IPPP3/443-379/12-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu rozliczania faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu rozliczania faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi na terytorium Polski działalność w zakresie wynajmu powierzchni biurowych. Zgodnie z zawartymi przez Spółkę umowami najmu, najemcy są zobowiązani do płacenia czynszu w miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie wystawionych przez Spółkę faktur VAT. W przypadku niektórych umów najmu wysokość czynszu podlega rocznej indeksacji.

Indeksacja czynszu polega na corocznej aktualizacji jego wysokości w oparciu o indeks wskazany w umowach najmu. Co do zasady, Spółka dokonuje indeksacji w oparciu o zharmonizowany indeks cen konsumenckich HICP (Harmonised Index of Consumer Prices - All items - Annual Data) dla 27 krajów Unii Europejskiej publikowany przez Eurostat (dalej: indeks HICP).

Indeks cen konsumenckich HICP obowiązujący w danym roku kalendarzowym jest obliczany na podstawie danych statystycznych z poprzedniego roku kalendarzowego. Oznacza to, iż w 2012 r. obowiązuje indeks cen konsumenckich HICP obliczony na podstawie danych statystycznych z roku 2011.

Wstępny, szacunkowy indeks roczny HICP obowiązujący w danym roku kalendarzowym publikowany jest przez Eurostat na początku tego roku kalendarzowego. Ostateczna wysokość indeksu jest publikowana w późniejszym terminie.

W zależności od treści zawartych przez Spółkę umów najmu, indeksacja może być dokonywana również w oparciu o inne roczne indeksy, tj.:

* zharmonizowany indeks cen konsumenckich dla 25 krajów Unii Europejskiej,

* zharmonizowany indeks cen konsumenckich dla krajów Strefy Euro (The Monetary Union Index of Consumer Prices MUICP),

* zharmonizowany indeks cen konsumenckich dla 27 krajów Unii Europejskiej, wskazujący zmianę cen w danym miesiącu roku w stosunku do cen obowiązujących w tym samym miesiącu w poprzednim roku,

* roczny wskaźnik inflacji w Polsce publikowany przez Główny Urząd Statystyczny.

Zgodnie z zawartymi przez Spółkę umowami najmu, jeżeli indeks przestanie być publikowany lub wydarzy się coś, co uniemożliwi zastosowanie tych postanowień do obliczania kwoty czynszu w którymkolwiek z dni indeksacji czynszu, wówczas wynajmujący będzie mógł wskazać indeks zastępczy, który w możliwie najbliższy sposób odzwierciedli indeks i w takim przypadku wskazany indeks zastępczy stanie się od tego momentu indeksem.

Po dokonaniu indeksacji czynszu najmu Spółka zawiadomi najemcę o nowej wysokości czynszu obowiązującego w danym roku.

Zgodnie z zawartymi przez Spółkę umowami najmu, czynsz będzie indeksowany w każdym roku kalendarzowym nie później niż do końca drugiego kwartału danego roku kalendarzowego. Tak zindeksowany czynsz będzie obowiązywać w stosunku do całego roku kalendarzowego, tzn. indeksacja obejmie również czynsz za okres od początku danego roku kalendarzowego do dnia dokonania indeksacji.

Jako, że w momencie wystawiania faktur za okres od początku danego roku kalendarzowego do dnia dokonania indeksacji, nie jest znana ostateczna, zindeksowana kwota czynszu, na fakturach tych wskazany będzie czynsz w wysokości ustalonej przed dokonaniem indeksacji.

Po dokonaniu indeksacji czynszu Spółka wystawia faktury korygujące "in plus" do faktur wystawionych za okres przez dokonaniem indeksacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktury korygujące "in plus" wystawiane w związku z indeksacją czynszu Spółka może ujmować na bieżąco, tj. w deklaracjach VAT za miesiące wystawiania tych faktur.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, faktury korygujące "in plus" wystawiane w związku opisaną przez Spółkę indeksacją czynszu, Spółka powinna każdorazowo ujmować w deklaracji VAT składanej za miesiąc ich wystawienia.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają regulacji dotyczących sposobu rozliczenia faktury korygującej, która dokumentuje podwyższenie podstawy opodatkowania i zwiększenie należnego podatku VAT.

Kwestia, za jaki okres należy ujmować faktury korygujące zwiększające wartość obrotu oraz należnego podatku VAT, była jednak przedmiotem wielu rozstrzygnięć sądów administracyjnych. Zgodnie z jednolitą linią orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), określając ten okres należy kierować się przyczynami wystawienia faktury korygującej podwyższającej należny podatek VAT (np. sygn. akt I FSK 50/11).

Zgodnie z jednolitym orzecznictwem NSA:

* jeżeli przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury pierwotnej (np. korekta błędu), korekta powinna zostać dokonana w okresie, w którym ujęto fakturę pierwotną. Powyższe opiera się na założeniu, że faktura pierwotna została wystawiona nieprawidłowo i w momencie jej wystawienia wskazana na niej kwota należnego podatku VAT została zaniżona. Korekta ma na celu poprawienie błędu popełnionego przy wystawianiu faktury pierwotnej i wskazanie prawidłowej kwoty należnego VAT;

* jeżeli przyczyna korekty powstała po wystawieniu faktury pierwotnej (np. podwyższono cenę), faktura korygująca powinna zostać ujęta w deklaracji za okres, w którym zaistniało zdarzenie skutkujące podwyższeniem należnego podatku VAT. Powyższe opiera się na założeniu, że faktura pierwotna była wystawiona prawidłowo i w momencie jej wystawienia wskazana na niej kwota należnego podatku VAT była prawidłowa. Korekta ma na celu udokumentowanie podwyższenia kwoty należnego VAT, które nastąpiło po wystawieniu faktury pierwotnej.

Stanowisko takie zostało wskazane min. w wyroku NSA z 25 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 50/11), cyt.: "korektę podatku należnego spowodowaną zdarzeniem zaistniałym po powstaniu obowiązku podatkowego należy wykazać w deklaracji za okres, w którym zaistniało zdarzenie skutkujące podwyższeniem podatku należnego."

Analogiczne stanowisko przedstawił NSA również w wyrokach NSA: z dnia 5 lutego 2009 r. (sygn. akt I FSK 1875/08), z dnia 25 lutego 2011 r. (sygn. akt I FSK 213/10), z dnia 1 czerwca 2011 r. (sygn. akt I FSK 853/10), z dnia 10 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 12/11).

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również przez wojewódzkie sądy administracyjne, m.in. w następujących orzeczeniach:

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 424/09), cyt.: "sposób rozliczenia faktury korygującej, która podwyższa podatek należny wykazany w fakturze pierwotnej, zależy od przyczyny dokonania korekty. Jeżeli faktura pierwotna była nieprawidłowa już w momencie jej wystawiania, a faktura korygująca została wystawiona w celu podwyższenia zaniżonej kwoty podatku, to korektę należy rozliczyć w miesiącu wystawienia faktury pierwotnej. W przypadku, gdy faktura pierwotna była wystawiona prawidłowo, a konieczność wystawienia faktury korygującej wiązała się z okolicznościami, które zaistniały już po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, korektę rozlicza się na bieżąco."

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 637/08), cyt.: "w przypadku, gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, korekta in plus powinna zostać ujęta na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż faktura była wystawiona poprawnie."

Ponadto, kwestia momentu rozliczenia kwoty podwyższenia należnego podatku VAT w związku ze wzrostem czynszu po opublikowaniu indeksu HICP była przedmiotem indywidualnej interpretacji Ministra Finansów w sprawie dotyczącej innego podatnika (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2010 r. nr ILPP1/443-405/10-2/BD. W przedmiotowej interpretacji Minister Finansów potwierdził, iż kwoty podwyższenia należnego podatku VAT wynikające z faktur korygujących należy ująć w deklaracji VAT za miesiąc ich wystawienia, cyt.:

"Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu stanowi przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie ceny za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę najmu jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej. (...)

Z opisu sprawy wynika, że Spółce, do momentu opublikowania wskaźnika, nie jest znana wysokość, jak i sama okoliczność, czy podwyższenie czynszu powinno zostać dokonane.

Wobec powyższego, z uwagi na fakt, iż w rozpatrywanej sprawie podwyższenie ceny świadczonych usług jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia pierwotnej faktury sprzedaży, obowiązek podatkowy z tytułu wystawienia faktury korygującej powstaje w rozliczeniu za okres, w którym faktura korygująca została wystawiona, a więc zaistniała przyczyna zwiększenia obrotu i podatku należnego. Wnioskodawca w tak przedstawionym stanie faktycznym nie ma obowiązku rozliczać faktury korygującej zwiększającej cenę w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług, lecz w miesiącu wystawienia faktury korygującej."

Jako podstawę prawną powyższych orzeczeń sądy oraz organy podatkowe wskazują przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podstawą opodatkowania VAT jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W sytuacji bowiem, gdy kwota należna nie jest znana, nie może ona wpływać na wysokość podstawy opodatkowania oraz kwoty należnego VAT. Dopiero w momencie jej ustalenia stanie się ona kwotą należną i dopiero w tym momencie w stosunku do tej kwoty powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Odnosząc powyższa linię orzeczniczą i interpretacyjną do sytuacji będącej przedmiotem zapytania należy stwierdzić, że mamy tu do czynienia z przypadkiem, kiedy przyczyna korekty powstaje po wystawieniu faktur pierwotnych.

W okresie od początku roku danego roku kalendarzowego do dnia dokonania indeksacji Spółka wystawia faktury wskazujące wysokość czynszu przed jego indeksacją. Faktury te są wystawiane prawidłowo, ponieważ w momencie ich wystawienia obiektywnie nie ma możliwości ustalenia wysokości indeksacji czynszu.

Możliwość taka zaistnieje dopiero w wyniku dokonania indeksacji, a więc już po wystawieniu faktur, co oznacza, że przyczyna podwyższenia czynszu, a co za tym idzie, przyczyna dokonania korekty, zaistnieje po wystawieniu faktur.

Podsumowując, jako, że przyczyna korekty z tytułu indeksacji powstanie po wystawieniu faktury pierwotnej, w świetle powołanych powyżej jednolitych orzeczeń NSA oraz interpretacji Ministra Finansów, dokumentujące tę korektę faktury korygujące powinny zostać ujęte przez Spółkę w deklaracji VAT za okres ich wystawienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem, wymieniają przypadki, w których wystawia się fakturę korygującą.

Stosownie do zapisu § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Z kolei, w myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Faktura korygująca - stosownie do zapisu § 14 ust. 3 rozporządzenia - wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących - § 14 ust. 4 rozporządzenia.

Faktury korygujące generalnie można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia faktury korygujące można również podzielić ze względu na przyczynę ich wystawienia.

Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji, gdy korekta powoduje podwyższenie podatku należnego, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury. I tak, faktura korygująca podwyższająca podatek należny w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:

* w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie kwoty podatku wykazanego w pierwotnej fakturze (np. niewłaściwa stawka podatku, błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub

* z powodu innych przyczyn określonych w § 14 rozporządzenia, np. podwyższenia ceny sprzedaży.

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy w wyniku wykazania zbyt małego podatku należnego, sprzedawca, poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tę fakturę korygującą w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. W drugim zaś przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, winien wykazać ją za okres rozliczeniowy, w którym została wystawiona.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zajmuje się wynajmem powierzchni biurowych. Zgodnie z zawartymi umowami najmu, najemcy są zobowiązani do płacenia czynszu w miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie wystawionych przez Spółkę faktur VAT. W przypadku niektórych umów najmu wysokość czynszu podlega rocznej indeksacji, która polega na corocznej aktualizacji wysokości czynszu w oparciu o indeks wskazany w umowach najmu.

Co do zasady, Spółka dokonuje indeksacji w oparciu o zharmonizowany indeks cen konsumenckich HICP dla 27 krajów Unii Europejskiej publikowany przez Eurostat. Indeks HICP obowiązujący w danym roku kalendarzowym jest obliczany na podstawie danych statystycznych z poprzedniego roku kalendarzowego (np. w 2012 r. obowiązuje indeks obliczony na podstawie danych z roku 2011). Szacunkowy indeks roczny HICP obowiązujący w danym roku kalendarzowym publikowany jest przez Eurostat na początku tego roku kalendarzowego. Ostateczna wysokość indeksu jest publikowana w późniejszym terminie. W zależności od treści zawartych przez Spółkę umów najmu, indeksacja może być dokonywana również w oparciu o inne roczne indeksy, tj. zharmonizowany indeks cen konsumenckich dla 25 krajów Unii Europejskiej, zharmonizowany indeks cen konsumenckich dla krajów Strefy Euro, zharmonizowany indeks cen konsumenckich dla 27 krajów Unii Europejskiej, wskazujący zmianę cen w danym miesiącu roku w stosunku do cen obowiązujących w tym samym miesiącu w poprzednim roku lub roczny wskaźnik inflacji w Polsce publikowany przez GUS. Zgodnie z umowami najmu, jeżeli indeks przestanie być publikowany lub wydarzy się coś, co uniemożliwi zastosowanie tych postanowień do obliczania kwoty czynszu w którymkolwiek z dni indeksacji czynszu, wówczas wynajmujący będzie mógł wskazać indeks zastępczy, który w możliwie najbliższy sposób odzwierciedli indeks i w takim przypadku wskazany indeks zastępczy stanie się od tego momentu indeksem.

Po dokonaniu indeksacji czynszu najmu Spółka zawiadomi najemcę o nowej wysokości czynszu obowiązującego w danym roku.

Zgodnie z zawartymi przez Spółkę umowami najmu, czynsz będzie indeksowany w każdym roku kalendarzowym nie później niż do końca drugiego kwartału danego roku kalendarzowego. Tak zindeksowany czynsz będzie obowiązywać w stosunku do całego roku kalendarzowego, tzn. indeksacja obejmie również czynsz za okres od początku danego roku kalendarzowego do dnia dokonania indeksacji.

Jako, że w momencie wystawiania faktur za okres od początku danego roku kalendarzowego do dnia dokonania indeksacji, nie jest znana ostateczna, zindeksowana kwota czynszu, na fakturach tych wskazany będzie czynsz w wysokości ustalonej przed dokonaniem indeksacji. Po dokonaniu indeksacji czynszu Spółka wystawia faktury korygujące "in plus" do faktur wystawionych za okres przed dokonaniem indeksacji.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w odniesieniu do w sytuacji opisanej we wniosku kluczową rolę pełni przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie ceny (czynszu) było nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej.

W ocenie tut. Organu podatkowego, w przypadku, gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, np. wystąpią nowe okoliczności powodujące podwyższenie ceny po wykonaniu usługi i wystawieniu faktury dokumentującej tę usługę, korekta in plus powinna zostać ujęta w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż pierwotna faktura została wystawiona poprawnie, tzn. nie była wynikiem błędu czy pomyłki ze strony wystawiającego fakturę.

Z opisu sprawy wynika, że Spółce do momentu opublikowania indeksu nie jest znana ostateczna wysokość czynszu. W danym roku kalendarzowym - do dnia dokonania indeksacji - Spółka wystawia faktury wskazujące wysokość czynszu przed jego indeksacją. Nie można stwierdzić, aby faktury te były wystawiane nieprawidłowo, ponieważ w momencie ich wystawiania Spółka obiektywnie nie ma możliwości ustalenia wysokości indeksacji czynszu. Możliwość taka zaistnieje dopiero w wyniku dokonania indeksacji, po opublikowaniu właściwego wskaźnika, a więc już po wystawieniu faktur, co oznacza, że przyczyna podwyższenia czynszu, a co za tym idzie, przyczyna dokonania korekty, zaistnieje po wystawieniu pierwotnych faktur.

Wobec powyższego, z uwagi na fakt, iż w rozpatrywanej sprawie podwyższenie ceny świadczonych usług jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia pierwotnej faktury sprzedaży, obowiązek podatkowy z tytułu wystawienia faktury korygującej powstaje w rozliczeniu za okres, w którym faktura korygująca została wystawiona, a więc zaistniała przyczyna zwiększenia obrotu i podatku należnego. Wnioskodawca w tak przedstawionej sytuacji nie ma obowiązku rozliczać faktury korygującej zwiększającej cenę w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych usług, lecz w miesiącu wystawienia faktury korygującej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.