IPPP3/443-35/14-2/MKw

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2014 r. (data wpływu 16 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek prywatny - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek prywatny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Żona Wnioskodawcy od najmłodszych lat swojego życia z racji rozwodu rodziców była wychowywana przez swoją babcię i większość życia spędziła wraz ze swoją opiekunką u bezdzietnego małżeństwa (siostry babci i jej męża). Po ślubie i urodzeniu się dwójki dzieci w dalszym ciągu pomimo mieszkania w swoim mieszkaniu, całe wakacje i wszystkie wolne chwile Wnioskodawca wraz z żoną spędzali wspólnie z wujostwem, dorabiając do pensji pracą w sadzie i uprawianiem truskawek.

Żona Wnioskodawcy została jedyną spadkobierczynią po śmierci siostry babci i jednocześnie drugą połowę majątku przejęła od męża spadkodawczyni, ustanawiając "dożywocie" dla Niego. W 1989 r. żona Wnioskodawcy, traktując swoją własność jako wspólnie rodzinne dobro, sprzedała część nieruchomości z sadem i plantacją truskawek, zostawiając dla siebie dom z gruntem ornym w kształcie w jakim otrzymała w spadku, tj. 1,2 ha. Wnioskodawca nadmia, że już wtedy całe te tereny były przeznaczone w planie miasta jako przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną.

Uzyskane pieniądze Wnioskodawca wraz z żoną przeznaczyli na otwarcie firmy kaletniczej "T.", dom z gruntem używali już tylko do rekreacji i wypoczynku. Wobec coraz większych trudności finansowych w 1994 r., skorzystali z zaproszenia mamy Wnioskodawcy, od wielu lat przebywającej w USA do wyjazdu i rozpoczęcia życia na emigracji, pozostawiając pod opieką dalszej rodziny i znajomych swoją nieruchomość, która miała przetrwać w dobrym stanie do ich powrotu. W USA Wnioskodawca podjął pracę jako kierowca ciężarówki którą wykonuje do dzisiaj. Niestety, dobrze zapowiadające się lata zostały brutalnie przerwane przez chorobę żony i po trzech latach walki w 2008 r., żona Wnioskodawcy zmarła. Wnioskodawca i dwójka jego pełnoletnich dzieci stali się w równych częściach spadkobiercami opisanej nieruchomości położonej, składającej się z domu i gruntu o powierzchni 1,2 ha. Wnioskodawca i jego dzieci zrobili wszystko nie szczędząc poświęceń, pieniędzy i zadłużając swój dom w USA, biorąc pożyczki na dopłaty do nowocześniejszych leków, aby ratować żonę. Wnioskodawca nie mógł przez ten czas wykonywać normalnie pracy, co jeszcze bardziej pogłębiło kryzys finansowy ich rodziny. Żona Wnioskodawcy widząc, że jest przyczyną finansowych kłopotów, próbowała rozmawiać z potencjalnymi kupcami na swoją nieruchomość. Już wtedy stało się jasne, że nikt nie chce tak dużego terenu 1,2 ha. Zainteresowani pragnęli nabyć mniejsze działki o powierzchni wystarczającej pod zabudowę jednorodzinną. Jednakże, z uwagi na chorobę żony Wnioskodawcy przyjazd do Polski rozpoczęcie podziału nieruchomości na mniejsze działki był niemożliwy.

Z biegiem lat powstało dużo nowych domów wokół działki i mimo to, że dom i grunt w całości nie był na sprzedaż to ludzi intrygowała duża działka pomiędzy nimi. Ci bardziej zdeterminowani uzyskiwali kontakt od sąsiadów i sami dzwonili z propozycjami kupna do Wnioskodawcy i jego żony. W czasie pierwszej wizyty Wnioskodawcy po śmierci żony w Polsce w 2009 r., po przyjęciu spadku kierując się ostatnim życzeniem zmarłej żony, Wnioskodawca wraz z dziećmi podjęli decyzję podzielenia nieruchomości na 8 działek i drogę dojazdową, która od zawsze tam istniała, tylko nie była odrębnie wydzielona. Nieruchomość gruntowa została podzielona lecz zachowano współwłasność każdej wydzielonej działki. Decyzja o podziale była podyktowana również tym, że jest troje spadkobierców i faktem, że zmarła żona Wnioskodawcy życzyła sobie solidarnej partycypacji w spłacie wszystkich rodzinnych kredytów i zobowiązań. Każdy ze spadkobierców jest emocjonalnie związany z tym miejscem i pragnie zachować dla siebie jakaś część, ale w rozsądnej wielkości.

Decyzją prezydenta Miasta z dnia 15 lutego 2011 r., został zatwierdzony projekt podziału nieruchomości gruntowej położonej w C przy ul. X., oznaczonej w rejestrze ewidencji gruntów jako działka nr 7/4, o pow. 1,211 ha. Dla ww. nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, w której jako współwłaściciele wpisani są Katarzyna R. w 1/3 cz., Dawid R. w 1/3 cz., Jerzy R. w 1/3 cz. Podziału ww. nieruchomości dokonano pod warunkiem ustanowienia służebności gruntowej polegającej na prawie przejazdu i przechodu do działek nr 7/8, 7/9, 7/10, 7/11, 7/12, 7/13, i 7/14 na rzecz każdoczesnych właścicieli przy przenoszeniu prawa własności. Podział został dokonany w celu wydzielenia przeznaczonych pod zabudowę oraz drogę wewnętrzną. Zgodnie z ustaleniami decyzji prezydenta Miasta o warunkach zabudowy z dnia 30 czerwca 2010 r., nr 547 znak AAB.III.7331-4-57/10. Działki posiadają dostęp do drogi publicznej. Działka 7/15 stanowi drogę wewnętrzną. wydzielenie geodezyjne. Wszystkie czynności wykonane były jako niezbędne i konieczne dla miasta. Przekształcenie gruntu rolnego na działki budowlane nastąpiło na mocy ustawy o automatycznym odrolnieniu terenów w granicach miasta. Aby dokonać podziału nieruchomości na mniejsze działki konieczne było uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy (30 czerwca 2012 r.) oraz przyrzeczenie przyłączenia mediów, które to znajdują się w przyległej drodze publicznej. Wszystkie media znajdują się w drodze publicznej i zostały wykonane przez miasto. Z racji odwrotnego nachylenia działek do kanału ściekowego w ulicy w 2012 r., zostało wykonane podłączenie kanalizacji 4 działek do prywatnego odcinka kanalizacji sąsiadów w zamian za odstąpienie im gruntu wzdłuż granicy posesji. Wspomniany teren odsprzedał już pierwszy nabywca dwóch działek. Wnioskodawca nadmienił, że wszystkie te czynności zostały wykonane przez niego w czasie krótkich pobytów w Polsce w 2009 r., w 2010 r., i 2011 r., również przez przyjaciół i znajomych w ramach koleżeńskich przysług.

Po kilku latach nieobecności w Polsce, okazało się, że dom Wnioskodawcy i jego żony, z którym wszyscy byli emocjonalnie związani został zdewastowany i nadaje się tylko do rozbiórki. Dlatego z ulgą przyjęli ofertę klienta, który kupił w 2011 r., dwie działki wraz z domem, a cena obejmowała rozbiórkę domu, zabudowań gospodarczych i z powstałego gruzu utwardzenie istniejącej drogi dojazdowej. Z uzyskanych pieniędzy odprowadzili należny podatek dochodowy jak i opłatę adiacencką do miasta. Pozostałe środki ze sprzedaży dwóch działek w 2011 r., przeznaczone zostały na spłaty najbardziej niekorzystnych kredytów.

Jak już wspomniał Wnioskodawca miejsce, gdzie położone są działki reklamuje się samo i przejeżdżający pytają sąsiadów o kontakt. Wnioskodawca i dwójka jego dzieci, jako współwłaściciele zamierzają w 2014 r., dokonać sprzedaży działek. Nigdy nie korzystali z pośredników i nie zamierzają dawać profesjonalnych ogłoszeń. Grunt przeznaczony do sprzedaży nie był i nie jest udostępniany innym osobom na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Ani Wnioskodawca, ani jego pełnoletnie dzieci nie posiadają innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży. Wieloletnia przyjaciółka żony pomaga im w załatwianiu niezbędnych spraw na odległość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od planowanej sprzedaży działek w 2014 r. należy odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny, nabyty w drodze spadku, a sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług.

Planowana sprzedaż działek w 2014 r. nie jest ogłaszana w mediach, nie została zlecona biurom nieruchomości. Podział nieruchomości o pow. 1,2 ha nastąpił z konieczności podporządkowania się planom zagospodarowania przestrzennego, a nie chęci uatrakcyjnienia działek. Pozyskane środki ze sprzedaży działek posłużyć mają na spłatę kredytów, zaciągniętych dla ratowania zdrowia spadkodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem, dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca po śmierci żony w 2008 r., wraz z dwójką pełnoletnich dzieci stali się w równych częściach spadkobiercami nieruchomości położonej w C., składającej się z domu i gruntu o powierzchni 1,2 ha. Po przyjęciu spadku zgodnie z ostatnim życzeniem zmarłej żony, Wnioskodawca wraz z dziećmi podjęli decyzję podzielenia nieruchomości na 8 działek i drogę dojazdową, która od zawsze istniała, tylko nie była odrębnie wydzielona. Decyzją prezydenta Miasta został zatwierdzony projekt podziału opisanej nieruchomości gruntowej. Podziału opisanej nieruchomości dokonano pod warunkiem ustanowienia służebności gruntowej polegającej na prawie przejazdu i przechodu do działek nr 7/8, 7/9, 7/10, 7/11, 7/12, 7/13, i 7/14 na rzecz każdoczesnych właścicieli przy przenoszeniu prawa własności. Podział został dokonany w celu wydzielenia przeznaczonych pod zabudowę oraz drogę wewnętrzną. Działki posiadają dostęp do drogi publicznej. Działka 7/15 stanowi drogę wewnętrzną. wydzielenie geodezyjne. Przekształcenie gruntu rolnego na działki budowlane nastąpiło na mocy ustawy o automatycznym odrolnieniu terenów w granicach miasta. Aby dokonać podziału nieruchomości na mniejsze działki konieczne było uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy oraz przyrzeczenie przyłączenia mediów, które to znajdują się w przyległej drodze publicznej. Wszystkie media znajdują się w drodze publicznej i zostały wykonane przez miasto. Z racji odwrotnego nachylenia działek do kanału ściekowego w ulicy w 2012 r., zostało wykonane podłączenie kanalizacji 4 działek do prywatnego odcinka kanalizacji sąsiadów w zamian za odstąpienie im gruntu wzdłuż granicy posesji. Wspomniany teren odsprzedał już pierwszy nabywca dwóch działek. Wnioskodawca i dwójka jego dzieci, jako współwłaściciele zamierzają w 2014 r., dokonać sprzedaży działek. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, po kilku latach nieobecności w Polsce, okazało się, że dom, który odziedziczył Wnioskodawca wraz z dziećmi po śmierci żony, został zdewastowany i nadaje się tylko do rozbiórki. Dlatego Wnioskodawca i jego dzieci przyjęli ofertę klienta, który kupił w 2011 r., dwie działki wraz z domem, a cena obejmowała rozbiórkę domu, zabudowań gospodarczych i z powstałego gruzu utwardzenie istniejącej drogi dojazdowej. Wnioskodawca i jego dzieci nigdy nie korzystali z pośredników i nie zamierzają dawać profesjonalnych ogłoszeń. Grunt przeznaczony do sprzedaży nie był i nie jest udostępniany innym osobom na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Ani Wnioskodawca, ani jego pełnoletnie dzieci nie posiadają innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z tą sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył opisane nieruchomości w drodze spadku po śmierci żony w 2008 r. Ponadto, od momentu nabycia opisanych nieruchomości nie dokonywał aktywnych działań, które świadczą o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Jedyną formą aktywności Wnioskodawcy był podział opisanej nieruchomości na mniejsze działki, który został wykonany z uwagi na brak osób zainteresowanych kupnem tak dużego terenu - 1,2 ha oraz podłączenie kanalizacji 4 działek do prywatnego odcinka kanalizacji sąsiadów z uwagi na ich odwrotne nachylenie do kanału ściekowego ulicy. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, aby dokonać podziału nieruchomości na mniejsze działki konieczne było uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy oraz przyrzeczenie przyłączenia mediów. Natomiast samo przekształcenie gruntu rolnego na działki budowlane nastąpiło na mocy ustawy o automatycznym odrolnieniu terenów w granicach miasta. Jednakże, nie sposób jednak tylko z tych powodów uznać, że Wnioskodawca w odniesieniu do opisanej transakcji sprzedaży działek stanie się profesjonalnym handlowcem. W omawianej sprawie mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Tym samym, należy uznać, że Wnioskodawca dokonujący sprzedaży opisanych działek, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania opisanej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W konsekwencji, niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla jego pełnoletnich dzieci.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.