IPPP3/443-38/08/11-5/S/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 2034/09 (data wpływu 14 marca 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) zajmuje się produkcją i dystrybucją aromatów, emulsji i zapraw dla przemysłu spożywczego. Spółka dokonuje i będzie dokonywać nieodpłatnych przekazań upominków o wartości do, jak i powyżej 5 zł (powyżej 100 zł też), zarówno z logo firmy jak i bez, jak też innych prezentów, w tym w postaci biletów do kina, teatru, SPA, przy nabyciu których przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Przekazania dokonywane są w celach reklamowych, dla potencjalnych klientów, a także stanowią nagrodę (dla sprzedawcy/handlowca) za sprzedaż określonej ilości towaru, również w ramach programu lojalnościowego dla stałych klientów, a także w ramach szeroko pojętej reklamy i reprezentacji - prezenty dla kontrahentów podczas spotkań, nieodpłatne przekazanie gadżetów reklamowych.

Wszystkie działania związane z przekazywanymi towarami mają na celu promocję marki i podtrzymanie pozycji Spółki na rynku, co oznacza, że nieodpłatne wydania związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Spółka ma wątpliwości, czy nieodpłatne przekazanie towarów, upominków stanowiących formę szeroko pojętej reklamy i reprezentacji Spółki, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w stanie prawnym obowiązującym po 1 czerwca 2005 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki analiza art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż nie ma ona obowiązku opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jeżeli przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT przedmiotem opodatkowania jest:

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 2 tej ustawy czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów jest przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. A zatem, z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznaczać to więc może, iż przepis pomija takie nieodpłatne przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Spółka, przekazując należące do niej towary w formie nagród, gadżetów, upominków oraz innych stanowiących reklamę Spółki, dokonuje nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z przedsiębiorstwem. W konsekwencji takie przekazanie towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a Spółka nie będzie obowiązana do rozliczenia, w związku z nieodpłatnym przekazaniem nagród na cele związane z reklamą Spółki, podatku należnego i wystawiania faktur wewnętrznych.

Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazanie na rzecz np. handlowca czy sklepu prowadzącego sprzedaż towarów Spółki w zamian za dokonanie określonej sprzedaży stanowi nagrodę oraz motywuje do prowadzenia jej w sposób bardziej efektywny. W niektórych wypadkach, gdy przekazany towar zawiera logo firmy, nieodpłatne przekazanie ma charakter reklamowy (tzw. branding). Reklama sprzedawanych przez Spółkę produktów ma na celu poinformowanie potencjalnych klientów o towarze, zwiększenie ich zainteresowania oferowanym przez Spółkę produktami a w konsekwencji ma przyczynić się do zwiększenia sprzedaży. Tym samym związek tychże przekazań z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem jest wyraźny i nie powinien więc budzić żadnych wątpliwości. Z kolei związek ten powoduje, iż nie dochodzi do spełnienia wszystkich warunków opodatkowania nieodpłatnej dostawy, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

Ponadto wskazać należy, że przepisu art. 7 ust. 2 ustawy VAT nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy VAT). Tym samym, w odniesieniu do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek nie będzie miał znaczenia cel dokonanego przekazania. Każde ich przekazanie nie będzie bowiem podlegało opodatkowaniu. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w literaturze przedmiotu, w m.in. komentarzu Tomasza Michalika (VAT Komentarz Rok 2007, Podatkowe Komentarze Becka, Warszawa 2007, str. 111) oraz w komentarzu A. Bartosiewicza i R. Kubackiego (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2007, wyd. II, Komentarz do art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1268/07. Zdaniem Sądu w przypadku, gdy podatnik w celu promocji i reklamy swojej działalności przekazuje nieodpłatnie towary swoim klientom, to takie przekazanie ma związek z prowadzonym przezeń przedsiębiorstwem. W ocenie Sądu od 1 czerwca 2005 r. wszelkie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w tym na cele reprezentacji i reklamy, nie podlegają VAT. A zatem, jeżeli podatnik dokonuje nieodpłatnej dostawy towarów w celu promocji i reklamy swojego przedsiębiorstwa, to takie czynności nie powodują powstania obowiązku podatkowego w VAT. Sąd podkreślił, że polskie przepisy są w tym zakresie bardziej liberalne niż dyrektywa. Natomiast przepisy dyrektywy można stosować bezpośrednio tylko wtedy, gdy są one korzystniejsze dla podatnika niż przepisy krajowe.

Podobnie do tej kwestii odniósł się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1255/07. Sąd wskazał, że jeżeli podatnik przekazuje nieodpłatnie towary należące do jego przedsiębiorstwa na cele związane z promocją i reklamą a czynność ta jest bezpośrednio związana z jego działalnością gospodarczą, wówczas przekazanie to nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Także Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 152/07 wyraził pogląd o braku obowiązku opodatkowania przekazywanych nieodpłatnie w ramach reklamy towarów. W tym wyroku Sąd wskazał, iż stanowisko organów podatkowych dotyczące interpretacji art. 7 ustawy o VAT obowiązującego przed dniem 1 czerwca 2005 r., czyli przed nowelizacją, jest prawidłowe a podatnik miał obowiązek opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Jednakże "Zmiany wprowadzone do ustawy VAT, które nabrały mocy prawnej z dniem 1 czerwca 2005 r. usunęły zapisy będące źródłem rozbieżnych interpretacji i największych kontrowersji związanych z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Niespójny zapis ust. 3 zastąpiono brzmieniem "Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek". Obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika." Można również wskazać na uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 maja 2007 r., sygn. akt I FPS 5/06, z której wynika, że przepis art. 7 ust. 2 i 3, w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 maja 2004 r. do dnia 31 maja 2005 r., obejmował opodatkowaniem nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. To potwierdza, iż po 1 czerwca 2005 r. obowiązek podatkowy nie występuje. Potwierdza to także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 800/07, w którym stwierdzono, że dokonane po 1 czerwca 2005 r. nieodpłatne przekazanie towarów, jeżeli jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika, nie podlega opodatkowaniu. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że nowelizacja doprowadziła do tego, że przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów i usług są niezgodne z Dyrektywą 2006/112 - przy czym są one korzystniejsze dla podatnika. Dlatego też, co potwierdził również NSA, nie mają w tym momencie znaczenia przepisy dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z dnia 11 grudnia 2006 r., L 347/1), z których wynika, iż każda nieodpłatna dostawa niezależnie od tego, czy jest dokonywana na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, czy też na cele z nim związane jest uważana za dostawę podlegającą opodatkowaniu. Niewłaściwa implementacja przepisów Dyrektywy do prawa krajowego powoduje, że władze krajowe nie mogą powoływać się przeciwko podatnikowi bezpośrednio na przepisy Dyrektywy.

Stanowisko, iż nieodpłatne przekazanie towarów związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje potwierdzenie także w bieżącym orzecznictwie, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 sierpnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 539/08, sąd stwierdził, iż przekazywanie nagród w ramach programu lojalnościowego nie jest obciążone VAT.

Podsumowując, Spółka w przypadku przekazania towarów o charakterze reklamowym, na których nie w każdym przypadku będzie zamieszczane logo firmy, nie będzie miała obowiązku naliczenia i zapłacenia podatku należnego od tej czynności, gdyż w świetle obowiązujących przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazanie to, jako ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem Spółki, nie podlega opodatkowaniu. Gdyby jednak przyjąć stanowisko przeciwne, z czym Spółka się nie zgadza, iż nieodpłatne przekazanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to doszłoby do niedopuszczalnej, bo sprzecznej z wykładnią językową, interpretacji cyt. art. 7 ust. 2, a także do niedopuszczalnej sytuacji, w której Państwo musiało by się powołać na przepisy Dyrektywy, aby zastosować wobec podatnika opodatkowanie.

W obecnie obowiązującym brzmieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wszelkie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w tym na cele reklamy, nie podlegają VAT. A zatem jeżeli Spółka dokonuje nieodpłatnej dostawy towarów w celu promocji i reklamy bądź reprezentacji swojego przedsiębiorstwa, to takie czynności nie powodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, mimo iż przy zakupie dokonano odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 14a oraz 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w procesie interpretowania przepisów prawa Minister Finansów ma obowiązek uwzględniać orzecznictwo sądów polskich oraz ETS, zatem posłużenie się w sprawie ww. orzecznictwem jest jak najbardziej zasadne.

Wobec powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie, iż nie występuje obowiązek opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jeżeli Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów.

W dniu 6 stycznia 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP3/443-38/08-2/SM, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów uznane zostało za nieprawidłowe. W interpretacji tut. Organ stwierdził, iż generalnie każde nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższa interpretacja została doręczona Spółce dnia 9 stycznia 2009 r.

Pismem z dnia 10 stycznia 2009 r. (data wpływu 15 stycznia 2009 r.) Spółka wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydanej interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem nr IPPP3/443-38/08-4/SM z dnia 10 lutego 2009 r. (data doręczenia 13 lutego 2009 r.) tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

W dniu 26 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.) wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 30 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 571/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd stwierdził, iż "W ocenie Sądu zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem art. 7 ust. 2 w związku z ust. 3 u.p.t.u. przez dokonanie jego nieprawidłowej wykładni.

Stan prawny właściwy do rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji ukształtowany został ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), która znowelizowała przepisy ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 czerwca 2005 r.

Na tle tego właśnie stanu prawnego zapadł, wydany w składzie siedmiu sędziów, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08. Sąd ten stanął na stanowisku, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów."

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną, który ją oddalił wyrokiem z dnia 1 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 2034/09. Sąd stwierdził, że "Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Czynności wymienione w ust. 2 w punktach 1 i 2 zostały podane jedynie jako przykłady (gdyż poprzedza je sformułowanie "w szczególności") wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 omawianego ustępu "wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny" to tylko takie przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Należy zgodzić się z poglądem wyrażonym w powołanych wyrokach sygn. akt I FSK 600/07, I FSK 743/07, że po nowelizacji art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług zakres przedmiotowy opodatkowania wskazany w ust. 2 tego artykułu jest określony jedynie w jego części wstępnej (a nie także w ust. 3, jak to było przed nowelizacją, a co przyjął NSA w uchwale z dnia 28 maja 2007 r. sygn. akt I FSK 5/06). Przepis ust. 3 tego artykułu określa obecnie tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2, czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe); jest on przepisem szczególnym (zawierającym wyjątki) w stosunku do ust. 2. Obecnie brak jest bezpośredniego związku tego wyłączenia z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo-celowe), jak to było przed nowelizacją.

Zaprezentowanej wyżej wykładni nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że towary wymienione w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a zwłaszcza próbki oraz drukowane materiały reklamowe i informacyjne, ze swej istoty są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika (J. Martini: glosa do wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 152/07, "Czy nieodpłatne przekazanie towarów po 1 czerwca 2005 r. na cele związane z przedsiębiorstwem stanowi dostawę towarów..." (w:) "Jurysdykcja Podatkowa" 2007, nr 5, s. 63). Jak trafnie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku zaskarżonym w niniejszej sprawie, podatnik może przecież przekazać materiały reklamowe czy próbki innemu podatnikowi nieodpłatnie do wykorzystania w jego działalności. Nie można więc z tego powodu podważać racjonalności ustawodawcy. Wprost przeciwnie, za nieracjonalne należałoby przyjąć, że gdyby zamiarem ustawodawcy było objęcie opodatkowaniem czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług także w sytuacji, gdy przekazanie przez podatnika towarów następuje na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, to ustawodawca, zamiast dokonać odpowiedniej zmiany w tym właśnie przepisie (usuwając wszelkie występujące przed nowelizacją wątpliwości), eliminowałby ten fragment ust. 3 tego artykułu, który stanowił jedyny "punkt zaczepienia" dla dokonania wykładni określającej zakres przedmiotowy opodatkowania określony w art. 7 ust. 2 z uwzględnieniem czynności przekazania towarów w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Przedstawiona wyżej wykładnia gramatyczna art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec niepozostających między sobą w sprzeczności przepisów ust. 2 i 3, jest na tyle jasna, że sięganie po inne metody wykładni należy uznać za niedopuszczalne. Przede wszystkim nie jest dopuszczalna, jak to trafnie podkreślono w powołanych wyrokach sygn. akt I FSK 600/07 i I FSK 743/07, wykładnia celowościowa prowadząca do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) na zasadzie art. 7 ust. 3 poza zakres normy ust. 2 tego artykułu wynikający z zastosowania wykładni gramatycznej. Istotnym wykroczeniem poza granicę literalnego brzmienia przepisu art. 7 ust. 3 jest uznanie, że wynika z niego, iż czynność przekazania bez wynagrodzenia drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek jest związana z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, podczas gdy teza taka nie wynika z treści tego przepisu, gdyż przez odwołanie się do ust. 2 jednoznacznie nawiązuje on do przekazania na cele inne niż związane z tym przedsiębiorstwem. Tezy tej nie można również wywieść z normy ust. 3, gdyż przekazanie przez podatnika drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek może odbywać się też na cele inne niż związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa."

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 571/09 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 2034/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.