamy do czynienia z brakiem cykliczności, częstotliwości nieregularnością, małą oraz nieperiodycznością transakcji. Wobec tego spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 90 ust. 3 ustawy.

Zatem stwierdzić należy, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa w zakresie udzielenia pożyczki spełnia wymagania do uznania jej jako czynności dokonywane sporadycznie. W związku z tym zgodnie z przepisem art. 90 ust. 6 ustawy, kwot należnych z tytułu udzielonych pożyczek nie należy uwzględniać przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć jednakże należy, że przedmiotem interpretacji, zgodnie z intencją Wnioskodawcy, jest stan faktyczny, tj. czynność udzielonej jednej pożyczki. Wnioskodawca nie wskazuje, że zamierza w przyszłości udzielać pożyczek, jednakże tego nie wyklucza. Wobec tego należy stwierdzić, iż ewentualne udzielenie kolejnych pożyczek należy rozpatrywać w zależności od częstotliwości i wysokości zaangażowania środków pieniężnych w stosunku do podstawowej działalności Wnioskodawcy.

Ad. 2

W przypadku świadczenia usług dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotnym jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy. I tak, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Powyższe regulacje dotyczą określenia miejsca świadczenia usług dla podmiotu posiadającego status podatnika i określają jako miejsce opodatkowania terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest miejsce świadczenia usługi udzielenia pożyczki dla podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej w innym kraju Unii Europejskiej.

Biorąc pod uwagę fakt, iż usługa udzielenia pożyczki nie została wymieniona w żadnym z wyjątków wskazanych w art. 28b ustawy oraz to, że świadczona jest przez krajowego podatnika dla podatnika wspólnotowego, zgodnie z definicją zawartą w art. 28a ustawy, należy uznać, że zastosowanie znajduje zasada ogólna określona w art. 28b ustawy. Zatem, miejscem świadczenia odpłatnej usługi udzielenia pożyczki dla podatnika wspólnotowego posiadającego siedzibę poza terytorium kraju, na podstawie art. 28b ustawy, jest terytorium kraju wspólnotowego siedziby działalności gospodarczej kontrahenta Spółki.

Mając powyższe na uwadze należy uznać stanowisko Spółki w tym zakresie za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie obliczenia proporcji oraz miejsca świadczenia usługi udzielenia pożyczki. Natomiast kwestia dotycząca zastosowania zwolnienia z podatku VAT oraz w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.