IPPP3/443-336/13-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego w momencie sprzedaży wyrobów alkoholowych z likwidowanego składu podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego w momencie sprzedaży wyrobów alkoholowych z likwidowanego składu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, decyzjami Naczelnika Urzędu Celnego:

* z dnia 1 lipca 2004 r. uzyskał zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego zlokalizowanego w Ś. przy ul. K., numer akcyzowy składu podatkowego PL XXX,

* z dnia 1 lipca 2004 r. uzyskał zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego zlokalizowanego w P. numer akcyzowy składu podatkowego yyy.

Następnie Naczelnik Urzędu Celnego decyzjami z dnia 27 grudnia 2006 r. cofnął z urzędu ww. zezwolenia.

Wnioskodawca powiadomił Naczelnika Urzędu Celnego o przeprowadzeniu w dniu 1 lutego 2007 r. inwentaryzacji w magazynie gorzelni rolniczej w L. i Ś. W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji wyrobów akcyzowych zharmonizowanych stwierdzono stan następującej ilości alkoholu etylowego:

* w gorzelni rolniczej w Ś. - 1 605,00 dm³ 100% vol. alkoholu etylowego,

* w gorzelni rolniczej w L. - 1 858,00 dm³ 100% vol. alkoholu etylowego.

Zdaniem Wnioskodawcy wyroby te nie są spirytusem ratyfikowanym, lecz spirytusem surowym. Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia 3 listopada 2009 r. utrzymaną w mocy decyzją Dyrektora Izby Celnej z dnia 22 grudnia 2010 r. określił zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy w podatku akcyzowym z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych, od których nie została zapłacona akcyza, za miesiąc luty 2007 r. w wysokości 15 567,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może dowolnie rozporządzać wyrobami akcyzowymi w stosunku, do których zostało określone zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy znajdującymi się w jego magazynach, które uprzednio były składami podatkowymi.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy jest on uprawniony do dowolnego rozporządzania wyrobami akcyzowymi, w stosunku do których zostało określone zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy, w tym do rozporządzania przez sprzedaż tych wyrobów. Przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym - art. 44 ust. 1 pkt 1 i następne w sprawie zakończenia procedury poboru akcyzy oraz art. 47 i następne regulujące kwestie składu podatkowego - nie przesądzają o sytuacji wyrobów akcyzowych znajdujących się w miejscach będących uprzednio składami podatkowymi, jak i po zakończeniu procedury pobory akcyzy. Tym samym brak jest prawnych przeciwwskazań do swobodnego i dowolnego rozporządzania wyrobami akcyzowymi przez Wnioskodawcę, również sprzedaży tych wyrobów, szczególnie wobec faktu, że w stosunku do tych wyrobów zostało określone wobec Wnioskodawcy - w drodze decyzji Naczelnika Urzędu Celnego - zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych, od których nie została zapłacona akcyza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Przy czym stosownie do art. 8 ust. 6 ustawy jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Powołany art. 8 ust. 6 ustawy ustanawia generalną zasadę, obowiązującą na gruncie przepisów o podatku akcyzowym od dnia akcesji Polski do Unii Europejskiej (tekst jedn.: od dnia 1 maja 2004 r.), jaką jest jednokrotny pobór podatku akcyzowego w momencie dopuszczenia wyrobów akcyzowych do tzw. konsumpcji, w związku z czym następuje ich wprowadzenie do powszechnego obrotu na terytorium kraju lub na terytorium innego państwa członkowskiego. Zgodnie z przyjętym systemem, akcyza powinna być płacona na pierwszym szczeblu obrotu, który dokonywany jest poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, a każda następna transakcja z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona lub zadeklarowana w należnej wysokości, nie powinna już podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a podmiot dokonujący danej transakcji nie powinien być traktowany jako podatnik akcyzy. Tak więc powstanie obowiązku podatkowego w efekcie dokonania jednej czynności dotyczącej danego wyrobu akcyzowego wyłącza opodatkowanie każdej następnej związanej z nim w obrocie handlowym, o ile kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

W przedstawionym stanie faktycznym Naczelnik Urzędu Celnego cofnął Wnioskodawcy z urzędu wcześniej wydane zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych zlokalizowanych w Ś. oraz P. Przy tym, decyzją z dnia 3 listopada 2009 r. utrzymaną w mocy decyzją Dyrektora Izby Celnej z dnia 22 grudnia 2010 r. określił zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy w podatku akcyzowym z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych, od których nie została zapłacona akcyza, za miesiąc luty 2007 r. w wysokości 15 567,00 zł.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość czy może dowolnie rozporządzać wyrobami akcyzowymi w stosunku, do których zostało określone zobowiązanie podatkowe znajdującymi się w magazynach, które uprzednio były składami podatkowymi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa regulujące podatek akcyzowy należy wskazać, iż w związku z określoną w art. 8 ust. 6 ustawy, zasadą jednokrotnego opodatkowania akcyzą w stosunku do przedmiotowych wyrobów akcyzowych, do których zostało określone zobowiązanie podatkowe w związku z cofnięciem zezwoleń na prowadzenie składów podatkowych nie powstanie obowiązek podatkowy w akcyzie z tytułu obrotu handlowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.