IPPP3/443-342/12-4/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 22.05.2012 (data wpływu 24 maja 2012 r.), będące odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 maja 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zobowiązania do zarejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zobowiązania do zarejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 21 maja 2012 r., złożonym w dniu 22 maja 2012 r. (data wpływu 24 maja 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką z siedzibą na Cyprze, niezarejestrowaną jako podatnik VAT w Polsce. Spółka nie posiada obecnie na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka jest jednocześnie 100% udziałowcem w A. Sp. z o.o. (dalej: A.).

W wyniku planowanej likwidacji A., w trybie i na zasadach przewidzianych w przepisach Kodeksu spółek handlowych, Spółka nabędzie od A. nieruchomość gruntową znajdującą się przy ulicy Puławskiej w Warszawie (dalej: Nieruchomość). Nieruchomość jest obecnie oddana w używanie kontrahentowi A. (dalej: Kontrahent) na podstawie umowy o korzystanie z Nieruchomości. Kontrahent jest spółką z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą i zarejestrowaną w Polsce jako podatnik VAT.

Nabycie prawa do Nieruchomości nastąpi w wyniku zakończenia postępowania likwidacyjnego A., w ramach podziału majątku likwidacyjnego, który nie zostanie upłynniony, lecz nastąpi wydanie majątku w naturze poprzez przeniesienie własności całego przedsiębiorstwa A. na Spółkę. W skład nabytego przez Spółkę przedsiębiorstwa będą wchodziły m.in.:

* nazwa przedsiębiorstwa A.,

* prawo własności Nieruchomości wraz z dotyczącym jej projektem inwestycyjnym w toku,

* wszystkie inne środki trwałe będące własnością A.,

* prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez A. umów, w szczególności umowy dotyczącej korzystania z Nieruchomości przez kontrahenta A., umowy najmu powierzchni biurowej, umowy dot. usługowego prowadzenia ksiąg Spółki,

* księgi rachunkowe i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej A.,

* należności i środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych A.

Po przejęciu przedsiębiorstwa A., Spółka nie zamierza jednak kontynuować projektu inwestycyjnego rozpoczętego przez A. W szczególności, z wyjątkiem umowy o korzystanie z Nieruchomości Spółka planuje rozwiązać wszystkie umowy, z których prawa i obowiązki przejęła od A. oraz sprzedać Nieruchomość Kontrahentowi. A zatem, oprócz Nieruchomości, na Kontrahenta nie zostanie przeniesiony żaden inny składnik przedsiębiorstwa Spółki, w tym żaden z innych składników przedsiębiorstwa przekazanego Spółce przez A.

Wraz z zakończeniem likwidacji rozwiązane zostaną umowy z pracownikami A. W związku z tym, iż podjęto decyzję o niekontynuowania projektu inwestycyjnego A., pracownicy A. nie zostaną następnie zatrudnieni w Spółce. Grunty składające się na Nieruchomość sklasyfikowane są w ewidencji gruntów w całości jako użytki rolne, tj. grunty orne (klasy RIVa i RIVb). Ponadto, dla obszaru, na którym usytuowana jest Nieruchomość brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednakże przed dokonaniem zbycia Nieruchomości Kontrahent uzyska decyzję o warunkach zabudowy dla Nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z przedstawionymi powyżej zdarzeniami przyszłymi, Spółka pragnie uzyskać odpowiedź na następujące pytanie:

Czy, po nabyciu Nieruchomości przez Spółkę, Spółka nie będzie miała obowiązku zarejestrowania się na VAT w Polsce z tytułu udostępnienia Kontrahentowi Nieruchomości do korzystania, jak i z tytułu transakcji zbycia Nieruchomości Kontrahentowi, z uwagi na to, że Spółka nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej a w obu przypadkach to Kontrahent, a nie Spółka, będzie zobowiązany do rozliczenia VAT w Polsce (w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, Spółka, po nabyciu Nieruchomości, nie będzie miała obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT w Polsce z tytułu udostępnienia Kontrahentowi Nieruchomości do korzystania, jak i z tytułu transakcji zbycia Nieruchomości Kontrahentowi) z uwagi na to, że Spółka nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a w obu przypadkach to Kontrahent, a nie Spółka, będzie zobowiązany do rozliczenia VAT w Polsce (w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia).

Zgodnie z § 1 pkt 1 lit. j)-k) Rozporządzenia Ministra Finansów, obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonują transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie następujące czynności:

* usługi, w stosunku do których podatnikami rozliczającymi podatek VAT są podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT,

* dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Zdaniem Spółki, wszystkie wyżej wymienione warunki dla zwolnienia z obowiązku rejestracji Spółki jako podatnika VAT w Polsce zostaną w rozpatrywanej sytuacji spełnione, tj. w szczególności:

Ad 1) Spółka nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzeniu działalności w Polsce

W opinii Spółki, po pierwsze, nie ulega wątpliwości, iż Spółka nie posiada siedziby na terytorium Polski. Ponadto, zdaniem Spółki, również po nabyciu Nieruchomości Spółka nie będzie posiadała w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, ponieważ sama Nieruchomość (działka gruntu) nie wypełnia kryteriów do uznania jej za takie miejsce dla celów VAT.

Termin "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" nie został zdefiniowany w ustawie o VAT. Definicja powyższego terminu została natomiast sformułowana w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS). Zgodnie ze wskazówkami przedstawionymi przez ETS w sprawie Gunter Berkholz (orzeczenie z dnia 4 lipca 1985 r., sygn. 168/84), aby miejsce, w którym podatnik wykonuje czynności można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

Odpowiednio, "stałe miejsce prowadzenia działalności" oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej zarówno ze stałej obecności osób, jak i zaplecza technicznego koniecznych do wykonywania danej dostawy. Podobnie, w orzeczeniu w sprawie Faaborg-Gelting Linien (orzeczenie z dnia 2 maja 1996 r., sygn. C-231/94) ETS podkreślił, iż stałe miejsce prowadzenia działalności to "określona minimalna skała działalności", tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który może samodzielnie świadczyć określone usługi.

Analogiczną definicję "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej" przedstawił ETS w orzeczeniach w wyroku Lease Plan Luksemburg SA przeciwko Belgisehe Staat z dnia 7 maja 1998 r. (w sprawie C-390/96) oraz w sprawie ARO Lease BV v. Inspecteur de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam z dnia 17 lipca 1997 r. (sygn. C-190/95), gdzie ETS przyjął, że "zasoby ludzkie i techniczne to personel lub struktura, która posiada dostateczny poziom stałości, aby stanowić ramy, w oparciu o które sporządzone są umowy lub podejmowane decyzje zarządcze, a w ten sposób umożliwiającej świadczenie usług w sposób niezależny".

Przedstawiony wyżej dorobek orzecznictwa ETS w tym zakresie znalazł odzwierciedlenie w definicji "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej" wprowadzonej w art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady. Zgodnie z tym przepisem, termin "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" lub "stała siedziba" oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia Wykonawczego Rady - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jak również by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje.

W odniesieniu do świadczenia usług, powyższe potwierdza dodatkowo art. 53 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady, zgodnie z którym stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika uwzględnia się wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przedstawione wyżej rozumienie pojęcia "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej" jest także zgodnie podzielane przez sądy administracyjne (m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Wa 110/09) oraz przez organy podatkowe (por. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2010 r., sygn. IPPP3/443-666/10-4/MPe).

W nawiązaniu do powyższego, zdaniem Spółki, nie można uznać, że po nabyciu Nieruchomości Spółka będzie posiadać "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" w Polsce. Poza Nieruchomością, tj. działką gruntu, Spółka nie będzie bowiem posiadała w Polsce żadnej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, umożliwiającego Spółce świadczenie usług Kontrahentowi lub dokonanie zbycia Nieruchomości.

W szczególności, z wyjątkiem umowy o korzystanie z Nieruchomości, Spółka planuje rozwiązać wszystkie umowy, z których prawa i obowiązki przejęła od A. Ponadto, Spółka nie będzie zatrudniać w Polsce żadnych pracowników. W konsekwencji, należy uznać, iż nie są spełnione warunki określone zarówno w orzecznictwie, jak i Rozporządzeniu Rady, tzn. w Polsce nie wystąpi ani konieczne zaplecze techniczne, ani personalne, do świadczenia usług w zakresie udostępniania Nieruchomości lub dokonania zbycia Nieruchomości.

Podsumowując, zdaniem Spółki, nie powinno ulegać wątpliwości, iż również po nabyciu Nieruchomości (działki gruntu) Spółka nie będzie posiadać w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o VAT.

Ad 2) Spółka będzie wykonywać jedynie dostawy usług/towarów, dla których podatnikiem rozliczającym podatek VAT będzie ich nabywca Kontrahent)

W rozpatrywanych zdarzeniach przyszłych, Spółka dokona następujących transakcji:

Jak Spółka wykazuje poniżej, wyżej wymienione transakcje wchodzą w zakres czynności wymienionych odpowiednio w lit. j)-k) § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów, jako świadczenie usług (usług udostępnienia Nieruchomości) oraz dostawa towaru (zbycie Nieruchomości), dla których podatnikiem rozliczającym podatek VAT będzie ich nabywca (Kontrahent).

Odpowiednio, mając na uwadze, iż Spółka nie będzie wykorzystywać do przeprowadzenia tych transakcji stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, po stronie Spółki, tj. podmiotu świadczącego usługę/dokonującego dostawy towaru, nie wystąpi obowiązek rejestracji jako podatnika VAT w Polsce.

Usługi udostępnienia Nieruchomości Kontrahentowi

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług użytkowania i używania nieruchomości, jest miejsce położenia nieruchomości, Odpowiednio, usługi udostępniania Nieruchomości świadczone przez Spółkę należałoby uznać za odpłatne świadczeniem usług związanych z nieruchomością na terytorium Polski.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. W takim przypadku, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, usługodawca nie rozlicza podatku należnego.

Ustawodawca zawarł przy tym w regulacjach art. 17 ustawy o VAT trzy warunki, które powinny zostać spełnione, aby art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, powołany powyżej, znalazł zastosowanie. Jak Spółka wykaże poniżej, wszystkie warunki należy uznać za spełnione w przypadku świadczenia usług udostępniania Nieruchomości Kontrahentowi w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym. W szczególności:

Jak Spółka wykazała w pierwszej części uzasadnienia swojego stanowiska zawartego w niniejszym wniosku, Spółka nie posiada i nie będzie posiadać również po nabyciu Nieruchomości stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Warunek zawarty w przedmiotowym przepisie należy zatem uznać za spełniony.

Jak wynika z przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego, nabywca, tj. Kontrahent, jest spółką z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą i zarejestrowaną w Polsce jako podatnik VAT. Odpowiednio, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż przedmiotowy warunek wymagany do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 w rozpatrywanym przypadku również jest spełniony.

Powyższe potwierdza uzasadnienie projektu ustawy nowelizującej ustawę o VAT z dniem 1 kwietnia 2011 r., w którym stwierdzono, iż:

"W art. 17 ust. 2 proponuje się, aby w przypadku gdy świadczącym usługi lub dokonującym dostawy towarów na terytorium kraju jest podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, podatnikiem z tytułu tych czynności był zawsze usługobiorca lub nabywca towarów. Obecnie przepisy w takich przypadkach wskazują, że podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów, ale z wyjątkiem przypadków gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów rozliczy należny podatek (od tego wyjątku są pewne odstępstwa, np. dostawa gazu w systemie gazowym). Obecne uregulowania mogą prowadzić do nieporozumień co do tego, kto i kiedy powinien (może) rozliczyć podatek Prostszym sposobem zarówno dla podatników, jak i administracji podatkowej jest wprowadzenie zasady, że tego rodzaju transakcjach zawsze podatek rozlicza nabywca usługi lub towaru (wyjątkiem od tej zasady byłyby usługi związane z nieruchomościami świadczone przez podmiot, który zarejestrował się dla VAT w Polsce)".

A zatem, zgodnie z powyższym, skoro Spółka będzie świadczyć usługi związane z Nieruchomością położoną w Polsce, to na podstawie art. 17 ust. 3a ustawy o VAT, Kontrahent Spółki, tj. usługobiorca, nie byłby z tytułu nabycia tych usług podatnikiem jedynie wtedy, gdyby Spółka była podmiotem zarejestrowanym na VAT zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT. Tymczasem, Spółka nie jest podmiotem zarejestrowanym na VAT w Polsce. W konsekwencji, przedmiotowe wyłączenie stosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 nie dotyczy rozpatrywanej sytuacji.

Podsumowując, w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, iż do świadczonych przez Spółkę usług udostępnienia Nieruchomości Kontrahentowi znajdzie zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, tj. Kontrahent będzie obowiązany do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu (w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia), z uwagi na to, że:

* podmiot świadczący usługę, tj. Spółka, nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski,

* usługi świadczone są na rzecz polskiego podatnika VAT,

* usługi udostępnienia Nieruchomości są wprawdzie usługami, o których mowa w art. 28e ustawy o VAT, jednakże w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym nie będą one świadczone przez podmiot zarejestrowany już jak podatnik VAT w Polsce.

Zbycie Nieruchomości Kontrahentowi

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Odpowiednio, zbycie Nieruchomości przez Spółkę należy uznać za odpłatną dostawę towaru na terytorium Polski.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT) podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. W takim przypadku, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ustawodawca zawarł przy tym w regulacjach art. 17 ustawy o VAT trzy warunki, które powinny zostać spełnione, aby art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, powołany powyżej, znalazł zastosowanie. Jak Spółka wykaże poniżej, wszystkie warunki należy uznać za spełnione w przypadku zbycia Nieruchomości Kontrahentowi w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym. W szczególności:

Jak Spółka wykazała w pierwszej części uzasadnienia swojego stanowiska zawartego w niniejszym wniosku, Spółka nie posiada i nie będzie posiadać również po nabyciu Nieruchomości stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Warunek zawarty w przedmiotowym przepisie należy zatem uznać za spełniony.

Jak wynika z przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego, nabywca, tj. Kontrahent, jest spółką z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą i zarejestrowaną w Polsce jako podatnik VAT. Odpowiednio, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż przedmiotowy warunek wymagany do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 w rozpatrywanym przypadku również jest spełniony.

W świetle art. 2 pkt 24 ustawy o VAT, sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju dotyczy wyłącznie dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium kraju. Mając na uwadze, iż zbycie Nieruchomości nie będzie taką dostawą (stanowi dostawę towarów niewysyłanych lub nietransportowanych, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT), przedmiotowe wyłączenie stosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 nie dotyczy rozpatrywanej sytuacji.

Podsumowując, w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, iż zbycie Nieruchomości przez Spółkę będzie stanowić dostawę towarów, dla której podatnikiem będzie jej nabywca, tj. Kontrahent. W rozpatrywanej sytuacji znajdzie bowiem zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, tj. Kontrahent będzie obowiązany do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu (w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia), z uwagi na to, że:

* podmiot dokonujący dostawy towaru, tj. Spółka, nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski,

* dostawa towaru zostanie dokonana na rzecz polskiego podatnika VAT,

* zbycie Nieruchomości nie będzie stanowić sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Jak Spółka wykazała powyżej, wszystkie wyżej wymienione warunki dla zwolnienia z obowiązku rejestracji Spółki jako podatnika VAT w Polsce zostaną w rozpatrywanej sytuacji spełnione, tj. w szczególności:

W świetle przedstawionego stanowiska, Spółka uprzejmie prosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie przedstawione w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.